Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Gończy hiszpański (Sabueso Espanol)

Historia

Pierwsze wzmianki o Gończym hiszpańskim (Sabueso Español) pochodzą ze średniowiecznej księgi "Libro de la Montería de Alfonso XI”.  W późniejszych stuleciach opisy czworonogów pojawiają się w hiszpańskich księgach łowieckich.

Gończe hiszpańskie były niegdyś wykorzystywane w czasie polowań na niedźwiedzie brunatne i dziki. Od 1982 roku liczebność populacji utrzymuje się na stałym poziomie. W XIX i na początku XX wieku rasa przechodziła kryzys. Z powodu upowszechnienia się broni palnej psy gończe nie były już tak cenne i zaprzestano ich masowego rozmnażania. Obecnie jednak rasa ma się bardzo dobrze; w całej Europie z roku na roku powstają nowe hodowle.

Użytkowość

Hiszpańskie psy gończe są obecnie wykorzystywane do polowania na zwierzynę leśną. Z powodzeniem wyławiają jelenie, dziki, sarny, wilki i niedźwiedzie. Większość gończych jest jednak specjalizowana do polowań na zające. Efektywne łowy z psem są możliwe jedynie wówczas, gdy myśliwy dobrze zna swojego czworonoga i potrafi prawidłowo odczytać jego intencje. Po samym tonie i modulacji głosu można wywnioskować, na jaki trop wpadł czworonóg oraz czy osaczył, czy dopiero wyławia zwierzynę.

suka z młodymi gończy hiszpański

Gończy hiszpański opis

Gończy hiszpański to pies średniej wielkości i średniego formatu, o długich liniach, ładnej głowie i długich uszach. Sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta. Wysokość w kłębie jest średnio o 10 centymetrów mniejsza od długości liczonej od kłębu do nasady ogona. Głowa proporcjonalna do wielkości tułowia, lekko wydłużona. Stop łagodny, słabo zaznaczony. Nos duży i wilgotny, najczęściej przybiera barwę ciemną, chociaż zdarzają się osobniki z nosami jasnobrązowymi. Wargi umiarkowanie luźne. Szczęki ustawione w zgryzie nożycowym, zęby białe, kły dobrze rozwinięte. Oczy w kształcie migdała, średniej wielkości, orzechowe. Spojrzenie inteligentne, szlachetne. Powieki w kolorze nosa, dobrze przylegające. Uszy obwisłe, duże, prostokątne, lekko zaokrąglone na końcach. Nie powinny być zbyt krótkie – optymalnie sięgające do nosa.
Cechą charakterystyczną dla tej rasy psów są lekko wypukłe lędźwie. Cała sylwetka sprawia wrażenie krzepkiej i muskularnej, chociaż pies nie jest szczególnie postawny. Linia górna prosta, grzbiet lekko łękowaty, kłąb wyraźnie zaznaczony. Klatka piersiowa głęboka i mocna. Zad stosunkowo szeroki. Ogon gruby, mocny, zakończony pędzelkiem, lekko zakręcony. Nie powinien pozostawać przez długi czas w spoczynku; pies ustawicznie kręci nim na boki. Podczas wykonywania pracy, ogon powinien być szablasto wygięty. Kończyny są dobrze kątowane, odpowiednio umięśnione. Sprawiają wrażenie dość krótkich w porównaniu do reszty ciała. Uda mocne, muskularne. Łapy okrągłe, lekko wydłużone. Szata. Sierść zwarta, krótka, delikatna i przylegająca. Dopuszczalnym typem umaszczenia jest biało-pomarańczowy z wyraźną przewagą jednej barwy. Kolor pomarańczowy może wahać się od lekko pomarańczowego do zupełnie ciemnego, wręcz rudo-brązowego.

Idealna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi od 52 do 57 centymetrów. Suki są niższe i mierzą od 48 do 53 centymetrów wysokości. Dopuszczalne lekkie odchylenia od normy. Waga u dorosłych osobników waha się w przedziale 20-25 kilogramów.

Wyróżniamy dwie odmiany w obrębie rasy gończych. Odmiana de Monte, większa, ma biały włos z rudymi lub czarnymi znaczeniami.  Okrywa włosowa twarda. Odmiana lebrero jest mniejsza i występuje w jednolicie rudym typie umaszczenia.

Pies rasy Gończy hiszpański

Temperament

Gończe hiszpańskie są wesołymi, energicznymi psami, które ujawniają swoją dziką i nieposkromioną naturę w czasie polowania. W stosunku do właścicieli i ich rodzin bardzo wierne i lojalne. Na co dzień dość spokojne i zrównoważone. Mają duża potrzebę ruchu, zatem nie powinny mieszkać w małych mieszkaniach i zamkniętych przestrzeniach miejskich. Preferują życie wiejskie. Nie akceptują mniejszych stworzeń. Wymagają przeprowadzenia podstawowego szkolenia z zakresu posłuszeństwa.

Jeżeli mają Państwo jakieś wątpliwości odnośnie do rasy Gończy hiszpański (komentarze mile widziane), zachęcamy do zadawania pytań na naszym forum .

Wysokość: Dorosły samiec powinien osiągać od 52 do 57 centymetrów wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i niższe. Mierzą od 48 do 53 centymetrów.

Waga: Masa ciała nie powinna przekraczać granicy 20-25 kilogramów.

Umaszczenie: Najczęściej spotykamy osobniki dwukolorowe (biało-pomarańczowe) z wyraźną przewagą jednej barwy. W obrębie rasy wyróżniamy ponadto dwie odmiany - Lebrero oraz Monte. Osobniki w typie Lebrero są jednolicie rude, zaś Monte – biało-pomarańczowe. Gończy hiszpański (zdjęcia dostępne w naszej galerii) jest dość charakterystycznym czworonogiem. O ile umaszczenie może wydawać się dość typowe, o tyle kształt anatomiczny uszu, od razu naprowadzi nas na właściwy trop.

Pielęgnacja: Pielęgnacja psów nie sprawia wielkich trudności. Właściciel musi pamiętać o regularnym szczotkowaniu i przycinaniu pazurów.

Zdrowie: w rasie nie odnotowano typowych przypadłości zdrowotnych. Niektóre osobniki cierpią na schorzenia dysplastyczne.

Rodzina: psy są bardzo wierne, lojalne i oddane swoim właścicielom. Uwielbiają polowania i ruch na świeżym powietrzu.

Inne nazwy: Sabueso Español, Spanish Hound

Klasyfikacja FCI - Grupa VI, Sekcja 1, nr wzorca 204

Tagi artykułu: