Udostępnij ten artykuł.

Przedwczesny poród u suki

Przyjmuje się, że ciąża u psów trwa od 60 do 63 dni. Niemniej szczenięta, które zostały urodzone dwa-trzy dni przed planowanym rozwiązaniem, mają duże szanse na przeżycie. Istnieje kilka przyczyn, które powodują przedwczesny poród u suki: zakażenia bakteryjne, infekcje wirusowe, śmierć jednego lub więcej płodów, torbiele jajników i zaburzenia hormonalne. Suka, która choruje na brucelozę, boreliozę, parwowirozę również jest predysponowana do wcześniejszego wydania na świat młodych. Starsze samice, u których odnotowujemy niskie stężenie hormonów tarczycy, bądź nagły spadek progesteronu powinny być stale monitorowane przez lekarza weterynarii, który w razie potrzeby przepisze leki. Do przyczyn pozazdrowotnych zaliczamy: uszkodzenie ciała, niedożywienie, zmiana środowiska życia, podejmowanie zbyt dużego wysiłku fizycznego i stres.

Głównymi objawami, które informują nas o wczesnym rozpoczęciu akcji porodowej są: krwista wydzielina z pochwy lub tkanka odrywające ze ścianek pochwy, intensywne szczekanie i skamlenie, wymioty, utrata apetytu, spadek temperatury, a nawet czepliwość i agresja.

Diagnoza

Wszystkie sygnały świadczące o rozpoczęciu akcji porodowej nie powinny być przez właściciela lekceważone. Przedwczesny poród u suki musi być odbierany przez weterynarza, który w razie potrzeby otoczy szczenięta i sukę fachową opieką. Warto, aby suka pozostawała pod kontrolą jednego lekarza, który będzie także odbierał jej poród.
Inny weterynarz może poprosić nas o wgląd do historii zdrowotnej zwierzęcia (przed i w czasie ciąży) i karty przebiegu ciąży. Lekarz powinien zlecić również standardowe testy laboratoryjne (profil chemiczny krwi, pełna morfologia, elektrolity i mocz), aby upewnić się, że nie istnieją przyczyny chorobowe, które powodują wcześniejszy poród. Badania krwi pokażą, czy poziom progesteronu u suki jest rażąco niski.

Badanie ultrasonograficzne pozwalają określić położenie płodu i tym samym podjąć decyzję o wykonaniu cesarskiego cięcia. Ultrasonograf umożliwia również zdiagnozowanie śmierci płodu. W przypadku urodzenia przez sukę martwych szczeniąt niezbędne jest wykonanie sekcji zwłok w celu ustalenia przyczyn zgonu. Jeżeli zgon wszystkich szczeniąt w miocie był spowodowany czynnikami mechanicznymi, wówczas istnieje szansa, aby suka ponownie zaszła w ciążę.

Jak przeciwdziałać pojawieniu się wcześniejszej akcji porodowej?

Przyjmuje się, że na trzy tygodnie przed planowaną datą porodu i trzy tygodnie po porodzie suka nie powinna wchodzić w interakcje z innymi zwierzętami. Nawet zwierzęta, które żyją w bezpośredniej bliskości z suką, powinny być od niej oddzielone na ten trudny czas. O ile to możliwe należy trzymać sukę w ciepłym, cichym i odizolowany pokoju, gdzie będzie mogła stworzyć obszar „gniazdowania” dla siebie i szczeniąt. Niektóre samice odczuwają silną potrzebę samotności, podczas gdy inne nie mają takich problemów i mogą funkcjonować w normalnym trybie. Właściciel musi poniekąd wyczuć, czego suka potrzebuje i w razie możliwości realizować wszystkie jej potrzeby.

Właściciel nigdy nie powinien działać na własną rękę i podawać suce preparatów witaminowych i leków, które mają podtrzymać ciążę i poprawić kondycję zwierzęcia. Wszelkie kroki muszą być przedyskutowane z weterynarzem.

Poronienie u suki

Przedwczesny poród u suki jest często utożsamiany z poronieniem. Szczenięta, które urodziły się nawet kilka dni przed terminem, mają stosunkowo niskie szanse na przeżycie i z reguły umierają. Właściciele często działają na szkodę suki i sami doprowadzają do utraty przez nią szczeniąt. Istnieją trzy metody pozbycia się niechcianego miotu: usuwanie ciąży metodami hormonalnymi, operacyjne usunięcie płodów i wcześniejsze przeprowadzenie cesarskiego cięcia. Operacyjne usunięcie płodów jest możliwe w drugim etapie ciąży, czyli pomiędzy 19 a 21 dniem. Lekarz otwiera jamę brzuszną i wprowadza do macicy roztwory, które zabijają płody. Usunięcie ciąży w zaawansowanym stadium jest bardzo radykalnym zabiegiem i może doprowadzić do obniżenia wartości hodowlanej suki. Żaden weterynarz nie wykona zabiegu, jeżeli stan suki wyraźnie nie wskazuje na konieczność szybszego rozwiązania.

Tagi artykułu: