Udostępnij ten artykuł.

Choroby wirusowe i bakteryjne u psów

Choroby wirusowe i bakteryjne u psów

Nosówka

Jedną z najczęściej występujących, i jednocześnie najgroźniejszych, chorób wirusowych jest nosówka atakująca nieszczepione psy w każdym wieku. Zarażenie następuje na skutek kontaktu z chorym zwierzęciem, jego odchodami, a nawet przez bierne przeniesienie wirusa, np. na podeszwach bądź za pośrednictwem przedmiotów. Niezaszczepionego psa musimy izolować od innych psów, ponieważ schorzenie przenosi się bardzo łatwo. Choroba nie jest na szczęście groźna dla człowieka. Podstawowym objawem jest wysoka, dochodząca do ponad 40 stopni Celsjusza, temperatura. Pozostałe objawy zależą od tego, który układ został zaatakowany. W przypadku ataku na układ oddechowy występują początkowo: wysoka temperatura, ropne zapalenie spojówek, ropny wyciek z nosa, kaszel, suchy nos, osowiałość i mrużenie oczu. Jeżeli choroba zaatakuje układ pokarmowy, występują: wymioty, biegunka, brak apetytu oraz zapadnięcie gałek ocznych. Rzadszymi objawami są zrogowacenia i pękanie opuszek łap. Pies może mieć kłopoty z chodzeniem; często występują miejscowe porażenia, drgania kończyn, mimowolne skurcze mięśni pyska, a nawet napady padaczkowe. Mimo leczenia i pozornej poprawy, po upływie 1-2 tygodni zostaje zaatakowany układ nerwowy. Chore psy często skomlą i piszczą. Zdarza się, że choroba atakuje od razu układ nerwowy bez wystąpienia objawów ze strony układów pokarmowego lub oddechowego.
Rokowania nie są dobre. Leczenie nie przynosi zazwyczaj oczekiwanych rezultatów, a chore zwierzę musi być uśpione. Jedynym skutecznym sposobem na uchronienie się przed nosówką jest szczepienie (przeczytaj PROGRAM SZCZEPIEŃ PSÓW). W domu, w którym panowała nosówka, obowiązuje półroczna kwarantanna.

Wścieklizna

Wścieklizna jest nieuleczalną chorobą zwierząt wywoływaną przez wirus (groźną także dla człowieka. Do zakażenia dochodzi na skutek kontaktu z chorym zwierzęciem lub jego śliną. Pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj od 14 do 60 dni od zakażenia. Chory pies zachowuje się nienaturalnie, niekiedy wręcz agresywnie. Traci świadomość, połyka różne przedmioty niezdatne do jedzenia, ślini się, nie pije wody, a jego żuchwa jest opadnięta. Głos jest ochrypły, może dochodzić także do wytrzeszczu oczu. Głównym źródłem zakażenia są dzikie zwierzęta i nieszczepione bezdomne koty. Wścieklizna jest chorobą nieuleczalną, a chore zwierzę musi być uśpione, ponieważ zagraża otoczeniu. Od 1961 roku istnieje w Polsce obowiązek szczepienia wszystkich psów, które ukończyły ósmy tydzień życia.
Pies, który pogryzł człowieka, musi zostać poddany dziesięciodniowej kwarantannie. Psy, które są podejrzane o kontakt z chorym zwierzęciem, są natychmiast usypiane.

Inne choroby wirusowe i bakteryjne u psów

Wirusowe zapalenia jelit – parwowiroza, coronawiroza, rotawiroza

Parwowiroza, coronawiroza i rotawiroza są niezwykle groźnymi chorobami przewodu pokarmowego wywołanymi przez wirusy. Atakują zwłaszcza młode psy. U starszych czworonogów przebieg choroby jest zazwyczaj łagodniejszy, chociaż tak samo niebezpieczny. Do zakażenia może dojść przez kontakt z chorym psem  bądź jego odchodami. Po wyleczeniu pies może wydalać wirus z kałem przez okres około trzech miesięcy (sprzątajmy odchody!).
Głównymi objawami chorób wirusowych są: wymioty (niekiedy bardzo intensywne), biegunka zabarwiona krwią, brak apetytu i osowiałość. Objawy nasilają się gwałtownie; schorzenie szybko postępuje, a organizm w krótkim czasie się odwadnia. W krótkim czasie możemy zaobserwować niepokojący spadek masy ciała, osłabienie i zapadnięcie gałek ocznych; ze spojówek wydostaje się natomiast galaretowaty wyciek. Pozbawiony leczenia pies pada w ciągu dwóch-trzech dni. Młode szczenięta mogą paść nawet bez towarzyszących wyraźnych objawów chorobowych.
Skuteczność leczenia szacuje się na 40-60%. Podstawą kuracji jest intensywne nawadnianie dożylne, podawanie środków przeciwkrwotocznych, przeciwwymiotnych, przeciwskurczowych i antybiotyków. W bardzo ciężkich przypadkach podaje się leki nasercowe.
Leczenie jest niestety bardzo kosztowne, dlatego warto stosować się do zasad profilaktyki i regularnie wykonywać szczepienia ochronne, oraz izolować nieszczepione psy.

Kaszel kenelowy – zakaźne zapalenie górnych dróg oddechowych psów

Kaszel kenelowy to zakaźna choroba o podłożu wirusowym i bakteryjnym, która może zaatakować psy w każdym wieku; występuje sezonowo – jesienią, zimą, wiosną. Do zakażenia może dojść najczęściej przez kontakt z chorym psem bądź jego otoczeniem. Skuteczność leczenia jest bardzo duża. Głównymi objawami kaszlu są: podwyższona temperatura ciała, osowiałość, śluzowaty wypływ z nosa, chrząkanie, odruch wymiotny przy kaszlu, pieniste wymioty koloru białego. Często występuje zapalenie spojówek, mrużenie oczu oraz powiększenie węzłów chłonnych.
Leczenie opiera się zazwyczaj na kilkudniowym podawaniu antybiotyków, witamin, środków przeciwkaszlowych i wykrztuśnych (w razie potrzeby przeciwwymiotnych) oraz zastosowaniu jednodniowej głodówki.

Leptospiroza

Inną zakaźną i zaraźliwą chorobą wywołaną przez bakterię jest leptospiroza. Znana również jako choroba Stuttgardzka lub choroba Weila – groźna dla psów nieszczepionych i wrażliwych w każdym wieku. Do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu z chorym zwierzęciem lub jego odchodami. Najczęściej psy zarażają się przez spożywanie pokarmu zanieczyszczonego odchodami. W początkowej fazie choroby występuje zaczerwienienie spojówek i powiększenie migdałów; pies nie ma apetytu i niechętnie przyjmuje płyny. Następnie pojawiają się objawy podobne do parwowirozy – intensywne wymioty treścią i żółcią, oraz biegunka – początkowo żółta, a później krwista. Mocz staje się intensywnie żółty, a później brunatny. Pojawia się żółtaczka, a temperatura dochodzi do 41 stopni. Śmiertelność wysoka.
Leczenie leptospirozy opiera się na intensywnym nawadnianiu organizmu i podawaniu antybiotyków. Przez pewien czas lekarz zaleca również głodówki.
Po wyzdrowieniu może wystąpić nosicielstwo; niekiedy choroba nieodwracalnie uszkadza nerki i wątroby. Osoby, które opiekują się psem, muszą zachować szczególną ostrożność i ściśle przestrzegać zasad higieny.

Syndrom hemoragiczny

Syndrom hemoragiczny to niedawno odkryta jednostka choroba; dotyka przeważnie młode psy, które nie ukończyły pierwszego roku życia. Śmiertelność bardzo wysoka. Objawy są podobne do zapalenia jelit oraz leptospirozy, chociaż bardziej intensywne. Z odbytu wycieka krwisty płyn i przez cały czas występuje wysoka temperatura sięgająca nawet do 41 stopni. Osłabienie następuje w ciągu kilku godzin, a pies pada po upływie dwóch dób. Leczenie jest mało skuteczne; lekarze zalecają najczęściej wlewy dożylne oraz antybiotykoterapię.

Wirusowe zapalenie wątroby – Choroba Rubartha

Choroba występuje w Polsce stosunkowo rzadko; atakuje psy nieszczepione w każdym wieku. Przebieg jest często śmiertelny. Do zakażenia dochodzi na skutek kontaktu z chorym psem lub jego wydzielinami fizjologicznymi. Możliwe jest także przeniesienie bierne. Dolegliwości występują głównie ze strony układu pokarmowego i są to: biegunka, wymioty, brak apetytu, nieprzyjmowanie płynów, duża bolesność w okolicach mostka. Niekiedy występuje żółtaczka, uszkodzenie i mętnienie rogówki oraz objawy nerwowe. Zdarza się, że choroba przebiega właściwie bezobjawowo.

Leczenie opiera się na mocnym nawodnieniu przez kroplówki, podawaniu środków chroniących miąższ wątroby oraz antybiotyków. Niezbędna jest prawidłowa dieta. Choroba Rubartha może trwale uszkodzić wątrobę i nerki.

Herpeswiroza – Herpes

Herpes to wirusowa choroba zakaźna niebezpieczna zwłaszcza dla młodych zwierząt.  Zarażenie następuje przez kontakt z chorymi zwierzętami lub nosicielami bezobjawowymi, bądź przez kontakt płciowy. Mrożenie nasienia nie eliminuje wirusów, a zakażenie noworodków następuje przez łożysko w łonie matki.
Młode szczenięta, do trzeciego tygodnia życia, padają najczęściej bez żadnych objawów. Należy zwrócić wówczas uwagę na niechęć do ssania, silne wzdęcia brzucha, wyciek śluzowy z nosa lub objawy nerwowe. Zdarza się, że dochodzi do kropelkowego wycieku krwi z nosa i wybroczyn. Rozwojowi choroby sprzyja niska temperatura ciała szczeniąt. Wirus jest aktywny w temperaturze do 39°C, wyższa temperatura powoduje zahamowanie objawów. U starszych szczeniąt choroba przebiega łagodniej w postaci zapalenia gardła, krtani i spojówek. Psy starsze chorują najczęściej bezobjawowo, stając się nosicielami. Wirus może powodować bezpłodność i poronienia.
Leczenie noworodków nie jest możliwe, ponieważ padają bez wyraźnych objawów. Bardzo ważne jest zapewnienie szczeniętom wysokiej temperatury otoczenia ok. 39 stopni Celsjusza. U szczeniąt starszych i dorosłych psów leczenie takie jak kaszlu kennelowego. Leczenie bezpłodności nie przynosi rezultatów.

Poprzedni artykuł: Najczęstsze choroby które dotykają nasze psy ich objawy i leczenie

Tagi artykułu: