Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Mastif neapolitański opis rasy charakter cena

MASTINO NAPOLETANO

Historia

Mastif neapolitański (mastino napoletano) jest opisywany przez Niemiecki Klub Molosów jako „prastara rasa psów hodowana w okolicach Wezuwiusza przez tamtejszych chłopów”. Czworonogi są prawdopodobnie potomkami dawnych bojowych psów rzymskich i pełniły niegdyś funkcje psów bojowych, służbowych i pociągowych.
Pierwsza oficjalna prezentacja mastifa neapolitańskiego miała miejsce w czasie wystawy psów w Mediolanie w 1914 roku. Osobnikiem wzorcwym był Drago, którego właściciel, Mario Monti, określał jako mastino italiano. W tym czasie nie istniał jeszcze standard rasy, chociaż zarówno Monti, jak i Hauck (autor publikacji o rzadkich rasach psów) zaliczali czworonogi z południowej części Włoch (tzw. psy korsykańskie)  i mastino napoletano do tzw. „psów rzeźnickich opisywanych już w 1550 roku”. Psy nie prezentowały jednak ujednoliconego typu.

Wygląd

Masitfy neapolitańskie to duże, bardzo masywne i krępe psy, których sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta (długość tułowia jest ok. 10 procent większa od wysokości w kłębie). Proporcje długości czaszki do długości kufy wynoszą 2 : 1. Głowa krótka i masywna, szeroka na wysokości łuków jarzmowych. Jej długość stanowi około 3/10 wysokości w kłębie. Skóra na głowie jest bardzo pofałdowana; najbardziej typowa i najwyraźniejsza fałda przebiega od zewnętrznego kąta oka do kącika wargowego. Górne linie czaszki i kufy równoległe.

Szczeniaki Mastifa neapolitańskiego

Czaszka szeroka, płaska, szczególnie między uszami; oglądana z przodu lekko wysklepiona w przedniej części. Szerokość czaszki, na wysokości łuków jarzmowych, większa od połowy długości całej głowy. Łuki jarzmowe silnie wystające, ale z płaskimi mięśniami. Czoło dobrze wysklepione; bruzda czołowa wyraźnie zaznaczona. Guz potyliczny prawie niewidoczny. Stop także dobrze zaznaczony. Nos ustawiony w linii kufy, nie może wystawać przed linię pionową wyznaczoną przez przednią krawędź fafli; duży o szeroko rozwartych nozdrzach. Kolor nosa dopasowany do umaszczenia; czarny przy czarnej maści, ciemno i szarobrązowy przy innych umaszczeniach, a kasztanowy u psów o brązowej szacie. Kufa bardzo szeroka i głęboka, długość kufy stanowi 1/3 długości głowy. Boki równoległe do siebie. Widziana z przodu ma praktycznie kształt prostokąta. Wargi mięsiste, grube i obfite, tworzące fafle, oglądane z przodu wargi górne tworzą odwróconą literę „V”. Najniższa część fafli to kącik wargowy z widoczną śluzówką, umiejscowiony w linii pionowej poprowadzonej przez zewnętrzny kąt oka. Szczęki mocne, o silnym kośćcu i idealnie dopasowanych łukach zębowych. Żuchwa dobrze rozbudowana w swej szerokości. Zęby białe, dobrze rozwinięte, równomiernie rozstawione w zgryzie nożycowym lub cęgowym; uzębienie kompletne. Oczy osadzone frontalnie, szeroko rozstawione; stosunkowo okrągłe, osadzone średnio głęboko. Kolor tęczówki ciemniejszy w porównaniu z kolorem szaty. Przy wyblakłych kolorach umaszczenia, oczy mogą być jaśniejsze. Uszy małe w stosunku do wielkości psa, trójkątne, osadzone powyżej łuków jarzmowych, płaskie, przylegające do policzków; kopiowane przyjmują kształt trójkąta równobocznego. Szyja dość krótka, stanowiąca ok. 2,8/10 wysokości psa w kłębie, w kształcie ściętego stożka, dobrze umięśniona.

Brązowy mastif neapolitański


Duża ilość luźnej skóry tworzy podwójny, dobrze rozdzielony, ale nie przesadny łałok na przedniej stronie szyi, który nie sięga niżej niż do połowy szyi. Górna linia grzbietu prosta; kłąb szeroki, długi i nieprzesadnie zaznaczony. Grzbiet szeroki, o długości równej mniej więcej 1/3 wysokości w kłębie. Lędźwie dobrze związane długimi, szerokimi dobrze wykształconymi mięśniami. Obszerna klatka piersiowa, o długich, dobrze wysklepionych żebrach. Zad szeroki, mocny i dobrze umięśniony. Klatka piersiowa duża i szeroka z dobrze rozwiniętymi mięśniami.  Ogon szeroki i gruby u nasady; mocny, zwężający się stopniowo ku końcowi. W spoczynku zwisa, tworząc kształt szabli; w ruchu noszony poziomo, albo nieznacznie powyżej górnej linii.

Kończyny przednie widziane z przodu i z boku na całej długości od podłoża do łokcia pionowe o mocnym kośćcu stosownym do wielkości psa. Długość łopatek wynosi około 3/10 wysokości w kłębie. Mięśnie dobrze rozwinięte, długie, plastyczne. Łokcie pokryte obficie luźną skórą; niezbyt ściśle przylegające do tułowia. Przedramię niemal tej samej długości co ramię, ustawione idealnie pionowo, o mocnym kośćcu i dobrze rozwiniętym, suchym umięśnieniu.


  • Mastif neapolitański

  • Mastif neapolitański

  • Mastif neapolitański

Nadgarstek szeroki, suchy, bez zgrubień, ustawiony pionowo w linii przedramienia. Śródręcze płaskie, w linii pionowej przedramienia. Łapy okrągłe, duże, zwarte o wysklepionych palcach. Poduszki suche, twarde i dobrze pigmentowane. Pazury mocne, zagięte, ciemne. Kończyny tylne silne i mocne, proporcjonalne do wielkości psa i zapewniające wymagany napęd w ruchu. Uda szerokie, o grubych, wypukłych, ale wyraźnie rozdzielonych mięśniach. Podudzie trochę krótsze niż udo, o mocnej kości i dobrze widocznym umięśnieniu. Staw skokowy w porównaniu z długością kończyny bardzo długi. Śródstopie mocne i suche, prawie cylindryczne. Łapy mniejsze od przednich, okrągłe z bardzo zwartymi palcami. Poduszki suche, twarde i pigmentowane. Pazury mocne, zagięte, ciemne.
Skóra gruba, obfita i luźna na całym ciele, szczególnie na głowie, gdzie tworzy liczne fałdy i zmarszczki. Na spodniej części szyi tworzy podwójne podgardle. Włos krótki, szorstki i twardy, gęsty, wszędzie tej samej długości, jednolicie gładki, cienki i długości nie większej niż 1,5 cm.  Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: szary, ołowiano-szary i czarny, ale także brązowy, płowy i intensywnie płowy (czerwień jelenia). Niekiedy występują małe, białe znaczenia na piersi i końcach palców. Wszystkie kolory mogą być pręgowane; dopuszczalne jest umaszczenie orzechowe, gołębie (jasnoszare) i izabelowate.
Dorosłe psy powinny osiągać od 65 do 75 cm; suki mierzą od 60 do 68 cm. Psy ważą średnio 60-70 kg, suki: 50-60 kg.

Rasa Mastif neapolitański (mastino napoletano)

Pielęgnacja

Zabiegi pielęgnacyjne polegają przede wszystkim na przemywaniu ciała psa gąbką i substancjami odkażającymi. Właściciele co jakiś czas powinni odsuwać fałdy skórne i nawilżać skórę między nimi. W innym wypadku może dojść do zakażenia skóry i daleko posuniętej degradacji naskórka. W sklepach zoologicznych dostaniemy specjalne maści antybakteryjne, które są przeznaczone dla ras psów krótkowłosych i bezwłosych.

Zdrowie

Mastif neapolitański, z racji swoich gabarytów, może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych. Niezwykle ważne jest zachowanie prawidłowej diety. Kolejnym problemem jest zwisająca skóra, która sprzyja powstawaniu infekcji; silne pofałdowanie skóry na głowie uniemożliwia niekiedy prawidłowe widzenie, w związku z czym zwierzę jest narażone na występowanie chorób oczu takich jak progresywne zapalenie siatkówki czy postępująca atrofia. Psy rasy Mastif nie są szczególnie długowieczne. Przeciętna długość życia psa wynosi od siedmiu do dziesieciu lat. Mastif neapolitański to ciężki pies, dlatego częstą przypadłością są modzele – zgrubienia na skórze stawów łokciowych.

Temperament

Mastif neapolitański to bardzo opiekuńcza i rodzinna rasa psów. Psy są niezwykle towarzyskie i przyjazne; rzadko, kiedy reagują agresją. Czworonogi przejawiają również naturalne skłonności do obrony swojego terytorium. Najlepiej będzie się czuł w domu z ogrodem. Mastif to pies jednego pana/pani. Nie lubi rozkazów i krzyków.
Mastif neapolitański z całą pewnością nie jest psem dla osób niedoświadczonych. Wymaga konsekwentnego prowadzenia i odpowiedzialnego szkolenia – kiedy tylko wyczuje przewagę nad właścicielem w żadnym wypadku nie da się udobruchać i podporządkować. Wzorcowy Mastino powinien być przyjaźnie nastawiony do świata i innych ludzi; wszelkie zachowania agresywne są nietolerowane.

Pies rasy Mastif neapolitański

Ciekawostki:

  • najwięcej szczeniąt w jednym miocie (aż 24! rekordowy miot!) urodziła suczka Tia rasy mastif neapolitański. Było to 29 listopada 2004 roku w Wielkiej Brytanii. 

Wysokość: Dorosłe psy powinny osiągać od 65 do 75 cm; suki mierzą od 60 do 68 cm.

Waga: Psy ważą średnio 60-70 kg, suki: 50-60 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: szary, ołowiano-szary i czarny, ale także brązowy, płowy i intensywnie płowy (czerwień jelenia). Niekiedy występują małe, białe znaczenia na piersi i końcach palców. Wszystkie kolory mogą być pręgowane; dopuszczalne jest umaszczenie orzechowe, gołębie (jasnoszare) i izabelowate.

Pielęgnacja: Zabiegi pielęgnacyjne polegają przede wszystkim na przemywaniu ciała psa gąbką i substancjami odkażającymi. Właściciele co jakiś czas powinni odsuwać fałdy skórne i nawilżać skórę między nimi.

Zdrowie: Mastif neapolitański, z racji swoich gabarytów, może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych; silne pofałdowanie skóry na głowie uniemożliwia niekiedy prawidłowe widzenie, w związku z czym zwierzę jest narażone na występowanie chorób oczu takich jak progresywne zapalenie siatkówki czy postępująca atrofia. Równie poważnymi schorzeniami są niedoczynność tarczycy i zaburzenia hormonalne.

Rodzina: Psy są łagodne i zrównoważone, nie wykazują skłonności do agresji. Atakują dopiero wtedy, kiedy zostaną sprowokowane. Nie mają ogromnego zapotrzebowania na ruch. Mogą mieszkać w rodzinach z małymi dziećmi. Wymagają wczesnej socjalizacji i odpowiedzialnego szkolenia. Osoby, które nie mają doświadczenia w prowadzeniu psów, nie powinny decydować się na zakup Mastino.

Inne nazwy: wł.mastino napoletano, ang.neapolitan mastiff, mastyf neapolitański.

Cena szczeniąt z rodowodem waha się od 4000 - 7000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Cena z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 2, wzorzec nr 197. Bez prób pracy.

Tagi artykułu: