Udostępnij ten artykuł.

Historia Doga Kanaryjskiego

     Niektórzy historycy przyznają, że psy przypominające wyglądem współczesne Perro de Presa istniały na Wyspach Kanaryjskich na długo przed podbojem Hiszpanii przez Rzymian.

Historia Doga kanaryjskiego

     Pierwsze historyczne wzmianki o przodkach czworonogów mają swój początek w czasach panowania w Mauretanii króla Juba – około 50 r. p.n.e. Historycy opisują, że król wysłał małą grupę ludzi do archipelagu Wysp Kanaryjskich w celu zbadania terytorium. Ci mieli przywieźć królowi dwa ogromne psy. Według opisów, Mauretańczycy byli pod wrażeniem ich dużych rozmiarów, wytrzymałości, temperamentu i gardłowego szczekania czworonogów.
    Wiadomo, że psy żyjące na wyspach były traktowane w sposób wyjątkowy: na Teneryfie chociaż nie wiemy nic o psach z mitów, jest to zwierze obecne w nabożeństwach żałobnych. Nie ma jednak kronik ani innego starożytnego źródła, które opisywałoby rolę psów w uroczystościach pogrzebowych Guanche’ów. Prawdopodobnie miały one strzec duszy zmarłego w jej ostatniej drodze. Jest prawdopodobne, a nawet pewne że zwierzęta były poświęcane w ofierze w momencie śmierci właściciela. Na cmentarzysku Llano de Maja przy ciele pasterza (wraz z kompletną kolekcją rzeczy pogrzebowych) znaleziono całą zmumifikowaną skórę psa małych rozmiarów, która była pokryta krótką ciemno kremową sierścią. To wszystko co wiemy o psach kanaryjskich przed kolonizacją.

     W XVI - i XVII  - wiecznych zapisów historycznych również znajdziemy wiele cytatów i wspomnień związanych z Perro de Presa. Chłopi używali je jako psy stróżujące i zabijające inne bezpańskie czworonogi, które zagrażały lokalnej społeczności. W 1526 r. rada miasta Teneryfa uchwaliła dekret  o zabiciu niemal całej populacji Perro de Presa, na skutek licznych ataków na bydło i zwierzęta domowe. Zabito wszystkie psy z wyjątkiem pary przeznaczonej do pracy w rzeźni do obezwładniania bydła.
Nie wiemy, czy psy były wykorzystywane do polowania na dzikie zwierzęta. Nie wiemy nic o fenotypie psów, ani o tym jak się zmieniały na skutek krzyżowania z innymi czworonogami przywożonymi systematycznie przez Europejczyków na wyspy. W ciągu ostatnich dwudziestu lat hodowcy powiedzieli wiele na temat powiązań Presa Canario z rasami angielskimi.

Nie wiemy, czy psy były wykorzystywane do polowania na dzikie zwierzęta. Nie wiemy nic o fenotypie psów, ani o tym jak się zmieniały na skutek krzyżowania z innymi czworonogami przywożonymi systematycznie przez Europejczyków na wyspy. W ciągu ostatnich dwudziestu lat hodowcy powiedzieli wiele na temat powiązań Presa Canario z rasami angielskimi. Jose de Viera y Clavijo (1731-1813) napisał w „Historia Natural de las Islas Canarias”: W 1764 roku nastąpił wybuch wścieklizny ściągniętej na Wyspy przez psy z Hiszpanii i zapadło na nią kilka psów z Teneryfy, ale od tej pory nie zanotowano więcej nawrotów choroby. Dalej pisze, że na Wyspach żyły m.in. mastify, owczarki, podenko, perigueros, pachones, dogos, waterdogs, bloodhoundy itp. Manuel Curto twierdzi mówi natomiast, że wierzy iż angielski buldog, bullmastiff, mastiff, bullterier … itd. jako rasy, nie datują się dalej niż na koniec XIX wieku. To znaczy, że zostały one tworzone od tamtej pory poprzez krzyżowanie z psami przywiezionymi z Hiszpanii. Setery, Cockery, pointery… nie mają innego pochodzenia. (Cytujemy za dogocanarioclub.com).

Stara figurka Doga kanaryjskiego

Stara figurka Doga kanaryjskiego foto. castlegatepresas.com

     Na początku XX wieku rdzenne Presa Canario niemal zupełnie wyginęły. W latach 20. nastąpił wzrost zainteresowania silnymi i dobrze zbudowanymi psami wykorzystywanymi do psich walk (tzw. pechadas), stąd też entuzjaści zwrócili się w kierunku angielskiego Bulldoga, Bullteriera, Doga Niemieckiego, Perro de Ganado Majorero czy Mastifa Hiszpańskiego. Psy były ze sobą krzyżowane w celu uzyskania czworonoga najodpowiedniejszego do walk. Perro de Ganado Majorero  słynęły ze swojego nieokrzesania i dzielności. Większa część populacji występowała w  pręgowanym umaszczeniu, niemniej znane były także osobniki czarne, piaskowe i z białymi łatkami. Białe umaszczenie mogło stanowić wynikową krzyżowania z bulterierem i buldogiem, piaskowe i czarne pochodzi najprawdopodobniej od doga niemieckiego.

     W latach 70. XX wieku rozpoczęła się systematyczna rekonstrukcja rasy. Miłośnicy Perro de Presa Canario przeprowadzali wywiady i spisywali wspomnienia mieszkańców, które pomogłyby im zrekonstruować wygląd psów w starym typie. Ponadto rozpoczęli intensywne poszukiwania ostatnich przedstawicieli rasy, dzięki którym mogliby stworzyć nowe linie hodowlane. W tym też czasie wyhodowano także wiele krzyżówek z innymi rasami w celu ujednolicenia populacji, a nade wszystko uzyskania szerszej puli genetycznej.

Współczesny Dog kanaryjski

Dog kanaryjski na wystawie psów rasowych

     Pod koniec lat osiemdziesiątych zorganizowano dwa regionalne pokazy psów, w czasie których zaprezentowano liczną grupę czworonogów. W grudniu 1990 roku odbyła się pierwsza Monografika rasy, czyli przegląd dotychczasowych osiągnięć hodowlanych.

     Wstępne uznanie rasy przez Międzynarodową Federację Kynologiczną  nastąpiło w 2001 roku z nowym wzorcem i nową nazwą „Dogo Canario”. W lipcu 2011 roku rasa została w pełni uznana przez FCI w czasie Wystawy Światowej w Paryżu.

historia dog kanaryjski,dog kanaryjski, dog kanaryjski historia, dog kanaryjski historia psa, dog kanaryjski historia rasy, dog kanaryjski historia rasy psow, dog kanaryjski jego historia, dog kanaryjski korzenie, dog kanaryjski pochodzenie, dog kanaryjski początki, dog kanaryjski rys historyczny, dogo canario historia, dzieje doga kanaryjskiego, historia doga kanaryjskiego, historia psa, historia psa dog kanaryjski, historia psa kanaryjskiego, jak powstał dog kanaryjski, pies kanaryjski historia, rasa psa dog kanaryjski, rys historyczny psa kanaryjskiego, z skąd pochodzi dog kanaryjski, z skąd pochodzi rasa dog kanaryjski, z skąd się wywodzi dog kanaryjski, dog kanaryjski linia pochodzenia

Tagi artykułu: