Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Owczarek węgierski Komondor

KOMONDOR (Hungarian Komondor, Hungarian Sheepdog)

Historia

Komondor to rasa wywodząca się z terenów azjatyckich. Przodkowie Komondora przybyli wraz z nomadami w rejon Karpat prawdopodobnie w średniowieczu. Wygląd czworonoga – ukształtowany przez warunki panujące na puszcie – praktycznie nie zmienił się na przestrzeni dziejów. Niezwykła szata skutecznie chroniła psy przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Dredy stanowiły również swoisty pancerz ochronny przed kłami napastników – wilków oraz niedźwiedzi. Dodatkowo, białe umaszczenie pozwalało psu wtopić się w stado owiec, a dredy przesiąknięte zapachem pilnowanych zwierząt uniemożliwiały drapieżnikom wyczucie obecności psa. Przez stulecia rasa służyła pasterzom węgierskim, tureckim i azjatyckim; psy były przez nich bardzo cenione i chronione. Po dziś dzień komondory spełniają swoje pierwotne funkcje.

Etymologia nazwy rasy nie jest do końca znana. Nazwa Komondor pojawiła się po raz pierwszy w literaturze w 1544 roku – pies wspominany tam jest jako stróż stad bydła. Najbardziej prawdopodobna hipoteza mówi, że nazwa pochodzi od francuskiego Commandeur albo Commondeur (czyli strażnik, dowódca), włoskiego Commendantore lub cane commodore, ale także z tureckiego czy łaciny (we wszystkich językach znaczy to samo).

Pierwsza selektywna, udokumentowana hodowla psów tej rasy rozpoczęła się na Węgrzech w 1910 roku. Za ojca rasy uznaje się węgierskiego kynologa dra Andre Raitsitsa, który jako pierwszy zebrał materiały o rasie i opracował oficjalny wzorzec. FCI uznało rasę w 1925 roku. Jeszcze w latach 60. dopuszczano występowanie dwóch rodzajów sierści – sznurowej i płatowej. Hodowcy zgodnie jednak stwierdzili, że fryzura jest nietypowa i wykreślono ją ze wzorca.

Pies rasy Komondor

Komondor

Wygląd

Komondor to duży i potężnie zbudowany pies, który samym wyglądem i dostojną postawą wzbudza respekt u obserwującego. Sylwetka czworonoga wpisuje się w kształt kwadratu. Gęsto pokryta sierścią głowa unosi się ponad ciałem – sprawia wrażenie kłębu sierści ponad grzbietem.
Długość ciała nieznacznie przekracza wysokość w kłębie (104 % wysokości). Kufa nieco krótsza niż połowa długości głowy. Głowa szeroka, w dobrych proporcjach do ciała. Czaszka wypukła, łuki brwiowe dobrze rozwinięte. Mózgoczaszka dłuższa od kufy (60% długości głowy). Stop dobrze rozwinięty, ale niezbyt stromy. Nos prosty, czarny. Pysk niespiczasty, linia nosa prosta. Wargi czarne, mocno przylegające do pyska i kości żuchwy. Kąciki warg ząbkowane. Szczęki bardzo silnie umięśnione, mocne i potężne. Równy i pełny zgryz nożycowy. 42 zęby. Policzki szerokie, średniej długości. Oczy rozstawione poziomo, ciemnobrązowe. Ciemna obwódka ściśle przylega do gałki ocznej. Uszy ustawione w średniej wysokości czaszki, zdecydowanie zwisające od postawy; przybierają kształt litery „V” lub „U”. Nie unoszą się zarówno w stanie podniecenia, jak i podczas ataku. Szyja bardzo dobrze umięśniona, raczej krótka; bez podgardla czy wola. Kłąb wystarczająco długi, mocno zaznaczony z przodu. Grzbiet krótki. Lędźwie średniej długości. Zad silny, średniej długości, lekko opadający. Klatka piersiowa również silna, dobrze umięśniona, z przodu szeroka. Mostek, średniej głębokości, mocny, długi. Brzuch lekko podciągnięty. Ogon osadzony nisko, zdecydowanie zwisający. Koniec ogona lekko zagina się prawie do poziomu; pożądane, aby ogon sięgał stawu skokowego. W stanie podniecenia zwykle unosi się do linii grzbietu.

Kończyny są przykryte długą, sznurkowatą sierścią. Przednie łapy są “kolumnowate” i proste, równoległe i pionowe widziane z przodu lub z boku. Klatka piersiowa jest mocnej budowy co skutkuje silnymi i swobodnie poruszającymi się kończynami. Kończyny są mocno połączone z ciałem. Kościec gruby, mocny. Stawy szerokie. Łopatki delikatnie skośne. Szpic kości łopatki usytuowany pionowo ponad najniższą częścią klatki piersiowej. Stopy przednich kończyn szerokie, silne, z dobrze osadzonymi palcami. Opuszki delikatnie szare, grube. Pazury szare. Tylne kończyny dobrze umięśnione. Uda silnie umięśnione, masywne. Łapy dłuższe niż przednie.
Skóra zawiera dużo pigmentu i jest lekko szara. Preferowany ciemny pigment na dziąsłach i podniebieniu.
Całe ciało pokryte długimi włosem. Sierść składa się z grubszej warstwy okrywowej i delikatniejszego podszerstka. Charakterystyczna sierść jest wynikiem współgrania ze sobą sierści okrywowej i sierści pod spodem. Podstawowym wymogiem jest kudłata, filcująca się sierść. Występuje także równomiernie gęsta, falista, kudłata sierść. Niewielkie kępki sierści nie filcują się w ogóle, bądź są mniej sfilcowane. Najdłuższa sierść występuje na zadzie, w okolicach lędźwiowych i z tyłu ud (co najmniej 20-27 cm). Na grzbiecie, po bokach klatki piersiowej i w okolicach łopatek sierść jest średniej długości (15 -22 cm), na policzkach, brwiach, na czubku głowy, na uszach, na szyi i kończynach – krótsza (10-18 cm), a na wargach i w dolnych partiach kończyn – najkrótsza (9-11 cm). U suk może dojść do częściowej utraty owłosienia (np. po urodzeniu szczeniąt, niedożywieniu, chorobie) na przednich kończynach, klatce piersiowej, brzuchu ewentualnie na grzbiecie. Jedynym dopuszczalnym typem umaszczenia jest biel (także w odcieniach szarości bądź beżu).
Dorosłe psy osiągają minimum 70 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą minimum 65 cm. Waga psów oscyluje w granicach 50-60 kg. Suki ważą od 40 do 50 kg.


  • Komondor

  • Komondor

  • Komondor


Ciekawostka! Komondor to jedna z nielicznych ras, której przedstawiciele zmieniają swój wygląd praktycznie przez całe życie.

Pielęgnacja
Prawidłowa  „sznurowa”  szata Komondora nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Przełomowym momentem w życiu szczeniąt jest 8-9 miesiąc, gdyż wówczas sierść zaczyna się filcować. Należy starannie rozdzielać płaty sfilcowanej sierści na poszczególne sznury. Po tym okresie  zostaje jedynie rozdzielanie odrostów, ponieważ sierść komondora rośnie przez całe życie psa. Rozdzielanie nie jest tak trudne, jak można by było przypuszczać. Właściciel, po każdorazowym kontakcie z psem, wyszukuje miejsce rozdzielenia dredów i wykonuje swoją pracę automatycznie. Warto pamiętać, że psy tej rasy zupełnie nie gubią sierści.

Temperament

Pies jest bardzo silny i dominujący. Zupełnie nie nadaje się dla osoby, która nie ma doświadczenia w prowadzeniu czworonogów. Jeżeli raz wyczuje niekonsekwencję albo strach, natychmiast zechce przejąć rolę samca alfa w stadzie. To bardzo uparty czterołap, który może dogadać się wyłącznie z osobą, która jest jeszcze bardziej uparta od niego.
Gwoli ścisłości pamiętajmy jednak o przeznaczeniu rasy. Komondor przez wieki był przyzwyczajany do konieczności samodzielnego podejmowania decyzji – koniec końców sam musiał się troszczyć o swoich podopiecznych. Z tego względu nie potrzebuje żadnego szkolenia, aby objawiać cechy urodzonego strażnika stada.

Jako strażnik domu Komondor jest dość podejrzliwy i powściągliwy w stosunku do obcych osób. Trudno przewidzieć jego reakcję – wrażenie to potęguję wygląd psa, zasłonięte oczy i pysk. Psy Komondory są dość pewne siebie i nie mają zahamowań przed używaniem zębów.
Na pocieszenie warto dodać, że czworonogi nigdy nie szczekają bez potrzeby.
Mogą mieszkać w domach z małymi dziećmi, o ile zostaną tam wprowadzone w wieku szczenięcym. Raczej nie tolerują innych zwierząt.

Zdrowie

Rasa należy do bardzo starych i na szczęście nie została zepsuta przez pseudohodowlane działania człowieka, zatem w zasadzie nie odnotowujemy typowych przypadłości zdrowotnych. Jak u wszystkich ras dużych może pojawić się dysplazja stawów biodrowych.

Owczarek węgierski Komondor

Komondor

Wysokość: Dorosłe psy osiągają minimum 70 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą minimum 65 cm.

Waga: Waga psów oscyluje w granicach 50-60 kg. Suki ważą od 40 do 50 kg.

Umaszczenie: Jeynym dopuszczalnym typem umaszczenia jest biel (także w odcieniach szarości bądź beżu).

Zdrowie: Psy są generalnie zdrowie. Jak wszystkie psy ras dużych mogą zachorować na dysplazję stawów biodrowych.

Pielęgnacja: Prawidłowa  „sznurowa”  szata komondora nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Przełomowym momentem w życiu szczeniąt jest 8-9 miesiąc, gdyż wówczas sierść zaczyna się filcować. Należy starannie rozdzielać płaty sfilcowanej sierści na poszczególne sznury. Po tym okresie  zostaje jedynie rozdzielanie odrostów, ponieważ sierść komondora rośnie przez całe życie psa.

Rodzina: Psy przejawiają skłonności do dominacji, w związku z czym może być prowadzony wyłącznie przez doświadczone osoby. Wierne i oddane swojemu właścicielowi. Uparte. Sprawdzają się w roli stróża. Mało szczekliwe.

Kraj pochodzenia: Węgry

Inne nazwy: Hungarian Komondor, Hungarian Sheepdog.

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt 800 Euro. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx).

Klasyfikacja FCI - grupa I, sekcja 1, nr wzorca 53. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: