Udostępnij ten artykuł.

Wzorzec Owczarka Podhalańskiego (FCI nr 252)

Polski Owczarek Podhalański to rasa psów górskich rodem z Podhala. Są to zwierzęta majestatyczne i dystyngowane, a przy tym są bardzo dobrymi stróżami i obrońcami. Lubią też dzieci. Masz zamiar kupić psa polskiej rasy, to konieczne poznaj wzorzec Owczarka Podhalańskiego (FCI nr 252). Jeszcze dziś sprawdź, do kogo pasuje Polski Owczarek Podhalański.

Wzorzec Owczarka Podhalańskiego (FCI nr 252)

Polski Owczarek Podhalański, zwany też owczarkiem tatrzańskim lub owczarkiem podhalańskim (ang.Tatra shepherd dog), to jedna z kilku rodzimych polskich ras psów. Zgodnie z decyzją FCI, aktualny wzorzec dla rasy Polski Owczarek Podhalański ma nr 252 i opublikowano go 08.06.1988 r. W ramach tego wzorca Podhalany klasyfikuje się do Grupy 1. Owczarki i psy pasterskie (oprócz szwajcarskich psów pasterskich) oraz Sekcji 1. Owczarki. Rasa ta nie podlega próbom pracy, mimo, iż są to psy użytkowe. Zgodnie z przeznaczeniem, Polski Owczarek Podhalański to pies pasterski i stróżujący. Od wieków użytkowano go w ten sposób, w hodowli bydła i owiec w rejonach górskich. Obecnie to również pies użytkowany do pilnowania obejść i domostw, a także jako pies obronny oraz reprezentacyjny i do towarzystwa. Owczarek Podhalański uformował się w polskich Tatrach i Karpatach (kraj pochodzenia – Polska).

Długość życia owczarka podhalańskiego

Polski Owczarek Podhalański żyje średnio około 10 do 12 lat. Niektóre źródła podają też przedział wiekowy 12-16 lat. W każdym razie dobrze utrzymane i zadbane osobniki żyją dłużej niż średnia dla tej rasy.

wzorzec owczarka podhalańskiego wg wzorca

Zachowanie/charakter

Polski Owczarek Podhalański ma ogólnie spokojny temperament, jest też bardzo inteligentny i czujny. Jednak rasa ta nie nadaje się dla każdego, ponieważ są to psy stanowcze i o silnym charakterze. Potrafią być uparte i trudne w szkoleniu. Nadają się tylko dla osób doświadczonych i bardzo umiejących radzić sobie z psami, znających ich psychikę. Podhalany to urodzeni stróże i obrońcy, więc obcych ludzi i zwierzęta traktują jak intruzów i zagrożenie, mogą, więc być wtedy stanowczo agresywne. Swoje zamiary oznajmiają gromkim szczekaniem (szczególnie suki są bardziej szczekliwe), co może być uciążliwe dla sąsiadów. Z powodu dużych gabarytów, gęstego i obfitego futra liniejącego sezonowo, a także potrzeb ruchowych – owczarki te wymagają dużo ruchu i sporej przestrzeni. Nie nadają się, więc do mieszkania w mieście i w bloku. Najlepiej czyją się w domu na wsi, na przedmieściach, z dużym ogrodem. Plusem jest też, że lubią dzieci, które traktują czule i łagodnie.

Wzorzec Owczarka Podhalańskiego (FCI nr 252) – wygląd ogólny

Polski Owczarek Podhalański ma ogólnie spore rozmiary, imponujący wygląd i mocną, zwartą, masywną budowę. Sylwetka tych psów na widoku z boku jest prostokątna, a tułów dość długi (u psów tułów jest nieznacznie krótszy, w porównaniu z sukami) i dobrze umięśniony, znamionując dużą moc i siłę fizyczną. Odznaczają się przy tym jednak wielką gracją i elegancją w chodach oraz wyglądzie. Wysokość w kłębie u psów rasy Polski Owczarek Podhalański wynosi 65-70 cm u psów i 60-65 cm u suk, przy masie ciała równej minimum 50 kg u psów i min. 45 kg u suk.

Głowa

Polski Owczarek Podhalański ma suchą głowę o proporcjonalnej wielkości. Trzyma ją zawsze (i gdy stoi i w ruchu) średnio wysoko. Na widoku z profilu mózgoczaszka jest lekko wypukła i od przodu ma płytką bruzdę czołową. Krawędź czołowa jest niemocno załamana, lecz wyraźnie zaznaczona. Średnio wielkie i osadzone lekko skośnie oczy mają ciemnobrązową tęczówkę, są wyraziste i spokojne, mają też ciemne krawędzie powiek (najlepiej czarne). Mocna w budowie kufa stopniowo zwęża się ku przodowi. „Jej długość lekko przekracza, lub jest równa długości czaszki”. Średniej wielkości nozdrza (trufla) są czarne i szeroko otwarte, a grzbiet nosa szeroki.

owczarek podhalański wzorzec rasy

Podhalany mają też mocne szczęki o zgryzie nożycowym (dopuszczalny jest też zgryz cęgowy). Pożądane są przylegające i naprężone wargi, o ciemnych krawędziach. Uzębienie mocne i regularnie osadzone. Ruchliwe uszy mają być „osadzone dokładnie na wysokości zewnętrznego kąta oka lub nieco wyżej”. Są do tego dosyć grube, dobrze owłosione i mają średnią długość. Ich kształt jest trójkątny, a krawędź przednia dotyka głowy.

Korpus

Szyja u tej rasy ma średnią długość, a do tego jest muskularna i nie ma podgardla. Sierść na niej tworzy obfitą kryzę. Górna linia szyi jest wzniesiona ponad poziomą, prostą linię grzbietu. Tułów jest masywny i stosunkowo długi, z wyraźnie zaznaczonym i szerokim kłębem oraz szerokim grzbietem i głęboką klatką piersiową. Żebra są nieco płaskie i skośne, a brzuch tylko lekko podkasany. Lędźwie też są szerokie, a ponadto dobrze związane i z lekko spadzistym zadem. Ogon jest niezbyt wysoko osadzony i zawsze noszony poniżej poziomej linii grzbietu. Tylko w podnieceniu pies może go unosić wyżej nad grzbiet. Nie może go jednak zakręcać (wada). W spoczynku opuszczony ogon ma sięgać do stawu skokowego. Jego koniec może się lekko wyginać do góry.

Kończyny

Polski Owczarek Podhalański ma muskularne i dosyć grube kończyny, o mocnej lecz nie za ciężkiej kości. Na widoku z przodu, łapy przednie mają być proste i pionowe, podobnie jak łapy tylne na widoku od tyłu (tylne nogi są też nieco odstawione do tyłu, a do tego umiarkowanie kątowane). Łopatki są przylegające i lekko skośne. Śródręcze łap przednich jest nieznacznie wysunięte ku przodowi, a śródstopie łap tylnych jest ustawione pionowo. Palce wszystkich łap są „zwarte w stosunkowo dużą, owalnego kształtu piąstkę”. Pomiędzy nimi znajduje się dosyć obfite owłosienie (niezbędne szczególnie do ochrony łap w zimie). Opuszki palcowe są ciemno wybarwione (czarne), mocne i twarde. Również mocne i twarde są tępo zakończone pazury (pożądane jest, by były ciemne, czarne).

Okrywa włosowa i umaszczenie

Polski Owczarek Podhalański ma dosyć krótką i gęstą sierść na głowie i kufie oraz na przedniej stronie nóg (od stawu skokowego w dół). Na szyi i podbrzuszu sierść jest długa (nieco dłuższa na szyi tworzy bogatą kryzę), gęsta i prosta lub lekko falista, z obfitym podszyciem i twardawa w dotyku. Na udach psy te również mają obfite i długie owłosienie, zebrane w tzw. portki. Obficie owłosiony i do tego pięknie puszysty jest też ogon. Umaszczenie Podhalanów zawsze jest jednolicie, czysto białe (ewentualny kremowy nalot jest niepożądany, a łaty wręcz niedopuszczalne). Nos (trufla), wargi i obwódki oczu muszą być jednolicie czarne.

młode szczeniaki owczarka podhalańskiego

Wady

U rasy Polski Owczarek Podhalański za wady uznaje się każde odstępstwo od wzorca FCI. Ocena każdej wady ma być przy tym „proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa”. Wśród cech uznawanych za wady, we wzorcu FCI wymieniono: silne zaznaczenie bruzdy czołowej na głowie, jasne oczy (tzw. oczy niedźwiedzie), entropium, słabą pigmentację nosa oraz powiek i warg (mają być całkiem czarne), wysoko osadzone i skierowane do tyłu lub kopiowane uszy, szyję noszoną poziomo, przebudowany zad, noszony stale nad linią grzbietu ogon (ma być noszony niżej tej linii, a tylko w momencie ekscytacji może być wyżej), brak kryzy z sierści na szyi, brak piór z sierści na kończynach, obecność ostróg, brak włosów między palcami. Za wady dyskwalifikujące we wzorcu FCI uznaje się: agresywność lub bojaźliwość, nerwowe usposobienie, spiczastą kufę, słabo zaznaczony stop, przodozgryz lub tyłozgryz, znaczne braki zębowe, ektropium. kędzierzawą lub jedwabistą szatę włosową, brak podszerstka, łaciatość (nawet mało widoczna kremowa) i kolorowe pasemka w barwie sierści. Ponadto we wzorcu zaznaczono też, że „psy o fizycznych anomaliach lub wykazujące anormalne zaburzenia zachowania, powinny być dyskwalifikowane”. Jak u każdej rasy, co oczywiste, tu także „psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie”.

Tagi artykułu: