Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Seter irlandzki czerwono-biały

SETER IRLANDZKI CZERWONO-BIAŁY (Irish Red and White Setter)

Seter irlandzki czerwono-biały (IRWS) to pies myśliwski przyporządkowany do grupy VII klasyfikacji FCI w sekcji Wyżły brytyjskie, Setery.

Rys historyczny

   Seter irlandzki to dość popularna i powszechnie znana rasa psów, występująca w dwóch odmianach. Seter irlandzki czerwono-biały to starsza odmiana, której historia sięga XVII wieku. To z niej, na skutek selektywnej hodowli, wyewoluował seter o jednolitym, czerwonym umaszczeniu.

  W XIX stuleciu jednolicie czerwony seter irlandzki wyparł setera czerwono-białego, który stał się tak rzadki, że wielu hodowców zapomniało o jego istnieniu. W latach dwudziestych XX wieku wzrosło zainteresowanie rasą, skutkiem czego hodowcy zabrali się za jej odtwarzanie.

Tuż przed końcem II wojny światowej, w 1944 roku, założono w Irlandii klub rasy Seter irlandzki czerwono-biały. Członkowie pragnęli już nie tylko zrekonstruować rasę, ale przywrócić jej dawną sławę. Zadaniem miała być promocja rasy w środowiskach myśliwskich, położenie szczególnego nacisku na cechy użytkowe rasy oraz, by na wystawach psów Setery były oceniane wyłącznie z punktu widzenia użytkowości. Nie była to jednak sprawa prosta; hodowla seterów irlandzkich nie przyniosła oczekiwanych efektów. Po dwudziestu latach do księgi hodowlanej wpisano zaledwie siedem czerwono-białych szczeniąt. Irlandczycy powołali więc do życia komitet, który opracował szczegółowy plan hodowlany. Rasa w niedługim czasie znalazła swoich zapalonych miłośników, dzięki czemu udało się uchować ją przed wyginięciem. W 1989 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna uznała setera czerwono-białego jako właściwą i odrębną rasę. Obecnie seter jest dość popularny poza Irlandią. W Polsce to jednak bardzo mało znana rasa.

Biegnący pies Seter irlandzki czerwono-biały

Nolan Seter irlandzki czerwono-biały, fot. Andrea Pokrzywinski

Wygląd

    Seter irlandzki był hodowany głównie z myślą o polowaniu, stąd mocna budowa ciała i dobre  umięśnienie. Wysokość w kłębie dla dorosłego psa waha się od 62 do 66 cm, suki osiągają natomiast od 57 do 61 centymetrów. Waga kształtuje się w granicach 25-34 kg. Głowa szeroka i proporcjonalna do wielkości ciała. Czaszka wysklepiona, bez wyraźnie zaznaczonego guza potylicznego. Stop wyraźny. Kufa wyrazista, graniasta. Szczęki równej lub prawie równej długości. Uzębienie pełne. Zęby ułożone w zgryzie nożycowym, niemniej dopuszcza się zgryz cęgowy. Oczy o barwie ciemnoorzechowej lub ciemnobrązowej; okrągłe, lekko wypukłe, o niewidocznych spojówkach. Uszy powinny być osadzone na poziomie oczu, wyraźnie z tyłu głowy i ściśle do niej przylegające. Szyja o umiarkowanej długości i dobrej muskulaturze; lekko wygięta, bez śladu podgardla. Tułów mocny i muskularny. Grzbiet silny i dobrze umięśniony. Klatka piersiowa głęboka i o dobrze wysklepionych żebrach. Ogon nie sięga poniżej stawu skokowego, o umiarkowanej długości i mocnej nasadzie. W żadnym wypadku nie może być zakręcony; noszony na poziomie linii grzbietu lub nieco poniżej. Kończyny o dobrym umięśnieniu i ścięgniste. Stawy kolanowe dobrze kątowane. Stawy skokowe skierowane ku dołowi. Stopy zwarte, obficie owłosione między palcami.

Setery irlandzkie czerwono-białe

Setery irlandzkie czerwono-białe

Seter ma długi i jedwabisty włos (frędzle), który porasta tylną stronę kończyn i zewnętrzną powierzchnię uszu. Obfite owłosienie może występować także na bokach, rozciągając się na przedpiersie i spód szyi. Frędzle powinny być proste, przylegające i w żadnym wypadku niekędzierzawe. Ogon ozdobiony obfitym piórem. Na pozostałych częściach ciała włos krótki i przylegający. Podstawowym kolorem umaszczenia jest biały z jednolicie czerwonymi łatami (wyraźnie odgraniczone plamy). Kolory powinny być żywe i lśniące. Cętkowanie dopuszczalne w części twarzowej, stopach, na przednich kończynach do wysokości łokcia, a na tylnych do stawu skokowego. Pies ma bieganie we krwi. Porusza się energicznie, a przy tym z gracją. Kończyny tylne i przednie dobrze umięśnione i mocne.

Użytkowość

Seter irlandzki czerwono-biały to pies stworzony do tropienia zwierzyny. Ma doskonały węch, który umożliwia rozróżnianie silnych zapachów i wyczuwanie ulotnych woni. Cechą typową dla psa myśliwskiego jest ogromna wytrzymałość. Seter ma niespożyte pokłady energii i może wykonywać nawet najcięższe i najbardziej pracochłonne zadania. Co więcej jest zwinny i bardzo ceni sobie towarzystwo człowieka. Wszystko to czyni zeń idealnego towarzysza dla ludzi aktywnych, nie tylko myśliwych.


Stere irlandzki czerwono-biały

Seter irlandzki czerwono-biały

SETER IRLANDZKI CZERWONO-BIAŁY charakter i zachowanie

Seter irlandzki czerwono-biały to pies o przyjaznej naturze i dużej sile fizycznej. Jest bystry i pełen entuzjazmu do pracy. Przyjaźnie nastawiony do ludzi, chociaż na początku może wydawać się dość powściągliwy. Nieufny wobec obcych, na jego miłość trzeba sobie zasłużyć. Oprócz wrodzonej inteligencji cechuje go duża żywiołowość, impulsywność. Wymaga odpowiedniego szkolenia i konsekwentnego prowadzenia; nieszklony może być dość przekorny i psotliwy (zacznie ganiać kury, kopać doły itp.). Dobrze dogaduje się z dziećmi i innymi zwierzętami domowymi, niemiej jest dość cięty na szybko poruszjące się zwierzęta np. koty.
Pamiętajmy, seter jest psem myślącym. To pies w dużym stopniu niezależny o raczej średnim stopniu posłuszeństwa.  Spośród wszystkich ras seterów te są obdarzone największym temperamentem.

Najlepszym właścicielem dla tej rasy jest osoba doświadczona w kontaktach ze zwierzętami, która miała okazję prowadzić i szkoli czworonogi. Psy wymagają regularnych ćwiczeń, wolnej przestrzeni i wyzwań umysłowych. Nie wystarczy im spacer na smyczy przez 2 godziny dziennie.

Seter irlandzki czerwono biały imieniem Nolan

Seter irlandzki czerwono biały imieniem Nolan, fot. Andrea Pokrzywinski

Zdrowie

Seter irlandzki czerwono-biały jest rasą wybitnie zdrową. Dzięki niewielkiej puli genetycznej i odpowiedzialnej hodowli nie cierpią na wiele schorzeń genetycznych. Wśród występujących schorzeń znajdują się: dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, CLAD, vWD, choroby oczu (PRA, PPC), uszu, serca, padaczka, alergie skórne, skręt żołądka.

Pielęgnacja

Utrata sierści u psa jest znikoma. Włos wymaga jednak regularnego szczotkowania, aby utrzymać go w idealnym stanie. Poza tym niezbędne są standardowe zabiegi pielęgnacyjne m.in. obcinanie pazurów, wycinanie sierści między opuszkami i dbałość o stan uszu. Kąpiele jedynie okazjonalnie, ponieważ wyschnięte błoto bardzo łatwo wyczesać.

Roczny szczeniak Setera irlandzkiego czerwono-białego

Seter irlandzki czerwono-biały

Wysokość w kłębie dla dorosłego psa waha się od 62 do 66 cm, suki osiągają natomiast od 57 do 61 centymetrów.

Waga:. Waga kształtuje się w granicach 25-34 kg.

Umaszczenie: Podstawowym kolorem umaszczenia jest biały z jednolicie czerwonymi łatami (wyraźnie odgraniczone plamy). Kolory powinny być żywe i lśniące. Cętkowanie dopuszczalne w części twarzowej, stopach, na przednich kończynach do wysokości łokcia, a na tylnych do stawu skokowego.

Zdrowie: Psy rzadko chorują. Wśród występujących schorzeń znajdują się: dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, CLAD, vWD, choroby oczu (PRA, PPC), uszu, serca, padaczka, alergie skórne, skręt żołądka.

Pielęgnacja: Włos wymaga codziennego szczotkowania. Kąpiele jedynie okazjonalnie.

Rodzina: Psy są bardzo rodzinne i przyjaźnie nastawione do świata. Lubią spędzać czas z rodziną. Mają duże zapotrzebowanie na ruch. Lubią dzieci i tolerują inne zwierzęta, chociaż są cięte na koty. Wymagają odpowiedzialnego i konsekwentnego szkolenia.

Kraj pochodzenia: Irlandia

Długość życia: 10-13 lat

Inne nazwy to: Irish R&W Setter, IRWS, Irish Red and White Setter

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt 2800 złotych Źródło (olx.pl, owi.pl, lubartow.lento.pl)

Klasyfikacja FCI - Grupa VII, Sekcja 2, nr wzorca 120. Podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: