Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Owczarek holenderski (Dutch Shepherd Dog)

Historia

   Owczarek holenderski został wyhodowany w XIX w. w Holandii jako uniwersalny pies pracujący. Obecnie jest wykorzystywany w pracach pasterskich, a część osobników pełni służbę w policji.

Współczesne owczarki holenderskie przypominają nieco czworonogi hodowane w XVIII w. na terenach Brabancji, Veluwe, Gooi i Drenthe. Pierwotnie psy pilnowały stad owiec i zaganiały je na pastwiska, targi i do portów. Ponadto, wyganiały kury z przydomowych ogródków i spędzały krowy do udoju, a następnie ciągnęły wózki z mlekiem. Były też psami stróżującymi.
Pierwsze pisemne opisy owczarka pochodzą z 1875 r. ("Beschreibungvon Hunden und Prüfbuch mit punkten"). Według opisów ówczesny owczarek holenderski niewiele różnił się od psów rasy schapendoes. Na początku XX w. doprecyzowano standard rasy tak, aby nie zawężać bazy hodowlanej i jednocześnie realizować intencje Nederlanse Herdershonden Club dotyczące użytkowości rasy. Owczarek holenderski został po raz pierwszy zaprezentowany oficjalnie na wystawie psów w 1874 r. (Amsterdam); pierwszy klub hodowlany (Nederlanse Herdershonden Club) powstał 13.05.1898 r. Sama rasa została uznana przez FCI dopiero w 1960 r. Pierwszy wzorzec rasy pochodzi z 12.06.1898 r.

Pies z Holandii Owczarek holenderski długowłosy

Owczarek holenderski odmiana długowłosa

Wygląd

     Owczarek holenderski jest psem średniej wielkości i wagi, proporcjonalnym i dobrze umięśnionym, o mocnej i harmonijnej budowie ciała oraz inteligentnym wyrazie i żywym temperamencie. Wysokość w kłębie u dorosłych psów waha się od 57 do 62 cm, zaś u suk od 55 do 60 cm. Długość tułowia od stawu barkowego do guza siedzeniowego musi być większa od wysokości w kłębie w stosunku mniej więcej 10 do 9, co jest właściwe dla psa poruszającego się kłusem. Długość kufy do długości mózgoczaszki ma proporcję 1 do 1.

 

     Głowa potężna i proporcjonalna do tułowia; oglądana z góry i z profilu raczej długa, bez zmarszczek, sucha, o płaskich policzkach i słabo zaznaczonych kościach policzkowych. U psów szorstkowłosych sierść nadaje jej wygląd bardziej kanciasty, lecz jest to tylko złudzenie. Czaszka płaska, o niewielkim lecz wyraźnym stopie. Kufa nieco dłuższa od mózgoczaszki i o prostym profilu, równoległym do górnej linii czaszki. Nos koloru czarnego. Wargi przylegające i dobrze pigmentowane. Zęby muszą być mocne i równomiernie rozstawione, o pełnym uzębieniu i nożycowym zgryzie. Uszy średniej wielkości, stojące. Gdy pies jest czymś zainteresowany – uniesione wysoko i skierowane do przodu. Oczy ciemne, brązowe, średniej wielkości, migdałowatego kształtu, ani okrągłe, ani wyłupiaste. Mają czujny i inteligentny wyraz. Szyja niezbyt krótka, za to sucha i bez podgardla; płynnie przechodzi w grzbiet i tułów; noszona naturalnie. Tułów mocny, ale niezbyt ciężki. Grzbiet prosty i mocny. Także lędźwie są mocne; niezbyt długie i nie za wąskie. Zad niezbyt krótki, ani spadzisty. Linia dolna i brzuch lekko podciągnięte. Klatka piersiowa głęboka i dostatecznie długa lecz nie za wąska. Żebra lekko wysklepione. Przedpiersie dość wyraźne. Ogon sięga stawu skokowego. W spoczynku ma prosto zwisać lub być lekko wygięty. W ruchu ładnie wzniesiony, jednak niezakręcony do góry ani na bok. Kończyny mocne, dobrze umięśnione, dostatecznie długie, o mocnym, ale nie za ciężkim kośćcu. Kończyny przednie zasadniczo proste, tylko śródręcze lekko nachylone; a tylne – umiarkowanie kątowane. Łopatki skośnie ustawione i mocno przylegające do klatki piersiowej. Ramię o długości mniej więcej takiej jak łopatka i dobrze kątowane. Łokcie przylegające. Udo i podudzie jednakowej długości. Staw skokowy ustawiony na linii poprowadzonej od guza siedzeniowego do podłoża. Łapy owalne, wysklepione i zwarte, o czarnych pazurach oraz sprężystych i ciemnych opuszkach. Wilcze pazury nie występują.
 

Pies Owczarek holenderski odmiana długowłosa

Owczarek holenderski długowłosy

 Istnieją trzy odmiany owczarka holenderskiego:
- krótkowłosy (pasma srebrne i złote)
- szorstkowłosy (szary, sól z pieprzem lub ze złotymi i srebrnymi pasami)
- długowłosy (pasma srebrne i złote).

     Dopuszczalne umaszczenie pręgowane, na tle złotym (od jasno-piaskowego do kasztanowego) lub srebrnym. Pręgi są wyraźna na całym ciele, szyi, ogonie i portkach. Niepożądane jest bardzo gęste pręgowanie; mile widziana czarna maska.
Sierść owczarka holenderskiego krótkowłosego na całym ciele jest dość twarda, nie za krótka, z wełnistym podszerstkiem. Wyraźny kołnierz na szyi, portki i szczotka na ogonie. U odmiany długowłosej sierść ma być długa, prosta i przylegająca, w dotyku szorstka, bez fal czy loków, z wełnistym podszerstkiem. Na głowie, uszach, łapach i tylnych nogach poniżej stawu skokowego krótka i gęsta. Na tylnych częściach kończyn przednich widoczne są wyraźne frędzle, coraz krótsze ku dołowi. Ogon obficie i równomiernie owłosiony. Na uszach włos nie powinien być długi. Sierść owczarka szorstkowłosego jest gęsta, twarda, szorstka i zmierzwiona na całym ciele; z gęstym, wełnistym podszerstkiem. Wargi porośnięte dłuższym, nastroszonym włosem, tworzącym wąsy i brodę. Brwi twarde i krzaczaste, rozdzielone, wyraźne, ale nie za długie. Sierść na czaszce i policzkach krótsza i nadaje głowie kanciasty wygląd. Ogon mocno owłosiony. Pożądane wyraźne portki. Pręgowanie na włosie okrywowym jest  mniej wyraźne niż u psów krótkowłosych i długowłosych.

     Owczarek holenderski porusza się pewnym, swobodnym, elastycznym kłusem, o nieprzesadnie długim kroku.

Rasa psów Owczarek holenderski krótkowłosy

Owczarek holenderski krótkowłosy

Temperament

     Owczarek holenderski to nie tylko znakomity pies pracujący, ale także wierny i serdeczny przyjaciel. Szybko się uczy, jest posłuszny, opanowany i czujny. Tolerancyjny wobec innych zwierząt. Oddany i godny zaufania; zawsze czujny, aktywny, niezależny, wytrwały i inteligentny, karny, o temperamencie prawdziwego owczarka. Chętnie współpracuje z właścicielem, ale jest też nawykły do samodzielnej pracy. Potrafi radzić sobie z rozmaitymi zadaniami i ma ogromną potrzebę pracy. Ponad wszystko pragnie obecności rodziny. Jeśli przebywa sam zbyt długo, może się nudzić i czuć samotny. Kocha dzieci.

Zdrowie i Pielęgnacja

   Owczarek holenderski to pies długowieczny żyjący średnio 14 lat. Pielęgnacja ogranicza się do systematycznego wyczesywania włosa oraz okazjonalnych kąpieli.

Holenderska rasa psów

Owczarek holenderski długowłosy

Wysokość: Wysokość w kłębie u dorosłych psów waha się od 57 do 62 cm, zaś u suk od 55 do 60 cm.

Waga: Psy ważą średnio 28 kg. Suki są lżejsze i ważą nie więcej niż 23 kg.

Umaszczenie: owczarek holenderski krótkowłosy – pasma srebrne i złote, owczarek holenderski szorstkowłosy – szary, sól z pieprzem lub ze złotymi i srebrnymi pasami, owczarek holenderski długowłosy – pasma srebrne i złote).

Pielęgnacja: Wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa.

Zdrowie: Psy nie cierpią z powodu typowych przypadłości zdrowotnych. 

Rodzina: Posłuszne i skore do nauki, opanowane i czujne. Tolerancyjne wobec innych zwierząt, akceptują dzieci. Mają duże zapotrzebowanie na ruch. Wymagają konsekwentnego prowadzenia.

Inne nazwy:  Hollandse Herdershond, Dutch Shepherd Dog

Użytkowość: pies owczarki i do towarzystwa

Kraj pochodzenia: Holandia

Klasyfikacja FCI - Grupa I, Sekcja 1, nr wzorca 223

Cena szczeniąt z rodowodem: 2800 - 3000 złotych (źródło: AukcjeZwierząt, Allegro, Alegratka, Olx)

Tagi artykułu: