Udostępnij ten artykuł.

Próby i konkursy pracy psów myśliwskich

Próby i konkursy pracy psów myśliwskich, to cykl dorocznych imprez organizowanych przez Polski Związek Łowiecki PZŁ, których celem jest sprawdzanie i podnoszenie jakości użytkowej psów myśliwskich. Ocenie takiej podlegają zarówno cechy wrodzone psa, jak i jego umiejętności nabyte podczas szkolenia.

Psy myśliwskie podlegają próbom pracy w terenie. Jest to oficjalne sprawdzenie cech polowych psów myśliwskich, stosowane od przeszło 100 lat. Polski Związek Łowiecki organizuje takie próby pracy kilka razy w roku i w różnych miejscowościach Polski. Imprezy te można podzielić na dwa główne rodzaje:

Ø       próby polowe dla młodych psów – sprawdzają wrodzone predyspozycje młodych psów do poszczególnych rodzajów pracy, a więc cechy odziedziczone po przodkach, które psy mogą przekazać dalej swojemu potomstwu;

Ø       jesienne konkursy w poszczególnych specjalizacjach– prezentowane są na nich psy szkolone, już wzbogacone umiejętnościami nabytymi, które dziedziczyć się nie będą.

Próby i takie konkursy w większości przeprowadzane są jednak w warunkach stanowiących sztuczną namiastkę naturalnego łowiska czy sytuacji, jakie w nim mogą zaistnieć. Zamiarem jest, by warunki były jak najbardziej zbliżone do naturalnych, ale całkowita identyczność, czy np. położenie dwóch takich samych ścieżek, jest niemożliwe.

Próby i konkursy pracy psów myśliwskich, w zależności od użytkowego przeznaczenia psów nimi objętych, dzielą się na kilkanaście rodzajów:

Ø       konkurs pracy tropowców oraz ocena tropowców w naturalnym łowisku

Ø      próby (do 36 miesiąca życia) i konkursy pracy posokowców oraz ocena pracy posokowców w naturalnym łowisku

Ø       konkurs pracy retriverów (trzy rodzaje konkursów, w tym klasa A obejmująca próby pracy psów młodych)

Ø       próby pracy wyżłów (do 24 miesiąca życia)

Ø       próby i konkursy pracy psów myśliwskich małych ras

Ø       próby i konkursy pracy norowców

Ø       próby i konkursy pracy jamników króliczych

Ø       próby i konkursy pracy dzikarzy

Ø       próby i konkursy pracy psów gończych

Ø       konkursy pracy jamników wszechstronnych

Konkursy Pracy Psów Ras Myśliwskich przeprowadzane są jako konkursy wielostronne (ocena pracy w polu i na wodzie) oraz konkursy wszechstronne (ocena pracy w polu, na wodzie i w lesie).

Do konkursów pracy psów myśliwskich zalicza się także field triasy dla wyżłów ras angielskich i wyżłów kontynentalnych, w tym memoriał im. Teodora Marchlewskiego i memoriał im. Kazimierza Tarnowskiego. Field trialsy są próbami pracy polowej wyżłów, ograniczonej do klasycznego dla poszczególnych ras poszukiwania i wystawiania ptactwa łownego.

Zasady uczestnictwa. Do uczestnictwa w próbach i konkursach pracy psów myśliwskich dopuszczone są wyłącznie psy rasowe, zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce lub w zagranicznych organizacjach kynologicznych zrzeszonych w FCI. Dana rasa musi też być dopuszczona do prób pracy według nomenklatury FCI. Ogólnodostępne regulaminy poszczególnych rodzajów prób i konkursów pracy określają, jakie rasy mogą wziąć w nich udział, oraz na jakich zasadach.

Wszysystko na temat psów myśliwskich

W próbach i konkursach pracy psów myśliwskich mogą brać udział psy, które w dniu imprezy mają ukończony 9 miesiąc życia. Górną granicę wieku psów mogących startować w próbach określają regulaminy poszczególnych rodzajów prób (z reguły są to 24 miesiące). Natomiast górnej granicy wieku psów biorących udział w konkursach nie ogranicza się. Dopuszczalny wiek psa jest wyznacznikiem możliwości uczestniczenia w próbach lub konkursach pracy. W przypadku psów z grupy VII FCI (wyżły – psy wystawiające zwierzynę, obejmujące sekcję 1 wyżły kontynentalne oraz sekcję 2 wyżły brytyjskie i irlandzkie oraz setery), ukończenie prób i konkursu pracy psów myśliwskich, stanowi dodatkowy wymóg hodowlany.

Przed przystąpieniem do konkurencji przewodnicy psów powinni się przedstawić komisji sędziowskiej, podając swój numer startowy, swoje imię i nazwisko, oraz nazwę i przydomek hodowlany psa uczestnika.

Ocena psów. Każdy rodzaj prób i konkursów pracy psów myśliwskich składa się z szeregu odpowiednich konkurencji, w których sprawdzana jest użytkowość psa. Konkursy mogą dzielić się na stopnie, przy czym każdy kolejny stopień jest trudniejszy od poprzedniego. Wspólnym elementem występującym w każdym rodzaju prób i konkursów, jest sprawdzenie reakcji psów myśliwskich na strzał. Pracę psów w poszczególnych konkurencjach ocenia się stopniami od „0” do „4”, przy czym oznaczają one:

Ø       „0”– otrzymuje pies, który w ogóle nie wykona danej konkurencji,

Ø       „1” – (źle) – otrzymuje pies, który popełnił zasadnicze błędy,

Ø       „2” – (dostatecznie) – otrzymuje pies, który popełnił błędy o mniejszym znaczeniu praktycznym,

Ø       „3” – (dobrze) – otrzymuje pies, który popełnił błędy niemające praktycznego znaczenia,

Ø       „4” – (bardzo dobrze) – otrzymuje pies, który bezbłędnie wykonał przewidziane w danej konkurencji zadanie.

Konkursy pracy psów myśliwskich przeznaczone są dla psów już w pełni ułożonych do wykonywania wszystkich konkurencji, przewidzianych w danym konkursie. Sędziowie oceniający pracę psów, zwracają uwagę nie tylko na wykonanie przez psy danych zadań, ale również na styl, w jakim zostało to zrobione, co znajduje potem odbicie w wysokości przyznanych przez nich ocen.

Regulaminy poszczególnych rodzajów prób, przewidują określony współczynnik za daną konkurencję, który potem mnoży się przez otrzymaną ocenę. Na przykład w próbach pracy posokowców, konkurencja „zachowanie się przy zwierzynie” ma współczynnik 7, dlatego też w zależności od uzyskanej oceny, pies w tej konkurencji może otrzymać od „0” do „28” punktów.

Po ukończeniu danej konkurencji, komisja sędziowska sumuje punkty uzyskane w poszczególnych konkurencjach i przyznaje nagrody dla najlepszych zawodników. Zależnie od uzyskanej ogólnej liczby punktów, komisja ta przyznaje w każdej klasie dyplomy: I stopnia, II stopnia i III stopnia.

Przepisy szczegółowe wymagają jednocześnie, by pies otrzymujący dany stopień dyplomu, zaliczył konkurencje na określonym poziomie. Jeżeli w którejś z konkurencji pies nie uzyska wymaganej dla danego stopnia oceny, to mimo zdobycia wymaganej dla danego stopnia dyplomu sumy punktów, takowego dyplomu jednak nie otrzyma.

Pamiętać należy, że o poziomie wyszkolenia psa nie świadczy dobra czy zła ocena z jednorazowego jego występu w jakimś konkursie, lecz noty uzyskane z kilku imprez, odbytych w różnych warunkach i sędziowanych przez różne zespoły sędziowskie.

Champion Pracy (CPC) oraz Międzynarodowy Championat Piękności (C.I.B.). Na konkursach okręgowych, wojewódzkich i regionalnych, w których uczestniczy minimum 10 psów, psom uzyskującym pierwszą lokatę z dyplomem I stopnia, komisja przyznaje także wniosek na Championa Pracy (CPC). Powyższy limit psów nie dotyczy jednak konkursów rangi krajowej i międzynarodowej, przy czym konkursy międzynarodowe mogą się odbywać pod warunkiem uczestnictwa w nich co najmniej 6 psów.

Psy myśliwskie, które otrzymały dyplom co najmniej III stopnia, mogą także otrzymać certyfikat użytkowości i być dzięki temu wystawiane na wystawach psów rasowych w klasie użytkowej. W rasach podlegających próbom pracy, tytuł Międzynarodowego Championatu Piękności (C.I.B.), może być przyznany wyłącznie psom, które uzyskały co najmniej trzecią lokatę lub ocenę „dobrą” podczas konkursów, na których przyznawany jest wniosek na Championat Pracy (CPC). Jednak jeśli próby oceniane są za pomocą punktów, to nie bierze się pod uwagę oceny, a pies musi wtedy uzyskać co najmniej 75% możliwych do uzyskania punktów.

Zalety i wady psa myśliwskiego. Zalety dobrego psa myśliwskiego są wielorakie, a ich nasilenie oraz ocena zależą od konkretnego przeznaczenia danego psa (np. pies głównie dowodny lub wszechstronny). Do ocenianych w trakcie prób i na konkursach pracy zalet psów myśliwskich należą:

Ø       prawidłowe szukanie,

Ø       dobry węch,

Ø       skłonność do wystawiania,

Ø       pasja i wytrwałość,

Ø       zdolność trzymania się tropu,

Ø       skłonność do gonienia zwierzyny głosem,

Ø       ostrość wobec drapieżników i szkodników,

Ø       skłonność do wody.

Cechy te nie przejawiają się w szczenięciu z taką wyrazistością, jak u psa dorosłego. Niektóre z tych zalet jak np. węch czy wystawianie, będą występowały coraz wyraźniej w miarę rozwoju fizycznego i psychicznego psa. Próby pracy i konkursy psów myśliwskich mają na celu popularyzację kynologii łowieckiej, poprzez sprawdzanie jakości użytkowych rodowodowych psów myśliwskich. W próbach pracy pożądany jest udział nie tylko psów, których właściciele są członkami PZŁ, ale również osób niepolujących, ponieważ umożliwia to szeroki przegląd dostępnej aktualnie puli genowej.

Obserwując psy prowadzone w czasie polowań, szczególnie przez amatorów (nie myśliwych), można stwierdzić, że większość tych psów ma różnego rodzaju wady, wynikające przeważnie z ich złego wyszkolenia i prowadzenia w polu. Rzadziej są to wady wrodzone. Takie osoby nie tylko nie starają się o usunięcie tych wad, ale zwykle nieświadomie jeszcze je potęgują, uważając możliwość ich poprawienia lub usunięcia, za rzecz niemożliwą. Dzieje się tak dlatego, że nie mają odpowiednich wiadomości fachowych z zakresu myślistwa i łowiectwa, przede wszystkim zaś nie potrafią znaleźć przyczyn powstawania niektórych tych wad. Do wad obniżających lub przekreślających wartość użytkową psów myśliwskich należą:

Ø       lęk wobec myśliwego

Ø       bojaźń przed strzałem

Ø       rzucanie się po strzale na zwierzynę

Ø       memłanie aportowanej zwierzyny

Ø       nacinanie zębami aportowanej zwierzyny

Ø       zakopywanie i zjadanie zwierzyny.

Dobry i subtelny węch psa myśliwskiego, to jego nieodzowna cecha. Bez względu na to gdzie taki pies pracuje, ostateczny wynik jego pracy zawsze zależy m.in. od subtelności tego zmysłu. Za oznakę dobrego węchu uważa się sposób szukania górnym wiatrem (czyli przejmowanie przez psa odwiatru zwierzyny, nosem podniesionym przez psa w górę). W warunkach polowych, wiatr psa można ocenić względnie dobrze przede wszystkim na tropieniu (u niektórych ras także na wystawianiu) bażantów. Pamiętać jednak należy, że zimny wiatr utrudnia, a czasem nawet uniemożliwia psu prawidłowe wietrzenie.

Pies powinien przekładać pole galopem, posuwając się przy tym zygzakiem i posiłkując się zasadniczo górnym wiatrem. Im szybciej pies przekłada pole, tym lepiej. Dopiero przy złapaniu tropu wpada w dolny wiatr po tropie. Dodatnią cechą psa myśliwskiego jest również zdolność trzymania się tropu. Pies o dobrych skłonnościach do tropienia, powinien po zwietrzeniu tropów zwierzyny podążyć za nią, węsząc dolnym wiatrem. Im dalej idzie przy tym pies, czyli im dokładniej i dłużej trzyma trop, tym większą przejawia w tym kierunku wrodzoną skłonność, a co za tym idzie – tym lepszą otrzyma wtedy ocenę.

Uważa się, że wady drobne, które może mieć każdy pies układany przez amatora (np. złe zachowanie się przy nodze, puszczanie niesionej zwierzyny, czy nie przychodzenie do nogi na zawołanie), są spowodowane wyłącznie niedokładnym i niedostatecznym wyszkoleniem psa.

Tagi artykułu: