Pies Alaskan Klee Kai to rzadka rasa psa nazywana ‘miniaturowym Husky’. Jeżeli przyjrzymy się Alaskanowi rzeczywiście dostrzeżemy rażące podobieństwo do oryginału. Koniec końców warto pamiętać, że rasa była i jest hodowana wyłącznie dla wyglądu! Wbrew popularnemu przekonaniu Alaskan Klee Kai nie ma zbyt wiele wspólnego z Siberian Husky. Na pierwszy rzut oka przypomina Alaskana.
Alaskan Klee Kai mają piękną czarną maskę wokół oczu. Same oczu mogą przybierać barwę: niebieską, brązową lub niebiesko-brązową. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: czarno-biały, szary i biały, a w rzadkich przypadkach także czerwony i biały. Osobniki o biało-czerwonym umaszczeniu są jednak rzadko spotykane. Alaskan Klee Kai może mieć krótki lub długi włos. Psy hodowane są w trzech odmianach, które różnią się między sobą wysokością w kłębie:
- Psy w typie Toy osiągają do 13 cali wysokości (ich waga waha się w granicach dziesięciu funtów);
- Miniaturki mierzą od13do 15 cali wysokości w kłębie, a ich waga kształtuje się w przedziale od dziesięciu do piętnastu funtów);
- Standardowe Alaskan Klee Kai mierzą od 15 do 17 cali, a ich waga nie przekracza piętnastu-dwudziestu funtów.
W przeciwieństwie do Siberian Husky Alaskan Klee Kai są zwykle ostrożne wobec obcych, dlatego też powinny być intensywnie uspołeczniane jako szczenięta. Jeżeli właściciele zaniechają treningu psy mogą stać się z czasem nieśmiałe i wycofane. Podobnie jak wiele innych małych ras Alaskany mają skłonności dominacyjne i są mocno przywiązane do swojego terytorium.
Psy dobrze dostosowują się do życia w miastach. Należy im tylko zapewnić codzienną dawkę ruchu. Mogą żyć również na zewnątrz, pod warunkiem, że mają jakieś schronienie.
Szczeniak Alaska Klee Kai siedzący na trawie
Historia Alaskan Klee Kai
Alaskan Klee Kai został opracowany przez Lindę S. Spurlin z Wasilli na Alasce. Od początku lat 70-tych Spurlins starannie selekcjonowała psy, które spełniały wszystkie wymagania – zarówno jeżeli chodzi o wygląd, jak i solidność – aby pokazać je światu w 1988 roku. Hodowcy byli i nadal są bardzo zdeterminowani i za wszelką cenę pragną uniknąć problemów zdrowotnych rasy. Z tego też powodu liczebność rasy pozostaje na dość niskim poziomie. Rasa Alaskan nazywała się początkowo "Klee Kai Alaska", ale w 1995 roku nazwa została zmieniona na "Alaskan Klee Kai".
Alaskan Klee Kai został uznany przez United Kennel Club 1. stycznia 1997.
Cechy ogólne psa Alaskan Klee Kai
Pies Alaskan Klee Kai to mniejsza wersja Alaskan Husky. Jego głowa przybiera kształt klina, a oczy obleka czarna maska. Pies ma stojące uszy i podwójny płaszcz. Długość korpusu jest tylko nieco większa niż wysokość w kłębie. Ogon dobrze owłosiony, zwija się z tyłu lub na boki, kiedy pies jest czujny i podekscytowany. Alaskan Klee Kai jest rasą północną należącą do rodziny szpiców.
Pies Alaskan Klee Kai
Wygląd Alaskan Klee Kai
Najbardziej charakterystyczną cechą Alaskan Klee Kai jest maseczka, która musi być wyraźnie widoczna. Głowa jest wolna od zmarszczek, proporcjonalna do wielkości ciała, z umiarkowanym stopem. Patrząc z góry lub z boku, kufa i czaszka zwężają się w kierunku nosa, tworząc klin. Długość kufy od stopu do nosa jest równa lub nieco mniejsza od długości czaszki mierzonej od guza potylicznego do stopu. Dolna szczęka jest silna, ale nie wystająca. Wargi są szczelnie zamknięte i czarne, chociaż niekiedy mogą przybierać kolor wątroby (dopuszczalne u psów o czerwone-białym umaszczeniu płaszcza). Alaskan Klee Kai ma kompletny zestaw zębów ustawionych w zgryz nożycowy.
Nos czarny (różowe plamienia dopuszczalne); nos w kolorze wątroby dopuszczalny jest u psów o umaszczeniu biało-czerwonym. Oczy są średniej wielkości, migdałowate, ustawione ukośnie (niebieskie lub brązowe). Powieki czarne (jaśniejsze u psów o umaszczeniu biało-czerwonym). Uszy są ostre, wyprostowane, dobrze owłosione, w kształcie trójkąta, dość duże w stosunku do wielkości głowy. Uszy są niezwykle mobilne i wrażliwi na dźwięki.
Szyja średniej długości, wysklepiona i noszona z dumą. Kiedy pies porusza się kłusem, głowa noszona jest lekko do przodu.
Kłąb nieznacznie wyższy niż zad. Zad jest szeroki i lekko opadający. Lędźwie mocne i krótkie, ale węższe od klatki piersiowej i lekko podciągnięte. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka – patrząc z boku, najniższy punkt klatki piersiowej znajduje się tuż za przednią kończyną.
Ogon powinien być dobrze owłosiony i osadzony tuż poniżej linii pleców. Ogon może zwisać, gdy pies jest spokojny, ale tworzy fałdy, gdy pies jest podekscytowany lub biegnie.
Okrycie podwójne; szyja dobrze owłosiona. Podszerstek miękki i gęsty – dostatecznie długi, aby „podeprzeć” włos okrywowy.
Alaskan Klee Kai podczas tresury
Wysokość: Wyróżniamy trzy odmiany w obrębie rasy Alaskan Klee Kei: Toy, Miniaturową oraz wersję Standardową. Każda ma inną wysokość w kłębie i wagę.
Waga: jak wyżej
Umaszczenie: Najbardziej pożądanym typem umaszczenia jest biało-czarne. Oprócz tego występują umaszczenia: szary i biały oraz biały i czerwony.
Pielęgnacja: Psy mają gęsty podszerstek, który wymaga regularnego szczotkowania.
Zdrowie: Nie odnotowano typowych przypadłości właściwych dla tej rasy.
Rodzina: Psy są bardzo wierne i oddane swoim właścicielom. Wymagają odpowiedniej socjalizacji w okresie szczenięcym. Mają silny instynkt terytorialny.
Inne nazwy: klee kai
Cena szczeniąt to koszt 3000 złotych.
