Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Otterhound (pies na wydry)

Historia

    Przyjmuje się, że Otterhound pochodzą od psów francuskich krzyżowanych z dawnymi liniami angielskich psów gończych.  Psy odznaczały się charakterystycznym, szczekaniem, którym głosiły, że znalazły swą popisową zdobycz – wydrę. Dzisiaj polowania na wydry są zabronione, zatem psy straciły swoje dawne funkcje.

 Wygląd

     Otterhound to pies dużych rozmiarów o prostych, nienagannie zbudowanych kończynach, szorstkim włosie, majestatycznej głowie, mocno zbudowanym tułowiu, sprężystych chodach o dalekim wykroku. Szorstki włos z podszerstkiem i duże łapy stanowią jego główne cechy charakterystyczne. Odległość od wierzchołka nosa do stopu jest nieco mniejsza niż odległość od stopu do guza potylicznego. Głowa duża i wyrazista, o prostych liniach, raczej wyższa niż szersza. Czoło niewysklepione, spojrzenie miłe i otwarte. Cała głowa, za wyjątkiem nosa, porośnięta jest twardym włosem tworzącym wąsy i lekką brodę. Czaszka kopulasto wysklepiona, nie ciężka, ani przesadnie duża, wznosi się od stopu do lekko zaznaczonego guza potylicznego. Łuki jarzmowe wyraźne. Stop wyraźnie, lecz nieprzesadnie, zaznaczony. Nos szeroki, o rozwartych nozdrzach. Kufa mocna i głęboka. Wargi obfite, ale nie przesadnie. Szczęki duże i mocne; zęby dobrze osadzone, idealnie regularny zgryz nożycowy, to znaczy, że siekacze górne ściśle przykrywają siekacze dolne i osadzone są prostopadle w stosunku do szczęk. Oczy inteligentne; umiarkowanie zagłębione w oczodołach. Spojówka ledwie widoczna. Kolor oka i pigmentacja krawędzi powiek zmienia się zależnie od maści (u osobników błękitnych podpalanych oczy mogą być koloru orzechowego). Żółte oczy są uznawane za wadę. Uszy stanowią cechę charakterystyczną rasy. Ucho powinno być długie i obwisłe, osadzone na wysokości oczu. Wyciągnięte ku przodowi z łatwością sięgają do wierzchołka nosa. Są w charakterystyczny sposób sfałdowane, przednia krawędź zagina się lub podwija do wewnątrz, dając ciekawy efekt, przywodzący na myśl draperię. Ucho porośnięte włosem tworzącym frędzle. Szyja długa, mocna, harmonijnie osadzona w łopatkach, ukośna i dobrze zarysowana. Dopuszcza się występowanie lekkiego podgardla. Tułów bardzo mocny. Górna linia grzbietu pozioma. Grzbiet szeroki. Lędźwie krótkie i mocne. Klatka piersiowa głęboka, pojemna, owalna o dobrze wysklepionych żebrach; nie może być ani zbyt szeroka, ani zbyt wąska. Żebra skierowane ukośnie ku tyłowi. Ogon wysoko osadzony i noszony, kiedy pies ma napiętą uwagę lub w akcji; nigdy nie może być zakręcony nad grzbietem. W spoczynku może być nisko noszony, zwisający. Gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, sięgający do stawu skokowego. Noszony prosto lub lekko zakręcony. Włos na spodniej części ogona raczej dłuższy i bardziej obfity niż na części górnej.

Szczeniaki psa rasy Otterhound

Otterhoundy


Kończyny przednie o mocnym kośćcu; proste od łokcia do podłoża. Łopatki dobrze ukątowane (ukośne). Kończyny tylne, uda i podudzia również bardzo mocne i silnie umięśnione. Łapy duże, okrągłe, zwarte. Opuszki grube, prawidłowo ustawione; zwarte, ale mogą być dość szerokie. Tylne łapy są tylko nieco mniejsze od przednich. Skóra pomiędzy palcami powinna być dobrze rozwinięta.

 

     Sierść długa (4 do 8 cm), gęsta i szorstka, twarda i nieprzemakalna, ale nie „drutowata”. Wygląda jak poszarpana. Bardziej miękka na głowie i w dolnej partii kończyn. Wyraźnie widoczny podszerstek. Włos okrywowy i podszerstek powinny być lekko natłuszczone.
    Dopuszcza się wszystkie maści występujące u psów gończych: jednobarwne, piaskowe, z szarym nalotem, czerwone, pszeniczne, niebieskie. Możliwe występowanie nieznacznych białych znaczeń na głowie, przedpiersiu, łapach i na końcu ogona. U białych psów mogą wystąpić lekkie znaczenia cytrynowe, błękitne lub borsucze. Czarne podpalane, błękitne podpalane, czarno-kremowe, czasami brązowe, płowo-brązowe i płowo-białe. Pigmentacja harmonizuje z maścią. Psy osiągają ok. 67 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą ok. 60 cm.

Pies rasy Otterhound

Otterhound

Temperament

     Pies rasy Otterhound jest nieustraszony i bardzo energiczny. Uwielbia spędzać czas ze swoim opiekunem, a nade wszystko kocha dzieci. Toleruje inne psy i zwierzęta domowe, niemniej ze względu na silne instynkty łowieckie może ścigać małe gryzonie. Otterhound potrzebuje dużo wysiłu fizycznego (bieganie przy rowerze, jogging, aportowanie z wody) jeśli pozostawimy go samemu sobie w ogródku możemy spodziewać się ujadania nonstop i wykopanych dziur w rabatkach.
      Czworonogi są bardzo czułe i inteligentne, ale ich  szkolenie wymaga cierpliwości i konsekwencji. Jeśli Otterhound wyczuje słabość właściciela, bez problemu przejmie funkcje samca alfa w stadzie. Najlepsze wyniki uzyskuje się przy opiekunie, który ma doświadczenie w szkoleniu psów.

     Psy mają harmonijny i potężny głos, który przenosi się na duże odległości. Zdecydowanie odradza się trzymanie psów w bloku. Przynajmniej jeden spacer w ciągu dnia powinien być dłuższy. Jeżeli mamy taką możliwość, co jakiś czas wybierajmy się z psem na wycieczkę w okolicę naturalnego wodnego akwenu – czworonogi wprost kochają wodę i chętnie z niej aportują. Otterhoundy najlepiej nadają się do rodziny ze starszymi dziećmi, w wieku 10 lat i powyżej.

Zdrowie i Pielęgnacja

    Średnia długość życia rasy wynosi nieco ponad 10 lat. Typowymi problemami zdrowotnymi u rasy są: dysplazja stawu biodrowego  i kolanowego oraz deformacja stawów biodrowych i łokciowych. Schorzenia nie zawsze są dla psa bolesne, ale mogą spowodować kalectwo i upośledzać mobilności. Dość częstymi przypadłościami są również infekcje ucha, skręt żołądka (głęboka klatka piersiowa), wzdęcia, padaczka i drgawki.

Otterhound pies na wydry

Otterhound

    Rasa nie linieje mocno. W zupełności wystarczy szczotkowanie raz na tydzień. Brodę możemy czyścić kilka razy w tygodniu – w zależności od potrzeb.

Ciekawostka

Na świecie żyje około 1000 Otterhoundów. W 2011 roku zarejestrowano w Wielkiej Brytanii zaledwie 15 szczeniąt!

Wysokość: Psy osiągają ok. 67 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą ok. 60 cm.

Waga: Psy ważą od 32 do 50 kg.

Umaszczenie: Dopuszcza się wszystkie maści występujące u psów gończych: jednobarwne, piaskowe, z szarym nalotem, czerwone, pszeniczne, niebieskie. Możliwe występowanie nieznacznych białych znaczeń na głowie, przedpiersiu, łapach i na końcu ogona. U białych psów mogą wystąpić lekkie znaczenia cytrynowe, błękitne lub borsucze. Czarne podpalane, błękitne podpalane, czarno-kremowe, czasami brązowe, płowo-brązowe i płowo-białe. Pigmentacja harmonizuje z maścią.

Zdrowie: Średnia długość życia rasy wynosi nieco ponad 10 lat. Typowymi problemami zdrowotnymi u rasy są: dysplazja stawu biodrowego  i kolanowego, deformacja stawów biodrowych i łokciowych, infekcje ucha, skręt żołądka (głęboka klatka piersiowa), padaczka i drgawki.

Pielęgnacja: Rasa nie linieje mocno. W zupełności wystarczy szczotkowanie raz na tydzień. Brodę możemy czyścić kilka razy w tygodniu – w zależności od potrzeb.

Rodzina: Pies Otterhound jest nieustraszony i bardzo energiczny. Uwielbia spędzać czas ze swoim opiekunem, a nade wszystko kocha dzieci. Toleruje inne psy i zwierzęta domowe, niemniej ze względu na silne instynkty łowieckie może ścigać małe gryzonie. Wymaga konsekwentnego prowadzenia i odpowiedzialnego opiekuna. Rasa polecana dla ludzi aktywnych.

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Cena szczeniąt 500 - 600 USD

Klasyfikacja FCI - grupa 6, sekcja1.1, nr wzorca 294. Bez prób pracy.

Tagi artykułu: