Udostępnij ten artykuł.

Wilk a pies - różnice w wyglądzie, zachowaniu i budowie

Posiadanie wspólnego przodka, podobny wygląd, bliźniacze cechy charakteru. Na pierwszy rzut oka, pies domowy niczym nie różni się od wilka. A jednak, na pewnym etapie ewolucji, drogi tych dwóch przedstawicieli rodziny psowatych, rozeszły się. Wilki pozostały w lasach, zaś psy zaczęły towarzyszyć ludziom.

Wilk a pies – różnice i podobieństwa

Właśnie tą kwestią zajmiemy się w niniejszym tekście. Dowiecie się z niego, ile tak naprawę wspólnego mają psy i wilki oraz co rożni te dwa gatunki zwierząt. Jak się okazuje, w wielu aspektach, ich charakterystyka pozostała wspólna, jednak istnieje spora ilość obszarów, w których psy i wilki znacząco różnią się od siebie.

Do najważniejszych zaliczają się m.in.:

  • wygląd zewnętrzny,
  • przystosowanie układu pokarmowego do warunków bytowych,
  • charakter i zachowania wilków i psów.

wilk a pies różnice w budowie zachowaniu

Czynniki, które warunkują poszczególne cechy wyglądu czy zachowania zwierzęcia, to: genetyka, proces socjalizacji w społeczeństwie, trening i wychowywanie oraz warunki, w jaki przebywają zwierzęta. Jak nietrudno się domyślić, konsekwentne, wielowiekowe przystosowywanie psów do roli członka rodziny, spowodowało u nich zanik pewnych, typowych dla wilków cech charakteru. Czy oznaczałoby to, że z konfrontacji tych zwierząt zwycięsko wyszedłby wilk a pies zostałby pokonany? Niekoniecznie. Warto jednak z całą pewnością zapoznać się z niezwykle bogatą listą różnic, pomiędzy psami, a wilkami.

Różnice pomiędzy wilkami a psami: wygląd zewnętrzny

Mnogość ras, różne cele i formy wykorzystywania psów przez ludzi – czynniki te mają decydujący wpływ na wygląd zewnętrzny psa domowego. W zależności od tego, czy człowiek potrzebował psa stróżującego, obronnego, czy towarzysza, pewne walory fizyczne w hodowli nabierały priorytetowego znaczenia, inne były niepożądane lub traktowane obojętnie.

wilk a pies różnice w budowie zewnetrzej: od lewej wilk i alaskan malamute

wilk i alaskan malamute

W przypadku wilków, jedynie dobór naturalny decydował o ukształtowaniu się ich wyglądu. O ile niektóre różnice pomiędzy wilkami, a psami są bardzo wyraźne, o tyle pewne drobne odmienności i kontrasty, dostrzeże jedynie wprawne oko. Przede wszystkim, wilki są duże znacznie większe, niż przedstawiciele poszczególnych ras często mylonych z wilkami. Mowa tutaj o owczarkach, husky czy malamutach. Wilki charakteryzują się potężną budową ciała, tym ,co różni je od psów, jest także gruby, długi i mięsisty ogon. Większość psów posiada krótkiej lub średniej długości ogony, podczas gdy ogon wilka stanowi ok. 1/3 długości całego ciała, może mierzyć więc nawet pół metra.

Wilki mają wyłącznie czarne pazury, inaczej niż u psów domowych, których pazury często są białe lub mają inne, jasne odcienie. Pazur wilka jest większy i mocniejszy niż u psa, ponieważ służy do rozrywania ciała ofiary. Jednak nie tylko kolor i rozmiar pazurów pozwala nam rozstrzygać, czy mamy do czynienia z psem, czy wilkiem.

wilk a pies różnice kolor oczu

Warto wiedzieć, że wilk nigdy nie będzie miał niebieskich oczu. Gen, odpowiadający za niebieski kolor tęczówki jest u wilków nieaktywny dlatego, w odróżnieniu od np. psów husky czy alaskan malamute. Psy te, mogą mieć wielobarwne oczy, w dowolnych kombinacjach. W porównaniu z nim, oczy wilka, z pewnością nie będą miały barwy niebieskiej. Warto też zwrócić uwagę na kształt oczu. W przypadku psów domowych, często są one ułożone niemal poziomo, natomiast oczy wilka zawsze są mocno skośne, skierowane do wewnątrz.

Kolejnym elementem, po którym można odróżnić wilki od psów, są stopy. Stopa wilka jest znacznie szersza i bardziej płaska, podczas gdy stopy psów są bardziej zaokrąglone i mniejsze. Siłą rzeczy, także trop wilka będzie większy. Wilki, w porównaniu z psami, mają bardzo wąską klatkę piersiową. Ich budowa ciała sprawia, że stopy wilków odchylone są nieco na zewnątrz.

Fakt, że wilki niezmiennie przebywają w dzikim środowisku, wpływa także na wygląd ich futra. Okrywa włosowa wilków nie jest tak jednolita i „ładna”, jak i u psów domowych. Sierść wilka bywa poszarpana, nieregularna oraz odstająca. Charakterystyczną cechą wilczej sierści jest jej dwoisty charakter. Zewnętrzna, długa i sztywna okrywa włosowa, odpowiada za odprowadzanie wody, zaś podszerstek zapewnia ochronę przed temperaturami i gwarantuje termoizolację. Pozostając przy futrze wilka, warto wspomnieć, że wraz z wiekiem, zmienia ono kolor. W konsekwencji, wilk, który urodzi się biały, przed końcem życia może stać się całkowicie czarny i na odwrót.

wilk a pies różnice budowa uszu i głowy: od lewej wilczak czechosłowacki i wilk arktyczny

wilczak czechosłowacki (od lewej) i wilk arktyczny

Warto dodać również, że wilki mają znacznie mniejsze uszy od psów. Ich kształt jest bardziej zaokrąglony. Wilki z kolei mają większą czaszkę.

Wilk a pies – różnice: przewód pokarmowy

Różnice w wyglądzie zewnętrznym choć najłatwiejsze do zauważenia, nie są jedynymi, które pozwalają odróżnić psa od wilka. Spore znaczenie ma również budowa wewnętrzna, przede wszystkim układ pokarmowy. Wilk jest przykładem typowego drapieżnika. Ma znacznie większe, ostrzejsze i wytrzymałe zęby, służące do rozdrabniania pokarmu. Wilki mają również mniej wrażliwy przewód pokarmowy gdyż zmuszone są do trawienia kości, skóry oraz wielu innych elementów, których często nie ma w diecie psów domowych.

W odróżnieniu od wilków, psy łatwiej trawią zboża, ze względu na większą ilość odpowiednich enzymów. Nie ma w tym nic dziwnego – psy, towarzysząc ludziom od tysięcy lat, zmuszone były przyzwyczaić się do „ludzkiego” jedzenia. Z kolei wilki, obok mięsa, mogą zjadać także owoce i rośliny. Zjadając swoją ofiarę, pochłaniają także pokarm, który został przez nią spożyty. Biorąc pod uwagę, co spożywa wilk a co pies, różnice w budowie przewodu pokarmowego nie powinny nas dziwić.

różnice pomiędzy wilkiem a psem np: ślady od lewej ślad wilka po prawej ślad psa

ślad wilka (po lewej) ślad psa (po prawej)

Wilk, a pies – różnice: zachowanie

Jest jeszcze trzecia sfera, która ma wpływ na to, jak zachowuje się wilk, a jak pies. Różnice w kwestiach psychiki i zachowania, odgrywają niewspółmierną rolę w kontekście prawidłowego rozróżniania gatunków. Przede wszystkim, należy wspomnieć, że wilki z reguły boją się ludzi. Na ich widok płoszą się i uciekają. To powoduje, że wilki, nieprowokowane, są zwykle niegroźne dla człowieka. Oczywiście, pod warunkiem, że same nie poczują się przez niego zagrożone. Z kolei psy domowe, od wieków wychowywane przez ludzi, są w stosunku do nich bardziej śmiałe i mają więcej odwagi. Pies z większą śmiałością podejdzie do nas i obwącha, często nie wykazując jakichkolwiek oznak zdenerwowania.

Tagi artykułu: