Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Seter szkocki (Gordon)

SETER SZKOCKI (Gordon) (Gordon Setter)

Historia

W szkockich przekazach źródłowych pochodzących z XVIII wieku można znaleźć liczne zapisy o czarno-rudych seterach, które odznaczały się dużą wytrzymałością i wspaniałym węchem. Psy nie były wprawdzie zbyt szybkie i zwinne, niemniej gdy wykonywały stójkę, myśliwy nabierał pewności, że ofiara pozostaje w zasięgu wzroku zwierzęcia. W późniejszych zapisach kronikarskich dowiadujemy się, że szkocki lord von Bute hodował setery maści czarnej podobne do współczesnych Gordonów.

Rasa, w swoim współczesnym kształcie, została wyhodowana przez lorda Alexandra Gordona, który w 1820 roku rozpoczął swoją karierę psiego hodowcy. Gordon chciał uzyskać trójkolorowe psy, dlatego też skrzyżował setera z czarną suką rasy owczarek collie. Pierwsza próba skrzyżowania psów nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Przełom w hodowli nastąpił już po śmierci lorda w 1837 roku. Pierwsze setery o maści czarnej z rudym podpalaniem pojawiły się pod koniec lat 50. Osobna klasa wystawowa dla gordon setera została stworzona kilka lat później, w 1861 roku.

Użytkowność

Seter szkocki to typowy legawiec wykorzystywany pierwotnie w czasie polowań na ptactwo m.in. przepiórki, bażanty oraz kuropatwy. Czworonóg jest pod wieloma względami wyjątkowy. Przede wszystkim to jedyny wyżeł brytyjski, który posiada zdolność do pracy na górnym i dolnym wietrze. Myśliwi, doceniając wszechstronne umiejętności setera, wykorzystywali go niegdyś do tropienia zwierzyny. Niestety, duża waga psa i wolniejsze chody przy okładaniu pola dyskwalifikują go jako czworonoga poławiającego zwierzynę. Setery szkockie pełnią współcześnie funkcje psów rodzinnych i do towarzystwa. Dość znaczna część populacji pozostaje jednak w rękach myśliwych.


  • Seter szkocki (Gordon)

  • Szczeniak Gordona

  • Seter szkocki (Gordon)

Wygląd

Głowa psa jest niezbyt szeroka. Długość od potylicy do stopu nieco większa niż odległość od stopu do czubka nosa. Czaszka nieco zaokrąglona, najszersza między uszami. Stop wyraźnie zaznaczony. Nos duży, szeroki; nozdrza otwarte i czarne. Kufa długa, ale niezbyt spiczasta. Wargi przylegające. Szczęki mocne z regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tzn. górne zęby ściśle zachodzą na dolne, ustawione prostopadle do szczęk. Oczy ciemnobrązowe, inteligentne; ani głębokie, ani wypukłe. Uszy średniej wielkości, cienkie, ustawione nisko, przylegające do głowy. Szyja długa, sucha, łukowata, bez podgardla. Tułów średniej długości. Lędźwie szerokie, lekko łukowate. Klatka piersiowa niezbyt szeroka, żebra dobrze wysklepione. Ogon prosty lub lekko szablowaty, nie sięgający poniżej stawu skokowego, noszony poziomo lub poniżej linii pleców. Gruby u nasady, zwężający się ku końcowi. Kończyny przednie proste i mocne. Łopatki długie, ukośne. Śródręcza proste. Łapy owalne, zwarte, z dobrze wysklepionymi palcami. Między palcami występuje gęsty włos. Kończyny tylne długie, szerokie i muskularne; od stawu skokowego do pięty krótkie i mocne. Stawy kolanowe  dobrze kątowane.

Włos na głowie, z przodu kończyn i na czubkach uszu jest krótki i delikatny. Płaski, bez loków i średniej długości na innych częściach ciała. Na górnej części uszu włos długi i jedwabisty. Na plecach i nogach – długi, delikatny, płaski i prosty. Frędzle na brzuchu mogą dość obfite, występujące od klatki piersiowej i gardła . Jako wolna od loków lub fal. Dopuszczalnym typem umaszczenia jest głęboka, lśniąca węglowa czerń z błyszczącym podpalaniem.
Dopuszczalna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi do 66 ​​centymetrów wysokości w kłębie. Suki mierzą średnio około 62 centymetrów wysokości. Psy ważą średnio 29,5 kg, zaś suki około 25,5 kg.

SETER SZKOCKI charakter i zachowanie

   Zgodnie ze standardem przyjętym przez amerykański Związek Kynologiczny seter szkocki Gordon jest psem "czujnym, pojętnym i pewnym siebie”. Do opisu warto jednak dołączyć kolejne cechy takie jak: odwaga i chęć do działania oraz inteligencja i zdolność do szybkiego zapamiętywania poleceń. GORDON jest czworonogiem wiernym i kochającym, który dzielnie znosi trudy szkolenia. Bezwarunkowo lojalny wobec właściciela i szczerze oddany swojej rodzinie. Gordony są wrażliwe i empatyczne i chętny do nauki, niemniej wymagają spokojnego i zrównoważonego prowadzenia. Nie znoszą, kiedy właściciel krzyczy i stosuje przemoc słowną. Wczesna socjalizacja i szkolenie posłuszeństwa są bardzo istotne i pozwalają uniknąć wielu kłopotów w przyszłości. Nie szczeka bez potrzeby, ale dobrze pilnuje swojego terenu.

Ciekawostka! Rasa bardzo wolno dojrzewa. Przyjmuje się, że psy pozbywają się szczenięcych nawyków do drugiego roku życia. W przypadku seterów szkockich okres ten może przedłużyć się do trzech lat.

Setery szkockie były niegdyś hodowane do pracy, stąd też wymagają od 60 do 80 minut intensywnych ćwiczeń w ciągu dnia. Młode psy nie powinny być nadmiernie „eksploatowane”, dopóki nie ukończą co najmniej 18 miesięcy. Ze względu na silne instynkty łowieckie, seter szkocki nie powinien być puszczany luzem.

Seter szkocki w ogrodzie

Gordon wśród kwiatów

Zdrowie

Seter szkocki Gordon nie jest podatny na dysplazję stawu biodrowego, co jest dość nietypowe w przypadku psów ras dużych. Do najczęściej spotykanych problemów zdrowotnych zaliczamy: niedoczynność tarczycy, skręt żołądka (wzdęcia) i choroby oczu takie jak stopniowy zanik siatkówki (PRA) i zaćma. Średnia długość życia dla tej rasy wynosi 10-12 lat. Szczególną uwagę należy zwrócić na uszy gordona. Jako że wentylacja ucha jest dość słaba, wymagane jest regularne kontrolowanie ich stanu i wietrzenie. Warto pamiętać, że psy są bardzo ruchliwe i aktywnie eksplorują przestrzeń, dlatego mogą być narażone na kontakt z kleszczami. Zdarza się, że zabezpieczenia antykleszczowe nie pomagają, dlatego po każdym spacerze należy sprawdzać włos psa.

Pielęgnacja

Szata Gordona jest stosunkowo łatwa w pielęgnacji. Podstawowym zabiegiem jest systematyczne czesanie, dzięki któremu włos nie będzie matowy i nie powstaną na nim kołtuny. Aby osiągnąć jak najlepsze efekty, należy przyzwyczajać psa do zabiegu od wczesnych lat. Czesanie pozwala także wyeliminować ryzyko chorób odkleszczowych. Kąpiele – jedynie okazjonalnie.


  • Gordon

  • Seter szkocki (Gordon)

  • Seter szkocki (Gordon)

Wysokość: Dopuszczalna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi do 66 ​​centymetrów wysokości w kłębie. Suki mierzą średnio około 62 centymetrów wysokości.

Waga: Psy ważą średnio 29,5 kg, zaś suki około 25,5 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnym typem umaszczenia jest głęboka, lśniąca węglowa czerń z błyszczącym podpalaniem.

Pielęgnacja: Niezbędne regularne szczotkowanie i wyczesywanie włosa.

Zdrowie: Najczęściej spotykane problemy zdrowotne to: niedoczynność tarczycy, skręt żołądka (wzdęcia) i choroby oczu takie jak stopniowy zanik siatkówki (PRA) i zaćma.
Rodzina: Psy są bardzo wierne i oddane swoim właścicielom. Szybko i chętnie się uczą i nie sprawiają wielkich problemów wychowawczych, niemniej konieczne jest przeprowadzenie pełnego szkolenia z zakresu posłuszeństwa.

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania.

Inne nazwy: Gordon Setter, Setter King Size.

Cena szczeniąt z rodowodem 5000 - 6000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Ceny z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa VII, sekcja 2, nr wzorca 6. Podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: