Udostępnij ten artykuł.

Północne psy zaprzęgowe

Określenie „północne psy zaprzęgowe” nie jest potoczną nazwą, którą określa się husky i inne tego typu psy tylko na podstawie tego, czy są zdolne do ciągnięcia sań. W rzeczywistości nazwa ta figuruje w oficjalnym rejestrze Międzynarodowego Związku Kynologicznego (FCI). Rasy psów w rejestrze są podzielone na grupy, a grupy na sekcje. Północne psy zaprzęgowe to 1 sekcja w V grupie ras psów – grupie szpiców i psów w typie pierwotnym.

Należą do niej:

  • Alaskan Malamute
  • Pies grenlandzki
  • Samojed
  • Siberian Husky

 

Północne psy zaprzęgowe – Alaskan Malamute

Historia

Ojczyzną Malamute jest Alaska. W swoim rodowodzie ma członków ras husky, samojedów, szpiców i psów Eskimosów. Jeśli wierzyć niektórym teoriom, Malamuty przybyły na Alaskę ciągnąc sanie człowieka w okresie, kiedy Azja i Alaska oraz Grenlandia i Labrador stanowiły wspólny ląd. Nazwa rasy wywodzi się od plemienia Malamutów, którzy jako pierwsi sprowadzili psy zaprzęgowe na tereny Alaski.

alaskan malamute to północne psy zaprzęgowe

Wygląd

Alaskan Malamute to pies w typie wilkowatym. Odznacza się zwartą budową. Głowa Malamuta jest szeroka, z wyraźnie zaznaczonym czołem i proporcjonalną kufą, zwężającą się w kierunku czoła. Te północne psy zaprzęgowe mają ciemne oczy w kształcie migdała i stojące uszy. Kończyny wyglądają na bardzo mocne, i takie też są w rzeczywistości. Ogon Malamuta jest obficie owłosiony i noszony przez psa ponad grzbietem. Malamuty mają gęstą, nieco dłuższą niż husky sierść o umaszczeniu w kolorze białym i odcieniach szarości.

Charakter

Choć Malamute wyglądem przypomina wilka, z wilczym charakterem nie ma nic wspólnego. W stosunku do człowieka jest przyjazny, towarzyski i łatwo się przywiązuje. Jest opiekuńczy w stosunku do dzieci. Malamuty to psy bardzo energiczne, potrzebujące dużej ilości ruchu. Te północne psy zaprzęgowe wykazują jednak silne poczucie hierarchii w stadzie i dlatego mogą mieć skłonności do bójek z innymi psami.

Północne psy zaprzęgowe – Pies grenlandzki

Historia

Pies grenlandzki, jak sama nazwa wskazuje, wywodzi się z Grenlandii. Od wieków pomagał plemieniu Inuitów w pracach pociągowych i polowaniach. Ciekawostką jest fakt, że psy tej rasy towarzyszyły Roaldowi Amundsenowi w jego wyprawie na biegun południowy norweski.

północne psy zaprzęgowe to psy grenlandzkie

Wygląd

Pies grenlandzki ma szeroką, lekko wysklepioną czaszkę i klinowatą kufę. Uszy są małe, stojące. Jego oczy są zazwyczaj ciemne. Nos latem przybiera kolor czarny, który zimą może zmieni się na cielisty. Budowa, którą charakteryzują się te północne psy zaprzęgowe, jest ciężka i umięśniona, co jest widoczne przede wszystkim na grzbiecie i kończynach. Sierść psa grenlandzkiego składa się z dwóch warstw: podszerstka oraz szorstkiego włosa okrywowego. Umaszczenie może występować w dowolnych barwach. Jedyną cechą dyskwalifikującą jest albinizm.

Charakter

Jako pies zaprzęgowy, pies grenlandzki wykształcił silny instynkt łowiecki. Jest przede wszystkim pomocnikiem człowieka w trudnych warunkach ze względu na swoją odporność na warunki klimatyczne i wytrzymałość. Te północne psy zaprzęgowe są bardzo żywiołowe, a w stosunku do ludzi przyjacielskie i wierne. Mają silne poczucie hierarchii.

 

Północne psy zaprzęgowe – Samojed

Historia

Nazwa samojeda wywodzi się od nazwy plemienia Samojedów, którym pies ten towarzyszył od wieków. Zamieszkiwali tereny Rosji i Syberii. Samojedy towarzyszyły ludziom w polowaniach, a także spełniały rolę psów zaprzęgowych. W XIX w. pojawiły się w Europie, gdzie szybko zyskały uznanie i popularność dzięki swojej śnieżnobiałej sierści.

samoyedy to przedstawiciele północnych psów zaprzegowych

Wygląd

Samojed to pies w typie lisowatym. Wyglądem przypomina średniej wielkości szpica. Głowa ma kształt klina z silną kufą. Zazwyczaj samojedy mają ciemne oczy i czarny nos. Te północne psy zaprzęgowe sprawiają wrażenie, jakby się uśmiechały. Ogon samojeda jest wysoko osadzony i puszysty. Sierść jest złożona z podszerstka i długiej okrywy włosowej, przeważnie barwy białej.

Charakter

Samojedy to bardzo bystre psy. Szybko się uczą i szybko nawiązują kontakt z człowiekiem. Mocno przywiązują się do właściciela i nie mają problemów z obcymi. Dodatkowo są bardzo energiczne i potrzebują dużo ruchu.

 

Północne psy zaprzęgowe – Siberian Husky

Historia

Husky i najbardziej popularne psy zaprzęgowe. Początek istnienia rasy datuje na około 1000 r. p.n.e., kiedy klimat na ziemi uległ znacznemu ochłodzeniu. Lud Czukczów, pierwszych właścicieli husky, którzy zamieszkiwali tereny półwyspu rozciągającego się od Syberii po Alaskę, zaczął wówczas wykorzystywać swoje psy do ciągnięcia sań. Na przestrzeni wieków w wyniku licznych krzyżówek się wykształciła rasa, którą znamy do dzisiaj. W 1909 r. została sprowadzona do Kandy, gdzie kontynuowano jej hodowlę.

psy syberian husky to północne psy zaprzęgowe

Wygląd

Sylwetka husky jest silna, wysportowana, o kształcie przypominającym prostokąt. Głowa jest proporcjonalna do tułowia, ze zwężającą się kufą. Oczy mają zazwyczaj barwę brązową lub jasnoniebieską, a najbardziej pożądane są oczy barwy niebieskiej. Co ciekawe, te północne psy zaprzęgowe mogą mieć w każdym oku inny kolor tęczówki. Kolor nosa zależy od umaszczenia: może być czarny, wątrobiany lub cielisty. Ogon husky jest dobrze owłosiony, ma kształt kity i jest noszony ponad linią grzbietu. Sierść husky jest bardzo gęsta i może przybierać różne kolory – od śnieżnobiałego po jednolicie czarny.

Charakter

Husky to pies bardzo poukładany. Jest dobrym kandydatem na psa rodzinnego, ponieważ ma łagodne i przyjazne usposobienie. Wykazuje się również dużą inteligencją. Jest niezależny, co czasem może prowadzić do samodzielnych włóczęg, dlatego też sprawdzi się lepiej jako pies towarzyszący niż jako pies stróżujący.

Tagi artykułu: