Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Pekińczyk

Historia

     Pekińczyki to rasa wyhodowana w Mandżurii, która do połowy XIX wieku była znana wyłącznie w Chinach. W Europie pierwsze osobniki pojawiły się ok. 1860 roku, kiedy – w czasie drugiej wojny opiumowej – oddziały brytyjskie zdobyły Pałac Letni w Pekinie. Strażnikom cesarskim nakazano wówczas zabić wszystkie Pekińczyki, aby tylko nie wpadły w ręce żołnierzy brytyjskich. Na szczęście pięć psów ocalało z rzezi, a jeden z nich trafił nawet na dwór królowej Wiktorii, która ochrzciła go imieniem Looty (Łup). Pierwszego Pekińczyka zaprezentowano na Wyspach  w 1893 r. Siedem lat później psy z królewskiej hodowli zostały przekazane do Niemiec i Holandii. Pierwszy Pekińczyk trafił do Polski w 1928 roku.

    Legenda głosi, psy towarzyszyły Buddzie, i w razie niebezpieczeństwa zamieniały się w lwy. Pekińczyk po dziś dzień jest uznawany przez Chińczyków za wcielenie legendarnego pieska „Fu”, który miał odpędzać złe duchy. W dawnych czasach Pekińczyki były czczony był jako półbóstwa, którym należy składać pokłony. Kradzież psa była karana śmiercią. Kiedy umierał cesarz w ofierze składano również jego Pekińczyki, które miały chronić władcę w życiu pozagrobowym. Przez wiele stuleci rasa była hodowana i utrzymywana wyłącznie na dworze królewskim – w tajemnicy przed światem.

Potomkowie azjatyckich wilków?

     Pekińczyki wywodzą się najprawdopodobniej od azjatyckich wilków i są jedną z najstarszych ras na świecie. Psy posiadają wspólne korzenie z Shih Tzu, długowłosym chihuahua, mopsem i papillonem.

Wygląd

     Pekińczyk to mały pies o lwim w wyglądzie. Sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta, co oznacza, że długość liczona od nasady ogona do kłębu jest większa od wysokości w kłębie.
Czaszka szeroka i płaska między uszami; nie wypukła. Stop wyraźnie zaznaczony. Profil płaski, z nosem wysoko między oczami. Nos krótki i szeroki; nozdrza duże i rozwarte. Fałd nosowy jednolity lub przerwany. Ściśnięte nozdrza i ciężkie fałdy nadnosowe niedopuszczalne. Kufa szeroka, z mocną żuchwą. Wargi zwarte, zęby ani język nie mogą być widoczne. Żuchwa mocna. Oczy duże, zdrowe, okrągłe, ciemne i błyszczące. Małżowiny uszne sercowate, osadzone w poziomie czaszki, noszone przylegle przy głowie i nie dłuższe niż do linii rozcięcia pyska. Długie, obfite pióra. Szyja krótka i gruba. Tułów krótki z wyraźną talią. Linia grzbietu prosta. Klatka piersiowa szeroka z dobrze wysklepionymi żebrami. Ogon wysoko osadzony, noszony przylegle, lekko zagięty nad grzbietem do jednego z boków. Długie pióra. Kończyny przednie krótkie i grube; o mocnym kośćcu. Łokcie przylegające do ciała. Kończyny tylne lżejsze niż przednie z umiarkowanym kątowaniem i ukształtowaniem stawu kolanowego. Stawy skokowe mocne. Kończyny oglądane z tyłu ustawione dość blisko i równolegle. Łapy duże i płaskie, nie okrągłe. Tylne łapy ustawione prosto do przodu.

Pies rasy Pekińczyk


    Włos długi, prosty, z obfitą grzywą opadającą poniżej barków, tworzące kryzę wokół szyi. Okrywowy twardy, z gęstym i miększym podszyciem. Pióra na uszach, tylnych partiach kończyn, ogonie i palcach. Szata nie przesłania kształtów ciała. Wszystkie kolory umaszczenia  i znaczenia są dopuszczalne, i równocenne, poza maścią albinotyczną i wątrobianą. Łaty równomiernie rozmieszczone.
Idealna waga nie powinna przekraczać 5 kg (11 funtów) dla psów i 5,4 kg (12 funtów) dla suk. Psy wyglądają na małe. Psy osiągają ok. 20 cm wysokości w kłębie.

Temperament

    Pekińczyk ma w sobie bardzo dużo godności i na pewno nie pobiegnie za pierwszą lepszą osobą, która rzuci mu kość. Potrzebuje dużo czasu, aby przekonać się do człowieka, ale za to raz ofiarowaną przyjaźń dotrzyma do końca życia! Do jego najważniejszych zalet możemy zaliczyć: wrodzoną inteligencję, żywiołowość, śmiałość, pewność siebie, samodzielność oraz odwagę. Czworonogi są poza tym skłonne do zabaw i raczej samodzielne w działaniu. Niestety, Pekińczyki bywają także krnąbrne i egocentryczne. Niechętnie przyjmują polecenia i uczą się nowych komend. Swe czułe strony charakteru skrywają za fasadą nieco zgryźliwego aroganta. Próba zlekceważenia lub grubiańskie traktowanie psa może spotkać się z jego dezaprobatą.  Pamiętajmy, że w żyłach psa płynie arystokratyczna krew, dlatego warto miarkować swoje zachowania. Nie ma w tym cienia przesady – Pekińczyki są bardzo pamiętliwe i mogą przez długi czas chować urazę za to, że ktoś je niesprawiedliwie potraktował. Psy są bardzo zmienne w swych humorach, ale nigdy nie powinny być agresywne wobec swojego właściciela. Oziębłość ćwiczą na obcych!

Zdrowie i Pielęgnacja

    Schorzenia typowe dla rasy to: wypadanie gałki ocznej, owrzodzenie rogówki, wodogłowie, problemy z porodem, wady rozwojowe serca i naczyń, kamienie moczowe, zadyszka, rozszczep podniebienia, trudności z oddychaniem (czasami znaczne).


  • Pekińczyk

  • Pekińczyk

  • Pekińczyk

     Szata pekińczyka wymaga szczególnej uwagi. Aby utrzymać ją w należytej czystości, należy czesać ją przy użyciu szczotki o twardym i naturalnym włosie (najlepiej ze szczeciny dzika) i wyczesywać za pomocą solidnego metalowego grzebienia z zębami pokrytymi teflonem. Przed czesaniem lekko zwilżamy włos za pomocą spryskiwacza. Do trudnych do rozszczekania kołtunów używamy szczotki drucianej o bardzo delikatnych i elastycznych zębach.
   Pielęgnacje rozpoczynamy od brzucha i warstwami przechodzi do grzbietu. Unikamy częstego kąpania pekińczyków. Nie zapomnijmy także o oczyszczeniu uszu i przycinaniu pazurów.

    Zważywszy na skrócony układ oddechowy należy pamiętać o higienie nosa. Szczególnie istotne jest regularne sprawdzanie otworów nosowych i płytki nosowej (czy jest wolna od wydzieliny z nosa lub śliny), a w razie potrzeby czyszczenie zwykłą chusteczką higieniczną. Fałdę nad nosem przecieramy wilgotnym gazikiem, przesuwając go do góry. Gazę maczamy w wodzie lub rumianku. Zagłębienie pod oczami przecieramy codziennie wodą lub rumiankiem. Ropę wycieramy za pomocą chusteczki lub gazy. Pamiętajmy, że oczy pekińczyka są szczególnie narażone na urazy. Wszelkie podrażnienia mogą prowadzić do zapalenia rogówki.

Szczeniaki Pekińczyka

Ciekawostka!

Legenda o pochodzeniu Pekińczyka:

Wierny wyznawca Buddyzmu, samotnik-myśliciel, oddający się w dżungli medytacji i modlitwie poznał język żyjących tam zwierząt, zdobywając w ten sposób szacunek i zaufanie samego króla zwierząt-lwa. Pewnego dnia lew poprosił mędrca o radę, rzeklibyśmy matrymonialną. Król zwierząt zakochał się w małpce, a ta, choć nieobojętna wobec uczuć władcy, nie chciała spędzić z nim reszty życia z powodu dzielącej ich różnicy  w wielkości. Mędrzec, nie wierząc w gotowość lwa  do takiej ofiary, zaproponował mu zmniejszenie jego postaci. Jakże się pomylił- potęga miłości nakazała monarsze nie tylko przystać, ale wręcz błagać o taką metamorfozę. Żarliwe musiały być modły wyznawcy Buddy, gdyż zaowocowały miniaturyzacją lwa. Zapytał wówczas mędrzec:

- Nie żałujesz? Jakże czuje się król  pozbawiony wielkości i skazany na pospolitość?

- Nie żałuję - odrzekł lew - wszystko warto poświęcić dla jej miłości

- Wielka to zaiste miłość i wielka twa stałość- powiedział mnich - Bądź więc nagrodzony wielkim sercem i odwagą godną twojej poprzedniej postaci.

Odtąd miniaturowy lew i małpka żyli długo i szczęśliwie a ich dzieci to pierwsze pekińczyki, pieski-lwy o wielkim sercu i odwadze, zaiste imponującej w tak filigranowej postaci.

Pekińczyk

Wysokość: Psy osiągają ok. 20 cm wysokości w kłębie.

Waga: Idealna waga nie powinna przekraczać 5 kg (11 funtów) dla psów i 5,4 kg (12 funtów) dla suk. Psy wyglądają na małe.

Umaszczenie: Wszystkie kolory umaszczenia  i znaczenia są dopuszczalne, i równocenne, poza maścią albinotyczną i wątrobianą. Łaty równomiernie rozmieszczone.

Zdrowie: Schorzenia typowe dla rasy to: wypadanie gałki ocznej, owrzodzenie rogówki, wodogłowie, problemy z porodem, wady rozwojowe serca i naczyń, kamienie moczowe, zadyszka, rozszczep podniebienia, trudności z oddychaniem (czasami znaczne).

Pielęgnacja: Aby utrzymać szatę w należytej czystości, należy czesać ją przy użyciu szczotki o twardym i naturalnym włosie (najlepiej ze szczeciny dzika) i wyczesywać za pomocą solidnego metalowego grzebienia z zębami pokrytymi teflonem. Zważywszy na skrócony układ oddechowy szczególnie istotne jest regularne sprawdzanie otworów nosowych i płytki nosowej (czy jest wolna od wydzieliny z nosa lub śliny), a w razie potrzeby czyszczenie ich zwykłą chusteczką higieniczną.

Rodzina: Do najważniejszych zalet rasy możemy zaliczyć: wrodzoną inteligencję, żywiołowość, śmiałość, pewność siebie, samodzielność oraz odwagę. Czworonogi są poza tym skłonne do zabaw i raczej samodzielne w działaniu. Niestety, Pekińczyki bywają także krnąbrne i egocentryczne. Niechętnie przyjmują polecenia i uczą się nowych komend. Są bardzo pamiętliwe i mogą przez długi czas chować urazę za to, że ktoś je niesprawiedliwie potraktował.

Długość życia: 12 -14 lat

Kraj pochodzenia: Chiny

Patronat: Wileka Brytania

Użytkowwość: pies do towarzystwa

Inne nazwy : Pekingese, Peking Palasthund.

Cena szczeniąt z rodowodem 3800 - 4500 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Ceny z roku 2021.

Klasyfikacja FCI - grupa IX, sekcja 8, nr wzorca 207. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: