Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Bulterier (ang. Bull Terrier)

BULTERIER (Bull terrier)

Rasa, jaką są dzisiejsze Bulteriery, w początkowym okresie swego istnienia została wyhodowana w jednym podstawowym celu. Miała to być swoistego rodzaju „żywa maszynka” do robienia pieniędzy, której głównym zadaniem było przyciągniecie jak największej ilości osób na dobrze popłatne w XIX wieku walki. Wcześni przodkowie tej rasy psów, jaką są dzisiejsze bulteriery, byli wykorzystywani przede wszystkim do walk z innymi zwierzętami. W pierwszym okresie pojawienia się tego rodzaju walk, najbardziej widowiskowe i najczęściej organizowane były walki tych psów z rozjuszonymi bykami lub silnymi niedźwiedziami. Zdarzało się też, że dopuszczano te psy do walk z lwami. W chwili, gdy zaczęły pojawiać się zakłady hazardowe w kwestii rozgrywanej walki, zaczęły one przeobrażać się w mordercze rozgrywki pomiędzy dwoma psami. Przybrały one szczególnie mocno na sile wraz z rokiem 1835 kiedy to zakazano całkowitych walk psów z bykami.

Zaczęto też poszukiwać typowego psa, który stworzony byłby wręcz do psich walk. Miał to być przede wszystkim pies szybki, nieustępliwy, twardy i zajadły oraz posiadający jak największą siłę szczęk.

Psy bulteriery

Bulterier przypominający dzisiejszego pojawił się w latach 60. XIX wieku. Pierwszym hodowcą był James Hinks, który łączył ze sobą psy bardzo różnych ras m.in. buldoga, białego angielskiego teriera, dalmatyńczyka i pointera hiszpańskiego. Hinks nigdy nie ujawnił sekretu swojej hodowli; w każdym razie postanowił jednego razu wystawić w walce z psem typu buldogowatego swoją sukę, która stosunkowo łatwo go pokonała, a następnego dnia wygrała wystawę. Sceptycy sądzą, że Hinks oszukiwał, i w rzeczywistości wyhodował  kilka podobnych suk.  Mimo wszystko nie sposób podważyć, że to właśnie Hinks wymyślił takie cechy wyglądu Bulla jak: małe, głęboko osadzone oczy (aby trudniej było w nie trafić zębami), „osłonowy” downface (czyli jajowaty kształt głowy o grubej i wypukłej powierzchni), małe, trudne uchwytne, uszy, oraz biały kolor – prawdopodobnie spadek bo angielskich terierach.

Ciekawostką jest, że w pierwszym okresie istnienia tej rasy rodowici Anglicy postrzegali tego psa, jako wyjątkowe dobro swego kraju i niechętnie przystawali na sprzedaż szczeniąt tej odmiany poza granice kraju. Cieszył się on także szczególnymi względami ówczesnych służb wojskowych w odległych angielskich koloniach. Dziś jest to jeden z psów dosyć mile widzianych w wielu prywatnych domach i mieszkaniach, w tym także i w naszym kraju.

Bulterier wygląd

Bulterier to mocno zbudowany, umięśniony, proporcjonalny i ruchliwy czworonóg, sprawiający wrażenie żywotnego, zdecydowanego i inteligentnego. Unikalną cechą rasy jest jajowata głowa, o opadającej linii profilu (downface). Głowa długa, mocna, masywna i głęboka po koniuszek kufy, ale nie toporna. Oglądana od przodu jajowata i doskonale wypełniona, bez wklęśnięć i załamań. Linia profilu tworzy łagodny łuk opadający ku czubkowi nosa. Czaszka między uszami prawie płaska. Nos czarny z opadającym końcem. Nozdrza dobrze rozwarte. Wargi suche, ściśle przylegające. Żuchwa mocna i głęboka. Zęby zdrowe, czyste, mocne, dobrej wielkości, równomiernie rozstawione. Pełny zgryz nożycowy, co oznacza, że siekacze szczęki przykrywają ściśle siekacze żuchwy i są ustawione pionowo. Oczy wydają się wąskie i trójkątne, skośnie, czarne bądź tak ciemnobrązowe, że wydają się prawie czarne, spojrzenie przeszywające. Odległość od czubka nosa do oka zauważalnie większa niż od oka do wierzchołka czaszki. Oczy niebieskie lub częściowo niebieskie niepożądane.

Suczka bulteriara Molly

Uszy małe, cienkie i osadzone blisko siebie. Pies musi być w stanie postawić je prosto i pionowo. Szyja mocno umięśniona, długa, oglądana z profilu łukowato wygięta, zwężająca się od łopatek ku głowie, bez luźnego podgardla. Tułów ładnie zaokrąglony, z widocznym wysklepieniem żeber i znaczną głębokością klatki piersiowej, mierzoną od kłębu do mostka. Mostek położony bliżej ziemi niż brzuch. Grzbiet krótki i mocny. Linia grzbietu za kłębem prosta, unosząca się nieco ku szerokim i muskularnym lędźwiom. Klatka piersiowa szeroka. Linia dolna łagodnie wznosi się od mostka do brzucha. Ogon krótki, nisko osadzony, noszony poziomo; gruby u nasady, zwężający się stopniowo ku koniuszkowi. Kończyny przednie idealnie równoległe, dające dobre oparcie dla tułowia; u dorosłego psa długość kończyny od podłoża do łokcia mniej więcej równa głębokości klatki piersiowej. Łopatki mocne, dobrze umięśnione, ale nie przeładowane. Ich kości powinny być szerokie, płaskie, dobrze przylegające do klatki piersiowej. Kość łopatki szeroka, płaska, dobrze związana z tułowiem, wyraźnie skośnie ułożona, tak że z ramieniem tworzy prawie kąt prosty. Łokcie mocne, niewykręcone. Kościec bardzo mocny, kości na przekroju okrągłe. Śródręcza pionowo ustawione. Łapy zwarte, okrągłe, o dobrze wysklepionych palcach. Kończyny tylne widziane od tyłu równoległe. Uda dobrze umięśnione. Stawy kolanowe dobrze kątowane. Podudzia silnie umięśnione. Stawy skokowe dobrze kątowane. Śródstopia krótkie, o mocnej kości. Łapy zwarte, okrągłe, o dobrze wysklepionych palcach. Skóra ściśle przylegająca do ciała. Sierść krótka, przylegająca, jednakowej długości na całym ciele, lśniąca, twarda w dotyku. Zimą może występować miękki podszerstek. U białych psów umaszczenie czysto białe; u psów kolorowych umaszczenie podstawowe dominuje nad bielą. Przy egzemplarzach równej klasy preferowane psy pręgowane. Czarne pręgowane, płowe i rude oraz trójbarwne dopuszczalne. Wysokość w kłębie oscyluje w granicach 35-45 cm; waga proporcjonalna do wysokości.


  • Bulterier

  • Bulterier

  • Bulterier

Zdrowie i pielęgnacja

Bulterier jest generalnie zdrowym psem, chociaż niektóre osobniki mogą cierpieć na chroniczny niedobór cynku w organizmie; jest to poważna przypadłość prowadząca często do śmierci. Białe szczenięta rodzą się niekiedy głuche. Do innych przypadłości zaliczamy: choroby serca i problemy z nerkami. Stosunkowo często występują także alergie skórne. Brak wystarczającej ilości ćwiczeń fizycznych może doprowadzić do otyłości.
Krótka i gładka sierść jest łatwa w utrzymaniu. Wymaga regularnego szczotkowania. Rasa linieje w stopniu umiarkowanym.

Temperament/zachowanie

Bulterier to bardzo pewny siebie, nieustraszony, w pełni niezależny i samodzielny w działaniu, czworonóg. Może być prawdziwym uparciuchem, dlatego nie nadaje się dla osoby, która nie ma doświadczenia w prowadzeniu psów oraz wystarczająco silnej osobowości, aby poradzić sobie z buntownikiem. Bulterier był niegdyś budzącym strach psem bojowym, niemniej jego agresja nigdy nie była skierowana przeciw ludziom. W stosunku do ludzi jest nastawiony przyjaźnie; właściciela kocha bezwarunkowo i oddałby za niego życie. W czasie spacerów nie powinien być jednak spuszczany ze smyczy – nigdy nie wiemy, czy na horyzoncie nie pojawi się inny pies, a bulterier poczuje pierwotny instynkt i spróbuje go zaczepić.
Bulterier uwielbia gry i zabawy na świeżym powietrzu. Niestety, zważywszy na swą dużą masę i wysoki próg odporności na ból może nie zdawać sobie sprawy, że „zabawa” w jego wykonaniu bywa bolesna dla otoczenia. Jak każdy terier uwielbia podgryzać w zabawie, ale przez brak pełnej kontroli siły nacisku, zdarza się, że gryzie do krwi. Nie jest to jednak uczynek świadomy, po prostu pupil nie do końca zdaje sobie sprawę, jak silne są jego szczęki.
Pomimo że Bulle uwielbiają dzieci, nie nadają się do domu z bardzo małymi dziećmi – nieumyślnie mogą wyrządzić im krzywdę; sprawdzą się jednak jako niańki starszych latorośli. Potrzebują wiele ludzkiej uwagi i interakcji, inaczej będą nieszczęśliwe. Nie są polecane do domu, w którym będą przebywały przez dłuższy czas same albo do trzymania w kojcu. Sprawdzą się w roli psów stróżujących; zawsze zawiadomią bliskich o obecności intruza, jednak nie będą się rzucać na osoby przebywające na ich terytorium. W sytuacji zagrożenia życia swoich opiekunów, bez wahania staną w ich obronie.

Młody pies bulterier

Wysokość: Wysokość w kłębie oscyluje w granicach 35-45 cm.

Waga: Waga proporcjonalna do wysokości.

Umaszczenie: U białych psów umaszczenie czysto białe; u psów kolorowych umaszczenie podstawowe dominuje nad bielą. Przy egzemplarzach równej klasy preferowane psy pręgowane. Czarne pręgowane, płowe i rude oraz trójbarwne dopuszczalne.

Zdrowie: Bulterier jest generalnie zdrowym psem, choć niektóre osobniki mogą cierpieć na chroniczny niedobór cynku w organizmie. Białe szczenięta rodzą się niekiedy głuche. Do innych przypadłości zaliczamy: choroby serca i problemy z nerkami. Stosunkowo często występują także alergie skórne.

Pielęgnacja: Krótka sierść wymaga szczotkowania raz na dwa tygodnie.

Rodzina: Wymagają konsekwentnego prowadzenia i zaawansowanego szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Agresywne w stosunku do innych psów, przyjazne wobec ludzi. Mają średnie zapotrzebowanie na ruch. Mogą mieszkać w miastach.

Inne nazwy: Bull terier angielski.

Cena szczeniąt rodowodowych 4000 - 6000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Ceny z roku 2021.

Klasyfikacja FCI - grupa III, sekcja teriery typu bull, nr wzorca 11.

Tagi artykułu: