Udostępnij ten artykuł.

Historia owczarka szetlandzkiego

Historia owczarka szetlandzkiego

Owczarek szetlandzki to szkocka rasa psa uznana w 1919 roku. Hodowcy wyznaczyli sobie za cel upodobnienie szetlandów do owczarków szkockich, a właściwie owczarka długowłosego ("collie"). W pierwszym standardzie rasy przyjętym początkowo przez Międzynarodową Federację Kynologiczną zapisano, że sheltie wyglądają jak zminiaturyzowane owczarki szkockie. Fragment o podobieństwie musiał zostać jednak usunięty ze względu na pretensje klubu rasy colie. Niegdyś  sheltie były wykorzystywane do prowadzenia stad zwierząt. Były pierwszą rasą w historii Europy wykorzystywaną do tego celu.

Pochodzenie szetlandów nie jest do końca znane. Do 1469 roku Wyspy Szetlandzkie należały do Norwegii, z której przybyły małe psy – towarzysze żeglarzy. Miało to miejsce ok. 700-800 r. n.e. Klimat na wyspach był surowy i nie sprzyjał wegetacji roślin. Zwierzęta przebywające na farmach musiały być zatem przystosowane do życia w trudnych warunkach atmosferycznych i na tyle małe, aby nie „podbierać” zbyt dużo pokarmu ze skromnych zapasów.

Pierwsze szetlandy  nazywano psami Toonie lub Peerie, co w języku staro-norweskim oznacza po prostu “mały”. Początkowo pełniły funkcje psów zagrodowych. Ich wielkość (standardowe osobniki nie miały więcej niż 30 centymetrów wysokości w kłębie) uniemożliwiała pracę przy zaganianiu owiec na wrzosowiskach. Roślinność dochodziła tam do wysokości 23-45 centymetrów, dlatego też zwierzęta nie byłyby widoczne spod grubej warstwy roślin.

historia owczarka szetlandzkiego sheltie

Pierwsi hodowcy zwracali szczególną uwagę nie tyle na wygląd psa, ile na uwarunkowania fizyczne i zdolność do wykonywania określonych zadań. Psy musiały być przede wszystkim małe i wytrzymałe; umaszczenie nie było już tak istotne. Aby uzyskać psy o pożądanych cechach wielokrotnie krzyżowano szetlandy z psami lokalnymi. Szetlandy były także kojarzone z king charles spanielami – po nich psy odziedziczyły charakterystyczne brązowe plamki na łapach – psami yakki z Islandii, a także Pomeranianem. Po tych ostatnich psy odziedziczyły  małe stojące uszka, jabłkowatą czaszkę oraz okrągłe oczy, które są obecnie uznawane za wadę.  Obecny wygląd rasy jest zasługą krzyżowania z owczarkami collie rough, które trafiły na wyspy około 1840-1850 roku.

W tym czasie wyspiarze intensywnie powiększali pastwiska i poszukiwali psów, które sprawdziłyby się do zaganiania owiec na dużych obszarach. Jako, że collie nie były wystarczająco wytrzymałe i praca w ciężkich warunkach klimatycznych przekraczała ich możliwości, zostały skrzyżowane z ówczesnymi szetlandami. Utrzymanie atrakcyjnego wyglądu i upodobnienie szetlanda do collie było jedynie kwestią estetyki. Niewątpliwa uroda psów oraz ich cechy osobowościowe  spowodowały, że zwierzęta pojawiły się w Szkocji około 1905 roku. Trzy lata później założono Shetland Collie Club. Aż do 1914 roku psy były nazywane shetland collie. Rok 1914 okazał się pod pewnymi względami przełomowy – w tym też czasie doszło do skłócenia hodowców Collie i Sheltie, skutkiem czego miłośnicy szetlandów musieli zmienić nazwę klubu na English Shetland Sheepdog Club (ESSC). Popularność psów bardzo szybko rosła, aż w końcu lat 50. Angielski Kennel Club wpisał ja na listę siedmiu najpopularniejszych ras w kraju. 

Krótki opis histori rasy Owczarek szetlandzki

Owczarki szetlandzkie po dziś dzień pełnią funkcje psów pracujących przy zaganianiu i pilnowaniu stad. Hodowane są także jako psy do towarzystwa. Czworonogi mogą być również wykorzystywane do ochrony stada.

Psy rasy Owczarek szetlandzki

Owczarki szetlandzkie SHELTIE

Tagi artykułu: