Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Wilczarz irlandzki

WILCZARZ IRLANDZKI (Irish Wolfhound)

Historia

     Na przełomie XIX i XX wieku w Irlandzkim Muzeum Narodowym w Dublinie znajdowało się kilka czaszek psów pochodzących z epoki kamienia i brązu, odkrytych w Crannoges niedaleko Dunshaughlin. Berneński zoolog Theophila Strudera zainteresował się znaleziskami i przez długi czas prowadził badania, których wynik okazał się zaskakujący. Jedna z grup prehistorycznych czaszek prezentowała odmianę psa Canis familiaris leineri. Okazało się, że wykopane czaszki miały analogiczną budowę co czaszki wilczarzy irlandzkich z muzeów szwajcarskiego i brytyjskiego. Kilkadziesiąt lat później grupa naukowców z Uniwersytetu Harvarda dokonała kolejnych odkryć w okolicy Dunshaughlin, potwierdzających istnienie w tych rejonach w okresie VII-VIII w. p.n.e. psów w typie wilczarza irlandzkiego. Przodkowie wilczarza irlandzkiego zamieszkiwali wyspę zanim na terenach Irlandii pojawilii się Celtowie (400 p.n.e.).

     Pierwsze historyczne wzmianki odnośnie do istnienia w Irlandii dużych i silnych psów z Irlandii znajdziemy w listach pisanych przez rzymskich konsulów i pisarzy. Już w I w. p.n.e. Strabon pisał o chartach pochodzących od Piktów i Celtów. Dużo później, bo już w XIX wieku, została wydana publikacja wielebnego Edmunda Hogana zatytułowana „The History of the Irish Wolfdog” zawierająca najważniejsze informacje o rasie, jej rys historyczny itp.

Biegnący Wilczarz irlandzki

Biegnący Wilczarz irlandzki

Użytkowość

    Aż do XVIII wieku wilczarze były wykorzystywane w czasie polowań na jelenie. Okazały się również bardzo użyteczne w zwalczaniu wilków, zanim wykarczowano większość lasów. Współcześnie Wilczarze sprawdzają się w roli psów do towarzystwa oraz obrońców gospodarstw domowych.

Wygląd

     Opis z IV wieku: "Nie ma nic piękniejszego niż widok ich oczu, ich ciała, sierści i barwy". "Szyja powinna być długa, okrągła i giętka. Szerokie klatki piersiowe są lepsze niż wąskie, nogi powinny być długie, proste, silne i sztywne, żebra silne, tył szeroki, mocny i zwarty, ale nie tłusty, brzuch dobrze podkasany, uda wyrzeźbione, ogon wąski owłosiony, długi i giętki bez grubszych włosów ozdabiających koniec ogona. Stopy powinny być okrągłe i zwarte. Te psy mogą być jakiegokolwiek koloru".


  • Wilczarz irlandzki

  • Wilczarz irlandzki

  • Wilczarz irlandzki

   Chart irlandzki jest cięższy i masywniejszy od charta szkockiego (deerhounda), niemniej przypomina go budową ciała. Wilczarze mają dobrze zaznaczone mięśnie ciała i muskularną sylwetkę. Głowa długa, noszona poziomo i wysoko. Bruzda między oczami słabo zaznaczona. Czaszka niezbyt szeroka. Kufa długa, umiarkowanie spiczasta. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym. Oczy o ciemnej barwie. Uszy małe. Szyja raczej długa, silna i muskularna, dobrze wysklepiona, bez podgardla. Tułów długi i pojemny. Lędźwie wysklepione. Zad dość szeroki. Klatka piersiowa głęboka. Żebra dobrze wysklepione. Brzuch podkasany. Ogon długi, zakręcony ku górze, średniej grubości; powinien być obficie porośnięty włosem. 

    Kończyny przednie są proste o mocnym kośćcu. Łopatki muskularne. Łokcie przylegają do klatki piersiowej. Przedramię muskularne. Uda długie i muskularne o dobrym kątowaniu stawu. Podudzie dobrze umięśnione, długie i mocne. Łapy umiarkowanie duże i okrągłe. Palce dobrze wysklepione i zwarte. Włos jest twardy i szorstki na tułowiu, kończynach i głowie. Nad oczami i pod żuchwą szczególnie szorstki. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: szare, pręgowane, czerwone, czarne, czysto białe, płowe lub wszystkie inne maści występujące u deerhounda. Minimalna wysokość w kłębie u samców wynosi 31 cali ( 79 cm). Optymalna masa ciała to 120 funtów angielskich (54,5 kg). Minimalna wysokość w kłębie u suk: 28 cali (71 cm), zaś masa ciała wynosi 90 funtów angielskich (40,5 kg).

Wilczarze irlandzkie

Choroby

     Jedną z poważniejszych dolegliwości występujących u szczeniąt Wilczarza irlandzkiego jest paraliż szczenięcy, inaczej zwany FCE. Głównymi objawami choroby są powłóczenie tylnymi nogami i trudności w utrzymaniu prostego chodu.
Schorzeniami typowymi dla wilczarza, podobnie jak dla innych psów ras dużych, są dysplazja stawów oraz skręt żołądka. Niekiedy może dochodzić także do martwicy chrzęstno kostnej. Równie poważną chorobą jest nowotwór kości, na który rasa jest szczególniej podatna. Innymi, nieco rzadziej spotykanymi schorzeniami, są kardiomiopatia (DCM) (choroba mięśnia sercowego) oraz choroba von Willebranda. Jeżeli chodzi o problemy natury okulistycznej, psy mogą chorować na postępujący zanik siatkówki.

Temperament

     Wilczarz irlandzki jest psem aktywnym, który uwielbia długie spacery i zabawy na świeżym powietrzu. Z racji swych znacznych rozmiarów najlepiej czuje się w domu z ogrodem. Czworonóg doskonale spełnia się w roli psa stróżującego; jest psem spokojny, zrównoważony i wydaje się być w pełni świadomy swej siły. Potrafi wiele znieść – jest odporny na ciężkie warunki atmosferyczne. Zawsze gotowy służyć swojemu opiekunowi.
     Wilczarz jest psem niesamowicie wrażliwym i opiekuńczym w stosunku do dzieci, niemniej niewskazane jest pozostawianie go z pociechami sam na sam. Tak duże zwierzę, choćby niechcący, jest w stanie skrzywdzić dziecko. Warto podkreślić, że Wilczarze są bardzo cierpliwe i nie wykazują skłonności do agresji.

Ciakawostką jest, że Wilczarz irlandzki stał się maskotką regimentu Gwardii Irlandzkiej.


  • Wilczarze irlandzkie

  • Wilczarz irlandzki

  • Wilczarz irlandzki

Wysokość: Minimalna wysokość w kłębie u samców wynosi 31 cali ( 79 cm). Minimalna wysokość w kłębie u suk – 28 cali (71 cm).

Waga: Optymalna masa ciała to 120 funtów angielskich (54,5 kg). Min masa ciała wynosi 90 funtów angielskich (40,5 kg).

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: szare, pręgowane, czerwone, czarne, czysto białe, płowe lub wszystkie inne maści występujące u deerhounda.

Zdrowie: Jedną z poważniejszych dolegliwości występujących u szczeniąt Wilczarza irlandzkiego jest paraliż szczenięcy. Schorzeniami typowymi dla wilczarza, podobnie jak dla innych psów ras dużych, są dysplazja stawów oraz skręt żołądka.

Pielęgnacja: Pies nie wymaga wzmożonej pielęgnacji.

Rodzina: Pies spokojny, o łagodnym usposobieniu, kochający dzieci. Wymaga odpowiedzialnego prowadzenia. Uwielbia ruch na świeżym powietrzu.

Kraj pochodzenia: Irlandia

Średnia długość życia wilczarza wynosi 10 lat

Inne nazwy to: chart irlandzki, ang. irish wolfhound.

Cena szczeniąt rodowodowych 3500 - 7000 złotych. Źródło (allegro, alegratka). Cena z roku 2021.

Klasyfikacja FCI - grupa X, sekcja 2, wzorzec nr 160. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: