Udostępnij ten artykuł.

Rasy psów na Ł

Psy na literę Ł

Litera Ł: Łajka jakucka, Łajka karelo-fińska, Łajka rosyjsko-europejska, Łajka wschodniosyberyjska, Łajka zachodniosyberyjska.

Rasy psów na Ł

Łajka jakucka i jego historia

Łajka jakucka to rasa psa w typie pierwotnym występująca w rejonie Kołymy i Jakucji. Psy pochodzą z północno-zachodnich obszarów Rosji graniczących z Finlandią i wykazują znaczne podobieństwo do fińskich szpiców. Czworonogi były niegdyś wykorzystywane do prac myśliwskich i ciągnięcia zaprzęgów. Aż do XX wieku rasy psów rozwijały się równolegle. W latach 40. władze radzieckie zaczęły przykładać wagę do zachowania narodowych psów myśliwskich – powstały wówczas pierwsze państwowe ośrodki hodowlane. Niestety na skutek działań wojennych liczebność populacji osiągnęła poziom krytyczny. Po wojnie radzieccy hodowcy rozpoczęli odbudowę populacji, wprowadzając do hodowli importowane szpice fińskie oraz inne psy zamieszkujące rejony Karelii. Wzorzec rasy został przyjęty w 1959 roku przez Zarząd Rezerwatów i Łowiectwa Ministerstwa Rolnictwa ZSRR. Rejestracja w FCI nie była jednak możliwa, gdyż rasa wykazywała znaczne podobieństwa do szpiców fińskich.

Współczesność

Hodowcy dbają o utrzymanie ich dawnych funkcji użytkowych. Pierwsze Łajki jakuckie zostały sprowadzone do Europy w XXI wieku. Niemieccy hodowcy – Erwin i Sabine van Wel – rozpoczęli w 2004 roku regularną hodowlę dwóch ras: Łajki jakuckiej i Samojedów. Kynolodzy jakuccy dbają o zachowanie czystości genetycznej psów i ich prawidłowy rozwój.

Rasa nie została jeszcze oficjalnie uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Obecnie jest prowadzona procedura rejestracyjna, która zgodnie z planem zakończy się w 2015 roku. W 2005 roku  łajka został uznana za narodową rasę w Rosji, a co za tym idzie czworonogi mogły brać udział w wystawach i konkursach.  

Psy na Ł – Łajka karelo fińska

Łajka karelo-fińska jest łudząco podobna do Szpica fińskiego, a przy tym prawie w ogóle nieznana poza terenami Rosji. Istotne różnice między czworonogami występują jedynie w charakterze. Szpice utraciły niemalże swoje pierwotne właściwości i obecnie spełniają się w roli zwierząt do towarzystwa. Łajki zachowały swoje funkcje pracownicze. Jeżeli zaś chodzi  wygląd, to łajki mają trochę inne umaszczenie – intensywniejsze pomarańczowe plamienia. To w zasadzie wszystkie różnice. Znaczne podobieństwo anatomiczne łajek i szpiców doprowadziło do ich scalenia w 2006 roku. W tym też roku w Moskwie podpisane zostało porozumienie o uwspólnieniu numeru wzorca dla szpica i łajki. Część rosyjskich klubów hodowlanych nie zaakceptowała decyzji, zalecając swoim członkom dalszą hodowlę rasy i jej całkowitą autonomizację.

Łajka rosyjsko-europejska to rasa psa w typie pierwotnym występująca dawniej w północnych rejonach Rosji. Prawdopodobnie czworonogi wykorzystywane były przez plemię Komi do prac myśliwskich i przewożenia ładunków. Wiadomym jest, że psy w typie łajek wykazywały dużą wszechstronność i polowały głównie na grubą zwierzynę leśna i zwierzęta futerkowe. Ustalenie obowiązującego wzorca rasy nastąpiło w latach 50. XX wieku. Rasa stałą się popularna w całej Rosji, niemniej większa część populacji pozostaje w rękach myśliwych.

Łajka wschodniosyberyjska wywodzi się od psów myśliwskich występujących niegdyś na terytorium wschodniej Syberii. Strefa ich występowania była ograniczona przez rzekę Amur i jezioro Bajkał. Łajka wschodniosyberyjska jest największa i jednocześnie najcięższa ze wszystkich znanych nam łajek.

Biegnąca Łajka wschodniosyberyjska

Rasa psa na Ł - Łajka wschodniosyberyjska

Łajka zachodniosyberyjska uzyskała status rasy w latach 50. XX wieku. Współczesne psy zawdzięczają swój wygląd łajkom manskijskim i chantejskim, z którymi były pierwotnie krzyżowane. Psy występowały w leśnej strefie zachodniej Syberii. Na kształtowanie rasy miały wpływ także psy przywiezione z głębi Rosji przez ichniejszych myśliwych.  Wzorzec rasy został opracowany w Związku Radzieckim w 1959 r. Łajki zostały wpisane do rejestru FCI jako rasa w 1980 r.

Tagi artykułu: