Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Owczarek francuski Briard

Historia

     Owczarek francuski Briard to przedstawiciel jednej z najstarszych francuskich ras owczarskich.  Pierwsze pisemne wzmianki o dużych, kudłatych owczarkach w typie briarda pojawiają się już w VIII stuleciu.  Dokładniejszy opis rasy znajdziemy we francuskiej kronice Aubry'ego de Trois-Fontaines, który przekazuje także, że podobne psy miały na swoim dworze Karol Wielki.
      Na wczesne uformowanie rasy wskazuje również rzeźba przy wejściu do pikardyjskiej katedry w Montidier przedstawiająca łeb psa bardzo podobnego do briarda. Świątynia miała zostać wybudowana w XIV wieku przez barona Albericha von Montidie ku czci czworonoga, który uratował życie jego syna. Z podobnego okresu pochodzi również malowidło znajdujące się na zamku w Montargis w Szampanii, które powstało z inspiracji legendą o Brutusie.

     Pierwsza wzmianka dotycząca bezpośrednio rasy Berger de Brie pojawiła się w "Księdze Rolniczej" (franc. "Cours d'Agriculture") autorstwa księdza Abbe Roziera wydanej w 1809 r. Rozier dokonał szczegółowego opisu psa użytkowego, który spełniał funkcje pasterza i stróża, i wyróżniał się długą sierścią. Niestety, nigdzie nie pojawia się informacja odnośnie do pochodzenia rasy (nazwa regionu). Francuska nazwa "berger de Brie" (owczarek z Brie) lub "chien de Brie" (pies z Brie) kieruje nas wprawdzie do krainy Brie w Szampanii, niemniej jest to jedynie hipoteza. Według jednej z przesłanek pierwotna nazwa rasy brzmiała "chien d'Aubry", czyli "pies Aubry'ego" i dopiero w późniejszym okresie zmieniono ją na "chien de Brie"(duży wkład mieszkańców w rozwój rasy). Większość badaczy twierdzi, że protoplastą dzisiejszego briarda był francuski pies owczarski "chien-Berger de Francais" przypominający beaucerona i skrzyżowany następnie z gryfonem i barbetem.

     Pierwsza wystawa psów odbyła się w 1863 r. W roku 1900 we Francji powstał Klub Hodowców Psów Owczarskich, w którym przodowali właściciele Briardów. Niespełna dekadę później założono Klub Hodowców Briardów. W 1925 r. opublikowano nowy, szczegółowy wzorzec rasy.  Od początku XX wieku popularność rasy szybko rosła – psy po dziś dzień cieszą się olbrzymim zainteresowaniem wśród krajowych hodowców. W Polsce również istnieje kilka hodowli rasy.

Owczarek francuski BRIARD

Wygląd

     Owczarek francuski Briard to pies typu wiejskiego; odporny, muskularny, zwinny i ruchliwy, o harmonijnych proporcjach i zrównoważonej psychice. Nie powinien być ani bojaźliwy, ani agresywny. Standardowe psy osiągają od 62 do 68 cm wysokości w kłębie; suki są mniejsze i mierzą od 56 do 64 cm. Dorosły samiec waży średnio 27,2–40,8 kg. Samice są lżejsze i ważą 22,7–34 kg. Sylwetka psów wpisuje się w kształt prostokąta – długość ciała musi być wyraźnie większa od wysokości mierzonej w kłębie.

     Głowa mocna, dość długa, z krawędzią czołową zaznaczoną w połowie odległości między szczytem głowy a końcem nosa. Owłosienie tworzy wąsy, brodę i brwi zakrywające oczy. Czaszka lekko zaokrąglona w górnej partii. Kufa ani wąska, ani spiczasta. Grzbiet nosa prosty. Nos raczej graniasty niż okrągły. Trufla nosa zawsze czarna. Zęby silne, białe, ściśle do siebie przylegające. Oczy ustawione w poziomie, raczej duże, dobrze rozwarte, z przylegającymi powiekami, ciemnej barwy, o inteligentnym, spokojnym wyrazie. Oczy szare u szarych briardów nie są błędem. Uszy osadzone wysoko; powinny być przycięte i stojące. Bez kopiowania – zwisające, nie płasko przylegające do głowy i raczej krótkie. Długość nieciętego ucha równa lub nieco krótsza niż połowa długości głowy. Ucho porośnięte długim włosem. Szyja muskularna, wyraźnie odcinająca się od łopatek. Klatka piersiowa szeroka, głęboka, dobrze wysklepiona, długa. Grzbiet prosty. Zad lekko spadzisty, lekko zaokrąglony. Ogon niecięty, dobrze owłosiony, nisko noszony, tworzący "fajkę" przy końcu, nie wykręcany na boki, sięgający do stawu skokowego, a czasem przekraczający go (maksymalnie o 5 cm). Kończyny muskularne, o mocnej kości, proste, dobrze ukątowane. Stawy skokowe niezbyt blisko ziemi, dobrze ukątowane, z niemal prostopadle do ziemi ustawionym śródstopiem. Łapy silne, zaokrąglone (pośrednie między kocimi i zajęczymi). Pazury czarne. Podeszwy twarde. Palce zwarte. Ostrogi podwójne na obywdu tylnych kończynach. Szata falista, długa, sucha (kozia), o lekkim podszerstku. Dopuszcza się wszystkie jednolite kolory umaszczenia oprócz białego i mahoniowego. Daje się pierwszeństwo ciemniejszym odcieniom przy kolorze płowym i szarym. Lekki jaśniejszy odcień na kończynach jest najczęściej wyrazem depigmentacji – musi pozostać w harmonii z barwą korpusu (płowy ciemniejszy i płowy jaśniejszy, czarny ciemniejszy i czarny jaśniejszy, szary ciemniejszy i szary jaśniejszy). Płowe umaszczenie powinno być ciepłe i jednolite, ani zbyt jasne, ani wyblakłe.


  • Owczarek francuski Briard

  • Owczarek francuski Briard

  • Owczarek francuski Briard

Temperament

    Owczarek francuski Briard potrzebuje towarzystwa człowieka. To towarzyski i niezwykle przyjazny pies, który wprost uwielbia dzieci. Potrzebuje opiekuna, który będzie w stanie zapanować nad jego temperamentem i zaznaczyć pozycję samca alfa w stadzie.  Briard nie powinien być izolowany od ludzi i innych zwierząt; nie nadaje się do życia w kojcu. Uwielbia ruch i psie dyscypliny sportowe. Chętnie aportuje przedmioty, także w wodzie. Może być trzymany w bloku, o ile właściciel zapewni mu odpowiednią ilość ruchu w ciągu dnia. Co istotne psy są bardzo inteligentne i szybko się uczą. Są wesołe i ciekawskie, dlatego chętnie wykonują nowe komendy i podążają w ślad za właścicielem.
Typowy briard jest zrównoważony – nie może być ani agresywny, ani lękliwy.
Szkolenie powinno być dla psa zabawą, a nie przymusem, dlatego najlepiej sprawdza się szkolenie z wykorzystaniem metod pozytywnych.
Istotną wadą rasy jest skłonność do nadmiernej szczekliwości. Briardy niekiedy także „jodłują”, czyli wydają przeciągły odgłos, który nie przypomina zwykłego szczekania. 

      Briardy są wykorzystywane przez policję, wojsko i straż pożarną do odszukiwania ofiar trzęsień ziemi oraz w pracy śledczej.

Zdrowie

     Briardy są generalnie zdrową rasą. Jak u wszystkich dużych ras może pojawić się u nich skręt żołądka. Innymi dość powszechnymi schorzeniami są: dysplazja stawów biodrowych, PRA i CSNB. Testy na PRA i CSNB są wykonywane w Polsce dopiero od kilku lat.

Pielęgnacja

    Długi włos wymaga regularnego szczotkowania i czesania, a także stosowania odpowiednich kosmetyków pielęgnacyjnych. Szata briarda składa się z długiego włosa okrywowego o suchej, tzw. koziej strukturze, oraz miękkiego podszerstka. U wielu osobników włos jest niestety zbyt miękki, a podszerstek bardzo obfity, co powoduje jego spilśniania się. Pies musi być wówczas wyczesywany nawet kilka razy w tygodniu.

Owczarek francuski BRIARD

Wysokość: Standardowe psy osiągają od 62 do 68 cm wysokości w kłębie; suki są mniejsze i mierzą od 56 do 64 cm.

Waga: Dorosły samiec waży średnio 27,2–40,8 kg. Samice są lżejsze i ważą 22,7–34 kg.

Umaszczenie: Dopuszcza się wszystkie jednolite kolory umaszczenia oprócz białego i mahoniowego. Daje się pierwszeństwo ciemniejszym odcieniom przy kolorze płowym i szarym. Lekki jaśniejszy odcień na kończynach jest najczęściej wyrazem depigmentacji – musi pozostać w harmonii z barwą korpusu (płowy ciemniejszy i płowy jaśniejszy, czarny ciemniejszy i czarny jaśniejszy, szary ciemniejszy i szary jaśniejszy). Płowe umaszczenie powinno być ciepłe i jednolite, ani zbyt jasne, ani wyblakłe.

Zdrowie: Rasa generalnie zdrowa. Mogą pojawiać się schorzenia dysplastyczne i progresywny zanik siatkówki.

Pielęgnacja: Psy powinny być czesane minimum dwa razy w tygodniu.

Rodzina:  Bardzo przyjazne, lojalne i oddane swojemu właścicielowi. Uwielbiają spędzać czas z opiekunem. Lubią dzieci i są wobec nich bardzo delikatne.

Kraj pochodzenia: Francja

Użytkowość: pies stróżujący i owczarek

Inne nazwy: Briard, Berger de Brie, długowłosy owczarek francuski briard.

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 5000 do 7000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Ceny z roku 2021.

Klasyfikacja FCI - grupa I, sekcja 1, nr wzorca 113

Tagi artykułu: