Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Doberman (Doberman Pinscher)

Historia rasy

Dobermany zostały opracowane w XIX wieku w Niemczech przez Fryderyka Ludwika Dobermanna (1834-1894), który pracował na co dzień jako hycel i był właścicielem zakładu przerobu odpadów rzeźnianych. Dostęp do wielu ras psów okazał się bardzo przydatny. Hodowca krzyżował psy sprzedawane na targu w Apoldzie. Rozmnażał potencjalnie najgroźniejsze osobniki, krzyżując je z psami rzeźnickimi pochodzącymi od rottweilerów kojarzonych z czarnej maści psami owczarskimi występującymi powszechnie w Turyngii. Do powstania rasy przyczynił się również wyżeł niemiecki. Niektóre źródła przekazują również informacje o pokrewieństwie dobermana z beauceronem oraz wyżłem weimarskim.
Na skutek łączenia osobników różnej proweniencji otrzymał czujne, niezwykle ostrożne i wyczulone na obecność obcych psy stróżujące i policyjne, które po kilku latach zyskały przydomek psów-żandarmów. Do pierwotnych funkcji psów należało również wyławianie i tępienie dużych gryzoni.

Doberman Pinscher z 1915 roku

Doberman Pinscher z 1915 roku

Wygląd XIX-wiecznych dobermanów znacznie odbiegał od współczesnego wizerunku rasy. Psy były dość niezgrabne, a ich sierść była dość długa, szorstka i gęsta; umaszczenie najczęściej szare. Na początku XX w. w celu uszlachetnienia rasy psy były krzyżowane z terierem manchesterskim i greyhoundami.
Oficjalne uznanie rasy miało miejsce w 1910 roku i wtedy też założono pierwsza księgę rodowodową dobermana. W pierwszej dekadzie XX wieku Dobermany uzyskały formalny status psów policyjnych.

Temperament Dobermana

Dobermany są często postrzegane jako psy okrutne i agresywne. Stereotypowy wizerunek „bezwzględnego zabójcy” został wykreowany przez popkulturę i filmy grozy, np. film Omen, w którym Dobermany stały się ziemskim wcieleniem demonów. Oczywiście w każdym stereotypie kryje się ziarno prawdy. Psy były pierwotnie hodowane do ochrony i stróżowania, zatem musiały wyrobić w sobie pewne cechy charakteru i właściwości fizyczne, dzięki którym mogły efektywnie wykonywać swoje zadanie. Skutkiem tego dzisiejsze standardy opisują Dobermana jako psa dużego i przytłaczającego swoim wyglądem, a zarazem nieustraszonego i gotowego bronić swojego właściciela do utraty tchu. Dobrze wyszkolone osobniki są jednak wystarczająco posłuszne i powściągliwe; reagują na wszystkie komendy właściciela. Agresja u Dobermanów została złagodzona przez współczesnych hodowców, zatem każdy opiekun o minimalnym doświadczeniu i odpowiednim podejściu szkoleniowym będzie w stanie ułożyć psinkę. Dobermany są na ogół towarzyskie w stosunku do ludzi, jednak mogą nie tolerować innych psów. Bardzo mało prawdopodobne, aby ujawniły agresywne zachowanie w stosunku do swoich właścicieli.


  • Suka z młodym

  • Doberman

  • Doberman

Istnieją dowody, że Doberman Pinscher z Ameryki Północnej są spokojniejsze i bardziej opanowane od Dobermanów z Europy. Dlaczego? Otóż wiele zależy od przyjętych strategii hodowlanych stosowanych przez amerykańskich hodowców. Ze względu na różnice w strategiach hodowlanych, różne linie Doberman Pinscher wypracowały różne cechy osobowościowe. Chociaż wiele współczesnych Dobermanów z Ameryki Północnej jawi się jako „wzór” łagodności, niektóre linie są hodowane zgodnie z oryginalnym standardem osobowości.

Wszyscy hodowcy i właściciele Dobermanów zgodnie twierdzą, że czworonogi są niebywale inteligentne i bardzo szybko uczą się nowych komend. To cecha typowa dla rasy i jest mocno związana z pierwotnie pełnionymi funkcjami. Czworonogi były niegdyś wykorzystywane do wykonywania różnych prac, zatem musiały dość szybko przyswajać pewne rzeczy.

Agresja

Mówiąc o agresji, należy zdawać sobie sprawę, że nie jest to pojęcie jednoznaczne. Naukowcy amerykańscy podzielili agresję na cztery kategorie: agresję skierowaną na obcych, agresję nakierowaną na właściciela, zachowania agresywne w stosunku do innych psów oraz agresja w stosunku do innych zwierząt domowych. Analizując kilkadziesiąt przypadków zachowań agresywnych naukowcy doszli do wniosku, że większość z nich była skierowana na obcych (raczej ludzi niż zwierzęta). Tylko niewielki odsetek przypadków dotyczył agresji nakierowanej na właściciela. Dla porównania warto dodać, że tym samym poziomem agresji w stosunku do opiekuna odznaczały się takie „niewinne” rasy psów jak: Cocker Spaniel czy Dalmatyńczyk.

Wygląd Dobermana

Doberman jest średniej wielkości, mocnym i silnie zbudowanym psem. Ciało wydaje się prawie kwadratowe, szczególnie u samców. Głowa mocna, proporcjonalna do wielkości ciała, przybierająca kształt klina. Brak luźnej skóry. Bruzda czołowa widoczna. Potylica nie powinna być widoczna. Występuje niewielkie wybrzuszenie między tylną krawędzią górnej szczęki i kością policzkową. Mięśnie głowy dobrze rozwinięte. Nos także doskonale rozwinięty, o bardziej spłaszczonym kształcie, z dużymi otworami. Czarne psy mają czarne nosy; u pozostałych maści jaśniejsze odcienie. Kufa musi pozostawać w odpowiedniej proporcji do wielkości głowy i być silnie rozwinięta. Fafle szczelne i leżące blisko szczęki. Zęby potężne ustawione w zgryzie nożycowym. Oczy średniej wielkości, owalne i ciemne. Jaśniejsze odcienie są dozwolone dla psów o maści czekoladowej. Powieki pokryte włosami. Łysienie wokół obrzeża oka jest wysoce niepożądane. Uszy ustawione wysoko, proste i przycięte do odpowiedniej długości w stosunku do głowy. Szyja musi mieć dobrą długość i być proporcjonalna do wielkości ciała i głowy; sucha i muskularna.

Doberman brązowy podpalany

Doberman brązowy podpalany

Grzbiet dobrze umięśniony. Suka może być nieco dłuższa w lędźwiach. Zad opadający, ledwo wyczuwalny od kości krzyżowej do nasady ogona. Długość i głębokość klatki piersiowej muszą pozostawać w odpowiednim stosunku do długości ciała. Głębokość powinna wynosić około 50% wysokości w kłębie. Ogon jest wysoko ustawiony i dokowany do drugiego kręgu. Tam, gdzie cięcie ogona jest zabronione, ogon może byćpozostawiony w stanie naturalnym. Jądra u samców powinny być prawidłowo rozwinięte i widoczne w mosznie. Kończyny przednie widziane ze wszystkich stron są prawie proste, prostopadłe do ziemi i silnie rozwinięte. Ramiona dobrej długości, dobrze umięśnione. Kąt łopatki wynosi od 105 do 110 stopni. Uda dobrej długości i szerokości, dobrze umięśnione. Dobre kątowanie w stawie biodrowym. Kończyny tylnie są mocne i równoległe, dzięki dobrze rozwiniętym mięśniom zadu i ud. Chód ma szczególne znaczenie zarówno dla zdolności do pracy, jak i aparycji. Powinien być elastyczny, elegancki i lekki.
Włos krótki, twardy i gęsty. Podkład nie jest dozwolony. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: czerń lub czekolada z intensywnie kasztanowym, czystym i wyraźnie odgraniczonym podpalaniem. Podpalanie występuje na kufie, w postaci pojedynczej plamki na policzkach i nad oczami, na spodzie szyi, parzyście na klatce piersiowej, na nadgarstkach, śródręczach, śródstopiach i łapach, wewnętrznej stronie ud i ramion, na spodzie ogona.

Szczeniaki Dobermana 

Psy osiągają zazwyczaj od 68 do 72 centymetrów wysokości w kłębie. Suki mierzą od 63 do 68 centymetrów. Samce ważą od 40 do 45 kg. Waga u suk waha się w przedziale od 32 do 35 kg.

Zdrowie i Pielęgnacja

Średnia długość życia dla Dobermanów wynosi około 10-11 lat. Psy cierpią z powodu licznych problemów zdrowotnych: kardiomiopatii rozstrzeniowej, niestabilności szyjnej części kręgosłupa, choroby von Willebranda, niedoczynności tarczycy i dysplazji. U samców często występują choroby prostaty takiej jak: torbiele gruczolakoraka gruczołu krokowego czy przerost gruczołu krokowego. Kastracja znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia choroby.

Brak podszerstka i delikatna skóra sprawiają, że pies łatwo marznie w zimniejszym klimacie. Jego krótki, twardy i ściśle przylegający do skóry włos nie wymaga wiele pielęgnacji.


  • Suka Dobermana

  • Szczeniak Dobermana

  • Dobermany

Wysokość: Psy osiągają zazwyczaj od 68 do 72 centymetrów wysokości w kłębie. Suki mierzą od 63 do 68 centymetrów.

Waga: Psy ważą od 40 do 45 kg. Waga u suk waha się w przedziale od 32 do 35 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: czerń lub czekolada z podpaleniami.

Pielęgnacja: Krótki włos nie wymaga wiele pielęgnacji. Doberman łatwo marznie.
Zdrowie: Typowymi schorzeniami są: kardiomiopatia rozstrzeniowa, niestabilność szyjnej części kręgosłupa, choroba von Willebranda, niedoczynność tarczycy i dysplazja.

Rodzina: Psy są wierne i oddane właścicielom, niemniej wymagają przeprowadzenia właściwego szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Mogą być agresywne w stosunku do obcych. Właściciel musi zapewnić im stałą, dzienną dawkę ruchu.

Inne nazwy: Dobermann, Dobermann Pinscher, doberman pinczer.

Kraj pochodzenia: Niemcy

Cena szczeniąt z rodowodem 4000 - 9000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Ceny z roku 2021.

Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 1, nr wzorca 143.

Tagi artykułu: