Udostępnij ten artykuł.

Psy dogowate historia, klasyfikacja i zdjęcia

Historia dogowatych

     Psy dogowate są największymi i najcięższymi rasami psów. W większość źródeł znajdziemy informacje o wspólnym pochodzenie psów od jednego praprzodka, którym jest dog tybetański (mastiff tybetański) – duży pies w typie pasterskim. Psy miały przywędrować na Bliski Wschód – do Asyrii i Babilonu – wraz z nomadami, a następnie do Grecji i Rzymu. Stamtąd rasa rozprzestrzeniła się na tereny Egiptu i dzisiejszej Turcji oraz do Europy Środkowej. Jedynym dowodem na rzymskie pochodzenie współczesnych dogowatych są psy zobrazowane na asyryjskich i rzymskich płaskorzeźbach, które przetrwały do naszych czasów. Według innej teorii dogowate zostały sprowadzone do Europy centralnej przez grupę Alanian, która przybyła w tamte rejony w czasie Wielkiej Wędrówki Ludów. Alaniańskie mastify rozprzestrzeniły się z czasem na Wyspy Brytyjskie.
Według starożytnych źródeł, na jakie powołuje się Räber w swojej encyklopedii psów, psy bojowe w typie doga trafiły na Wyspy Brytyjskie dzięki Galom, Cymbrom i Teutonom. Do Germanii zaś przywędrowały wraz z legionami rzymskimi.
 W dawnych czasach psy dogowate były używane głównie do walk psów, walk z innymi dzikimi zwierzętami (np. z lwami, bykami) i gladiatorami (np. na rzymskich arenach) oraz jako cenne psy bojowe w czasie wojen, psy ochronne i do polowań.

     W czasach średniowiecza psy w typie doga były wykorzystywane w czasie łowów na grubą zwierzynę. Jedynie możnowładcy, posiadajacy prawo do polowań, mogli utrzymywać na swoich dworach duże psy. Europejskimi przodkami dzisiejszego doga były więc dawne bullenbeissery, czyli psy do polowań na grubego zwierza (psy nagonkowe do polowania na dziki) oraz silne i masywne psy wiejskie. Obie grupy psów mogły pochodzić od tego samego przodka i stale krzyżować się ze sbą. Zaznaczyć należy, że wszystkie europejskie psy dogowate pierwotnie były psami myśliwskimi i nagonkowymi.

   Nazwa bullenbeisser wskazuje, że ta grupa psów była również wykorzystywana przez handlarzy bydłem i rzeźników do zaganiania i pilnowania stad zwierząt hodowlanych. Psy były duże (do 75 cm wysokości w kłębie) i opisywane najczęściej jako płowe, popielatoszare lub czarne. Do 1866 r. sforę psów  w podobnym typie, o żółtej maści i czystej linii hodowano ponoć na dworze heskim. Aby polowanie było efektywniejsze, psy miały przycinane uszy – dzika zwierzyna często chwytała gryzła właśnie w te newralgiczne miejsca.

Zdjęcia psów dogowatych

Psy dogowate - Dog niemiecki i Dog z Majorki

   W XIX wieku hodowcy rozpoczęli prace nad klasyfikacją rasową. W 1876 roku po raz pierwszy użyto nazwy „dog niemiecki”. Na początku XVI wieku na kontynent przywieziono przywiezione wyspiarskie wysokonożne i mocne psy, które – według niektórych źródeł – są właściwymi założycielami linii dogów niemieckich, tym bardziej, że niemieckie słowo „dogge” (ang. „dog”) ma wskazywać właśnie na pochodzenie angielskie. Ponadto, aż do XIX wieku czworonogi były nawet określane mianem „psów angielskich”, a miejsce w którym je utrzymywano, nazwano „angielską stajnią”. Równolegle do „psów angielskich” hodowano rodzimego bullenbeissera; w niedługim czasie powstała też jego odmiana o mniejszych rozmiarach, którą nazwano „brabandczykiem”.

  Szkoleniu młodych dogowatych poświęcano wiele uwagi. Aby ochronić psy przed zranieniem, hodowcy zakładali specjalnie szyte kurtki (grube, z kilku warstw, wypchane w włosiem lub bawełną i pikowane). W najbardziej narażonych na atak dzikich zwierząt miejscach (czyli pod brzuchem i piersią), kurtki były wyłożone mocno ze sobą połączonymi fiszbinami, dzięki czemu były bardzo trwałe, czasem nawet lepiej niż metalowy pancerz.

  Od 1880 r. polowania na dziki zaczęły stopniowo znikać z tradycji Niemiec, w związku z czym dogi powoli traciły na popularności i koniec końców zniknęły z książęcych psiarni. W tym okresie rozróżniano także „dogi ulmeńskie” (cięższe) i „dogi duńskie”, jednak nie istniał jeszcze żaden konkretny podział na rasy. Po raz pierwszy 24 dogi duńskie i 45 dogów ulmeńskich pokazano w 1876 r. na wystawie psów w Hamburgu. Jednak ani jeden dog duński nie pochodził z Danii – wszystkie wyhodowano w Niemczech. W czasie wystawy okazało się, że oba rodzaje dogów są tak bardzo podobne, że niemożliwe jest oddzielenie ich od siebie jako dwie oddzielne rasy. Postanowiono wówczas, że w przyszłości będą oceniane w jednej klasie jako rasa „dog niemiecki”. Choć ostatecznie ustalono nazwę rasy, to w katalogach i w literaturze kynologicznej przez jakiś czas nadal pojawiały się jeszcze obie nazwy.

Pierwszy wzorzec doga niemieckiego

   Wzorzec doga niemieckiego ustalono po raz pierwszy w 1880 r. na wystawie w Berlinie (niektóre źródła podają jednak 1878 r.). W standardzie znajdujemy zapisy o: umiarkowanej długości głowy, silnym umięśnieniu policzków, szerokiej i głębokiej piersi czy zdecydowanie długim grzbiecie. Różnorodność maści była większa niż obecnie. U dogów pręgowanych dopuszczalne było szare umaszczenie podstawowe, a u dogów tygrysich – srebrnoszare. Tzw. szklane oko uznawane było za zaletę. Ok. 1888 r. założono Deutsche Doggenclub, pierwszy klub hodowców rasy, a w 1897 r. ukazała się pierwsza księga hodowlana doga niemieckiego.

Rasy psów dogowatych

Psy dogowate

Ogólna charakterystyka dogowatych


    Dzisiejsze dogi są podobne do przodków. Nieznacznie zmienił się kształt ich czaszki. Zasadnicze cechy anatomiczne dogów dotyczące skrócenia twarzoczaszki przypisuje się procesowi domestykacji. Współczesne dogi mają też zdecydowanie silniej wykształcone fafle niż ich przodkowie i inne rasy psów. Cechami charakterystycznymi są: masywna i silna budowa ciała, duża wysokość w kłębie, szeroka czaszka i wyraźnie zaznaczony stop oraz tępo zakończona kufa z bardzo mocnymi szczękami; do tego krótka i gładka sierść oraz luźniejsze partie skóry w rejonie głowy i gardła układające się w fałdy (nie u wszystkich ras). Największym problemem hodowlanym jest obecnie tendencja do skracania trzewioczaszki.

   Psy dogowate wyglądają groźnie, jednak nie są szczególnie agresywne. Sprowokowane walczą do końca. Wymagają konsekwentnego szkolenia od najmłodszych lat. Należy z nimi postępować konsekwentnie i z wyczuciem, oraz przyzwyczajać do współżycia z innymi psami, zwierzętami i obcymi ludźmi. Potrzebują stanowczych i doświadczonych opiekunów, gdyż nie dają się łatwo układać i trudno je sobie podporządkować; mają silne tendencje do dominacji.

Klasyfikacja dogowatych

Do grupy II, sekcji 2, podsekcji 2.1. mastify należą: dog argentyński, fila Brasileiro, shar pei, broholmer, bokser, dog niemiecki, rottweiler, dog z Majorki, dog kanaryjski, dogue de Bordeaux, buldog angielski, bullmastiff, mastif angielski, mastif neapolitański, cane Corso Italiano, tosa, Cão fila de São Miguel.

Do grupy II, sekcji 2, podsekcji 2.2. psy górskie należą: anatolian, nowofundland, hovawart, leonberger, landseer (typ kontynentalno-europejski), mastif hiszpański, mastif pirenejski, pirenejski pies górski, sarplaninac (Yugoslavian Herder), aidi (Chien de l'Atlas, Atlas Shepherd Dog), Serra da estrela mountain dog, Castro Laboreiro dog, Rafeiro do alentejo (Alentejo Mastiff), bernardyn, Karst Shepherd dog, owczarek kaukaski, owczarek środkowoazjatycki, mastif tybetański.

Do grupy II, sekcji 3 należą: appenzeller (Appenzell Cattle Dog), berneński pies pasterski, entlebucher (Entlebuch Cattle Dog), duży szwajcarski pies pasterski.

Zdjęcia psów dogowatych

Psy dogowate

Do umownej grupy ras dogowatych zalicza się różne z wymienionych grup ras FCI. Zwykle zgodnie zalicza się tu psy z sekcji 2 (molosy w typie mastifa), jednak czasem z wyłączeniem samych mastifów. Niektórzy hodowcy do dogowatych zaliczają także rasy z sekcji 3 (szwajcarskie psy górskie i do bydła). Zwykle wśród dogowatych nie wymienia się owczarkowatych molosów.

Najczęściej wymieniane rasy jako psy dogowate to: dog niemiecki, dog argentyński, dog de Bordeaux, dog tybetański, dog z Majorki, dog kanaryjski. W Europie najbardziej bardziej znanym przedstawicielem dogowatych jest dog niemiecki.

charakterystyka dogowatych, charakterystyka psów dogowatych, dog, dogi, dogowate, dogowate lista ras, dogowate psy, dogowate szkolenie, grupy ras dogowatych, klasyfikacja dogowatych, przeznaczenie psów dogowatych, psy dogowate, psy dogowate historia, psy dogowate lista ras psów, psy dogowate opis, psy dogowate rasy psów, psy dogowate rys historyczny, psy w typie doga, psy w typie dogowatym, rasy dogowate, rasy psów dogowatych, spis psów dogowatych, wzorzec doga niemieckiego

Tagi artykułu: