Udostępnij ten artykuł.

Wpływ zwierząt na rozwój emocjonalny dziecka

Praktycznie niemal każde dziecko w pewnym momencie chce mieć jakieś zwierzątko. Dla rodziców jest to oczywiście zapowiedź dodatkowych obowiązków, ponieważ dziecko nie od razu sprosta opiece nad pupilem. Jednak naprawdę warto kupić dziecku żywego przyjaciela, gdyż bardzo wiele dzięki temu zyska. Jeszcze dziś dowiedz się, jaki jest wpływ zwierząt na rozwój emocjonalny dziecka  (pies a rozwój dziecka). Konieczne przeczytaj co oferuje dogoterapia i bliskość psów.

Pies a rozwój dziecka

Wpływ zwierząt na rozwój człowieka jest znany nie od dziś. Posiadanie zwierzęcia daje dobre możliwości całej rodzinie, jednak najwięcej zyskują dzieci. Wpływ psów na dzieci jest przy tym różny zależnie od wieku dziecka, co dowiedziono naukowo. Wiele rodzin z posiadania psa i innych zwierząt robi więc swoistą tradycję. W rodzinach mających psy, bardzo rzadko występuje problem alergii. Okazuje się, że układ immunologiczny dziecka już w łonie matki lepiej przystosowuje je na potencjalne alergeny związane ze zwierzętami. Dzieci uczą się też empatii do żywych istot, obowiązkowości i tego, jak powinna wyglądać opieka nad zwierzęciem. Takich potencjalnych zalet posiadania psa czy innego zwierzaka jest zresztą o wiele więcej. Wpływ zwierząt na rozwój człowieka wykorzystuje się więc także w leczeniu dzieci i dorosłych (dogoterapia).

Wpływ zwierząt na rozwój emocjonalny dziecka i niemowlaków

Najlepszy moment na zakup psa

Wpływ zwierząt na rozwój człowieka zaczyna się praktycznie już od jego poczęcia. Obecność psa lepiej wspomaga rozwój układu immunologicznego dziecka gdy jest ono jeszcze w łonie matki. W tym sensie warto więc mieć psa zanim jeszcze planujemy mieć dziecko. Pies a rozwój dziecka ma jednak o wiele szerszy wymiar i wpływ. Jeśli posiadamy w domu psa czy inne zwierzęta, to powinniśmy troszczyć się o nie z oddaniem i czułością. Przecież to żywe i czujące jak my istoty, zasługujące w pełni na bycie członkami rodziny. Jednak pamiętajmy, że dzieci dopiero w wieku szkolnym są w pełni gotowe fizycznie, społecznie i emocjonalnie, aby realnie sprostać opiece nad psem. Młodsze dzieci mające 2-5 lat, nie będą potrafiły np. samodzielnie wyprowadzić psa na spacer, czy też odczytać mowę ciała psa oraz inne jego sygnały. Rodzice musza więc uczyć dzieci w jaki sposób trzeba obchodzić się z psami – np. że nie wolno ich krzywdzić, jak je głaskać, jak do nich mówić, kiedy psy dają sygnały ostrzegawcze i jak one wyglądają itp. Psa można kupić dziecku praktycznie w każdym wieku, jednak pamiętajmy o tych możliwościach i preferencjach rozwojowych dziecka. Rodzice muszą zaakceptować fakt, że przynajmniej na początku, to na nich spadnie obowiązek pełnej opieki nad psem. Tak czy inaczej, specjaliści twierdzą, że im wcześniej zaczniemy przyzwyczajać dziecko do obecności psa, tym lepiej.

Pies a rozwój dziecka – wybór właściwego psa

Wybierając psa warto zwrócić uwagę szczególnie na rasę, wielkość i cechy charakteru. Ważne jest też to, jakich obowiązków i opieki będzie ten pies wymagał. Obowiązki te mają kształtować u naszej pociechy poczucie empatii i odpowiedzialności za drugą istotę, jednak dziecko musi móc temu sprostać, bez szwanku dla siebie. Bardzo małemu dziecku nie kupujmy więc psa zbyt dużego, zbyt ruchliwego, mogącego przejawiać niekorzystne cechy charakteru. Jeśli mamy mało czasu na opiekę nad psem, to nie kupujmy psa bardzo wymagającej pod tym względem rasy. To bardzo proste i czytelne zasady. Dziecko nie będzie wtedy narażone np. na przewracanie niechcący przez zbyt dużego psa niezgrabiasza. Nauczy się za to od małego, że zwierzę nie jest zabawką, ale kontakt z nim jest bardzo miły, bezpieczny i satysfakcjonujący. Starsze dziecko może swobodnie mieć kontakt nawet z dużymi psami, jednak starajmy się, aby odbywało się to pod nadzorem dorosłych (kontrola rodzicielska). Pamiętajmy też, że zgodnie z polskim prawem, niepełnoletnie dzieci nie mogą samodzielnie wychodzić na spacer szczególnie z dużymi i groźnymi psami. Kontakt dziecka z psem musi więc być przez rodziców nadzorowany z należytym rozsądkiem.

pies a rozwój dziecka

Wpływ zwierząt na rozwój emocjonalny dziecka

Pies a rozwój dziecka to kwestia złożona. Czego dokładnie dzieci uczą się w kontakcie z psem? Przede wszystkim od małego przekonują się, że psy i inne zwierzęta czują tak samo jak my ludzie. Potrafią się złościć i cieszyć, mają dobre i gorsze dni, potrafią cierpieć i tęsknić itd. Złe zachowanie dziecka może im wyrządzić bolesną krzywdę. Przez to malcy nabywają należytej empatii i kultury. Dzieci wraz z wiekiem uświadamiają też sobie, że istnieje i czym jest odpowiedzialność, zaangażowanie oraz konieczność opieki nad drugim żywym stworzeniem. Dziecko uczy się więc jak powinna wyglądać codzienna pielęgnacja psa, jego karmienie i wychodzenie z nim na spacer (początkowo pod nadzorem rodziców), zabawa z nim, ale i sprzątanie po nim. Psy pokazują też dzieciom czym jest miłość, przywiązanie i dozgonna wierność opiekunowi. Często zostają też niemymi i cichymi pocieszycielami w trudnych chwilach oraz powiernikami dziecięcych tajemnic i problemów. Między dzieckiem i psem rodzi się przywiązanie i czułość, co buduje empatię u malca i uwrażliwia go na potrzeby innych. Wpływ zwierząt na rozwój człowieka jest olbrzymi, ale zyskuje na tym nie tylko samo dziecko, ale też cała rodzina i sam pies, mając dom, utrzymanie i miłość opiekunów. Obecność psa w domu konfrontuje też dziecko z koniecznością ponoszenia czasem pewnych niedogodności i wyrzeczeń na jego rzecz (np. zmiana planów wakacyjnych z powodu psa i konieczności opieki nad nim). Buduje to jeszcze większą odpowiedzialność. Obserwując psa, młodzi ludzie uczą się też akceptacji takich zjawisk, jak choroby, starość i śmierć. Nabywają szacunek i pokorę do trudnych, przykrych i bolesnych elementów życia. Po raz pierwszy poznają i oswajają się ze śmiercią. Pies w domu ma więc szeroki i pod wieloma względami bardzo dobry wpływ na rozwój społeczny, socjalny i psychiczno-emocjonalny dziecka (dogoterapia). Posiadanie psa jest przy tym szczególnie ważne dla jedynaków.

Podsumowując – badania pokazują, że kontakt z psem niezależnie od wieku, umożliwia dziecku szybszy rozwój ruchowy, emocjonalny i społeczny, uwidoczniony poprzez następujące korzyści:

  • dzieci szybciej zaczynają raczkować i chodzić, stają się bardziej otwarte, mają lepszy rozwój poznawczy i pobudzoną ciekawość, lepiej rozwija się u nich zdolność mowy, z reguły nie są alergikami, mają silniejszy i zdrowszy immunologiczny układ odpornościowy;
  • uczą się empatii, dowiadując się, że krzywdzenie zwierząt boli je tak samo, jak ludzi, że zwierzęta wiele odczuwają tak jak i my ludzie, potrafią się cieszyć z naszej obecności i nas wiernie kochać;
  • uczą się obowiązkowości (np. wyprowadzania psa, karmienia, sprzątania po nim itp.);
  • posiadanie psa pozwala dziecku zauważyć także uczucia i potrzeby innych istot żywych, w tym ludzi (empatia);
  • dzieci dowiadują się, że zwierzę to nie zabawka, lecz żywa czująca i myśląca istota, o którą należy dbać, bez względu na możliwe wyrzeczenia (np. zmienić swe plany na korzyść psa);
  • dzięki towarzystwu psa dzieci nie czują się samotnie, mają przyjaciela i powiernika swoich problemów (zwierzę na pewno dochowa tajemnicy, badania dowodzą nawet, że obecność psa zapobiega ewentualnym ucieczkom z domu lub samobójstwom u dzieci);
  • obecność psa uświadamia dziecko w kwestii biologii otaczającego go świata, malec szybko dowiaduje się, że wszyscy razem stanowimy część przyrody i natury;
  • dzieci na bieżąco uczą się biologii i trybu życia zwierzęcia w każdym etapie jego rozwoju, uczą się też jak wygląda starość, choroby i śmierć, przez co uczą się troski i pomocy innym, czy przeżywania żałoby;
  • posiadanie psa pokazuje też dziecku konsekwencje takiego wyboru, że jest to poważna i odpowiedzialna decyzja na całe jego życie, związana z licznymi obowiązkami;
  • psy leczą też dzieci i dorosłych – dogoterapia.

wpływ zwierząt na rozwój człowieka

Wpływ zwierząt na rozwój człowieka – pies a rozwój dziecka, porady dla rodziców:

  • zanim weźmiemy do domu psa, najpierw należy dokładnie to przemyśleć, dowiedzieć się jak najwięcej o rasach (jakie mają potrzeby żywieniowe, wielkość ciała, wymagania pielęgnacyjne, skłonności chorobowe, średnią długość życia, charakter i stosunek do dzieci) i wybrać psa potencjalnie najbardziej odpowiadającego również dziecku;
  • pierwszy kontakt psa z dzieckiem musi być przemyślany i nadzorowany, niczego nie wolno robić na siłę, za to ostrożnie i powoli, pies musi móc poznać nowego członka rodziny gdy przynosimy noworodka do domu po raz pierwszy, podobnie dziecko i pies muszą się na spokojnie poznać, gdy to pies przychodzi jako „nowy”;
  • pamiętajmy, że każde zwierzę ma również swój własny temperament indywidualny, więc szczególnie małych dzieci nie zostawiajmy samych z psem, nawet małym (konieczny nadzór rodzicielski);
  • ustalmy wspólnie z dziećmi jasne reguły kontaktu i opieki nad psem i przestrzegajmy ich, uczmy tez dzieci stosowania tych samych zasad i komend wobec psa, by kontakt był rozumiały, przewidywalny i bezpieczny;
  • uczmy tez dzieci czego nie wolno psu robić, co jest dla niego krzywdą i rzeczą bolesną, niech dzieci nabędą empatii i szacunku do potrzeb i ciała podopiecznego – zwierzę nie jest rzeczą!
  • decydując się na psa trzeba też pamiętać, że dopiero dziecko w wieku szkolnym będzie mogło w pełni opiekować się zwierzakiem, małe dzieci tego nie potrafią;
  • jeśli mimo wszystko nie zechcemy mieć psa, to nie separujmy swoich dzieci od psów, nabędą wtedy chorobę nazywaną dogofobia!

Tagi artykułu: