Udostępnij ten artykuł.

Współczesne teriery użytkowe

Teriery pierwotnie należały do grupy psów myśliwskich. Były bardzo cenione jako norowce i czworonogi polujące w grupie. Myśliwi wykorzystywali teriery w czasie polowań na wydry, lisy, borsuki oraz szczury. Większość terierów zatraciła swoje dawne funkcje użytkowe i pełni obecnie funkcję psów do towarzystwa.

Foksteriery, niemieckie teriery myśliwskie i airedale terriery.

Najcenniejsze współczesne teriery użytkowe to foksteriery. Foksteriery są znanymi i cenionymi psami myśliwskimi, które nie zatraciły swoich funkcji użytkowych. Nazwa rasy składa się z dwóch członów: „terra”, czyli z łaciny „ziemia” i „fox”, czyli z języka angielskiego „lis”. Foksteriery występują w dwóch odmianach: szorstkowłosej i krótkowłosej. Czworonogi powstały w  wyniku skrzyżowania black i tan teriera oraz bulteriera kilkaset lat temu. Pełne ukształtowanie rasy i opracowanie wzorca nastąpiło w Anglii w wieku XIX. Przodkiem dzisiejszych czworonogów był foksterier gładkowłosy, z którego wyhodowano odmianę szorstkowłosą.
Foksteriery to dość duże psy, które osiągają do 40 centymetrów wysokości w kłębie. Ich sylwetka wpisuje się w kształt kwadratu. Waga waha się w granicach 10 kilogramów. Z obu odmian popularniejsza wydaje się szorstkowłosa. To właśnie szorstkowłose osobniki są z reguły wykorzystywane do pracy w norach i wyławiania pomniejszej zwierzyny.

Foksteriery to wszechstronne psy myśliwskie, które sprawdzają się także jako psy płoszące, goniące i szukające postrzałków. W razie potrzeby mogą pracować również w wodzie. Są dość łatwe w wyszkoleniu i bardzo inteligentne. Szybko reagują na komendy i  na najmniejszy ruch. Zdecydowana większość populacji pozostaje w rękach myśliwych, niemniej coraz więcej psów adaptuje się do życia w domach i pełni rolę psów do towarzystwa. Nie zmienia to jednak faktu, że foksy potrzebują dużej ilości ruchu i za żadne skarby i nie usiedzą w jednym miejscu.

Foksterier krótkowłosy kufa psa

Foksterier krótkowłosy

Foksteriery to nie jedyne psy użytkowe cenione przez myśliwych – równie popularne są Niemieckie teriery myśliwskie. Rasa została wyhodowana po I wojnie światowej, kiedy to kilku myśliwych opuściło szeregi Foxterrier Club, aby rozpocząć hodowlę czworonogów o najwyższych walorach użytkowych. Owymi hodowcami byli: Rudolf Friess, Walter Zangenberg i Carl-Erich Grunewald. Głównym celem hodowców było stworzenie rasy norowców o czarno podpalanym umaszczeniu. Przodkami dzisiejszych terierów niemieckich były cztery psy nieznanej proweniencji, niemniej bardzo podobne do foksterierów. W ciągu kilkudziesięciu lat podejmowano próby krzyżowania terierów z różnymi rasami psów m.in. staroangielskimi szorstkowłosymi terierami i terierami walijskimi. Tym sposobem otrzymano psa wszechstronnego, energicznego, lubiącego wodę, stosunkowo łatwego do układania i w prowadzeniu oraz posiadającego instynkt myśliwski.  Dla utrzymania czystości i użytkowności rasy utworzono w 1926 roku Deutsche Jagdterrier-Club. Współczesne psy są wykorzystywane do tropienia zwierząt – przede wszystkim lisów – co wiąże się z koniecznością rozkopywania nor oraz aportowania. Muszą być wystarczająco zacięte, aby w razie potrzeby wdać się w walkę z drapieżnikiem. Koniecznym elementem osobowości psa jest zawziętość. Wszystkie niemieckie teriery myśliwskie są bardzo samodzielne i mobilne, dlatego też nie powinny być trzymane w miastach. Psy nade wszystko cenią wolność – w zamknięciu tracą swoją naturalną ikrę i hart ducha. Wszystkie teriery mają ogromną potrzebę ruchu; uwielbiają wysiłek fizyczny i zabawy z właścicielem na świeżym powietrzu. Jeżeli jesteśmy aktywni i lubimy sport, możemy mieć pewność, że terier będzie partnerował nam w czasie wszystkich biegów, jazdy na rowerze czy aerobiku. To pies dla aktywnych.

 

Współczesne teriery użytkowe to także Airedale terriery, które były niegdyś wykorzystywany podczas polowań na wydry.  Dzięki swojej wszechstronności i wrodzonym umiejętnościom łowieckim szybko stał się ulubieńcem myśliwych, którzy dostrzegli w rasie ogromny potencjał. Niestety, współcześni myśliwi najwyraźniej nie doceniają umiejętności Airedale’a i dość niechętnie angażują czworonogi do swoich prac.
Airedale terrier, jak już zostało wspomniane, jest psem wszechstronnym. Lubi aportować ostrzałki, tropić i płoszyć, a nawet wystawiać. Psy nie sprawdzają się w roli norowców, gdyż są za duże. Jako dzikarze bywają natomiast zbyt pewne siebie i dość często rzucają się na zwierzynę, zamiast ją oszczekiwać. Airedale są nie tylko psami myśliwskimi, ale także dobrymi „pracownikami”. W czasie dwóch wojen światowych pracowały jako psy sanitarne i łącznościowe. Obecnie są często wykorzystywane w policji. Część osobników jest szkolona do pracy z osobami niewidomymi.

Współczesny terier użytkowy to Airedale terrier

Airedale terrier

Wszystkie teriery, niezależnie od tego czy nadal pełnią funkcje psów myśliwskich, czy też przeszły w „stan spoczynku”, mają silny instynkt łowiecki. Pomimo upływu czasu i stłamszenia instynktów przez staranną selekcję psy pozostały w duchu łowcami. Nawet mały York nie będzie zadowolony, jeżeli wprowadzimy go do domu, w którym mieszkają już inne zwierzęta.

Decydując się na teriera, musimy mieć świadomość, że wybieramy psa o silnym, twardym charakterze i dość opornego na szkolenia. Właściciele często uskarżają się na krnąbrne zachowanie swoich pupili i nieposłuszeństwo – to cena, którą musimy zapłacić za posiadanie uroczego psiaka. Jeżeli nie mieliśmy wcześniej do czynienia z psami, powinniśmy poważnie przemyśleć sens zakupu lub adopcji teriera. Psy bywają trudne w ułożeniu, niemniej kiedy już je okiełznamy, będziemy mogli się cieszyć się z posiadania psa bezwarunkowo nam wiernego i oddanego. Wystarczy odrobina cierpliwości, aby odnieść sukces.

Skoro pozostajemy w temacie myślistwa i łowów, zakończmy nasze rozważania miłym akcentem:

Pieśń myśliwska

Zagrajcie pobudkę, już dnieje, szarzeje,

Trop łatwo na rosie zobaczym;

Ruszajmy na bory, ruszajmy na knieje,

Potykać się z leśnym kudłaczem!

 Dwururka przez plecy, a trąbka u pasa -

 Niech krew się rozigra w nas żwawiej,

 A psiarnia ze smyczy niech sobie pohasa,

Niechaj się do pola zaprawi!

W dębowym, sosnowym ostępie czy borze,

Pocieszmy się dobrą nadzieją!

Nie idźcie za nami pudlarze i tchórze,

Was lasy litewskie wyśmieją!

Bo z dziadów, z pradziadów tu echo borowe

 Strzał celny rozeznać jest w stanie;

Kto trąbił w tych lasach, kto pił pogrzebowe,

 Ten zuchem od razu zostanie!

Tu każdy powinien domowe znać knieje

I każdy znać pole od dziecka.

Zagrajcie pobudkę: już dnieje, szarzeje:

Ozwiej się trąbko strzelecka!

Niech głosy po rosie zagrają, popłyną,

Aż echo drzemliwe zatrzęście!...

O rozbudź się krasna, o luba dziewczyno!

 Daj rączkę na drogę, na szczęście!

Władysław Syrokomla

Niemiecki terier myśliwski

Niemiecki terier myśliwski - Deutscher Jagdterrier

Tagi artykułu: