Udostępnij ten artykuł.

Kaszel kenelowy u psa

Kaszel kenelowy u psa to groźna i bardzo zaraźliwa choroba, której ofiarą może paść każdy pies niezależnie od wieku. Choroba rozprzestrzenia się poprzez Adenowirusy typu 2, Parainfluezny i bakterie krztuśca. Najwięcej zachorowań przypada na okres zimowy, wiosenny i jesienny. Pora kanikuły jest praktycznie wolna od zarazków.

Kaszel kenelowy - jak można się zarazić?

Zarażenie następuje poprzez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem, a także drogą kropelkową. Miejscami wysokiego ryzyka, w których możliwość zakażenia jest szczególnie wysoka, są wszelkiego rodzaju wystawy, schroniska, psie giełdy czy też hodowle. Wystarczy niewielki wysięk z nosa chorego zwierzęcia, aby drugi czworonóg uległ zakażeniu.
Choroba może rozwijać się w sposób dwutorowy. Jej lżejsza odmiana ustępuje zazwyczaj po dwóch tygodniach. Cięższa prowadzi do poważnych powikłań i daleko posuniętej degradacji układu oddechowego. Powikłania chorobowe mogą skutkować pojawieniem się przewlekłego zapalenia oskrzeli, które objawia się poprzez długotrwały kaszel i prowadzi do stałej niewydolności układu oddechowego. Pomimo, że śmiertelność przy tymże schorzeniu jest niska, nie należy zapominać, że zawsze istnieje takie ryzyko. Osobniki o obniżonej odporności i braku odpowiedniej opieki mogą zakończyć żywot.

Kaszel kenelowy u psa jest szczególnie niebezpieczny dla hodowców, którzy mają pod swoimi skrzydłami kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt czworonogów. Muszą oni zwracać szczególną uwagę na kondycję zdrowotną każdego osobnika i odpowiednio wcześnie zareagować. Doświadczenie pokazuje, że droga zarażania kolejnych osobników w stadzie jest prosta, a schorzenie obejmuje w ciągu kilku dni znaczną część hodowli. Każdy, zakażony pies powinien być poddany kwarantannie. Zdolność do zarażania kolejnych osobników nie ginie wraz z wyleczeniem zwierzęcia. Pies może przenosić wirusa nawet do kilku tygodni po wyleczeniu.

Objawy zachorowania

Właściciele winni być uwrażliwieni na wszelkie objawy, które wskazują na rozwój czynnika chorobowego u zwierzęcia. Do głównych objawów zaliczamy:

  • wysoką gorączkę (dochodzącą do 40 stopni),
  • suchy kaszel,
  • zapalenie migdałków i oskrzeli,
  • pojawienie się wodnistej lub ropnej wydzieliny z nosa,
  • kaszel,
  • spienione wymioty,
  • biegunki.

Kaszel i charczenie mogą wzmagać się po wyjściu zwierzęcia na dwór, bądź podczas gwałtownej zmiany temperatury. Każdy wysiłek fizyczny może być okupiony atakiem kaszlu i złym samopoczuciem zwierzęcia. Przeciągający się kaszel i katar skutkują zazwyczaj pogorszeniem apetytu. Lekarz weterynarii może zalecić wówczas karmienie zwierzęcia przez sondę.

Inną grupą objawów są objawy o charakterze psychosomatycznym takie jak: apatia i znudzenie.
W dalszym etapie możemy zaobserwować pojawienie się zmian ocznych i powiększenie węzłów chłonnych.

Kaszel kenelowy - profilaktyka i leczenie

Postać ostra choroby wymaga od nas szybkiej interwencji i zdecydowania. Przede wszystkim należy nawodnić zwierzę i podać mu odpowiednie środki witaminowe, antybiotyki, a także środki bakteriobójcze. Kuracja dopasowana jest do indywidualnych potrzeb zwierzęcia i uzależniona od przebiegu procesu chorobowego. Kaszel kenelowy w lekkim stadium wymaga jedynie użycia odpowiednich leków przeciwgorączkowych i odpowiednich preparatów podnoszących wydolność organizmu. Przez kilka dni zwierzę powinno przebywać w suchym i ciepłym miejscu. W tym czasie należy podawać zwierzęciu leki zapisane przez lekarza weterynarii, a także udostępnić mu miskę ze świeżą wodą. Pomimo, że choroba kenelowa nie jest na ogół śmiertelna, nie należy jej lekceważyć.

Skuteczna obrona przed rozwojem kaszlu kenelowego u psa jest możliwa. Wystarczy w wieku ośmiu tygodniu zaszczepić szczenię, a następnie powtórzyć zabieg po osiągnięciu przez nie dwunastego tygodnia życia. Szczepienia należy wykonywać, co roku. Szczepionka przeciwko rozwojowi kaszlu kenelowego występuje nader często w postaci łączonej. Oznacza to, że zwierzę zostaje jednorazowo uodpornione na kilka czynników chorobotwórczych.

Tagi artykułu: