Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Owczarek belgijski Groenendael

OWCZAREK BELGIJSKI (Chien de Berger Belge - Belgian Shepherd Dog)

Historia

   Owczarek belgijski Groenendael jest uznawany przez najważniejsze kluby kynologiczne na świecie. W Stanach Zjednoczonych funkcjonuje pod nazwą ‘Owczarka belgijskiego’. Odmianami pochodnymi do Groenendaela są: Malinois, Tervueren i Laekenois. Niektóre Związki Kynologiczne nie uznają wszystkich czterech ras, inne tworzą dla wszystkich czterech wspólny wzorzec.
    Owczarki belgijskie są stosunkowo młodą rasą. Pierwszy Groenendael został wyhodowany w latach 90. XIX wieku przez belgijskiego hodowcę Nicholasa Rose. Klub Owczarka Belgijskiego został założony 29. września 1891 w Brukseli. W tym samym roku profesor A.Reul zgromadził w Cureghem 117 psów, co umożliwiało spis i wybór najlepszych egzemplarzy. W następnych latach prowadzono skuteczną selekcję. 1892 roku Klub Owczarka Belgijskiego wydał szczegółowy wzorzec, który zakładał, że jest to jedyna rasa z trzema typami sierści. Pierwsze owczarki zostały zarejestrowane w Księdze Rodowodowej Królewskiego Towarzystwa im. Św. Huberta dopiero w 1901 roku. Do 1910 roku typ oraz temperament owczarka belgijskiego zostały ustalone.
    Podobnie jak wszystkie owczarki wywodzące się z Niderlandów Groenendael to psy średniej budowy ciała, pracowite i rodzinne. Są rozpoznawane dzięki swojemu charakterystycznemu czarnemu płaszczowi.

Wygląd

   Standardowy Groenendael jest zwierzęciem muskularnym, silnym i proporcjonalnie zbudowanym. To pies wiejski, przyzwyczajony do przebywania na zewnątrz, odporny na zmienne warunki atmosferyczne.
Sylwetka owczarka belgijskiego powinna zamykać się w kwadracie. Klatka piersiowa sięga łokci. Długość kufy równa lub niewiele większa od połowy długości głowy. Głowa wysoko noszona, nie przesadnie długa, o prostych liniach, dobrze wymodelowana i sucha. Mózgoczaszka i kufa jednakowej długości; dopuszczalna co najwyżej nieznaczne dłuższa kufa. Mózgoczaszka średniej długości, proporcjonalna w stosunku do głowy, czoło bardziej płaskie niż zaokrąglone. Bruzda czołowa niezbyt dobrze zaznaczona. Z profilu linia czoła jest równoległa do hipotetycznej linii będącej przedłużeniem linii grzbietu kufy. Guz potyliczny słabo rozwinięty, łuki brwiowe i jarzmowe słabo wyrażone. Stop umiarkowanie zaznaczony. Nos czarny. Kufa średniej długości i dobrze wymodelowana pod oczami, stopniowo zwężająca się w kierunku nosa, sprawia wrażenie wydłużonego klina. Grzbiet kufy prosty, równoległy z przedłużeniem linii czoła. Kufa dobrze rozdzielona, co oznacza, że kiedy jest otwarta, kąciki warg są mocno podciągnięte do tyłu, pysk jest rozdzielony. Wargi cienkie, dobrze przylegające, silnie pigmentowane. Silne białe zęby, regularnie i mocno osadzone w dobrze rozwiniętej szczęce. Policzki suche i płaskie, ale dobrze umięśnione.

Pies rasy Groenendael

Owczarek belgijski Groenendael

    Oczy średniej wielkości, ani wypukłe, ani głęboko osadzone; o migdałowatym kształcie. Preferowany kolor brązowy lub inna ciemna barwa. Uszy raczej małe, wysoko osadzone, wyraźnie trójkątnego kształtu, u podstawy szerokie, koniec ucha spiczasty; sztywne, noszone prosto i pionowo, kiedy pies jest czymś zainteresowany. Szyja dobrze osadzona, dość długa, raczej wysoko noszona, dobrze umięśniona, stopniowo rozszerzająca się w kierunku łopatek, bez podgardla, lekko łukowato wygięta. Tułów silny i mocny, ale niezbyt ciężki. Linia grzbietu i lędźwi prosta. Kłąb wyraźnie zaznaczony. Grzbiet prosty, krótki i dobrze umięśniony. Lędźwie również mocne, krótkie, ale wystarczająco szerokie, dobrze umięśnione. Zad także dobrze umięśniony, tylko nieznacznie opadający, wystarczająco szeroki, ale nie nadmiernie. Klatka piersiowa niezbyt szeroka, lecz głęboka. Żebra zaokrąglone w górnej części. Linia dolna rozpoczyna się od klatki piersiowej i wznosi się łagodnie w harmonijnej krzywej w kierunku brzucha. 

Ogon dobrze osadzony, mocny u nasady, średniej długości, sięgający co najmniej do stawu skokowego, chociaż preferowany dłuższy. Kończyny przednie o mocnym kośćcu. Oglądane ze wszystkich stron proste, oglądane z przodu idealnie równoległe. Ramiona długie i wystarczająco skośnie ustawione. Łokcie mocne – ani zbyt odstawione na zewnątrz, ani podstawione pod tułowiem. Łapy okrągłe, kocie, palce wysklepione i zwarte, opuszki grube i elastyczne, pazury ciemne i mocne. Kończyny tylne silne, ale nie ciężkie. Uda średniej długości, szerokie i silnie umięśnione. Stawy kolanowe normalnie kątowane. Stawy skokowe nisko osadzone, mocne i umięśnione, średnio kątowane.
Skóra elastyczna, napięta na całym ciele, powieki i wargi dobrze pigmentowane.

Jego sierść jest gęsta i długa, niemniej nie przeszkadza w wykonywaniu codziennych funkcji. Większość osobników jest całkowicie czarna, jednak dopuszcza się występowanie małych, białych znaczeń na piersiach. Pies ma grubą podwójną warstwę okrywową. Wierzchnia warstwa powinna być twarda i gęsta - nigdy wełnista, jedwabista, kędzierzawa, zbyt długa lub szorstka. Podszerstek gęsty i obfity.
Idealna wysokość w kłębie dla dorosłego psa oscyluje w granicach 62 cm dla psów i 58 cm dla psów. Psy  ważą około 25 – 30 kg, zaś suki 20 – 25 kg.


  • Groenendael

  • Groenedael

  • Groenendael

Charakter

Owczarek belgijski Groenendael to pies bardzo inteligentny, aktywny, lojalny i oddany swojemu właścicielowi. Groenendael nie są jednak rasą dla osób o słabych nerwach i nieprzystosowanych do kontaktów ze zwierzętami. Czworonogi potrzebują konsekwentnego właściciela, który przeprowadzi pełne szkolenie behawiorystyczne i już na samym początku ustali hierarchię w stadzie.
 Psy są nieufne wobec obcych, dlatego też właściciele muszą zadbać o wczesne uspołecznienie zwierzęcia. Psy kochają dzieci – pod warunkiem, że są do nich przyzwyczajane od najwcześniejszych lat życia. Dorosły pies wprowadzony do domu z małymi dziećmi może stanowić dlań zagrożenie.

Owczarki belgijskie Groenendael nie mogą zostawać przez dłuższy czas same, gdyż może to doprowadzić do wytworzenia się weń lęku separacyjnego. Jeżeli nie dysponujemy wolnym czasem, a nasz grafik jest zapełniony od wczesnego ranka do późnych godzin wieczornych, nie powinniśmy decydować się na zakup psa.
Owczarki belgijskie Groenendael często biorą udział w zawodach typu agility, śledzeniu oraz konkursach flyball. Odpowiednio wyszkolone mogą być również doskonałymi psami terapeutycznymi.

Pielęgnacja i zdrowie psa

Psy wymagają cotygodniowej, kompleksowej pielęgnacji. Mniej więcej dwa razy w ciągu roku tracą ogromne ilości sierści. W tychże okresach właściciel powinien codziennie wyczesywać wierzchnią okrywę włosową zwierzęcia (zaleca się wówczas kąpiele w ciepłej wodzie, które przyspieszą wypadanie włosa). Owczarki belgijskie Groenendael żyją średnio 11-12 lat. Najczęstszymi problemami zdrowotnymi u rasy są: kłopoty dermatologiczne, bóle mięśniowo-szkieletowe oraz wszelkiego rodzaju dysplazje. Bardzo często występują u nich drgawki i problemy padaczkowe.

Popularność w Polsce

Groenendaele były do niedawna rzadko spotykany na terenie Polski, jednakże od pewnego czasu możemy zaobserwować zdecydowany wzrost zainteresowania tą rasą. Liczba osobników zarejestrowanych przy Polskim Klubie Psa Rasowego oraz w Związku Kynologicznych przekroczyła już 400 egzemplarzy.

Szczeniak Groenendaela

Owczarek belgijski Groenendael

Wysokość: dorosły osobnik rasy Groenendael powinien osiągnąć od 60 do 66 centymetrów w kłębie. Suki są niższe i nie mierzą więcej niż 62 centymetry. Optymalny pomiar to 58 cm.

Waga: Waga ciała dorosłego psa kształtuje się w granicach 25 do 30 kg. Suki mierzą od 20 do 25 kilogramów.

Umaszczenie: Jedynym, dopuszczalnym rodzajem umaszczenia jest czerń z niewielkimi, białymi znaczeniami. Niekiedy mogą występować także rudawe plamienia na sierści.

Pielęgnacja: jeżeli pies spędza większość życia w zamkniętych pomieszczeniach, właściciele mogą skarżyć się na wzmożone linienie sierści. Do naprawdę intensywnego linienia dochodzi jednak dwa razy w ciągu roku. W tym czasie właściciel powinien przeczesywać sierść psa średnio raz dziennie. Dobrym wyjściem z sytuacji są również kąpiele w ciepłej wodzie.

Zdrowie: Psy nie chorują często. Do najczęściej spotykanych schorzeń zaliczyć możemy: problemy natury dermatologicznej oraz problemy mięśniowo-stawowe.

Rodzina: Psy są bardzo rodzinne i przyjazne. Właściciele muszą być jednak świadomi, że wymagają bardzo dużo uwagi i odpowiedniego szkolenia. Jeżeli zwierzę nie zostanie wyszkolone w najmłodszych latach, może być podatne na wszelkiego rodzaju lęki, w tym lęk separacyjny.

Kraj pochodzenia: Belgia

Użytkowanie: pierwotnie jako pies pasterski, obecnie to pies rodzinny, użytkowy pies pracujący (stróżujący, tropiacy i obrończy)

Inne nazwy : Chien de Berger Belge, Belgian Shepherd Dog, Belgian Sheepdog.

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 1500 do 2400 złotych. (Źródło Olx, bb.belgi)

Klasyfikacja FCI grupa I, sekcja 1, numer wzorca 15.

Tagi artykułu: