Rasa: Akita amerykańska (Duży japoński pies)

AKITA AMERYKAŃSKA

Historia

Akity amerykańskie i Akity japońskie mają wspólne korzenie. Na początku XVII wieku w regionie Akita wyhodowano średniej wielkości psy (tzw. Akita Matagi), które miały być wykorzystywane w czasie polowań na niedźwiedzie. W ciągu kolejnych stuleci funkcje czworonogów nieco ewoluowały, niemniej do ich głównych zadań wciąż należały uliczne walki z innymi psa. Począwszy od 1868 roku krzyżowano Akity z przedstawicielami rasy Tosa oraz z Mastiffami. Na skutek krzyżowania uzyskano psy dużych rozmiarów, które zatraciły cechy typowe dla szpiców.
W XX wieku zakazano walk psów, zatem Akity stały się bezrobotne. Na całe szczęście rasa przetrwała i już w 1931 r. wytypowano dziewięć najlepszych psów, które zostały uznane za japońskie „pomniki przyrody”. Tytuł może wydawać się dość żartobliwy, niemniej dowodzi, że psy przetrwały w świadomości Japończyków, stając się poniekąd ich dobrem kulturowym.

szczeniak akity amerykańskiej Simba

Podczas II wojny światowej większość psów została zabita, albo zdechła z głodu. Psie skóry były stosowane powszechnie do produkcji wojskowych mundurów, co może wydawać się dość okrutne, jednak nie sposób kłócić się z wojennymi realiami. Policja japońska zarządziła nawet łapanki psów, oszczędziwszy tylko owczarki niemieckie. Miłośnicy rasy Akita amerykańska nie chcieli pozwolić, aby psy wyginęły, zatem posuwali się do podstępu i krzyżowali Akity z Owczarkami. Na niewiele się to jednak zdało. Władze były nieprzejednane, skutkiem czego w 1945 roku liczebność populacji Akit była bliska zeru. Tuż po wojnie miłośnicy i hodowcy wyodrębnili trzy typy czworonogów: Akita Matagi, Akita do walk psów oraz Owczarko-Akita. W niedługim czasie rasę zrekonstruowaną, a część jej przedstawicieli wywieziono do Stanów Zjednoczonych. W 1956 r. założono nawet Amerykański Klub Akity (Akita Club of America – ACA), a niespełna szesnaście lat później Amerykański Związek Kynologiczny wpisał rasę do swojego rejestru. W tym miejscu możemy mówić, że drogi Akity japońskiej i Akity amerykańskiej na stałe się rozeszły. Japoński Kennel Club (JKC) i AKC nie przeprowadziły żadnych ustaleń odnośnie do uznania rodowodu Akit. Skutek był opłakany: Akity japońskie nie mogły być sprowadzane na terytorium Stanów Zjednoczonych. Z powodu niedociągnięć formalnych w USA rozwinęła się zupełnie inna odmiana Akit.

Nie ulega jednak wątpliwości, że to wersja japońska jest bliższa „oryginałowi”. Począwszy od 1950 roku psy były bowiem krzyżowane z akitami matagi celem odtworzenia oryginalnego typu rasy.

Wygląd

Akita amerykańska ma masywną, ale proporcjonalną sylwetkę. Czaszka płaska między uszami i dość szeroka. Szczęki szerokie i potężne. Kufa także szeroka i pełna. Odległość od nosa do stopu pozostaje w stosunku 2 do 3 do odległości mierzonej od stopu do potylicy. Stop dobrze zdefiniowany. Nos szeroki i czarny. Uszy są cechą charakterystyczną tej rasy: mocno wyprostowane, małe w stosunku do wielkości głowy,  trójkątne, o lekko zaokrąglonych końcach i szerokie u nasady. Oczy ciemnobrązowe, małe, głęboko osadzone i lekko skośne. Powieki czarne i mocno przylegające do gałek ocznych. Zęby mocne, ustawione w zgryzie nożycowym, choć zgryz cęgowy również jest dopuszczalny. Szyja gruba i muskularna, stosunkowo krótka, rozszerzająca się stopniowo w kierunku ramion. Sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta. Wysokość w kłębie pozostaje w proporcji 9 do 10 do długości mierzonej od kłębu do nasady ogona. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, sięgająca do łokci. Żebra dobrze wysklepione, klatka piersiowa dobrze rozwinięta.

Ogon długi i obficie owłosiony, osadzony wysoko i noszony nad grzbietem. Kończyny przednie i tylne o mocnym kośćcu, proste. Uda dobrze rozwinięte. Stawy kolanowe i skokowe umiarkowanie wygięte. Wilcze pazury na przednich kończynach generalnie się usuwa, zaś na tylnych kończynach – zawsze się usuwa. Psy posiadają podwójną powłokę włosową. Podszycie grube, miękkie, gęste i krótsze od zewnętrznej powłoki. Okrywowy włos jest prosty, szorstki i lekko stojący. Włos na głowie, nogach i uszach krótki. Długość włosa na kłębie i zadzie – około dwa cale. Akity amerykańskie występują w wielu typach umaszczenia.

Wysokość w kłębie dla dorosłych psów wynosi od 26 do 28 cali (66 - 71 cm). Suki są sporo mniejsze i mierzą średnio od 24 do 26 cali (61 - 66 cm). Waga samców nie powinna przekraczać 75 - 120 funtów (34 - 54 kg). Suki ważą średnio 75 - 110 funtów (34 - 50 kg). 

Temperament

Akita jest posłusznym, inteligentnym, odważnym i nieustraszonym czworonogiem. Uwielbia spędzać czas z rodziną i jest bardzo czuła dla wszystkich jej członków. Nie można jednak zapominać, że psy wymagają konsekwentnego prowadzenia i dobrego przeszkolenia w okresie szczenięcym. Jeżeli odpuścimy sobie trening możemy spodziewać się, że nasz czworonóg wyrośnie na zwierzę krnąbrne, agresywne i posiadające skłonności dominacyjne. Celem szkolenie tego psa jest osiągnięcie statusu przywódcy stada . Jeśli pies może uwierzyć, że jest liderem w grupie ludzi, stanie się bardzo zaborczy.

Zdrowie

Akita amerykańska może zachorować na przypadłości typowe dla ras psów dużych, np. dysplazję stawów biodrowych. Niektóre osobniki chorują również na: niedoczynność tarczycy i autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, choroby immunologiczne (takie jak VKH i pęcherzyca), problemy skórne, zwichnięcie rzepki etc. Długość życia psów wynosi około 10-12 lat.

Pielęgnacja

Gruby, sztywny, krótki i zwarty włos potrzebuje znaczącego groomingu. Kąpiele nie powinny być wykonywane zbyt często. Włos jest zrzucany średnio dwa razy do roku.

Inna nazwa rasy to Duży pies japoński. Wygląd Akity amerykańskiej znacznie odbiega od pierwowzoru. Współczesne czworonogi mają niewiele wspólnego z oryginalnymi japońskimi szpicami.

Wysokość: wysokość w kłębiedla psów wynosi 66-71 cm w kłębie, natomiast dla suk 61-66 cm.

Waga: waga psówwaha się w granicach 34-54 kg. Samice są lżejsze i ważą od 34 do 50 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalny jest praktycznie każdy typ umaszczenia. U odmiany łaciatej kolor powinien zajmować przynajmniej 1/3 powierzchni ciała; występuje też charakterystyczna czarna maska.

Pielęgnacja: Akita amerykańska dwa razy do roku intensywnie linieje i wymaga wówczas wzmożonego szczotkowania.

Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa. Najczęściej występującymi schorzeniami są: dysplazja stawów biodrowych, skręt żołądka, alergiczna choroba skóry zwana pęcherzycą oraz problemy natury okulistycznej.

Rodzina: Akita amerykańska jest psem wymagającym doświadczonego hodowcy. Ma silną osobowość i przy nieprawidłowym prowadzeniu może zdominować domowe stado. Cechami dlań charakterystycznymi są: silny instynkt terytorialny i poczucie niezależności. Akita może być agresywna w stosunku do innych psów. Jest doskonałym psem stróżującym, a na psa rodzinnego nadaje się tylko pod warunkiem konsekwentnego prowadzenia.

Inne nazwy: American Akita,  Duży japoński pies, Great japanese dog.

Cena szczeniąt z rodowodem  4000 - 10000 złotych. Źródło (Google, Olx). Ceny z roku 2021.

Klasyfikacja FCI - grupa V, sekcja 5 (szpice azjatyckie i i rasy pokrewne), numer wzorca 344. Nie podlega próbom pracy.