Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Nagi pies peruwiański

NAGI PIES PERUWIAŃSKI (Perro sin pelo del Perú)

Historia

Historia rasy sięga I w. p.n.e. Początkowo Nagie psy peruwiańskie pełniły funkcje stróżów plantacji orchidei, jednak bardzo szybka awansowały do pozycji psów królewskich. Bardzo często występowały o boku władcy, co potwierdzają wizerunki czworonogów uwiecznione na licznych rycinach i grafikach pamiętających czasy starożytne. Inkowie uznawali, że bóstwa kryją się w ciałach psów, w związku, z czym traktowali je z należnym szacunkiem. Kiedy władca bądź inny dostojnik państwowy umierał, psy były rytualnie mordowane i chowane w grobowcach wraz ze swoimi panami.

Wygląd

Nagi pies peruwiański to elegancki, szczupły pies, którego wygląd wyraża szybkość, siłę i harmonię. Charakterystycznymi cechami tej rasy są brak włosa na całym ciele oraz niekompletne uzębienie. Sylwetka psa wpisuje się w kształt kwadratu, co oznacza, że stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 1:1. Czaszka mezocefaliczna (średnio długa); dopuszczalna nieznaczna rozbieżność. Widziana z góry jest szeroka; głowa zwęża się ku nosowi. Łuki brwiowe umiarkowanie rozwinięte. Guz potyliczny słabo zaznaczony.  Stop słabo zaznaczony (ok. 140°). Kolor nosa musi harmonizować z kolorem skóry. Grzbiet nosa widziany z boku – prosty. Wargi tak zwarte i przylegające do dziąseł. Siekacze w zgryzie nożycowym; normalnie wykształcone kły. Brak jednego lub wszystkich przedtrzonowców i trzonowców – dopuszczalny. Żuchwa jedynie nieznacznie rozwinięta. Policzki normalnie wysklepione. Oczy średniej wielkości, nieco migdałowego kształtu, ani zbyt głęboko osadzone, ani wyłupiaste, normalnie usytuowane, tzn. ani zbyt blisko siebie, ani zbyt szeroko. Kolor może wahać się od czarnego, przez wszystkie odcienie brązu, do żółtego, w harmonii z kolorem skóry. W każdym przypadku obydwoje oczu musi być tego samego koloru. Kolor powiek może wahać się od czarnego do różowego u psów o jasnym pysku. Uszy stojące, gdy pies czuwa; w spoczynku położone do tyłu. Uszy średniej długości; szerokie u nasady, zwężające się stopniowo ku koniuszkom, kończące się niemal spiczasto. Nasada ucha zaczyna się w wyższej części czaszki, a kończy z boku i ukośnie. Wyprostowane, osie uszu tworzą zmienny kąt bliski 90°. Długość prężnej szyi odpowiada długości głowy. Kształt zbliżony do kształtu ściętego stożka.

Nagi pies peruwiański

Nagie psy peruwiańskie

Skóra delikatna, gładka i elastyczna, bez podgardla. Tułów średnio mocnej budowy. Górna linia prosta, choć u niektórych psów dostrzec można wypukłość grzbietowo-lędźwiową zanikającą na poziomie zadu. Kłąb słabo zaznaczony. Górna linia grzbietu prosta, z dobrze rozwiniętymi mięśniami grzbietu, często tworzącymi wzdłuż grzbietu podwójną umięśnioną wypukłość, rozciągającą się do odcinka lędźwiowego. Górna linia zadu jest nieco wypukła. Nachylony względem poziomu pod kątem 40°. Mocna i muskularna budowa zapewniają dobrą akcję kończyn tylnych. Klatka piersiowa pojemna, ale nie przesadnie; sięgająca prawie do łokci. Żebra lekko wysklepione, nigdy płaskie. Dolny profil wyznacza elegancka i dobrze zaznaczona linia, biegnąca od dolnej części klatki piersiowej i unosząca się wzdłuż nie przesadnie podciągniętego brzucha. Ogon dobrej długości, osadzony nisko, zwężający się ku koniuszkowi. Podekscytowany pies może nosić ogon lekko uniesiony, koliście zagięty nad linią grzbietu, nigdy jednak nie zawinięty; w spoczynku zwisa, a jego koniec tworzy lekko zadarty haczyk. Kończyny przednie dobrze połączone z tułowiem. Przednie łapy półdługie i wyglądające jak zajęcze łapy. Opuszki mocne i odporne na wysoką temperaturę. Dobrze rozwinięte błony między palcami. Kończyny tylne mocne; krzywizna pośladków – dobrze zaznaczona. Tylne łapy takie same jak przednie. Skóra musi być gładka i elastyczna na całym ciele, ale może tworzyć kilka zaokrąglonych, niemal koncentrycznych linii na głowie i wokół oczu oraz policzków. Należy pamiętać, że brak owłosienia prowadzi do natychmiastowego i bezpośredniego wydzielania ciepła. Śladowe ilości włosów mogą występować na głowie oraz krańcach łap i ogonie; niekiedy pojawiają się również pojedyncze włosy na grzbiecie. Kolor włosa może wahać się od czarnego u czarnych psów, przez łupkowo czarny, szaro-czarny (jak u słonia), niebieskawo czarny, wszystkie odcienie szarości, ciemnobrązowy, po jasny blond.  Wszystkie powyższe kolory mogą być jednolite lub w różowawe łaty na wszystkich częściach ciała

Pielęgnacja

Brak włosów nie zwalnia właściciela z obowiązku regularnej pielęgnacji skóry czworonoga. Psy nie są narażone na ataki pcheł i innych pasożytów, niemniej częściej niż inne rasy zapadają na choroby grzybiczne i infekcje skórne. Skóra czworonoga powinna być myta od czasu do czasu w celu usunięcia brudu i zapobieżenia zatykaniu porów.

Nagi pies peruwiański na wystawie psów

Nagi pies peruwiański

Najlepszą metodą jest przemywanie skóry gąbką i delikatnymi myjkami z naturalnego tworzywa. Bardzo skutecznymi kosmetykami pielęgnacyjnymi są wszelkiego typu balsamy i oliwki niemowlęce – nie zawierają one lanoliny i nie podrażniają skóry czworonoga. Kosmetyki pielęgnacyjne możemy dostać również we wszystkich sklepach zoologicznych. Niektóre psy są podatne na trądzik lub zaskórniki. Skóra psów może być niekiedy zbyt sucha (w szczególności w okresie letnim) i szorstka. Należy ją wówczas nawilżać odpowiednim kremem, bądź balsamem.

Ochrona przed promieniowaniem słonecznym zalecana jest u psów posiadających białe plamki na ciele. Sun-block i inne metody są korzystne i zapobiegają powstawaniu odparzeń słonecznych. Ochrona przed zimnem również jest niezbędna, gdyż pies nie jest w stanie przetrwać niskich temperatur i poruszać się w czasie silnego wiatru czy zacinających opadów deszczu. Odmiana „mała” wykazuje o wiele większą wrażliwość na zimno niż psy duże. Właściciele powinni także pamiętać o ochronie uszu czworonoga, gdyż stosunkowo często ulegają one przesuszeniu i powstają na nich wykwity skórne.

Zdrowie

Nagi pies peruwiański narażony jest na genetyczną deformację uzębienia. Szczeniaki często rodzą się bez zębów trzonowych bądź ze zbyt dużą liczbą zębów. Właściciele powinni pilnować stanu uzębienia i uważać czy pies nie traci zębów. Dotyczy to szczególnie dorosłych psów. Podobnie jak inne rasy, tak i Nagie psy peruwiańskie zapadają na pewne, specyficzne schorzenia. Należą do nich IBD, drgawki, udar mózgu i zmiany skórne. Psy są bardzo wrażliwe na toksyny i należy zachować szczególną ostrożność w użytkowaniu środków owadobójczych, które wchłaniane przez skórę mogą prowadzić do zaburzeń pracy organizmu, a w szczególności układu nerwowego i układu pokarmowego (psy nie posiadają dużej ilości tkanki tłuszczowej, przez co toksyny łatwo przenikają do głębszych warstw). Powinniśmy również ograniczać stosowanie innych preperatów, zawierających szkodliwe substancje, a także skoncentrowanych preparatów czyszczących.

Temperament

Nagi pies peruwiański to pies niezwykle przyjacielski i rodzinny. Szybko poddaje się tresurze, jednakże należy pamiętać, że dorosłe psy są o wiele bardziej oporne na szkolenie niż szczenięta. Właściciele muszą wykazać się konsekwencją i opanować temperament zwierzęcia. Psy doskonale sprawdzają się jako przyjaciele dzieci i osób najmłodszych. Nie stanowią żadnego niebezpieczeństwa, gdyż nie są agresywne z natury. Możemy je trzymać również z innymi zwierzętami domowymi, gdyż nie reagują agresją na psy i mniejsze zwierzęta. Nagi pies peruwiański powinien być trzymany w mieszkaniach bądź innych pomieszczeniach zamkniętych. Życie na wsi może je nieco przytłoczyć.

Rasa psa Nagi pies peruwiański

Nagi pies peruwiański

Wysokość: Nagie peruwiańskie psy różnią się od siebie wielkością:

  • Małe: 25 - 40 cm
  • Średnie: 40 - 50 cm
  • Duże: 50 - 65 cm

Waga: Waga jest także zróżnicowana w zależności od wielkości:

  • Małe 4 - 8 kg
  • Średnie 8 - 12 kg
  • Duże 12 - 25 kg

Umaszczenie: Kolor skóry może być czekoladowo-brązowy, szary, barwy miedzi lub nakrapiany. Najczęściej spotykamy psy o jednokolorowym umaszczeniu, niemniej dozwolone jest występowanie pomniejszych, różowych plamek. Albinizm nie jest dozwolony i świadczy o nieczystości rasy. Kolor oczu związany jest z kolorem skóry. Wszystkie psy mają oczy barwy brązowej- im jaśniejszy brąz tym jaśniejsza barwa skóry.

Pielęgnacja: Pomimo że psy nie posiadają włosów, zalecane jest regularne oczyszczanie i mycie skóry. Częste kąpiele zapobiegają powstawaniu infekcji bakteryjnych, odblokowują pory i usuwają brud. Z racji tego, że pies nie posiada naturalnej warstwy ochronnej, należy zwracać szczególną uwagę na szkodliwe czynniki atmosferyczne i chronić psa przed promieniami słonecznymi i zimnem.

Zdrowie: Nagie psy peruwiańskie są bardzo wrażliwe na środki owadobójcze. Właściciele nie powinni używać ich w obecności psów. Ponadto są bardzo podatne na wypadanie zębów; często rodzą się bez zębów trzonowych; są bardzo chorowite i cierpią zarówno z powodu upałów jak i przenikliwego zimna i wiatru.

Rodzina: Czworonogi są trudne w oswojeniu i przez bardzo długi okres przekonują się do właściciela; nieufne wobec obcych i nierzadko agresywne. W stosunku do dzieci zachowują się nienagannie; są niezwykle otwarte na osoby najmłodsze i nie ujawniają zachowań agresywnych.

Inne nzawy: Peruvian Inca Orchid, Bezwłosy pies Inków, Inca Hairless Dog.

Pochodzenie: Peru

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 6000 do 8500 złotych. Cena z roku 2023.

Klasyfikacja FCI - grupa V, sekcja 6

Tagi artykułu: