Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Norsk Lundehund

NORSK LUNDEHUND (Norwegian Lundehund)

Historia

Norweski pies na maskonury, a właściwie Norsk Lundehund, wywodzi się z terenów dzisiejszej Norwegii i był niegdyś wykorzystywany do polowania na wodne ptactwo, pilnowania stad zwierząt hodowlanych i strzeżenia zagród chłopskich. Psy miały pracować na niebezpiecznych terenach górskich, gdzie można było upolować największą liczbę ptactwa.
Rasa powstała prawdopodobnie około tysiąca lat temu w wyniku skrzyżowania dwóch innych ras: Buhunda norweskiego oraz Islandzkiego szpica pasterskiego. Pierwsze wzmianki historyczne o rasie pojawiają się w dokumentach i pismach datowanych na koniec XVI wieku. W drugiej połowie XVIII wieku dokonanego pełnego opisu rasy wraz ze wskazaniem jej użytkowności.
Norweskie psy na maskonury odznaczały się wybitną pracowitością i skutecznością – w ciągu jednej nocy były w stanie wyłowić nawet kilkadziesiąt sztuk ptactwa. Zdarzało się, że wieśniacy utrzymywali w gospodarstwie kilka psów, aby zwiększyć skuteczność polowań. W XIX wieku „popyt” na psy znacznie zmalał, gdyż do powszechnego użytku wprowadzono siatki do poławiania ptactwa, które znacznie obniżyły koszta przedsięwzięcia i czas potrzebny na polowanie. Dopiero w przeddzień II wojny światowej odtworzono hodowlę rasy, a niedługo później nastąpiło jej oficjalne uznanie przez Międzynarodową Federację Kynologiczna.

Pies i szczeniak rasy Norsk Lundehund

Norweskie psy na maskonury

Wygląd

Norweski pies na maskonury to czworonóg w typie szpica – mały, prostokątny, gibki, dosyć lekkiej budowy. Cechy morfologiczne uzależnione od płci. Głowa kształtna, średniej szerokości, klinowata. Czaszka lekko zaokrąglona, z wydatnymi łukami brwiowymi. Stop wyraźnie, choć nieprzesadnie zaznaczony. Kufa klinowata, średniej długości. Grzbiet nosa nieco wypukły. Zęby ustawione w  zgryzie nożycowym, ale zgryz cęgowy lub umiarkowany prognatyzm żuchwy – dozwolone. Brak przedtrzonowców po obu stronach, zarówno w szczęce, jak i w żuchwie, dopuszczalny. Oko nieznacznie ukośne; nie wyłupiaste; tęczówka żółtawo-brązowa. Źrenica otoczona ciemną obwódką. Uszy trójkątne, średniej wielkości, szerokie u nasady, noszone prosto, ruchome. Chrząstka płatu ucha posiada zdolność zwijania się tak, że ucho składa się i odchyla w specyficzny sposób, do tyłu lub w prawo ku górze, zamykając tym samym kanał słuchowy. Szyja kształtna, średniej długości, dosyć silna, ze stosunkowo obfitym kołnierzem. Sylwetka wpisana w kształt prostokąta. Górna linia grzbietu prosta, sam grzbiet – mocny. Zad nieco opadający. Klatka piersiowa długa, średniej szerokości, stosunkowo głęboka i pojemna; nie beczkowata.  Brzuch nieco podciągnięty.  Ogon wysoko osadzony, średniej długości, dobrze okryty włosem, ale bez opierzenia; noszony zwinięty w pierścień, nieznacznie zawinięty nad grzbietem lub zwisający. Koniuszek ogona nie może przesadnie przechylać się, ani opadać na jeden bok.
Kończyny przednie umiarkowanie kątowane. Przedramię proste. Przednie łapy owalne, odchylone nieco na zewnątrz, z przynajmniej sześcioma palcami, z których pięć musi dotykać podłoża. Na każdej łapie co najmniej osiem opuszek. Dwa wewnętrzne palce składają się odpowiednio z 3 i 2 paliczków. Kończyny tylne usytuowane dosyć blisko siebie. Uda silne i umięśnione. Kolana umiarkowanie kątowane. Podudzie silne i umięśnione. Tylne łapy owalne. Chód lekki i elastyczny, obrotowa zewnętrzna akcja kończyn przednich. Włos gęsty i twardy; miękkie podszycie. Włos krótki występuje na głowie i przedniej części kończyn; bardziej obfity na poziomie szyi, tyle ud oraz na ogonie, ale nie tworzy pióra.


  • Norsk Lundehund

  • Maskonur zwyczajny

  • Norsk Lundehund

Maść zawsze połączona z bielą: u psów maści od rudej do płowej szata mniej lub bardziej przesiana włosami o czarnych koniuszkach; czarna; szara; biała z ciemnymi łatami. U psów dorosłych, zwykle wyraźniej, niż u psów młodszych, zaznaczone są czarne koniuszki włosów.
Dorosły pies powinien osiągać od 35 do 38 cm wysokości w kłębie.  Suki są mniejsze i mierzą od 32 do 35 cm. Waga psów oscyluje w granicach 7 kg, suki są średnio kilogram lżejsze.

Ciekawostki!

  1. Psy są w stanie zgiąć głowę do tyłu wzdłuż własnego kręgosłupa i wygiąć przednie nogi pod niesamowitym wręcz kątem (łapy psa mogą swobodnie rozejść się na boki, a samo zwierzę nie odczuwa przy tym żadnego dyskomfortu).
  2. Stojące uszy mogą się złożyć i niemalże całkowicie zamknąć, dzięki czemu nie dostaje się do niego brud, piasek i odłamki skalne.
  3. Norweski pies na maskonury ma sześć palców u nóg, w pełni ukształtowanych, przegubowych i umięśnionych. Tego typu zjawisko nosi nazwę polidaktylii i jest uznawane za wadę wrodzoną. Niektóre okazy mogą mieć niekiedy większą, bądź mniejszą liczbę palców.

Temperament

Norweski pies na maskonury to prawdziwy alpinista wśród psów. Z chwilą wprowadzenia zakazu polowania na maskonury, norweski stał się towarzyszem człowieka – miłym, posłusznym i niewymagającym. Czworonogi bardzo szybko przywiązują się do rodziny, obdarzając jej najmłodszych członków szczególną miłością. Są bardzo serdeczne wobec swoich bliskich, ale nieufne i nieśmiałe w stosunku do obcych. Nie powinny jednak wykazywać skłonności do agresji. Nie powinny mieszkać w domach  mniejszymi zwierzętami, gdyż mają zbyt silny popęd łupu.

Pies rasy Norsk Lundehund

Norweski pies na maskonury

Zdrowie i Pielęgnacja

Psy dość często miewają problemy z układem trawiennym.  Ich krótka sierść jest łatwa w pielęgnacji.

Wysokość: Dorosły pies powinien osiągać od 35 do 38 cm wysokości w kłębie.  Suki są mniejsze i mierzą od 32 do 35 cm.

Masa: Waga psów oscyluje w granicach 7 kg, suki są średnio kilogram lżejsze.

Umaszczenie: Maść zawsze połączona z bielą: u psów maści od rudej do płowej szata mniej lub bardziej przesiana włosami o czarnych koniuszkach; czarna; szara; biała z ciemnymi łatami. U psów dorosłych, zwykle wyraźniej, niż u psów młodszych, zaznaczone są czarne koniuszki włosów.

Pielęgnacja: Łatwe w pielęgnacji, wystarczy okazjonalne przeczesywanie sierści.

Zdrowie:  Typową przypadłością zdrowotną są problemy trawienne.

Rodzina: Norweski lundehund jest energicznym, czujnym i oddanym czworonogiem, który szybko przywiązuje się do ludzi, lecz w stosunku do obcych jest pełen rezerwy. Uwielbia dzieci. Nie powinien mieszkać w domach, w których znajdują się już inne zwierzęta.

Inne nazwy: Norwegian Lundehund, Norwegian Puffin Dog, Norweski pies na maskonury.

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 900 do 1000 Dolarów. Źródło (Google).

Klasyfikacja FCI - grupa V, sekcja 2, nr wzorca 265. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: