Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Broholmer (Mastif duński)

BROHOLMER

Historia  

Jedna z teorii odnośnie do pochodzenia rasy Broholmer (Mastif duński) głosi, że psy wywodzą się od molosów przywiezionych przez wikingów do Danii z terenów Brytanii. Wedle drugiej rasa rozwijała się na terenach byłego Imperium Karolińskiego, a jej przodkami były dawne psy rzymskie – canes pugnaces. Pierwsza hipoteza wydaje się jednak bardziej prawdopodobna. Archeolodzy, prowadzący prace wykopaliskowe na terenach Grenlandii, północnej części półwyspu Skandynawskiego oraz wyspie Fyn, znaleźli w ziemi szkielety dawnych psów w typie molosa. Wiadomo również że do XIX wieku na terenach Skandynawii żyły szwedzkie dalbohounds – psy w typie molosowatym. Dalbhounds były wszechstronnymi czworonogami; wykorzystywano je zarówno do pilnowania dobytku i trzody, jak i do polowań na grubszego zwierza. Niestety, ostatnie osobniki wymarły w XIX wieku.

Kufa psa Broholmer

Psy rasy Broholmer mogą być spokrewnione z Dogami niemieckimi bądź innymi psami w typie dogowatym. Aż do 1850 roku rasa nie posiadała standardu, a osobniki były krzyżowane w dość dowolny sposób. W tym też czasie psami zainteresował się nadworny łowczy hrabia Niels Frederik Sehested. Współcześnie obowiązująca nazwa rasy pochodzi od posiadłości hrabiego – zamku Broholm znajdującego się na wyspie Fiona. Począwszy od 1859 roku hodowlę prowadził także ogród zoologiczny w Kopenhadze. Większość osobników miała kremowe lub jasne umaszczenie. W XX wieku rozpoczęto hodowlę czarnych mastiffów.
Pierwszy standard rasy powstał w 1886 roku. Po II wojnie światowej rasa została uznana za wymarłą, a jej rekonstrukcja nastąpiła dopiero w latach 70. XX wieku. Obecnie obowiązujący wzorzec został zatwierdzony w 1982 roku.

Wzorzec rasy

Broholmer to rosły pies w typie mastiffa, o mocnej budowie ciała i sylwetce wpisującej się w kształt prostokąta. Kufa i czaszka jednakowej długości. Głowa raczej duża i szeroka, sprawiająca wrażenie ciężkiej. Czaszka szeroka i raczej płaska, linie profilu równoległe. Stop niezbyt mocno wyrażony. Nos duży i czarny. Kufa masywna, wyglądająca na krótką przy ciężkiej głowie. Szczęka górna i dolna jednakowej długości. Wargi obwisłe, chociaż nie przesadnie. Zgryz nożycowy lub cęgowy. Oczy okrągłe, niezbyt duże, barwy od jasnego do ciemnego bursztynu. Uszy średniej wielkości, raczej wysoko osadzone, wiszące blisko policzków. Szyja bardzo mocna i umięśniona, z niewielkim podgardlem. Linia górna tułowia prosta. Kłąb mocny i wyraźny. Grzbiet raczej długi. Zad średniej długości, lekko opadający. Klatka piersiowa pojemna i głęboka, z dobrze wykształconym przedpiersiem. Ogon osadzony raczej nisko, u nasady gruby, wiszący, bez pióra ani szczotki; w ruchu wzniesiony wyżej, ale możliwie nie powyżej grzbietu. Zakręcony nad grzbietem zdecydowanie niepożądany. Kończyny przednie mocne, proste, o dobrze umięśnionych ramionach. Długość poszczególnych kości i kątowanie zapewniają swobodny ruch i dobry wykrok w stępie i kłusie. Ramię długie i mocno umięśnione. Łokcie poruszają się blisko tułowia. Podramię proste i mocne. Śródstopie niezbyt długie. Łapa zaokrąglona i zwarta. Kończyny tylne mocne i umięśnione, kątowane tak, aby dawały dobry napęd. Udo mocne i dobrze umięśnione. Śródstopie niezbyt długie. Łapy zwarte jak przednie. Skóra dobrze pigmentowana, gruba, obfita, zwłaszcza na szyi.

Trzy psy rasy Broholmer leżące w ogródku

Psy Broholmer

Sierść krótka i przylegająca, z gęstym podszerstkiem. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: żółty z czarną maską, złocisto rudy i czarny. Na piersi, łapach i końcu ogon mogą występować niewielkie znaczenia. Psy osiągają średnio 75 cm wysokości w kłębie; suki ok. 70 cm.  Waga dorosłego psa oscyluje w granicach 50 - 70 kg. Suka ważą od 40 do 60 kg.

Broholmer Zachowanie/Temperament

Czworonogi są spokojne, zrównoważone, przyjazne i pewne siebie. Mają bardzo silnie rozwinięty instynkt przywódczy, dlatego też niezbędne jest przeprowadzenie szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Pies Broholmer doskonale sprawdza się jako opiekun małych dzieci. Uwielbia ludzkie towarzystwo i wspólne spędzanie czasu z właścicielem. Ma również ogromną potrzebę ruchu – raczej nie nadaje się do mieszkania w mieście. Z powodzeniem spełni się w roli psa stróżującego i obrońcy domu.

Pielęgnacja

Mastif duński nie wymaga zbyt intensywnej pielęgnacji. Jako, że jego włos jest krótki, w zupełności wystarczy szczotkowanie raz w tygodniu. W okresie linienia szczotkujemy psa codziennie. Kąpiel psa w okresie linienia może przyspieszyć wypadanie włosa.

Cena szczeniąt Broholmera z rodowodem 1200 EURO (Cena ustalana jest przez klub rasy). W Chicago szczeniaki w sierpniu 2013 kosztowały 3000 Dolarów.

Wysokość: psy osiągają około 75 centymetrów wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą około 70 centymetrów.

Waga: waga psa waha się w granicach 50-70 kilogramów. Suki ważą od 40 do 60 kilogramów.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: żółty z czarną maską, złocisto rudy i czarny. Na piersi, łapach i końcu ogon mogą występować niewielkie znaczenia.

Wzorzec rasy psa Broholmer

Pielęgnacja: psy wymagają szczotkowania raz w tygodniu. W okresie linienia szczotkujemy psa codziennie i co jakiś czas kąpiemy.

Zdrowie: nie odnotowano typowych przypadłości zdrowotnych.

Rodzina: psy są zrównoważone, spokojne, pojętne. Uwielbiają dzieci i doskonale sprawdzają się w rodzinach z małymi dziećmi. Powinny mieszkać w domach z ogrodem.

Kraj pochodzenia: Dania


Leżący szczeniak Broholmera w ogrodzie

Inne nazwy: Danish broholmer, Mastif duński, dawna nazwa dog duński

Klasyfikacja FCI - Grupa II, sekcja 2.1 (molosy typu mastyfa), wzorzec nr 315. Bez prób pracy.

Tagi artykułu: