Udostępnij ten artykuł.

Majkong (Cerdocyon thous)

Majkong występowanie 

Zwierzęta żyją w lasach i na stepach Ameryki Południowej. Występują głównie na terytorium Kolumbii, południowej Wenezueli, Paragwaju i północnej Argentyny. Zamieszkują zalesione obszary, sawanny, zarośla krzewiaste oraz lasy galeriowe. W czasie pory deszczowej przenoszą się w rejony wyżynne, zaś w porze suchej przebywają na terenach nizinnych.

Majkong, lis krabojad (Cerdocyon thous) nie wchodzą w konflikty ze zwierzętami gospodarskimi i nie stanowią zagrożenia dla ludzi. Mimo wszystko ich populacja z roku na rok się zmniejsza. Mieszkańcy rejonów wiejskich często odstrzelają krabojady, tłumacząc, że mogą stanowić zagrożenie dla zwierząt gospodarskich. Nie ma jednak dowodów potwierdzających ten stan rzeczy.

Historia i systematyka

Wszyscy krewni Majkonga (Cerdocyon thous) posiadają status gatunków wymarłych. Krabojad jest zatem jedynym, żyjącym przedstawicielem rodzaju Cerdocyon. Najbliższym, żyjącym krewnym krabojada jest wilczek krótkouchy. Naukowcy rozróżniają sześć podgatunków w obrębie grupy Majkong:

  •     Cerdocyon thous aquilus
  •     Cerdocyon thous azarae
  •     Cerdocyon thous entrerianus
  •     Cerdocyon thous germanus
  •     Cerdocyon thous soudanicus
  •     Cerdocyon thous thous

Majkong inaczej Lis krabojad

Majkong opis

Lis krabojad ma krótkie, silne nogi, a jego ogon jest długi i puszysty. Dorosły osobnik może ważyć od 10 do 17 funtów (4,5 do 7,7 kg). Wysokość ciała w kłębie dochodzi do 64,3 cm (25,3 cala). Ogon średniej długości – do 28,5 cm (11,2 cala). Zwierzęta polują głównie w nocy, ale zaczynają być aktywne już o zmierzchu. Pomieszkują w norach, które zostały wykopane przez inne zwierzęta. Polują pojedynczo lub w parach. Głównym składnikiem ich diety są: kraby, jaszczurki i pomniejsze zwierzęta latające. Krabojady nie są tak płochliwe jak inne psowate.
Sierść Majkonga jest krótka i gęsta. Umaszczenie występuje w różnych barwach, nie ma jednej obowiązującej. Większość osobników ma jednak szaro-brązowy włos z żółtym nalotem, który może przechodzić do bledszych odcieni aż po ciemno szare. Wzdłuż grzbietu Majkonga biegnie czarna pręga, a na końcu ogona występuje ciemny nalot. Na pysku, uszach i łapach sierść zdaje się bardziej czerwonawa.

Majkong cykl życia i zachowanie

Majkongi nie preferują jednego typu polowania. Często ukrywają się w krzakach, w gęstej trawie i norach pozostawionych przez inne zwierzęta. Metody polowania są dostosowane do rodzaju zdobyczy.
Krabojady porozumiewają się ze sobą poprzez szczekanie i wycie. Przyjęcie nowych członków do grupy stadnej poprzedzone jest obwąchiwaniem, podnoszeniem ogona i wzajemnym lizaniem.

Majkong rozmnażanie

Dorosła samica wydaje na świat średnio jeden do dwóch miotów rocznie. Zwierzęta są monogamiczne i przez całe życie pozostają wierne jednemu partnerowi. Okres rozrodczy rozpoczyna się zwyczajowo w listopadzie lub grudniu i trwa do lipca. Narodziny potomstwa następują po 56-dniowej ciąży, zazwyczaj w styczniu, lutym lub w marcu. Liczebność miotu jest zmienna; samica rodzi średnio od trzech do sześciu szczeniąt. Małe krabojady są bezzębne i niewidome; otwierają oczy po około czternastu dniach. Laktacja trwa około 90 dni. Młode osiągają dojrzałość płciową po dziewięciu miesiącach.

zdjęcie przedstawiające Majkonga (Lisa krabojada).

Majkong pożywienie

Główny składnik diety Krabojadów to kraby. Majkongi nie są jednak wybredne i zjedzą wszystko, co znajduje się w ich najbliższym otoczeniu. Nie pogardzą owadami, ptakami i gryzoniami. Pożywiają się również łatwo osiągalnym pokarmem: żółwiami, żółwimi jajami, owocami, skorupiakami, jaszczurkami, a nawet padliną. Ich dieta jest zróżnicowana i dostosowana do zmiennych warunków życiowych  i dostępności pokarmu. Podczas pory deszczowej dieta obfituje w kraby i skorupiaki, natomiast w porze suchej przeważają weń owadów. Warto wspomnieć, że Majkongi przyczyniają się do zwalczania szkodliwych gryzoni i owadów.

Tagi artykułu: