Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Labrador retriever

Historia

Labrador Retriever jest najprawdopodobniej potomkiem psów, które w XIX wieku przybyły do Anglii z marynarzami z Nowej Funlandii. Przodkami współczesnego Labradora były psy o mocnej budowie ciała, wysokości w kłębie oscylującej w granicach ok. 60 cm i bardzo gęstym włosie, który chronił przed zimnem i wodą. Angielscy hodowcy od razu rozpoczęli pracę z psami i doprowadzili do ich skrzyżowania z innymi rasami. Dzięki odpowiedniej selekcji wyhodowali lżejszego psa o krótkim włosie i bardzo gęstym podszerstku. Głównym zadaniem czworonogów było aportowanie zestrzelonej zwierzyny. Oficjalne uznanie rasy miało miejsce w 1903 roku.

Przodkami Labradora, zamieszkującego niegdyś Nową Funlandię, były psy rybaków, którzy zabierali je ze sobą na połowy i wykorzystywali do aportowania ryb, które wymknęły się z sieci. Zważywszy na trudne warunki życiowe i jednostajną dietę, psy musiały być odporne i mocne. Jadłospis złożony głównie z rybich odpadków i resztek ze stołu ubogich właścicieli musiał dać im siłę do pracy w trudnych warunkach.  Osobniki słabsze i mniej odporne na zimno nie miały szans na przeżycie.


  • Szczeniaki Labradora

  • Labrador retrievery

  • Labrador retriever

Psy trafiły do Wielkiej Brytanii w 1815 roku i były wówczas znane pod nazwą psów z Saint-John's. Dopiero kilkadziesiąt lat później czworonogi zostały przewiezione do Europy kontynentalnej, gdzie natychmiast zyskały uznanie wśród hodowców. Miłośnicy psów docenili przede wszystkim ich charakter oraz temperament. Praca hodowlana była prowadzona  w kierunku uszlachetnienia eksterieru rasy. Aż do połowy XX wieku psy pozostawały w rękach myśliwych, dopiero w latach 60. rozpoczęła się ich „kariera” psów do towarzystwa. W Polsce pierwsze Labradory Retrievery pojawiły się w roku 1985. 
Popularność psów rośnie z roku na rok.

Wygląd Labrador retrievera

     Labrador Retriever to pies średniej wielkości, o zwartej budowie ciała i silnej sylwetce. Jego włos jest krótki i gęsty.  Cechami charakterystycznymi u rasy są małe uszy oraz krótki, wydrzy ogon noszony poziomo lub lekko zakrzywiony. Sylwetka powinna wpisywać się w kształt kwadratu. Długość ciała może być ewentualnie nieco dłuższa niż wysokość w kłębie. Odległość od łokci do ziemi stanowi połowę wysokości w kłębie.

 

Głowa jest proporcjonalna do wielkości ciała psa, o ładnym, regularnym kształcie. Czaszka i pysk widziane z boku są w przybliżeniu równej długości i połączone ze sobą łagodnym przejściem. Sama czaszka jest raczej szeroka, między oczami mogą występować delikatne zmarszczki. Policzki gładkie. Kość ciemieniowa delikatnie zaznaczona.  Usta opadają łukiem w stronę gardła. Zęby równomiernie rozmieszczone, białe. Skóra na nosie będzie czarna u czarnych psów, żółta u żółtych i ciemnobrązowa u osobników czekoladowych. Nozdrza duże i otwarte. Oczy średniej wielkości, o nieco trójkątnym wyglądzie. Kolor oczu zależny od umaszczenia. U psów czarnych i żółtych oczy będą brązowe. U psów czekoladowych oczy mogą brązowe lub piwne. Uszy są spuszczone,  o trójkątnym kształcie, dobrze przytwierdzone z tyłu, tuż ponad oczami. Skóra uszu elastyczna. Uszy przesuwają się w przód w chwili ekscytacji. Szyja dość długa i silna. Ramiona gładko umięśnione. Łopatki długie i dobrze rozstawione.  Górne części ramion równe względem siebie. Kończyny przednie są proste i silne. Zad lekko opadający. Lędźwie krótkie, muskularne oraz głębokie. Klatka piersiowa dość długa i silnie wysklepiona. Przednia część klatki piersiowej dobrze rozwinięta i rozbudowana.

     Zad szeroki i umięśniony. Stopy średniej wielkości, o okrągłych i wysklepionych palcach. Ogon jest bardzo umięśniony przy podstawie i zwężający się ku końcowi; pokryty gęstą warstwą włosa i bardzo ruchliwy.
Labrador posiada podwójną warstwę włosa. Wierzchnia warstwa leży blisko ciała; włos jest prosty – ani twardy, ani sprężysty. Spodnia warstwa jest delikatna i gęsta; dobrze chroni przed wodą i trudnymi warunkami atmosferycznymi.  Labradory występują w jednolitym umaszczeniu. Najpopularniejszym typem maści jest jednolicie czarna, żółta oraz czekoladowa. Dopuszczalny jest każdy typ umaszczenia od jasnego kremowego do czerwonego. U żółtych psów może występować zróżnicowane umaszczenie na uszach, z boku ciała oraz na brzuchu.  Dorosłe psy powinny mierzyć od 22,5 do 24,5 cala (56-57 centymetrów). Suki ważą od 21,5 do 23,5 cala (54-56 centymetrów). Dorosłe psy ważą średnio od 29,5 do 36 kilogramów. Suki ważą od 25 do 32 kilogramów. 


  • Labrador czekoladowy

  • Labrador retriever

  • Labrador retriever

Użytkowość Labradorów

     Zważywszy na wysoko rozwinięte predyspozycje do pracy z człowiekiem labradory są współcześnie wykorzystywane przez służby publiczne, szpitale, policję, ośrodki dla osób z upośledzeniem psychoruchowym etc. Generalnie możemy powiedzieć, że Labradory to psy:

  • ratownicze (gruzowiskowe, lawinowe i do ratownictwa wodnego),
  • przewodnicy ociemniałych,
  • rodzinne, które sprawdzają się w sportach kynologicznych takich jak agility, flyball czy obedience. 
  • wykorzystywane w terapii chorych,
  • policyjne wykorzystywane do wykrywania narkotyków i materiałów wybuchowych,
  • wykorzystywane przez straż pożarną do wykrywania miejsc podpaleń.
  • wykorzystywane przez Służbę Celna do wykrywania wyrobów tytoniowych, narkotyków

Temperament

Labrador retriever to pies wierny, sympatyczny, radosny i bardzo przyjazny. Uwielbia spędzać czas ze swoim właścicielem i pała miłością do wszystkich ludzi, których spotka na swojej drodze. Psy są pełne energii i bardzo entuzjastycznie nastawione do poznawania nowych ludzi i zwierząt. Jeżeli wrócimy do domu po kilku godzinach nieobecności, możemy być pewni, że pies zaszczeka się ze szczęścia i będzie witał w taki sposób, jakbyśmy wrócili z dalekiej podróży.  To naprawdę "najlepszy przyjaciel człowieka", który żywo angażuje się w działania członków rodziny i chce towarzyszyć opiekunowi w czasie wykonywania każdej, nawet najbardziej błahej czynności. Psy kochają spacery,  piesze wycieczki, pływanie i gry na świeżym powietrzu. Ich dziecinna ufność i radość nie przemijają wraz z wiekiem, wręcz przeciwnie – nasilają się. Labrador retriever nie znosi kanapowego stylu życia. Może mieszkać w miastach, o ile właściciel nie zapomni o regularnym wyprowadzaniu czworonoga na spacer i odpowiedniej stymulacji psychoruchowej. Psy muszą mieć możliwość codziennego wybiegania się w celu spożytkowania nadmiaru energii, gdyż w innym przypadku staną się destrukcyjne. Jeżeli jesteśmy aktywnymi biegaczami lub rowerzystami z zamiłowania znaleźliśmy odpowiedniego partnera do treningu!


  • Labrador retriever

  • Labrador retriever czarny

  • Labrador retriever

Szkolenie Labradora

    Labradory są bardzo łatwe w prowadzeniu. Posiadają silne pragnienie, aby zadowolić właściciela i zrobią wszystko, aby ten był z nich dumny. Kwestią kluczowe jest wczesna socjalizacja. Mimo że psy nie sprawiają kłopotów wychowawczych, właściciele nie powinni zapominać o przeprowadzeniu przynajmniej podstawowego szkolenia z zakresu posłuszeństwa.
Uwaga! Labradory uwielbiają gryźć i żuć. Jeżeli nie zakupimy zabawek i gryzaków, możemy być pewni, że psy wcześniej czy później dobiorą się do mebli i innych przedmiotów pozostawionych na widoku.
     Warto pamiętać, że Labradory są z lekka niezdarne i mogą gubić się w małych pomieszczeniach. Dość dużych rozmiarów pies z łatwością strąci wazon, przewróci krzesło czy wpadnie na domownika. Jeżeli mieszkamy w małym mieszkanku w bloku, zastanówmy się nad sensem zakupu psa. To męczarnia zarówno dla domowników, jak i czworonoga.

Pielęgnacja i zdrowie

Labradory są dość podatne na dyspazję stawów biodrowych i łokci. Dość często występują także problemy z oczami m.in. postępująca atrofia siatkówki, zaćma, dystrofia rogówki, dysplazja siatkówki. Niektóre osobniki cierpią również z powodu dziedzicznej miopatii – rzadko występującego dziedzicznego zaburzenia, które powoduje niedobór włókien mięśniowych typu II. Objawy obejmują krótki szczudłowaty chód. Niezbyt często występują choroby autoimmunologiczne oraz głuchota. 

Labradory retrievery bardzo lubią jeść, a bez odpowiedniego wysiłku mogą szybko przybrać na wadze. Otyłość jest poważną chorobą, często uznawaną za najpoważniejszy problem żywieniowy u psów. Badanie pokazują, że co najmniej 25% psów w Stanach Zjednoczonych ma nadwagę. Z tego względu labradory muszą być odpowiednio stymulowane i prowadzone. Otyłość może zwiększyć ryzyko wystąpienia dysplazji stawów biodrowych i chorób wtórnych w tym cukrzycy. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest powszechna zwłaszcza u osobników starszych i z nadwagą.
Labradory powinny chodzić na dwa dłuższe spacery (po pół godziny) przynajmniej dwa razy dziennie.

Wysokość: Dorosłe psy powinny mierzyć od 22,5 do 24,5 cala (56-57 centymetrów). Suki ważą od 21,5 do 23,5 cala (54-56 centymetrów).

Waga: Dorosłe psy ważą średnio od 29,5 do 36 kilogramów. Suki ważą od 25 do 32 kilogramów. 

Umaszczenie: Labradory występują w jednolitym umaszczeniu. Najpopularniejszym typem maści jest jednolicie czarna, żółta oraz czekoladowa. Dopuszczalny jest każdy typ umaszczenia od jasnego kremowego do czerwonego. U żółtych psów może występować zróżnicowane umaszczenie na uszach, z boku ciała oraz na brzuchu. 

Zdrowie: Labradory są dość podatne na dyspazję stawów biodrowych i łokci. Dość często występują także problemy z oczami m.in. postępująca atrofia siatkówki, zaćma, dystrofia rogówki, dysplazja siatkówki. Niektóre osobniki cierpią również z powodu dziedzicznej miopatii. Niezbyt często występują choroby autoimmunologiczne oraz głuchota. 

Pielęgnacja: Psy nie wymagają szczególnej pielęgnacji. Choć trzeba zaznaczyć ,że dwa razy w roku intensywnie linieją.

Rodzina: Bardzo rodzinne, ciepłe i przyjazne psy. Uwielbiają spędzać czas ze swoimi właścicielami. Lubią wychodzić na spacery. Mają ogromne zapotrzebowanie na ruch. Tolerują dzieci i inne zwierzęta w swoim otoczeniu.

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt 1000 - 4000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx).

Klasyfikavcja FCI - grupa VIII, sekcja 1, numer wzorca 122. Podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: