Udostępnij ten artykuł.

Anatomia psa - zęby i pazury

Psy, z racji swoich pierwotnie pełnionych funkcji i konieczności pojedynkowania się z naturalnymi wrogami, posiadają rząd ostrych zębów oraz mocne i ostre pazury. Zęby i pazury są najgroźniejszą bronią czworonogów, dlatego też powinny być odpowiednio zabezpieczone i pielęgnowane. Właściciele muszą, zatem regularnie przycinać psie pazury i nie zapominać o zakładaniu kagańca.

Psy, tak samo jak wszystkie zwierzęta mięsożerne, zostały wyposażone w rząd zębów, które są dostosowane do konkretnego typu pożywienia. W skład uzębienia wchodzą: mocno rozwinięte kły oraz zęby trzonowe. Zgryz zwierząt mięsożernych musi być dobrze przystosowany do trzymania oraz rozdzielania jedzenia. Dorosłe psy wyposażone są w 42 zęby, po każdej stronie szczęki, mają 3 siekacze, 1 kieł, 4 zęby przedtrzonowe, 2 trzonowce szczękowe oraz 3 trzonowce żuchwowe. Siekacze są dosyć małe i nie odgrywają dużej roli.

Budowa zęba psa

Ząb psa nazywany jest zębem prostym - brachydontem. Jest on zbudowany ze szkliwa, miazgi, zębiny oraz kostniny. Szkliwo zewnętrzne, które pokrywa ząb, jest twarde i znajduje się tylko na koronie zęba; całkiem przykrywa oraz ochrania zębinę przed czynnikami zewnętrznymi. Szkliwo w 96% jest złożone z materiału nieorganicznego, zaś pozostałe 4% to składniki organiczne oraz woda. Zębina to innymi słowy zmodyfikowana kość, która formuje masę zęba oraz oddziela szkliwo od jamy miazgi. Jeśli ząb jest zdrowy i nieuszkodzony to jest całkowicie niewidoczna, gdyż zębina korony pokryta jest szkliwem, zaś zębina korzenia- kostniną.
Zębina to zwapniała tkanka, która złożona jest w 30% z substancji organicznych, a w 70% z substancji nieorganicznych. Nie jest ona tak twarda jak szkliwo, ale na pewno zdecydowanie twardsza niż kość. Przebija ją wiele otworów zwanych kanalikami. Zawierają one włókna zębiny – rozciągniętą cytoplazmę komórek zębino – twórczych, których jądra znajdują się w jamie miazgi.

W zębach starszych psów formuje się również zębina wtórna, a jej tworzenie trwa do momentu, gdy miazga zęba jest żywa oraz nieuszkodzona. W zębach przednich kształtuje się ona pod trącym brzegiem, czyli tam gdzie następuje intensywne ścieranie. Posiada znacznie mniej kanalików, które rozmieszczone są nieregularnie. Środkową częścią zęba jest wypełniona miazgą jama miazgi, która zbudowana jest z naczyń oraz nerwów wchodzących oraz wychodzących z zęba przez otwór na szczycie korzenia. Jest ona jedyną, niezwapniałą tkanką zęba.


  • Szczęki psa

  • Wilczy pazur
Miazga jest miękką tkanką łączną z wieloma rodzajami komórek. Tworzą ją histiocyty, fibroblasty, komórki zębo-twórcze oraz komórki mezenchymalne. Wraz z upływem lat liczba tych komórek w miazdze się zmniejsza.

Natomiast kostnina to tkanka, która pokrywa zębinę na poziomie korzenia i nie jest tak twarda jak zębina, gdyż w 50% złożona jest z materiału organicznego oraz wody. Twardość kostniny jest bardzo zbliżona do poziomu twardości kości. Nie posiada ona naczyń oraz nerwów, lecz bierze udział w mocowaniu zęba w zębodole. Mocno wiąże się z nią więzadło okołozębowe, które jest silnie przytwierdzone do otaczających zębodół kości. Kostnina odgrywa także bardzo dużą rolę w procesach naprawczych korzenia.

Jeśli zaś chodzi o pazury psa, są one dosyć ostre i twarde. Aby nie przeszkadzały nie tylko psu, ale i właścicielowi należy je systematycznie obcinać. Paznokieć psa zbudowany jest z twardego, mocnego, zewnętrznego nakrycia, które chroni wewnętrzną miękką część zawierającą naczynia krwionośne oraz miękkie zakończenia nerwowe. Psy, które mają paznokcie w jasnym kolorze, pozostają w uprzywilejowanej pozycji, gdyż właściciel dokładnie widzi, do którego momentu może skrócić pazur. W przypadku czarnych pazurów sprawa wydaje się nieco utrudniona. Pazury winny być, zatem ścinane stopniowo i po małych kawałeczkach.

Na przednich kończynach pies posiada najczęściej pięć pazurów - po jednym na opuszce i piąty wyżej. Natomiast na tylniej łapie bywa ich pięć a nawet sześć. Piąty pazur nazywany jest "wilczym pazurem". Nie jest on do niczego potrzebny. W wyniku hodowli powstało wiele ras psów, którym rośnie długa sierść (w uszach i pomiędzy opuszkami). Pamiętajmy, aby delikatnie usuwać zbędną sierść z okolic uszu i spomiędzy opuszków palców.

Poznanie budowy psa jest bardzo ważne i warunkuje prawidłowe wykonywanie wszelkich czynności pielęgnacyjnych.

Tagi artykułu: