Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Chin japoński (Czin japoński)

CHIN JAPOŃSKI (Chin)

Historia

Chin japoński to mały czworonóg o królewskim rodowodzie. Prawdziwe pochodzenie rasy jest szeroko dyskutowane, niemniej powszechnie uznaje się, że psy wywodzą się z terytorium Chin i zostały przewiezione do Japonii w pierwszej połowie VIII wieku. Od tego czasu każdy szlachetny dom chciał wejść w posiadanie czworonogów i stworzyć ich własną unikatową odmianę. Na skutek tych praktyk powstało wiele odmian Chinów. Psy miały różną wielkość, wagę, umaszczenie i cechy fizyczne.
Pierwsze Chiny (bądź jak przyjęło się mówić – Cziny) pojawiły się w Europie dopiero w XIX wieku za sprawą oficera amerykańskiej marynarki wojennej Matthew Perry Calbraith’ego, który podarował je królowej Wiktorii. Od 1868 roku Chin japoński stał się psem dam z wyższych sfer. Obecnie jest szeroko znanym psem ozdobnym i do towarzystwa.

Aleksandra Duńska z chinem japońskim, 1893 r

Aleksandra Duńska z chinem japońskim, 1893 r

Wygląd

Chin japoński to mały pies o szerokim pysku, okryty obfitą szatą; elegancki i pełen  wdzięku. Sylwetka wpisuje się w kształt kwadratu, co oznacza, że wysokość w kłębie jest równa długości tułowia. Suki mają nieznacznie dłuższy tułów. Czaszka jest szeroka i zaokrąglona. Stop mocny i z wgłębieniem. Pysk bardzo krótki i szeroki; nos na poziomie linii oczu. Kolor nosa czarny lub ciemno cielisty, w zależności od koloru łat. Dobrze rozwarte nozdrza. Zęby białe i mocne; pożądany zgryz cęgowy lecz dozwolony zgryz nożycowy lub przodozgryz. Oczy duże, okrągłe, szeroko rozstawione, lśniąco czarne. Uszy długie, trójkątne, wiszące, pokryte długim włosem, osadzone daleko od siebie. Szyja raczej krótka, noszona wysoko. Grzbiet krótki i prosty. Lędźwie szerokie i lekko zaokrąglone. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka i głęboka; żebra umiarkowanie wysklepione. Brzuch wyraźnie podciągnięty. Ogon pokryty pięknym, obfitym i długim włosem; noszony nad grzbietem. Kończyny przednie proste. Proste przedramiona. Kościec delikatny. Część tylna przedramion (poniżej łokcia) ozdobiona piórami. Kończyny tylne umiarkowanie kątowane; tylna partia zadu ozdobiona piórami. Łapy małe, zajęcze, pożądane obfite owłosienie. Sierść jedwabista, prosta i długa. Całe ciało, z wyjątkiem głowy, pokryte obfitym owłosieniem. Uszy, szyja, uda i ogon ozdobione obfitymi piórami.

Umaszczenie białe z czarnymi lub czerwonymi łatami. Pożądane symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach i całym ciele. Szczególnie pożądana jest szeroka, czysto biała strzałka, biegnąca od kufy do czubka głowy. Psy osiągają ok. 25 cm wysokości w kłębie. Suki są nieco mniejsze niż psy. Waga psów oscyluje w granicach 1,8-3,2 kg.

Suczka China japońskiego

Suczka China japońskiego

Temperament

Cziny są z natury bardzo czujne, niezależne i samodzielne. Mają nieco kocie zachowania, np. czyszczą pysk przednimi łapami i wylegują się w nietypowych miejscach takich jak oparcia kanapy i krzesła. W stosunku do ludzi są bardzo ciepłe i troskliwe, obdarzają ich bezgraniczną miłością. Właśnie z tego powodu są bardzo często wykorzystywane do dogoterapii i pracy z osobami niepełnosprawnymi. Psy powinny być odpowiednio wcześnie uspołecznione, aby nie pojawiły się u nich problemy z zachowaniami agresywnymi i destrukcyjnymi. Prawidłowo ułożone są przyjaźnie nastawione do całego świata i mogą mieszkać w domach z innymi zwierzętami. W stosunku do dzieci bardzo tolerancyjnie, chociaż lepiej dogadują się z nieco starszymi latoroślami.
Chiny japońskie od zawsze umilały czas swoim właścicielom; potrafią wykonywać kilka, iście cyrkowych sztuczek, które potrafią rozbawić publikę do rozpuku. Jedną z takowych jest podskakiwanie na tylnych łapach przy jednoczesnym spleceniu łap przednich. W czasie wykonywania popisowego numeru psy mogą wydawać specyficzne, bardzo wysokie dźwięki.


  • Chin japoński

  • Chin japoński

  • Chiny japońskie

Typowy przedstawiciel rasy jest bystry i inteligentny, a przy okazji posłuszny z natury i skory do współpracy. Szybko przyswaja komendy, o ile właściciel odpowiednio go zmotywuje i zadba o urozmaicenie ćwiczeń. Bardzo ważna jest więź łącząca właściciela i psa – im więcej uwagi i czasu poświęci się zwierzakowi na co dzień, tym chętniej będzie wykonywał on polecenia. Chin jest bardzo wrażliwy na ton głosu, dlatego krzykiem niczego się nie osiągnie. W szkoleniu niezwykle ważna jest konsekwencja.

Pielęgnacja i Zdrowie

Chin japoński nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. W okresach linienia wypada głównie włos okrywowy, który jest łatwy do sprzątnięcia. Psa wystarczy czesać dwa razy w ciągu tygodnia z wykorzystaniem metalowej szczotki i grzebienia z obrotowymi zębami. Sierść china ma właściwości samooczyszczające, w związku z czym kąpiele powinny odbywać się sporadycznie. Po kąpieli na włos należy nanieść odżywkę, którą spłukuje się po kilku minutach, osuszyć włos przez dociśnięcie doń ręcznika, a następnie dokładnie wysuszyć suszarką ustawioną na średnią temperaturę. Systematycznie należy przemywać oczy, sprawdzać uszy i zęby oraz przycinać pazury.

Chin japoński to pies długowieczny. Rasa jest generalnie zdrowa. Schorzeniami typowymi dla rasy są: zwichnięcie rzepek kolanowych, problemy z oczami (zespół suchego oka spowodowany niedoborem łez lub ich nadmiernym wyparowywaniem), katarakta, entropium (podwinięcie powieki) i otarcia rogówki. Niekiedy zdarzają się także choroby serca i nadwrażliwość na narkozę. Niekiedy psy wydają dźwięki przypominające kichanie lub krztuszenie się. Nie trzeba się jednak tym martwić, ponieważ to naturalne odruchy wynikające ze specyficznej budowy pyska, najczęściej ustępujące samoistnie i niewymagające leczenia. Cziny niezbyt dobrze tolerują upały. W okresie letnim należy chronić je przed przegrzaniem; w zimie natomiast dobrze radzą sobie bez ubranka – jedynie w czasie mrozów należy skrócić czas spacerów.

Rasa psów Chin japoński

Rasa psa Chin japoński

Wysokość: Psy osiągają ok. 25 cm wysokości w kłębie. Suki są nieco mniejsze niż psy.

Waga: Waga psów oscyluje w granicach 1,8-3,2 kg.

Umaszczenie: Umaszczenie białe z czarnymi lub czerwonymi łatami. Pożądane symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach i całym ciele. Szczególnie pożądana jest szeroka, czysto biała strzałka, biegnąca od kufy do czubka głowy.

Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa. Schorzeniami typowymi dla rasy są: zwichnięcie rzepek kolanowych, problemy z oczami (zespół suchego oka spowodowany niedoborem łez lub ich nadmiernym wyparowywaniem), katarakta, entropium (podwinięcie powieki) i otarcia rogówki. Niekiedy zdarzają się także choroby serca i nadwrażliwość na narkozę.

Pielęgnacja: Chin japoński nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. W okresach linienia wypada głównie włos okrywowy, który jest łatwy do sprzątnięcia. Psa wystarczy czesać dwa razy w ciągu tygodnia. Kąpiele jedynie okazjonalnie.

Rodzina: Cziny są bardzo żywotne, energicznie i przyjaźnie nastawione do świata i ludzi. Wymagają wczesnego uspołecznienia i konsekwentnego szkolenia. Mogą mieszkać z innymi zwierzętami. Tolerują dzieci.

Inne nazwy: Czin japoński, Japan chin, Japanese Chin, Spaniel japoński.

Cena rodowodowego szczenięcia China japońskiego to koszt od 1000 do 2500 złotych. Źródło (Alegratka).

Klasyfikacja FCI - grupa IX, sekcja 8 (chiny japońskie i pekińczyki), nr wzorca 206. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: