Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Pirenejski pies górski opis rasy charakter cena

Historia

     Pirenejski pies górski jest to rasa zaliczana do grupy molosów w typie górskim. Psy były pierwotnie wykorzystywane przez Basków, którzy zamieszkiwali Pireneje, do pilnowania owiec. W okresie nowożytnym „przeprowadziły” się do zamków i dworów, gdzie spełniały funkcje stróża. Obecnie również pełnią funkcje psów stróżujących oraz do towarzystwa. Podczas II wojny światowej używano ich do ciągnięcia artylerii.
    Pirenejski pies górski jest spokrewniony z innymi psami stróżującymi m.in. kuvaszami, owczarkami podhalańskimi oraz owczarkami anatolijskimi.

Wygląd

     Pirenejski pies górski to duży, okazały i mocnej budowy pies niepozbawiony jednak pewnej elegancji. Głowa niespecjalnie ciężka w porównaniu do wielkości psa. Boki stosunkowo płaskie. W najszerszym miejscu szerokość czaszka jest równa jej długości. Czaszka lekko wysklepiona; widoczny guz potyliczny, w części tylnej czaszka sklepiona ostrołukowo. Stop słabo zaznaczony. Nos całkowicie czarny. Kufa szeroka, dość długa i zwężająca się ku końcowi. Wargi górne tworzą niewielkie rafie, na tyle duże aby zasłaniały żuchwę; całkowicie czarne lub jak najintensywniej pigmentowane, podobnie jak podniebienie. Uzębienie kompletne, zęby białe i zdrowe. Zęby ustawione w ścisłym zgryzie nożycowym. Zgryz cęgowy dopuszczalny. Oczy stosunkowo małe, o inteligentnym i skupionym wyrazie, ciemnobursztynowe. Powieki ściśle przylegające, o czarnej oprawie, osadzone nieco skośnie. Spojrzenie łagodne i rozmarzone. Uszy osadzone na poziomie oczu, stosukowo małe; trójkątne z zaokrąglonymi końcami; przylegające do głowy; w podnieceniu nieco uniesione. Szyja mocna, dość krótka, z nieznacznym podgardlem. Kłąb szeroki i muskularny.  Grzbiet dość długi i szeroki, dobrze związany.

psy pirenejski pies górski

Pirenejskie psy górskie


   Zad nieznacznie opada z widocznymi guzami biodrowymi. Dość płytkie słabizny. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, żebra nieznacznie wysklepione. Ogon dość długi, o obfitym włosie, który tworzy pióra; nisko noszony w odprężeniu, pożądana końcówka w kształcie „haka"; w podnieceniu zakręcony nad grzbietem tworzy ciasny okrąg. Kończyny przednie proste, silne, o mocnym kośćcu, włosy tworzące obfite pióro. Łopatki umiarkowanie ukośne. Kończyny tylne mocniej owłosione dłuższym i grubszym włosem niż kończyny przednie tworzącym obfite portki. Na obu tylnych kończynach dobrze rozwinięte, podwójne wilcze pazury.  Uda dobrze umięśnione, niezbyt długie.  Staw skokowy szeroki, suchy i umiarkowanie ukątowany. Łapy niezbyt długie, zwarte, o umiarkowanie wysklepionych palcach. Włos gęsty, gładki; dość długi i sprężysty; dłuższy włos występuje na ogonie i szyi, gdzie może być nieznacznie pofalowany. Włos na portkach cieńszy, bardziej wełnisty, bardzo gęsty. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są białe albo białe z łatami w kolorze szarym (lub borsuczym), jasnożółtym, wilczastym albo pomarańczowym, rozmieszczonymi na głowie, uszach i przy nasadzie ogona. Najbardziej cenione są łaty w kolorze borsuczym. Niektóre psy mają nieliczne łaty na tułowiu. Psy osiągają od 70 do 80 centymetrów wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 65 do 75 centymetrów. Psy ważą około 60 kg, suki są lżejsze i ważą 45 kg.

Temperament

     Pirenejski pies górski raczej nie nadaje się do życia w mieszkaniu, ponieważ kocha przestrzeń i swobodę. Rasa jest dosyć nieposłuszna i uwielbia dominować, dlatego od samego początku właściciel musi być konsekwentny i stanowczy. Pod żadnym pozorem nie wolno traktować go ostro czy nawet brutalnie, gdyż może stać się psem strachliwym, niezrównoważonym lub agresywnym.


  • Pirenejskie psy górskie

  • Szczeniaki Pirenejczyka

  • Pirenejski pies górski


     Sprawdza się w roli stróża. Pirenejski pies górski to idealny towarzysz i przyjaciel nie tylko dla osoby dorosłej, ale także dla dzieci. Nie zna uczucia lęku i na pewno nie wycofa się w obliczu jakiegokolwiek niebezpieczeństwa.
Jest na tyle inteligentny, że wie, iż dziecko traktuje wiele zachowań jako zabawę i nie obraża się, ani nie okazuje agresji – wręcz przeciwnie jest cierpliwy i łagodny. Mimo swojej słusznej wielkości sprawdza się w roli psiej niańki.

Choroby i pielęgnacja

     Rasa jest bardzo odporna i nie cierpi z powodu schorzeń genetycznych. Psy cierpią najczęściej z powodu przypadłości natury stawowo – kostnej, ponieważ są ciężkie i bardzo duże. Stosunkowo rzadko występuje u nich dysplazja stawów biodrowych. W wieku szczenięcym trzeba bardzo dbać o prawidłową dietę i nie przekarmiać psiaka (preferowane podawanie preparatów mineralnych oraz witamin, które ułatwiają właściwy wzrost kości).

     Jego bardzo obfita sierść wymaga starannej pielęgnacji, przynajmniej raz w tygodniu trzeba go szczotkować, a także od czasu do czasu konieczne jest wykąpanie naszego pupila. Dwa razy w roku pirenejczyk linieje i wtedy możemy się spodziewać, że będziemy zbierać ogrom jego sierści.

duża rasa psów pirenejski pies górski

Rasa psa Pirenejski pies górski

Wysokość: Psy osiągają od 70 do 80 centymetrów wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 65 do 75 centymetrów. Dopuszczalna tolerancja + 2 cm w przypadku doskonałych osobników.

Waga: Psy ważą około 60 kg, suki są lżejsze i ważą 45 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są białe albo białe z łatami w kolorze szarym (lub borsuczym), jasnożółtym, wilczastym albo pomarańczowym, rozmieszczonymi na głowie, uszach i przy nasadzie ogona. Najbardziej cenione są łaty w kolorze borsuczym. Niektóre psy mają nieliczne łaty na tułowiu. Zdrowie:

Pielęgnacja: Obfita sierść wymaga starannej pielęgnacji, przynajmniej raz w tygodniu trzeba go szczotkować. Dwa razy w roku pirenejczyk linieje i wtedy możemy się spodziewać, że będziemy zbierać ogrom jego sierści.

Zdrowie: Psy cierpią najczęściej z powodu przypadłości natury stawowo – kostnej, ponieważ są ciężkie i bardzo duże. Stosunkowo rzadko występuje u nich dysplazja stawów biodrowych.

Rodzina: Pirenejski pies górski raczej nie nadaje się do życia w mieszkaniu, ponieważ kocha przestrzeń i swobodę. Psy wymagają konsekwentnego szkolenia i prowadzenia. Sprawdza się w roli stróża.
Jest na tyle inteligentny, że wie, iż dziecko traktuje wiele zachowań jako zabawę i nie obraża się, ani nie okazuje agresji – wręcz przeciwnie jest cierpliwy i łagodny. Mimo swojej słusznej wielkości sprawdza się w roli psiej niańki.

pies rasy pirenejski pies górski

Pirenejski pies górski

Pochodzenie: Francja

Przeciętna długość życia: 10 - 12 lat

Inne nazwy: Great pyrenees, Duży pies pirenejski, Great Pyrenees, Patou, Chien des Pyrénées, Chien de Montagne des Pyrénées, Montañés del Pirineo, Gos de muntanya dels Pirineus.

Cena szczeniąt rodowodowych to koszt 4000 do 4500 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Cena z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 2, wzorzec nr 137. Bez psób pracy.

Tagi artykułu: