Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Wilczarz buriacko-mongolski

Wśród wielu dużych, pasterskich psów pochodzących z Azji, szczególną rolę odgrywa wilczarz buriacko-mongolski (Buryat-Mongolian Wolfhound). Jego siła, atletyczna sylwetka i jednocześnie, niezwykle spokojny temperament sprawiają, że burjaattikoria cieszy się coraz większym zainteresowaniem, także w Europie środkowe j zachodniej. Niegdyś pasterz i obrońca dobytku, dzisiaj wspaniały przyjaciel i towarzysz. Kiedyś - święty pies pilnujący tybetańskich klasztorów i dworów królewskich, dziś – wierny kompan do świetnej zabawy. Zapraszamy do zapoznania się z sylwetką wilczarza buriacko-mongolskiego. Psa, na punkcie którego naprawdę można stracić głowę.

Historia rasy

Ta stara rasa psów wywodzi się z terenów Buriacji i Mongolii, w środkowej Azji. W swoich rodzimych stronach, pies otoczony jest wielką czcią, symbolizuje szczęście i dobrobyt w rodzinie. Jednak pierwotnym przeznaczeniem buriatów było pilnowanie hodowli bydła i owiec. Poszukiwanie idealnego psa, będącego wiernym i czujnym strażnikiem, zaowocowało stopniowym krzyżowaniem poszczególnych ras psów. Celem było pozyskanie psa silnego, o mocnej budowie, czujnego i zawsze gotowego do obrony stada. Jednocześnie, pilnowano również, by charakter psa był przyjazny w stosunku do tych, którzy mu nie zagrażają. W ten sposób udało się uzyskać psa o dużym rozmiarze i spokojnym usposobieniu. Psa, który kiedy nadejdzie taka potrzeba, będzie gotowy poświęcić życie w obronie bydła, domostwa i właścicieli.

psy rasy wilczarz buriacko-mongolski

Jak wiele innych psów pasterskich, również wilczarz buriacko-mongolski, według najstarszych źródeł i legend, wywodzić się ma od mastifa tybetańskiego. Największa populacja tych psów znajduje się oczywiście na terenie środkowej Azji, m.in. w rejonie Tybetu i w Mongolii. To właśnie tam otaczane są one największą czcią. Dawniej sądzono, że psy te towarzyszą zmarłym w drodze na tamten świat, i chronią duszę przed zagrożeniami. Nazywano je także królewskimi psami, ze względu na fakt, że często pełniły służbę na dworach władców. Dziś rasa, która nadal nie została zarejestrowana przez FCI, staje się niezwykle popularna, także poza Azją. Buryat – mongolian wolfhound to pies, którego spotkać można m.in. w wielu krajach Europy i w Ameryce.

Wilczarz buriacko-mongolski wygląd i charakter

Masywna sylwetka i mocna budowa ciała to jedne z najistotniejszych atutów, jakimi może pochwalić się wilczarz buriacko-mongolski. Pies ten ma bardzo dobrze umięśnione ciało, skrywane pod grubą warstwą sierści. Nie powinna ona jednak zmylić potencjalnego agresora. Pies ten posiada dużą głowę, proporcjonalną do reszty ciała. Czoło nieco spłaszczone, kufa wyraźnie zaznaczona. Głowa osadzona mocno na szerokiej i odpowiednio umięśnionej szyi. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka. Wilczarz buriacko mongolski to pies, który ma szerokie i duże kończyny, a łapy przystosowane są do poruszania się także po bagnach i błotnistych terenach. Mimo dość masywnej budowy i dużej wielkości, psy Buryat-Mongolian Wolfhound są niezwykle zwinne, a poziom ich sprawności fizycznej jest godny pozazdroszczenia. Wilczarz buriacko-mongolski będzie doskonałym towarzyszem do wielokilometrowej jazdy na rowerze lub biegu. Zamiłowanie do aktywności fizycznej, idące w parze z szybkością i energicznym chodem, to cechy, które pojawiły się u tych psów całkowicie świadomie.

pies Buriacji-mongolski wilczarz

Hodowcy, poszukując idealnych psów do pilnowania bydła lub polowań, dążyli do połączenia siły fizycznej, atletycznej budowy i doskonałej kondycji. W przypadku buriata, połączenie to udało się uzyskać w doskonałych proporcjach. Dzięki temu, nawet mimo swojej wagi i imponujących rozmiarów, wilczarz buriacko-mongolski jest psem, który rzadko się męczy i ma doskonałą kondycję. Psy te osiągają wysokość w kłębie ok. 65 cm. Suki są nieco niższe, zazwyczaj dorastają do ok. 60 cm. Buriat może ważyć ok 45 do nawet 70 kg. Ma ciężki ogon, który zwisa mu aż do stawu skokowego, przez co może sprawiać, wrażenie, że ciągnie go po ziemi. Tym, co w sposób szczególny wyróżnia wilczarza buriackiego, jest nie tylko potężna budowa i zamiłowanie do aktywności. Natura wyposażyła go także w bujną, gęstą i długą sierść. Wielką zaletą są jej hydrofobowe właściwości. Okrywa włosowa chroni psa przed wilgocią. Wystarczy, że pies kilka razy się otrząśnie po kąpieli, a będzie niemal suchy. Jednak biorąc sobie na wychowanie psa z tak długą i bujną sierścią, naszym obowiązkiem będzie jej regularna pielęgnacja. Wyczesywanie sierści powinno odbywać się często, minimum raz w tygodniu. Pomoże to utrzymać sierść buriata w doskonałej kondycji.

rasa wilczarz buriacko-mongolski

Pies czujny i spostrzegawczy

Na uwagę zasługuje także charakter psa. Wilczarz buriacko-mongolski to pies, który mimo potężnej sylwetki i ogromnego wrażenia, jakie wywołuje, charakteryzuje się niezwykle pokojowym usposobieniem. Właśnie dlatego, doskonale sprawdzi się w domu, także tam, gdzie są małe dzieci. Warto jednak pamiętać o tym, że Buriaty nie cierpią nudy. Uwielbiają dobrą zabawę, a codzienna dawka aktywności fizycznej powinna być standardem. Pozwoli ona otrzymywać psa w dobrej kondycji i zdrowiu. Tym samym, warto zastanowić się, czy jest to właściwy pies do miasta. Zdecydowane lepszym rozwiązaniem będzie zaciszny dom na wsi, najlepiej z dużym ogrodem, gdzie buriat będzie mógł swobodnie się wybiegać. Pies jest pokojowo nastawiony do ludzi i innych zwierząt, jednak nieustannie monitoruje i ocenia sytuację. Jego czujność praktycznie nigdy nie zamiera. Zazwyczaj nie wdaje się w konflikty jeśli nie uzna, że to konieczne.

Jego szkolenie wymaga konsekwencji i dużej systematyczności. Najlepszy okres na rozpoczęcie treningów to ukończenie 2 miesięcy życia. To właśnie wtedy w szczenięciu udaje się wyrobić większość podstawowych cech i nawyków. Im później zaczniemy, tym będzie to trudniejsze. Jeśli chodzi o żywienie, buriaty są psami które doskonale tolerują większość najpopularniejszych produktów. Nie pogardzą zarówno gotową, jak i własnoręcznie przygotowaną karmą. Należy jednak dostarczyć im odpowiednią dawkę witamin. Wilczarz buriacko-mongolski doskonale czuje się jako towarzysz rodziny. Umiłowanie życia w stadzie zostało mu z czasów, kiedy był psem pasterskim i pilnował bydła. Dziś jego stadem stała się rodzina. To jej ma obowiązek bronić i pilnować i będzie to robił, bo taka jego pasterska natura…

A ile kosztuje szczeniak mongolskiego wilczarza? Cena to koszt 40 tysięcy rubli, ale zależy ona również od rejonu w jakim chcielibyśmy nabyć szczeniaka.

Tagi artykułu: