Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Dunker (Gończy norweski)

Historia

Pies Dunker to rasa norweskich psów gończych należąca do grupy gończych i posokowców, zaklasyfikowana do podsekcji psów gończych o średniej wielkości. Została opracowana w XIX wieku przez hodowcę Wilhelma Dunkera, który skrzyżował rosyjskiego gończego i arlekina z najlepszymi przedstawicielami grupy gończych. Psy rasy Dunker polują po węchu; specjalizują się głównie w wyławianiu pomniejszej zwierzyny leśnej w tym królików. Mogą pracować w najcięższych warunkach atmosferycznych i na najbardziej niesprzyjającym terenie.

Pies Dunker (Gończy norweski) wygląd

Psy Dunker są średniej wielkości, silnie zbudowane, ale niezbyt ciężkie. Sprawiają wrażenie bardzo wytrzymałych. Kończyny tylne i przednie dobrze kątowane. Sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta - głębokość klatki piersiowej stanowi ½ wysokości w kłębie. Głowa nie powinna być noszona zbyt wysoko; czysta i szlachetna, dobrej długości, nieklinowata. Kufa długa i dobrze rozwinięta. Czaszka nieco zaokrąglona, ​​potylica wypukła. Stop dobrze zdefiniowany. Nos czarny, mocno pigmentowany,  nozdrza szerokie. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym. Policzki czyste bez widocznych kości policzkowych. Oczy duże, ale nie wyłupiaste, ciemnej barwy. Powieki przylegające. Uszy przylegające do głowy; gładkie, umiarkowanie szerokie, zwężające się ku dołowi, zaokrąglone na końcach. Szyja dość długa bez widocznego podgardla.

Suczka rasy Dunker siedząca na śniegu

Suczka rasy Dunker siedząca na śniegu, fot. Hilde Furuly

Grzbiet prosty, mocny i silny. Lędźwie szerokie i umięśnione. Zad lekko opadający, muskularny, niezbyt krótki. Klatka piersiowa lekko wysklepiona, pojemna. Tylne żebra powinny być szczególnie dobrze rozwinięte. Dolna linia brzucha lekko podciągnięta. Ogon osadzony na poziomie linii grzbietu. Gruby u nasady, zwężający się ku końcowi; sięga do stawu skokowego lub nieco poniżej. Kończyny przednie mocne, suche i umięśnione. Łopatki muskularne i długie. Dobrze kątowane ramię i stawy łokciowe. Proste przedramię, nadgarstki lekko nachylone. Łapy zwarte. Kończyny tylne dobrze kątowane. Wilcze pazury powinny być usunięte. Uda szerokie. Włos prosty, twardy, gęsty. Płaszcz niezbyt krótki. Mocne owłosienie występuje z tyłu ud i ogona. Dopuszczalnymi typami umaszczeń są: czarny lub niebieski marmur (pstrokaty) z blado płowymi i białymi znaczeniami. Ciepły brąz lub dominująca czerń są mniej pożądane, ale do zaakceptowania. Wysokość w kłębie dla dorosłych psów kształtuje się w przedziale 50 - 55 cm (najlepiej 53 cm). Suki są mniejsze i mierzą od 47 do 53 cm (najlepiej 50 cm). W przypadku dobrze rozwiniętego psa dopuszczalna jest wysokość do 57 centymetrów.

Temperament

Psy Dunker są łatwe w wyszkoleniu, posłuszne i inteligentne. Przy odrobinie zaangażowania można nauczyć je wykonywania wielu imponujących sztuczek. Właściwie uspołeczniony pies będzie dobrze dogadywał się z dziećmi i innymi zwierzętami. Cechami właściwymi dla rasy są: wierność, czułość, miłość do opiekuna i łagodność.
Niestety, posiadanie psa rasy Dunker wiąże się z pewnymi niedogodnościami. Ta energiczna i wysportowana rasa wymaga dużej ilości codziennych ćwiczeń i zabaw na świeżym powietrzu.

Zdrowie

Pies rasy Gończy norweski  jest zdrową rasą psów. Jednakże, niektóre psy są cierpią na dysplazję stawu biodrowego.

Hodowla psów

Ta rasa psów praktycznie w Polsce nie występuje. Zdjęcia psow znajdą Państwo w naszej galerii.

Dunker pies

Suczka Dunkera siedząca na wzgórzu, fot. Hilde Furuly

Wysokość: Wysokość w kłębie dla dorosłych osobników wynosi od 50 do 55 cm (najlepiej 53 cm). Suki są mniejsze i mierzą od 47 do 53 cm (najlepiej 50 cm). U dobrze rozwiniętego psa dopuszczalna wysokość to 57 centymetrów.

Waga: Waga powinna oscylować w przedziale 16-22 kg

Umaszczenie: Umaszczenie najczęściej płowe z czaprakiem na tułowiu barwy czarnej lub marmurkowej z błękitem.

Pielęgnacja: Psy Dunker nie są trudne w pielęgnacji. Wystarczy mu wyczesywać sierść minimum raz w tygodniu

Zdrowie: Może wystąpić dysplazja stawu biodrowego.

Rodzina: Inteligentny, przyjazny i wytrzymały. Toleruje dzieci i inne zwierzęta. Z racji silnego instynktu myśliwskiego nie powinien jednak mieszkać w domach z bardzo małymi zwierzętami, gryzoniami.

Inne nazwy: Gończy norweski, Norwegian Hound Dunker

Klasyfikacja FCI - Grupa VI, sekcja1.2, numer wzorca 203. Podlega próbom pracy.

źródło zdjęcia  Dunker-ringen 

Tagi artykułu: