Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Dog argentyński (Dogo argentino)

DOG ARGENTYŃSKI (DOGO ARGENTINO)

Historia

Rasa Dog argentyński pochodzi z prowincji Cordoba w Argentynie, a za jej twórcę uznaje się dra Antonio Nores Martineza, cenionego chirurga (1907-1956). Do stworzenia dogów argentyńskich Martinez wykorzystał m.in. dawnego „bojowego psem z Cordoby”, rasą znaną z siły i wytrzymałości, powstałą na skutek kojarzeń buldogów i bulterierów. Hodowca wybierał wyłącznie osobniki o białej maści, nożycowym zgryzie, ciężkich głowach i długich kufach. Psy były następnie kojarzone z buldogami, dogami niemieckimi, mastifami pirenejskimi, bulterierami, bokserami, dogami de Bordeaux i wilczarzami irlandzkimi. Każde kojarzenie dawało początek odrębnej rodzinie, a w  każdej rodzinie dokonywano selekcji. W 1947 roku rasa była już ustabilizowana pod względem wyglądu i genotypu. W tym samym roku powstał pierwszy oficjalny wzorzec rasowy. W roku 1964 rasa została uznana przez Federacion Cinologicia Argentina i Sociedad Rural Argentina, które otworzyły dla niej księgi wstępne. W 1973 roku dogi argentyńskie zostały wpisane do rejestru Międzynarodowej Federacji Kynologicznej.

Użytkowość

Dog argentyński został stworzony do polowania na dużą zwierzynę. To wytrwały myśliwy, który dobrze sprawdza się w polowaniach na pumy oraz dzikie świnie. Dogi, jako jedna z nielicznych ras psów, węszą górnym wiatrem. Psy są powszechnie wykorzystywana w policji i straży granicznej; biorą także udział w akcjach ratunkowych, szukając ludzi uwięzionych pod gruzami. Mogą spełniać także funkcje psów stróżujących.

Bawiące się Dogi argentyńskie nad wodą

Zabawa Dogów argentyńskich

Wygląd

Dog argentyński to pies atletycznej budowy, mezomorficzny, normalnie i harmonijne zbudowany, dobrze umięśniony i ruchliwy. Głowa typu mezocefalicznego, tzn. mózgoczaszka i kufa są jednakowej długości. Wysokość w kłębie jest nieco większa od wysokości w zadzie, co znaczy, że sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta. Głębokość klatki piersiowej stanowi co najmniej 50% wysokości w kłębie. Długość tułowia jest maximum o 10% większa od wysokości w kłębie. Czaszka krótka, wysklepiona w płaszczyźnie strzałkowej i poprzecznej, co stanowi wynikową dobrze rozwiniętych mięśni żwaczy i szyi. Guz potyliczny niewidoczny, całkowicie zakryty przez mocno rozwinięte mięsnie szyi. Stop wyraźny, ale nieprzesadnie głęboki ani ostro zaznaczony. Nos mocny o czarnej pigmentacji. Nozdrza otwarte. Kufa mocna. Profil wklęsły. Wargi przylegające, o luźnych kącikach, nigdy nie obwisłe, czarna pigmentacja. Szczęki mocne i dobrze dopasowane, niedopuszczalny przodozgryz ani tyłozgryz. Zęby duże, zdrowe, mocno i równo osadzone w dziąsłach, bez kamienia nazębnego. Pożądane kompletne uzębienie. Zgryz nożycowy, dopuszczalny cęgowy. Policzki duże, wyraźne, pokryte grubą skórą bez fałd. Oczy ciemne lub orzechowe, powieki pożądane czarne; średniej wielkości, kształtu migdała. Wyraz bystry i ożywiony, ale jednocześnie stanowczy.

Uszy osadzone wysoko i równolegle, daleko od siebie, co spowodowane jest szerokością czaszki. Ze względu na użytkowość psa powinny być przycięte na długość nie więcej niż 50% naturalnej, stojące i trójkątne. W Polsce jest to obecnie zakazane na podstawie art. 27 ustawy o ochronie zwierząt. Nieprzycięte są średniej długości, szerokie, grube, płaskie i zaokrąglone na końcach. Porośnięte gładką sierścią, nieco krótszą od tej na pozostałych partiach ciała. Niewielkie plamki koloru na uszach nie powinny być uznawane za wadę. W spokoju obwisłe, zakrywają tylną część policzków. Przy pobudzeniu mogą być półstojące. Szyja gruba, mocna, wysklepiona łukowato. Skóra na spodniej stronie gruba, tworząca niewielkie fałdy, ale nie podgardle. Elastyczność spowodowana jest znaczną ilością luźnej tkanki łącznej. Tułów prostokątny; długość tułowia (od stawu barkowego do guza siedzeniowego) może być o 10% większa od wysokości w kłębie. Górna linia z wysokim kłębem, łagodnie opadająca ku tyłowi, oglądana z boku w żadnym miejscu nie jest zapadnięta. Wzdłuż kręgosłupa widoczna jest bruzda między silnie rozwiniętymi mięśniami grzbietu.

Suczka Doga argentyńskiego

Suczka Doga argentyńskiego

Kłąb szeroki, wysoki, wyraźny. Grzbiet także szeroki i mocny, lekko opadający. Lędźwie krótkie, szerokie, mocno umięśnione. Zad krótki i szeroki, lekko opadający.  Klatka piersiowa szeroka i głęboka, oglądana z przodu i z boku spodnią krawędzią sięga łokcia; pojemna o długich i umiarkowanie wysklepionych żebrach zapewnia dobrą wydolność oddechową. Brzuch lekko podciągnięty w stosunku do klatki piersiowej, ale w żadnym wypadku charci. Mięśnie brzucha i słabizny mocno napięte. Ogon długi, ale nie sięgający dalej niż do stawu skokowego; w spokoju zwisający swobodnie, przy pobudzeniu łukowato wzniesiony powyżej grzbietu. Kończyny przednie proste, pionowe, palce krótkie i zwarte. Łopatki bardzo mocne, o wyraźnym umięśnieniu, ale nieprzeładowane. Ustawione skośnie. Ramię tej samej długości co łopatka, skośne. Łokcie krzepkie, pokryte  grubsza i elastyczną skórą wolną od fałd czy zmarszczek, przylegających do klatki piersiowej. Przedramię takiej samej długości co ramię, prostopadłe do podłoża, proste, o mocnym kośćcu i mięśniach. Nadgarstek szeroki, niewystający poza linię przedramienia, bez zniekształceń kości czy fałd skóry. Śródręcze trochę płaskie, lekko, chociaż nieprzesadnie nachylone w stosunku do podłoża. Łapa o palcach krótkich i zwartych. Opuszki grube i twarde. Kończyny tylne dobrze umięśnione, krótkie śródstopie i zwarta łapa. Długość uda proporcjonalna do całość, mocne, z dobrze rozwiniętymi i widocznymi mięśniami. Kolano o dobrym kątowaniu. Podudzie nieco krótsze od uda i równie dobrze umięśnione. Staw skokowy i śródstopie krótkie i mocne, co zapewnia mocny napęd kończyn tylnych. Staw skokowy mocny, z wyraźną piętą. Śródstopie krzepkie, niemal cylindryczne, pionowe w stosunku do podłoża, bez wilczych pazurów. Łapa podobna do przedniej, tylko trochę mniejsza i dłuższa. Skóra zwarta, gruba i elastyczna. Połączona z ciałem warstwą luźniejszej tkanki podskórnej, dzięki czemu swobodnie przesuwa się, nie tworząc fałd nigdzie poza szyją. Preferuje się  czarną pigmentację powiek i warg. Czarna pigmentacja skóry nie jest wadą. Sierść jednolita, gładka, średniej długości (1.5 – 2 cm). W zależności od lokalnych warunków klimatycznych ma różna gęstość i grubość. Umaszczenie jednolicie białe, dopuszczalne jedynie pojedyncze czarne lub ciemne znaczenie na głowie, uchu lub wokół oka, ale nie może ono zajmować więcej, jak 10% powierzchni głowy.
Dorosłe psy powinny mierzyć od 60 do 68 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 60 do 65 cm. Waga psów oscyluje w granicach 40-45 kg, suki ważą od 40 do 43 kg.

Dziewczynka i dog argentyński

Dziewczynka tuląca Doga argentyńskiego

Temperament

Dog argentyński to silny i opanowany czworonóg, który nie szczeka bez potrzeby.  Bardzo oddany swemu panu, czujny; szybko i chętnie się uczy. Ma duże zapotrzebowanie na ruch, nie znosi wielogodzinnego przebywania w jednym pomieszczeniu. Lubi zabawy ruchowe zarówno na lądzie, jak i w wodzie. Sprowokowany będzie walczył do upadłego. Psy mają problemy z tolerowaniem innych osobników tej samej płci na swoim terytorium. Obcych traktują z rezerwą; nie są zbyt przyjaźnie nastawione do nieznanych im osób.
Mogą mieszkać w rodzinach z małymi dziećmi, ale kontakty z najmłodszymi muszą być nadzorowane. Psy są wprawdzie dobrze nastawione do ludzi, ale istnieje ryzyko, że przypadkowo wyrządzą dziecku krzywdę. Pamiętajmy, że potężne czworonogi i jakkolwiek nie kochałyby ludzi, nie mają  zbyt dużego wyczucia i często bywają „brutalne” w czasie zabawy.

Niektóre osobniki posiadają predyspozycje do pełnienia funkcji psów terapeutycznych; wiele z nich współpracuje z osobami niewidomymi.  Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w Polsce psy rasy Dog argentyński zostały ujete w wykazie ras psów uznanych za agresywne.

Zdrowie i Pielęgnacja

Do najczęstszych problemów zdrowotnych zaliczamy: wrodzoną głuchotę, którą można wykryć za pomocą badania BAER (brainstem auditory evoked response), uczulenia skórne, dysplazje stawowe oraz dolegliwości jelitowe. Wymagania pielęgnacyjne minimalne – w zupełności wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa.

Dog argentyński w parku

Dog argentyński

Wysokość: Dorosłe psy powinny mierzyć od 60 do 68 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 60 do 65 cm.

Waga: Waga psów oscyluje w granicach 40-45 kg, suki ważą od 40 do 43 kg.

Umaszczenie: Umaszczenie jednolicie białe, dopuszczalne jedynie pojedyncze czarne lub ciemne znaczenie na głowie, uchu lub wokół oka, ale nie może ono zajmować więcej, jak 10% powierzchni głowy.

Pielęgnacja: Wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa.

Zdrowie: Do najczęstszych problemów zdrowotnych zaliczamy: wrodzoną głuchotę, którą można wykryć za pomocą badania BAER (brainstem auditory evoked response), uczulenia skórne, dysplazje stawowe oraz dolegliwości jelitowe.

Rodzina: Dogi argentyńskie są psami pewnymi siebie, opanowanymi i rzadko szczekającymi. Kochają opiekuna, a obcych traktują z rezerwą. Wymagają konsekwentnego szkolenia i prowadzenia. Mogą mieszkać w rodzinach z małymi dziećmi, ale kontakty z najmłodszymi powinny być nadzorowane. Mają ogromne zapotrzebowanie na ruch.

Inne nazwy: hiszp.dogo argentino, ang.argentine dogo, argentinian mastiff.

Cena szczeniat z rodowodem 1400 - 9000 złotych źródło (allegro, alegratka). cena z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 2 (molosy typy mastyfa), nr wzorca 292. Bez prób pracy.

Tagi artykułu: