Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Płochacz niemiecki (Deutscher Wachtel)

Historia

Płochacz niemiecki, a właściwie rzecz ujmując Spaniel niemiecki (znany również jako Deutscher Wachtelhund) to rasa psa opracowana w Niemczech około 1890 roku. Psy wywodzą się ze starej, niemieckiej rasy Stoeberer, która stała się popularna wśród niższych warstw społecznych po Wiośnie Ludów. Płochacze niemieckie okazały się doskonałymi, uniwersalnymi psami myśliwskimi.
     Rasa nie jest dobrze znana poza granicami Niemiec, ale mimo wszystko zarejestrowana przez United Kennel Club w 1996 roku. Płochacze są chętnie wykorzystywane przez kanadyjskich traperów tropiących czarne niedźwiedzie. Ich popularność w Polsce stale rośnie. Płochacz niemiecki jest najczęściej wykorzystywany do polowania na kuropatwy i przepiórki, chociaż sprawdza się również jako dzikarz.

Wygląd

Płochacz niemiecki jest psem o silnym kośćcu, muskularnym i bardzo zwinnym. Posiada długi, gęsty, falowany włos, który rozkłada się na całej długości ciała. Jest solidnie zbudowany, dzięki czemu spokojnie może polować na drobną zwierzynę leśną taką jak lisy czy zające. Psy osiągają od 48 do 54 cm wysokości w kłębie, suki mierzą 45-52 cm. Dopuszczalna różnica wysokoś­ci u psów doskonałych może wynosić + - 2 cm. Waga dorosłego osobnika nie powinna przekraczać 25 kilogramów. Minimalna waga Płochaczy nie może być jednak niższa niż 18 kilogramów.
    Wachtelhund ma suche fafle (nie ślini się). Część twarzowa jest równa części mózgowiowej. Czoło płaskie, niezbyt szerokie, bez widocznej kości potylicznej. Przełom nosowy nieznaczny, łuki jarz­mowe niewidoczne. Kufa raczej kwadratowa w kształcie. Wąska jest dużą wadą. Wypukła górna linia nosa mile widziana. Nos o brązowym umaszczeniu, szeroki, trufla ruchliwa z otwartymi nozdrzami. Uzębienie mocne, dobrze osadzone, prawidłowo ustawione. Zgryz nożycowy bardziej pożądany niż cęgowy. Przodozgryz i tyłozgryz jest dużą wadą. Oko powinno być jak najbardziej ciemne, o inteligentnym wyrazie, średniej wielkości, migdałowate w kształcie, ukośne na boki, nie wypukłe ani też głęboko osadzone. Powieki ściśle przylegają, przysłaniają migotkę.

Pies rasy Płochacz niemiecki

Płochacz niemiecki Autor Natalija Pišec


     Uszy są wysoko i szeroko osadzone, płaskie, nie zwijające się. Zwi­sają tuż za wewnętrznym kącikiem oka. Niezbyt długie, mięsiste, kształtu płata, suche, sięgające do trufli nosa. Przez gęste, długie i często lokowate owłosienie wydają się dłuższe i szersze. Szyja mocnej , szlachetnej budowy, niezbyt krótka, bez podgardla, płynnie przechodząca do klatki piersiowej i grzbietu. Kark szczególnie silny i umięśniony, umożliwiający aportowanie ciężkiej zwierzyny. Z przodu klatka piersiowa jest niezbyt wąska o owalnym przekroju; nie przechodzi do tyłu. Pożądany kształt beczkowaty z rozbudowanym przedpiersiem; głęboka, sięgają­ca łokci lub niżej. Żebra przedłużają jej beczkowatą budowę i tworzą dob­rze zamkniętą całość. Od żeber rzekomych brzuch miernie podciągnięty ku tyłowi.
    Ogon wysoko osadzony, dobrze owłosiony, w spokoju noszony prosto ku dołowi, nienoszony ponad grzbietem. Przycinany o jedną trzecią długości, najwyżej o połowę.


  • Płochacz niemiecki

  • Płochacz niemiecki

  • Płochacz niemiecki


Kość ramieniowa bardzo długa ustawiona do łopatki pod kątem 90 stopni. Kończyny silne, równe, równoleg­łe, ustawione pionowo do podłoża. Nadgarstek nie może się odchylać ani na zewnątrz, ani do środka. Palce są dobrze wypukłe i okrągłe bez bogatego owłosienia. Poduszki jędrne, okrągłe. Tyl­na strona kończyn począwszy od łokcia z obfitym piórem. Zad długi, udo szeroko osadzone, bogato owłosio­ne. Portki sięgają nisko. Staw skokowy dobrze kątowany, bardzo sil­ny.
   Włos jest długi, gruby, mocny, lokowaty; ani zbyt długi, ani zbyt delikatny, dobrze przylega do ciała. Przy szyi często występuje obustronny kołnierz (żabot), na tyle przednich kończyn, udach i ogonie obfite opierzenie. Na uszach loki, gęsty falisty włos. Wewnętrzna strona płatu ucha powinna być owłosiona. Między palcami włos obfity.

 


   U odmiany brązowej dopuszcza się maści: brązową, ciemnobrązową, do kasztanowo brązowej, często z nielicznymi białymi oznakami na piersi i palcach. Niekiedy występuje podpalanie żółte lub czerwone. Bardzo rzadko – srebrzystoszare do myszatych (osłabienie pigmentu). Możliwe także umaszczenie dereszowate - do którego zalicza się również psy dropiate, jasno dropiate oraz brązowo łaciate – brązowo dereszowate o brązowo szarym tle, brązowych łatach lub brązowym płaszczu. Innymi dopuszczalnymi typami umaszczeń są: ciemno dropiate (na białym tle gęsto rozsiane małe ciemne brązowe cętki, brązowe łaty lub płaszcz), brązowo łaciate  (białe z brązowymi łatami lub brązowym płaszczem bez cętek), podpalane (żółte lub rdzawo czerwone oznaki), cętkowane lub jednolite nad oczami, na kufie, na policzkach, piersi, kończynach i dokoła odbytu oraz czerwone dereszowate, dropiate i łaciate są również maści prawidłowej.

Pies rasy płochacz niemiecki (Deutscher Wachtelhund)

Płochacz niemiecki

Temperament

Deutscher Wachtelhund jest wyjątkowym, wszechstronnym psem myśliwskim, który nie zatracił pierwotnych funkcji i kontynuuje tradycje przodków. Psy są wykorzystywane do polowania, a także biorą udział w zawodach myśliwskich i zawodach sportowych. Czworonogi mają przyjazne usposobienie i są bardzo dynamiczne. Niezbędne wydaje się ich stymulowanie i pobudzanie do myślenia. Czworonogi są z natury rzeczy bardzo inteligentne i szybko się uczą. Kochają wodę i zabawy z właścicielami. Płochacze niemieckie posiadają silne instynkty łowieckie, dlatego też nie mogą żyć pod jednym dachem z innymi, małymi zwierzętami (chyba, że zostaną wprowadzone do domu w wieku szczenięcym i od maleńkości przyzwyczajane do obecności innych zwierząt).

W stosunku do dzieci zachowują się zazwyczaj poprawnie, jednak – zważywszy na ogromne pokłady energii – nie powinny mieszkać w domach z bardzo małymi dziećmi.

Płochacze niemieckie to psy, który wymagają twardego i zdecydowanego prowadzenia i szkolenia. Zdecydowanie najlepiej sprawdzają się szkolenia metodami pozytywnymi, które nie obciążają psa, a jednocześnie zmuszają go do myślenia i ukatywnienia zmysłów. Psy zdecydowanie najlepiej czują się w przestrzeniach wiejskich bądź w domkach jednorodzinnych. Rasa Płochacz niemiecki zyskała wielką popularność w Szwecji wraz ze wzrostem pogłowia dzików w południowej części kraju. Z tego też powodu hodowcy zdecydowali się wyhodować czworonoga, który stanowiłby połączenie Płochacza niemieckiego oraz rodzimych szpiców. Psy miały być nieco większe i odważniejsze aniżeli wersja niemiecka. Próby nie okazały się jednak pomyślne.


  • Płochacz niemiecki

  • Płochacz niemiecki

  • Płochacz niemiecki

Wysokość: Psy osiągają od 48 do 54 cm wysokości w kłębie, suki mierzą 45-52 cm. Dopuszczalna różnica wysokoś­ci u psów doskonałych może wynosić + - 2 cm.

Masa: Waga dorosłego osobnika nie powinna przekraczać 25 kilogramów. Minimalna waga Płochaczy nie może być jednak niższa niż 18 kilogramów.

Umaszczenie: U odmiany brązowej dopuszcza się maści: brązową, ciemnobrązową, do kasztanowo brązowej, często z nielicznymi białymi oznakami na piersi i palcach. Niekiedy występuje podpalanie żółte lub czerwone. Bardzo rzadko – srebrzystoszare do myszatych (osłabienie pigmentu). Możliwe także umaszczenie dereszowate - do którego zalicza się również psy dropiate, jasno dropiate oraz brązowo łaciate – brązowo dereszowate o brązowo szarym tle, brązowych łatach lub brązowym płaszczu. Innymi dopuszczalnymi typami umaszczeń są: ciemno dropiate (na białym tle gęsto rozsiane małe ciemne brązowe cętki, brązowe łaty lub płaszcz), brązowo łaciate  (białe z brązowymi łatami lub brązowym płaszczem bez cętek), podpalane (żółte lub rdzawo czerwone oznaki), cętkowane lub jednolite nad oczami, na kufie, na policzkach, piersi, kończynach i dokoła odbytu oraz czerwone dereszowate, dropiate i łaciate są również maści prawidłowej.

Pielęgnacja: Psy nie są szczególnie wymagające. Właściciel musi jednak pamiętać o regularnym wyczesywaniu sierści, gdyż włos może być podatny na skołtunienia.

Zdrowie: Nie ma żadnych danych odnoszących się do najczęstszych problemów zdrowotnych w obrębie rasy.

Rodzina: Spaniele niemieckie są bardzo aktywne, dlatego też nie powinny mieszkać w domach z bardzo małymi dziećmi. Wymagają odpowiedniego szkolenia z pominięciem metod agresywnych. Jeżeli psy mieszkają w miastach, właściciele muszą zapewnić im stałe, dzienne dawki ruchu.

Płochacz niemiecki inaczej Spaniel niemiecki

Płochacz niemiecki Autor Natalija Pišec

Pochodzenie: Niemcy

Użytkowość: Płochacz, wszechstronny pies myśliwski.

Inne nazwy : Deutscher Wachtel, Spaniel niemiecki, Deutscher Wachtelhund.

Klasyfikacja FCI grupa VIII, sekcja 2, nr wzorca 104. Podlega próbom pracy.

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 1000 do 1500 złotych. (Źródło Zomia, Alegratka)

pies myśliwski, pies płochacz niemiecki, pies wachtelhund, płochacz niemiecki, płochacz niemiecki cena, płochacz niemiecki charakter, płochacz niemiecki charakterystyka, płochacz niemiecki choroby, płochacz niemiecki galeria, płochacz niemiecki historia, płochacz niemiecki hodowle, płochacz niemiecki myśliwski, płochacz niemiecki na dziki, płochacz niemiecki o rasie, płochacz niemiecki ogłoszenia, płochacz niemiecki opinie, płochacz niemiecki opis, płochacz niemiecki opis rasy, płochacz niemiecki pies, płochacz niemiecki rasa, płochacz niemiecki szczeniaki, płochacz niemiecki szczenięta, płochacz niemiecki temperament, płochacz niemiecki wachtelhund, płochacz niemiecki wygląd, płochacze niemieckie, rasa psów płochacz niemiecki, rasy psów płochacz niemiecki, spaniel niemiecki, sprzedam wachtelhund, wszechstronny pies myśliwski, płochacz niemiecki waga, płochacz niemiecki wysokość, płochacz niemiecki użytkowość, płochacz niemiecki wzorzec, płochacz niemiecki zdjęcia,płochacz niemiecki rodzina

Tagi artykułu: