Udostępnij ten artykuł.

Enostoza (młodzieńcze zapalenie kości)

Enostoza (młodzieńcze zapalenie kości) to choroba występująca u młodych osobników psów dużych i olbrzymich ras. Jej alternatywna nazwa to panosteitis. W uproszczeniu, jest to choroba, w której tkanka kostna wykazuje zbyt dużą aktywność, co prowadzi do nadmiernego wzrostu kości.

Które rasy są najbardziej podatne na enostozę?

Są to przedstawiciele przede wszystkim ras dużych i olbrzymich. Rasy te są w grupie ryzyka, ponieważ ich układ kostny jest bardziej obciążony niż układ kostny mniejszych psów. Są to psy cięższe, które potrzebują solidnego oparcia dla całego ciała. W okresie wzrostu, kiedy ich układ kostny jest w trakcie kształtowania się, kości są najbardziej podatne na różne dolegliwości. Dlatego enostoza  z największym prawdopodobieństwem będzie się pojawiała m. in. u:

  • bernardynów;
  • bokserów;
  • bulterierów;
  • dalmatyńczyków;
  • dobermanów;
  • golden retrieverów;
  • labradorów;
  • owczarków niemieckich.

Co się dzieje, kiedy pies choruje na enostozę?

Kiedy enostoza (młodzieńcze zapalenie kości) rozwija się, komórki kościotwórcze zaczynają wykazywać nadmierną aktywność. W efekcie tworzy się nowa tkanka kostna, usytuowana wewnątrz jam szpikowych kości długich. Wzrost aktywności komórek odpowiadających za wzrost kości (osteoblastów i fibroblastów) wiąże się ze zmniejszeniem aktywności komórek, których zadaniem jest usuwanie tkanki kostnej z miejsc, gdzie jest jej zbyt dużo (osteoklastów). Zbyt duża ilość tkanki kostnej powoduje, że otwory, przez które naczynia krwionośne mają dostęp do jam szpikowych, stają się zbyt małe. W rezultacie kość rosnącego szczenięcia nie może być wystarczająco dobrze odżywiana. Mamy więc do czynienia z zaburzeniem krążenia, które skutkuje powstaniem obrzęku w jamie szpikowej, a co za tym idzie, odczuwaniem bólu przez psa.

Enostoza jej przyczyny, objawy i leczenie

Przyczyn może być wiele. Przy szukaniu czynników, które mogły spowodować, że enostoza (młodzieńcze zapalenie kości) dotknęła naszego psa, trzeba się zastanowić, czy pies może:

  • cierpieć na zaburzenia metabolizmu;
  • wykazywać zaburzenia hormonalne;
  • mieć alergię;
  • mieć skłonności to wzmożonej aktywności układu autoimmunologicznego;
  • być narażony na aktywność pasożytów;
  • dostawać zbyt dużo wapnia w pożywieniu;
  • być obciążony genetycznie.

Okres występowania

Enostoza (młodzieńcze zapalenie kości) pojawia się zazwyczaj u psów pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia, dlatego właśnie w tym okresie należy być szczególnie czujnym i zwracać uwagę na wszystkie zachowania, które mogłyby wskazywać na rozwój stanu chorobowego. Zdarza się jednak że choroba jest diagnozowana nawet u psów, które skończyły 5 lat.

Objawy

Wśród stanów, które mogą wskazywać, że u naszego psa rozwinęła się enostoza (młodzieńcze zapalenie kości), można wyróżnić:

  • kulawiznę, która co kilka dni może objawiać się w innej kończynie;
  • bolesność kości, a w szczególności samych trzonów;
  • wystąpienie na zdjęciu rentgenowskim miejsc o zwiększonym cieniu w okolicach jamy szpikowej.

Objawy najczęściej można zauważyć u nasady kości ramiennej.

Diagnoza

Diagnozowanie odbywa się na podstawie widocznych objawów oraz zdjęcia radiologicznego. Stwierdzenie, czy choroba, na która cierpi nasz pies to rzeczywiście enostoza (młodzieńcze zapalenie kości) bywa kłopotliwe. O ile objawy bolesności kończyn oraz charakterystyczny obraz na zdjęciu RTG mogą jednoznacznie na nią wskazywać, nie musi to być główny problem, z którym boryka się psi pacjent. Bardzo często enostoza występuje razem z inną, poważniejszą dolegliwością, i tylko ją maskuje, co opóźnia podjęcie prawidłowego leczenia. Takimi schorzeniami są na przykład ostechondroza czy dysplazja.

Leczenie

Enostoza (młodzieńcze zapalenie kości) jest chorobą, którą stosunkowo łatwo wyleczyć. Podstawową czynnością, którą należy wykonać przez zastosowaniem leczenia, jest upewnienie się, czy postawiona diagnoza na pewno jest słuszna. Leczenie należy zacząć od zastosowania diety ubogiej w wapń, jeśli dotychczasowa jego podaż była zbyt duża. Oprócz tego warto ograniczyć ruch oraz stosować leki przeciwzapalne. Poprawa nastąpi wówczas, kiedy otwory pozwalające na zaopatrzenie jamy szpikowej w krew ulegną poszerzeniu.

Tagi artykułu: