Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Dog niemiecki

DOG NIEMIECKI (Deutsche Dogge)

Historia

Przodkami współczesnego doga niemieckiego są prawdopodobnie dawne “Bullenbeisery” (psy w typie buldoga) oraz psy gończe na grubą zwierzynę (“Hatz - und Saurueden”) mające cechy mastifów i chartów. Określenie „Dogge” oznaczało pierwotnie dużego, silnego psa. Z czasem pojawiły się bardziej specjalistyczne nazwy takie jak Ulmer Dogge, English Dogge, Great Dane (Wielki Duńczyk), Hatzrüde czy Saupacker, które odnosiły się do psów o konkretnej wielkości i określonym umaszczeniu. Dawniej używany był przede wszystkim do walk i polowań (jelenie, wilki mi dziki). Książę Bismarck mianował do "psem Rzeszy".

W 1878 roku powołano w Berlinie 7-osobowy komitet, w którego skład weszli sędziowie i hodowcy, którym przewodniczył dr Bodinus. Jego zadaniem było sklasyfikowanie rozmaitych odmian psów w jednej kategorii „dogów niemieckich”. Dwa lata później, przy okazji berlińskiej wystawy psów, przyjęto pierwszy standard rasy, który był następnie wielokrotnie zmieniany. Obecny wzorzec został dostosowany do wymogów FCI.

Pies Dog niemiecki

Dog niemiecki

Jak wygląda dog niemiecki?

Dogi niemieckie to psy o szlachetnym wyglądzie, silnej i harmonijnej sylwetce oraz proporcjonalnej budowie ciała. Sylwetka niemal kwadratowa; dotyczy to przede wszystkim samców, suki mogą być trochę dłuższe. Głowa jest długa, wąska, wyrazista, nigdy klinowata; doskonale wyrzeźbiona, zwłaszcza pod oczami. Odległość od czubka nosa do stopu i od stopu do końca słabo wyrażonego guza potylicznego powinna być taka sama. Linie profilu zdecydowanie równolegle. Oglądana z przodu głowa wygląda na wąską z jak najszerszym grzbietem nosa. Łuki brwiowe wyraźne, ale niewystające. Stop wyraźny. Nos duży, raczej szeroki niż okrągły, o dużych nozdrzach. Czarny, wyłącznie u psów maści arlekin (biało-czarnych), u których czarny jest pożądany, ale dopuszcza się także plamisty (czarny z różowym) lub cielisty. U psów błękitnych nos przybiera barwę antracytu (rozjaśniona czerń). Kufa głęboka i jak najbardziej prostokątna w liniach. Kąciki warg wyraźnie zarysowane, ani zbyt suche, ani nadmiernie obwisłe lub zwinięte. Wargi ciemno pigmentowane, jedynie u arlekinów tolerowane częściowo niepigmentowane lub cieliste. Szczęki mocne i szerokie, uzębienie mocne, zdrowe, kompletne ustawione w zgryzie nożycowym. Policzki lekko zaznaczone i niewystające. Oczy średniej wielkości, o żywym, przyjaznym i inteligentnym wyrazie. Jak najciemniejsze, o migdałowatym kształcie i dobrze przylegających powiekach.  U psów błękitnych tolerowane nieco jaśniejsze oczy, natomiast u arlekinów – jasne lub różnobarwne. Uszy naturalnie wiszące, wysoko osadzone, średniej wielkości, przednimi krawędziami przylegające do policzków, nie mogą ani ciężko wisieć, ani odstawać od głowy.

Szyja długa, sucha, dobrze umięśniona, ładnie osadzona, zwężająca się ku głowie, łukowato wysklepiona. Noszona wysoko i lekko do przodu. Grzbiet krótki i mocny, niemal prostą linią łagodnie opadający ku tyłowi. Nie może być długi ani wznosić się w kierunku zadu. Lędźwie lekko wysklepione, szerokie, mocno umięśnione. Zad szeroki, dobrze umięśniony, lekko opadający od guzów biodrowych ku nasadzie ogona i przechodzący w nią niezauważalnie. Klatka piersiowa sięgająca łokcia, szeroka i głęboka, ani zbyt płaska, ani płytka, z wyraźnym przedpiersiem. Mostek nie może wystawać.

Dwa psy Dogi niemieckie

Dogi niemieckie żółte

Żebra dobrze wysklepione, sięgające daleko ku tyłowi – ani beczkowate ani płaskie. Brzuch wyraźnie podciągnięty, linia dolna ładnie wygięta od mostka ku tyłowi. Ogon sięgający stawu skokowego, osadzony wysoko, gruby u nasady, równomiernie zwężający się ku końcowi; w spokoju wiszący nisko i naturalnie zagięty. Przy pobudzeniu lub w ruchu wzniesiony szablasto, ale niewyraźnie powyżej grzbietu. Kończyny przednie dostatecznie kątowane, o mocnym kośćcu i umięśnieniu. Łopatka dobrze umięśniona, długa, skośnie ustawiona. Ramię mocne i dobrze umięśnione, przylegające do tułowia, nieco dłuższe od łopatki. Łokcie niewykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz. Przedramię mocne, umięśnione, oglądane z boku i z przodu zupełnie proste i pionowe. Nadgarstek  mocny, tylko nieznacznie wyróżniający sie z całości kończyny. Śródręcze mocne, oglądane z przodu – proste, oglądane z boku odrobinę nachylone do przodu. Łapa zaokrąglona, dobrze wysklepiona, zwarta. Pazury krótkie, mocne i jak najciemniejsze. Kończyny tylne mocno umięśnione, przez co zad i uda są szerokie i zaokrąglone. Mocne, dobrze kątowane kończyny ustawione równolegle do przednich. Udo długie, szerokie, bardzo dobrze umięśnione. Kolano mocne, znajduje się niemal dokładnie pod stawem biodrowym. Podudzie mniej więcej tej samej długości co udo, dobrze umięśnione. Stawy skokowe mocne, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.


  • Dog niemiecki

  • Dog niemiecki

  • Szczeniak Doga niemieckiego

Śródstopie krótkie, mocne, niemal pionowe względem podłoża. Łapa zaokrąglona, dobrze wysklepiona, zwarta. Pazury krótkie, mocne i jak najciemniejsze. Skóra dobrze przylegająca, u psów jednomaścistych mocno pigmentowana, natomiast u arlekinów rozłożenie pigmentu odpowiada zasadniczo rozłożeniu łat. Sierść bardzo krótka, gęsta, gładka, przylegająca i lśniąca.
Dogi hodowane są w trzech typach umaszczeń: żółte i pręgowane, czarne i arlekiny, oraz błękitne.

  • Żółte – od jasnozłocistych po ciemnozłote. Pożądana czarna maska. Pozbawione białych znaczeń.
  • Pręgowane – maść podstawowa od jasno do ciemnozłotej, z jak najbardziej wyraźnymi i równo rozmieszczonymi czarnymi pręgami, które przebiegają wzdłuż linii żeber. Pożądana czarna maska. Bez białych znaczeń. Pręgi nie mogą być rozmyte.
  • Arlekiny (biała z czarnymi, poszarpanymi łatami) – maść podstawowa czystobiała, możliwie bez nakrapiania. Czystoczarne plamy są rozrzucone po całym ciele, poszarpane na krawędziach.
  • Czarne – lśniąco czarne, dopuszcza się białe znaczenia. W tej kategorii mieszczą się psy “płaszczowe”, u których czerń pokrywa tułów, a kufa, spód szyi, klatka piersiowa, brzuch, nogi i koniec ogona są białe, oraz psy „płytowe”, o rozległych czarnych łatach na białym tle.
  • Błękitne – czysty kolor stalowo niebieski, dopuszcza się białe znaczenia.


  • Dog niemiecki

  • Dog niemiecki

  • Dog niemiecki

Dorosłe psy osiągają co najmniej 80 cm, ale nie więcej niż 90 cm wysokości w kłębie. Suki mierzą co najmniej 72 cm, ale nie więcej niż 84 cm. Waga psów oscyluje w granicach 65-90 kg. Suki ważą 50-75 kg.

Dog niemiecki zachowanie i charakter

Dog niemiecki to duży pies, który mimo swoich rozmiarów może odnaleźć się w każdej przestrzeni, o ile będzie odpowiednio urządzona, czytaj: oczyszczona z drobnych przedmiotów, szkieł i ozdóbek. Czworonogi  mają średnie zapotrzebowanie na ruch i jeżeli zapewnimy im odpowiednią stymulację, życie na niewielkiej powierzchni nie będzie stanowiło dla nich problemu.
Dogi są psami delikatnymi – łatwo je zranić i zniechęcić do działania. Źle reagują na agresywne metody szkoleniowe. Przyszły właściciel musi zdawać sobie sprawę, że szkolenie psa bywa dość frustrujące, zwłaszcza że dogi są leniwe z natury i dość wolno reagują na komendy. Nawet doskonale wyszkolone nigdy nie będą w pełni posłuszne właścicielowi – zanim wykonają polecenie zastanowią się, czy ma ono sens.
Szybko przystosowują się do życia w rodzinie i są łagodne wobec wszystkich jej członków. Szczególnym uczuciem obdarzają dzieci. Uwielbiają spędzać czas na kanapie w towarzystwie właściciela i są najszczęśliwsze, mogąc towarzyszyć mu w wykonywaniu codziennych czynności.
Mając w pamięci, że dog waży tyle co niejeden dorosły mężczyzna, nie powinniśmy zrzucać obowiązku wyprowadzania go na spacer na młodszych członków rodziny.

Zdrowie i Pielęgnacja

Częstą przypadłością zdrowotną, typową dla dużych ras, jest skręt żołądka. Dogi miewają także problemy z sercem, kośćmi oraz ze stawami.
Psy wymagają wyczesywania martwego włosa miękką szczotką przynajmniej raz w tygodniu.

Dog niemiecki arlekin

Dog niemiecki arlekin

Wysokość: Dorosłe psy osiągają co najmniej 80 cm, ale nie więcej niż 90 cm wysokości w kłębie. Suki mierzą co najmniej 72 cm, ale nie więcej niż 84 cm.

Waga: Waga psów oscyluje w granicach 65-90 kg. Suki ważą 50-75 kg.

Umaszczenie: Dogi niemieckie hodowane są w trzech typach umaszczeń: żółte i pręgowane, czarne i arlekiny, oraz błękitne.

Zdrowie: zaburzenia pracy serca, rak kości, modzele (na stawach łokciowych i kolanowych), skręt żołądka, artretyzm.

Pielęgnacja: Psy wymagają wyczesywania martwego włosa miękką szczotką przynajmniej raz w tygodniu.

Rodzina:  Psy są przyjacielskie, mocno przywiązują się do właściciela i nie sprawiają większych problemów wychowawczych. Wymagają konsekwentnego szkolenia – nigdy jednak nie będą bezwarunkowo posłuszne. Mają dość silny popęd łupu, dlatego w czasie spacerów powinny pozostawać na smyczy.

Inne nazwy: great dane, german mastiff, deutsche Dogge.

Cena szczeniąt rodowodowych 4000 - 13000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Ceny z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 2.1 (molosy typu mastyfa), nr wzorca 325. Bez próby pracy.

Tagi artykułu: