Udostępnij ten artykuł.

Wszystko o Owczarkach niemieckich

Owczarki niemieckie to jedna z najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych ras psów. Niemniej czy owa rozpoznawalność przekłada się na naszą wiedzę na temat „Wilczurów”?

Jak sama nazwa mówi, Owczarek niemiecki został wyhodowany w Niemczech. Jego korzenie sięgają wielu dziesiątek lat wstecz. Rasa od zawsze była związana ze służbami – czy to porządkowymi czy ratowniczymi. Gdy w Europie Środkowej nastąpił gwałtowny rozwój miast, pociągnął on za sobą wzrost przestępczości. Moment ten pokrył się z rozwinięciem ruchu kynologicznego w tej części Europy. Z tego też powodu zainteresowano się rolą psa służbowego. W Niemczech stworzono związek, którego celem był rozwój hodowli psów owczarskich i stróżujących. Właśnie w tych rasach widziano bowiem dobry materiał na psy służbowe dedykowane wojsku i policji. Największą uwagę członków związku przykuł pies w typie pierwotnym. Był on niezwykle silny, a przy tym wytrzymały i sprężysty. Osiągał około 60 cm wysokości w kłębie. Co więcej jego charakter również odpowiadał wymogom stawianym psom służbowym.  Czworonóg odznaczał się wysokim poziomem inteligencji, pojętnością i szybkością przyswajania informacji. Był przy tym posłuszny i wierny swojemu panu. Zawsze pozytywnie nastawiony do ludzi spokojnych, których oceniał jako godnych zaufania. Jednak, gdy ktokolwiek wzbudzał jego podejrzenia, bacznie go obserwował i nie pozwalał na jakikolwiek fałszywy ruch. Te wszystkie cechy sprawiły, że doskonale nadawał się do pracy w policji czy wojsku. Przy odpowiednim wychowaniu i prowadzeniu był niezastąpiony w swojej pracy. Pierwszym „egzemplarzem” Owczarka niemieckiego był pies Hektor Linksrhein. Kupił go Max von Stephanitz i – nadając mu nowe imię Horand von Grafrath – zarejestrował pod numerem jeden w księdze hodowlanej Owczarków niemieckich. Później, aby rozwinąć rasę, von Stephanitz wraz ze swoimi współpracownikami, rozpoczął poszukiwania suk, które wyglądem i charakterem były zbliżone do psa w typie Horada. W ten sposób stworzono hodowlę Owczarka niemieckiego, a potomkowie Horada stali się kontynuatorami te rasy. Chów krewniaczy spowodował, że rasa zaczęła znacznie odbiegać od wzorca wypracowanego przez Von Stephanitza. Dodatkowo hodowcy kierunkowali rozwój rasy podług własnych zainteresowań i preferencji. W związku z tym hodowla Owczarka początkiem XX wieku przybrała niepożądany kierunek. Psy stały się zbyt wysokie, kwadratowe i niezgrabne. Co więcej ich charakter również zmieniał się na niekorzyść. Z tego też powodu Max von Stephanitz , w 1922  roku, wprowadził pewien system, który miał regulować i kontrolować wzór rasy. Opierało się to głównie na kontroli psów, które były przeznaczone do rozpłodu. Tym tez sposobem powrócono do wzorcowego rejestru.

Kariera Owczarka niemieckiego od tego momentu znacznie się rozwinęła. Wprawdzie, w ciągu 100 lat wzorzec rasy nieraz ulegał zmianie, co było jednak zdeterminowane chęcią udoskonalania rasy w celu uzyskania jak najlepszego i najwydajniejszego psa.

Owczarki niemieckie

Owczarki niemieckie dzień w dzień zyskują na popularności. Obecnie, na całym świecie, żyje około miliona osobników tej rasy.

Wszystko o owczarkach niemieckich – ogólna charakterystyka

Współczesne Owczarki to psy masywne i silne. Ich wymiary oscylują w granicach 60 - 65 cm w kłębie dla psa oraz 55 - 60 cm dla suki. Psy są  zbliżone budową do psa pierwotnego i wilka, stąd ich potoczna nazwa wilczur. Tułów psów jest lekko wydłużony, sylwetka umięśniona. Owczarki mają opadającą w kierunku zadu linię grzbietową. Taka budowa pozwala mu być zwinnym i wytrzymałym. Przednie, długie i proste łapy oraz właściwe ukątowanie tylnych kończyn sprawiają, że Owczarki mają niezwykłą łatwość wyrzutu nóg do przodu. Umożliwia im to szybki i długi bieg.

Bardzo charakterystyczne dla tej rasy jest podział na dwie linie: eksterierową i użytkową. W linii pierwszej osobniki mają znacznie obniżony zad, łukowaty kręgosłup, a także większe kątowanie nóg. Owczarki niemieckie użytkowe mają natomiast mniejsze kątowanie oraz bardziej prosty kręgosłup. Nie są to raczej psy wystawowe.

Owczarek posiada dużą głowę z kufą, która stanowi połowę jej długości. Do tego dochodzą duże, ale naturalnie stojące uszy.

Owczarek niemiecki krótkowłosy

Kiedyś rozróżniano trzy odmiany rasy ze względu na rodzaj sierści: Owczarek niemiecki krótkowłosy, Owczarek niemiecki długowłosy oraz Owczarek niemiecki szorstkowłosy. Obecnie dopuszczana jest wyłącznie odmiana krótkowłosa. Owczarki niemieckie długowłose nie odpowiadają wzorcowi, ale psy nie zostały zupełnie wyeliminowane z hodowli. Szata składa się z twardego, gęstego i ściśle przylegającego włosa okrywowego oraz podszerstka. Umaszczenie Owczarka niemieckiego jest każdemu znane: czarne z podpalaniem w odcieniu płowym, żółtym bądź jasnoszarym. Rzadziej zdarza się odcień czerwonawy. Dopuszczalna jest biała plama na piersi bądź wewnętrznej stronie nóg. Jest to jednak niepożądana cecha i dąży się do jej wyeliminowania. Brak czarnej maski, jasne oczy czy jasne oznaczenia są oceniane jako niedostatki w pigmentacji.

Biały owczarek jest w Europie całkowicie nieakceptowany. Choć nadal rodzą się białe osobniki, są one z zasady odrzucane i nie cieszą się uznaniem hodowców. Z kolei w Stanach Zjednoczonych czy Kanadzie psy są rejestrowane nieraz jako odrębna rasa - American White Shepherd.

Owczarki niemieckie to psy ogromnie popularne na całym świcie, co nie jest dziełem przypadku. Czworonogi są bowiem bardzo inteligentne i niezwykle szybko się uczą. Co więcej wykazują wielką chęć do pracy i są bardzo wytrzymałe. Doskonale sprawdzają się jako psy użytkowe, głównie służbowe.

Plusy i minusy posiadania Owczarka niemieckiego

Owczarki to psy, którym można zaufać i polegać w każdej sytuacji. Niestety, psy są bardzo samodzielne i dominujące – wymagają systematycznego szkolenia i treningu posłuszeństwa. Przy umiejętnym prowadzeniu jest całkowicie uległy wobec swojego właściciela, a co więcej totalnie lojalny wobec niego i wierny. Bardzo łatwo dostosowuje się do różnych sytuacji, chętnie wykonuje polecenia czy stawiane przed nim zadania. To pies, który ewidentnie lubi pracę. Może w niej kształtować swoje umiejętności oraz wykorzystać pokłady energii, które posiada. Potrzebuje dużej dawki ruchu, codziennych ćwiczeń i coraz to nowszych zadań do wykonywania. Owczarek, którego traktujemy wyłącznie jako psa rodzinnego, zacznie się nudzić i może sprawiać problemy wychowawcze. Właściciel musi mu zatem zapewnić odpowiednią ilość ruchu; jest, więc zdecydowanie polecany osobom aktywnym i lubiącym spędzać czas na świeżym powietrzu. Musimy pamiętać, że pies potrzebuje bliskiego kontaktu ze swoim właścicielem. Kontakt nie może ograniczać się jedynie do biegania wokół pana czy wyprowadzania na spacery. Musi to być kontakt aktywny, który wiąże się z wykonywaniem zadań. Tylko w ten sposób energia, którą posiadają niemieckie owczarki, jest w stanie znaleźć swoje ujście. Powiedzenie, że szczęśliwy pies to pies zmęczony, potwierdza się tu w stu procentach.

Jeśli zapewnimy Owczarkowi niemieckiemu odpowiednią dawkę ruchu, zyskamy doskonałego przyjaciela i członka rodziny. W stosunku do najbliższych jest niezwykle posłuszny, miły i bezgranicznie wierny. Potrafi być przemiłą maskotką, która uwielbia pieszczoty. W stosunku do obcych jednak jest zdystansowany i powściągliwy. Nie jest jednak agresywny, a raczej „bada teren”.

Grupa Owczarków niemieckich

Podsumowując, Owczarki niemieckie są doskonałymi towarzyszami dla osób aktywnych. Świetnie sprawdzają się w roli obrońców czy stróżów. Gdy posiadamy odpowiednią wiedzę i doświadczenie, możemy wychować je na wspaniałych towarzyszy. Jednak nieumiejętne prowadzenie czy niezapewnienie wystarczającej ilość ruchu może sprawić nam wiele kłopotów.

Owczarki a dziecko

Owczarek niemiecki, wbrew swojemu dość groźnemu wglądowi i wielkości, jest doskonałym towarzyszem dla dziecka. Potrafi bawić się z nim godzinami i nigdy się nie nudzi. Jest także bardzo opiekuńczy i tolerancyjny. Bez obawy można wprowadzać Owczarka do rodziny, w której są dzieci. Jednak trzeba cały czas pamiętać, że jedynie dobrze wychowany Owczarek niemiecki  będzie dobrym towarzystwem dla Twojego dziecka. Możesz pozwolić im na wspólne zabawy jedynie pod nadzorem dorosłego.

Choroby Owczarka niemieckiego

Owczarek niemiecki to pies dużych rozmiarów, więc podobnie jak inne tego typu psy może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych. Czasem również, chociaż znacznie rzadziej, zdarza się dysplazja stawu łokciowego. Schorzenie, odpowiednio wcześnie wykryte, jest w pełni uleczalne.

Owczarki chorują często na demielinizację rdzenia, czyli uszkodzenie osłonki włókien nerwowych występujących w rdzeniu kręgowym. Czasem, choć niezwykle rzadko, pojawić się może padaczka, alergie skórne czy zapalenie tkanki kostnej.

Inną chorobą psów dużych ras jest skręt żołądka. U Owczarków ryzyko zachorowania jest średnie.

Pielęgnacja Owczarka niemieckiego nie jest zbyt czasochłonna. Właściwie ogranicza się do regularnego szczotkowania sierści, które musimy wykonywać minimum dwa razy w tygodniu. Trzeba również pamiętać, że podczas zmiany sierści Owczarki linieją bardzo obficie.

Kąpanie psa nie jest konieczne, a wręcz niewskazane. Zwykle wystarczające są dwie kąpiele rocznie.

Owczarki niemieckie to psy niezwykle inteligentne i oddane swojemu właścicielowi. Jeśli umiejętnie będziemy je prowadzić staną się nieocenionym towarzyszem i przyjacielem na lata.

Tagi artykułu: