Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Alaskan malamute

Historia

Nazwa rasy Alaskan Malamute pojawiła się po raz pierwszy w zapiskach północnoamerykańskich osadników i pochodzi od nazwy plemienia Malemutów, które żyło niegdyś na wyżynach zachodniej Alaski. Psy były hodowane pierwotnie do ciągnięcia sań, niemniej z czasem poczęto krzyżować je z innymi psami przybyłymi wraz z osadnikami w czasie gorączki złota. Na skutek licznych krzyżowań wyhodowano psy silne, niebywale wytrzymałe i bardzo postawne. Czworonogi bez problemu pociągały nawet bardzo duże ładunki. Na początku XX wieku liczba „rodowitych ” Malamutów osiągnęła wartość krytyczną. Pierwotne malamuty niemal wyginęły, dlatego też w okresie międzywojnia podjęto działania zmierzające do zachowania czystości rasy i jej rekonstrukcji. Na całe szczęście zabiegi przyniosły oczekiwany skutek, dzięki czemu Alaskan jest obecnie uznawany za jedną z najstarszych, a właściwie „najczystszych” ras na świecie.

Wygląd

We wzorcu opracowanym przez amerykański Kennel Club (AKC) stoi, że dorosłe samice powinny mierzyć około 23 cali (58 cm) wysokości w kłębie i ważyć około 75 funtów (34 kg). W przypadku samców idealną wysokością jest 25 cali (64 cm) w kłębie. Idealna waga kształtuje się w granicach 85 funtów (39 kg). Dużo cięższe lub dużo lżejsze osobniki są źle postrzegane.

Sierść Alaskan malamute składa się z dwóch warstw. Podkład ma oleistą i wełnistą strukturę i może być gruby na dwa cale. Zewnętrzna warstwa jest gruba i nieco odstająca (ale nie więcej niż jeden centymetr poza bokami ciała). Warto pamiętać, że Alaskan malamute jest hodowany dla siły i wytrzymałości, dlatego też wszystkie cechy fizyczne powinny odpowiadać pierwotnemu standardowi. Typowymi kolorami umaszczenia są odcienie szarości i bieli: soboli i biały, czarny i biały, szary i biały, czerwony i biały lub innego typu wariacje z bielą. Istnieje szeroki zakres oznakowań w rasie, w tym oznaczeń twarzy. Oznaczenia przybierają zazwyczaj barwę ciemnoszarą. Według standardu wyprowadzonego przez AKC, Alaskan Malamute powinny mieć dobrze owłosione ogony (w ruchu przypominające powiewające pióro), zawsze noszone nad grzbietem.  Ogon w „korkociąg” jest źle widziany, ale dopuszczalny.


  • Alaskan malamute

  • Alaskan malamute

  • Alaskan malamute

Oczy Alaskana malamuta mają kształt migdałowaty i mogą przybierać barwę brązową. Im wyraźniejszy, głębszy brąz tym lepiej. Uszy są noszone pionowo i mają kształt klina. Są małe w stosunku do głowy. Kufa jest głęboka i szeroka, zwężająca się nieco od czaszki do nosa. Nos i dziąsła czarne, chociaż niektóre Malamuty mają czarne nosy z różowym odcieniem. Alaskan malamute to rasa psa zaprzęgowego w typie szpica, zaliczana do ras pierwotnych.

Temperament

Alaskan Malamute nadal spełnia swoje pierwotne funkcje i jest wykorzystywany jako pies zaprzęgowy. Zdarza się, że niektóre psy są w stanie przeciągnąć ciężar o wadze 1000 kilogramów! Oczywiście wszystko zależy od ogólnej formy zwierzęcia i jego możliwości fizycznych. W historii odnotowano jednak pojedyncze przypadki, kiedy jeden Malamut przeciągnął ponad 3000 kilogramów!

Malamut zachowuje więcej pierwotnych form i funkcji niż większość ras współczesnych. Z tego też powodu może być dość trudny w prowadzeniu i szkoleniu. Psy są genetycznie predysponowane do życia w najtrudniejszych warunkach, dlatego też musiały rozwinąć w sobie pewne cechy (zaradność, suwerenność i inteligencję) i pracować niezależnie od człowieka. Aby ukończyć szkolenie pozytywnym wynikiem i nabrać pewności, że pies stanie się naszym sojusznikiem i przyjacielem, musimy  być przygotowani do wyczerpującego, ale bardzo motywującego treningu. Jeżeli nie masz doświadczenia w opiece nad psem, nie decyduj się na zakup Alaskan malamute. Być może będziesz miał szczęście i trafisz na czworonoga grzecznego i układnego, niemniej nie warto ryzykować.

Wielu właścicieli Malamutów zauważa jeszcze jeden poważny problem – popęd łupu.  Ze względu na pierwotnie pełnione funkcje Malamuty mają silnie rozwinięty naturalny instynkt myśliwski, który często kończy się pogonią za małymi zwierzętami takimi jak króliki, wiewiórki, kury czy koty. Trzeba dodać że nie jest to normą, wiele zależy od nas samych jak wcześnie będzie uspołeczniany nas pies i  przyzwyczajany do wielu nietypowych sytuacji.

Aby nieco ocieplić wizerunek czworonoga,  przypomnijmy, że psiaki uwielbiają ludzkie towarzystwo i są bardzo cenionymi psami rodzinnymi. Uwielbiają dzieci, niemniej z racji swoich potężnych gabarytów w domach z bardzo małymi dziećmi trzeba uważać żeby swoją masą ciała nie wyrządziły dziecku krzywdy. Będą najszczęśliwsze, mogąc mieszkać na przedmieściach lub na wsi. Potrzebują dużo ruchu, przestrzeni, powietrza i możliwości wybiegania się – to sprawia, że czują się szczęśliwe i spełnione. Istotną zaletą rasy jest umiarkowana hałaśliwość. Psy prawie w ogóle nie szczekają, a z właścicielem komunikują się przez krótkie „woo woo”. Alaskan malamute nie jest psem jednego właściciela. Rasa psów nie znosząca samotności i bezczynności. Najlepiej jak właściciel będzie osobą aktywną.

Zdrowie

W 2004 roku UK Kennel Club zlecił badanie zdrowia na grupie 14 Alaskan Malamutów. Średni czas życia wyniósł 10,7 lat, zaś główną przyczyną śmierci był rak (36%). Do najczęściej zgłaszanych problemów zdrowotnych zaliczamy: dysplazję stawów biodrowych oraz dziedziczną zaćmę. Innymi problemami zdrowotnymi są: napady padaczkowe występujące u małych szczeniaków, padaczka, wrodzone choroby serca, zaburzenia czynności nerek i choroby skórne.


  • Alaskan malamute

  • Alaskan malamute

  • Alaskan malamute

Użytkowość Alaskan malamute

Oto kilka propozycji psich sportów które może upawiać ze swoim alaskanem.

Canicross, inaczej energiczny marszobieg z psem, w czasie którego Malamut ma na sobie specjalną uprząż, a właściciel trzyma linki z amortyzacją. W czasie zawodów sportowych marszobiegi odbywają się na niewielkich dystansach, dlatego też są idealne dla początkujących marszerów. Jeżeli dopiero uczymy Malamuta pracy zaprzęgowej, canicross będzie dla niego idealny.

Dla sprawniejszych właścicieli polecamy Pulkę. Do Pulki potrzebna jest specjalna uprząż z rusztowaniem, do którego mocujemy wózek, jednak sami na niego nie wchodzimy. Naszym zadaniem jest podążać krok w krok za psem.

Osoby, które mają pod opieką tylko jednego alaskan malamuta, mają wiele możliwości. Jedną z najbardziej lubianych dyscyplin sportowych jest Skijoring, do którego potrzebne są narty biegówki oraz uprząż dla psa.

Bikejoring odbywa się na podobnych zasadach, tyle, że uprząż mocujemy do kierownicy roweru. Aby zapobiec wkręceniu się liny w koło, należy zamocować pałąk. Jeżeli czworonóg jest wystarczająco silny i szybki, jazda rowerem może okazać się prawdziwym wyzwaniem. Długość trasy nie powinna przekraczać 6-8 kilometrów i być możliwie jak najbardziej różnorodna (piach, kręte ścieżki, las). Pierwsza zabawa z rowerem może okazać się dla właściciela sporym przeżyciem. Malamuty nie są sprinterami, niemniej biegają w swoim ulubionym tempie, czyli w kłusie. Średnia prędkość na całej trasie nie powinna zatem przekraczać około 12 kilometrów na godzinę. 

Miłośnicy górskich wypadów z całą pewnością docenią sprawność i wytrzymałość Malamuta. Sport dla nich to Backpacking. Dorosły i wysportowany pies jest bowiem w stanie nieść bagaż stanowiący równowartość 1/3 masy jego ciała. Na samym początku warto obciążać Malamuta nieco mniejszymi ciężarami i stopniowo zwiększać ładunek. W normalnej sytuacji pies może nosić ciężkie bagaże nawet przez cały dzień. Bardzo istotne jest przy tym zachowanie balansu i rozmieszczenie ładunku w jukach zawieszonych po bokach ciała zwierzęcia.
Będąc w górach możemy spróbować tzw. dog trekkingu. Niezbędna jest to tego długa linka z amortyzatorem, uprząż lub szelki guard. Trasę pokonujemy szybkim, energicznym marszem.

Prostym domowym sposobem na rozładowanie energii Malamuta jest trening z oponą.  Aby zacząć trening wystarczy zakupić uprząż typu sled i linkę z amortyzatorem, na końcu której zostanie zamocowana opona. Treningi możemy zacząć z Malamutem półtorarocznym który ma pozytywny wynik badania na dysplazję. Początkowo nie dajemy dodatkowego obciążenia; dopiero z czasem zwiększamy ciężar i dokładamy do opony kolejne balasty.

Wysokość: Samice powinny mierzyć około 23 cali (58 cm) wysokości w kłębie. W przypadku samców idealną wysokością jest 25 cali (64 cm) w kłębie. I

Waga: Idealna waga dla samic to 75 funtów (34 kg). W przypadku samców – 85 funtów (39 kg).

Umaszczenie: Typowymi kolorami umaszczenia są odcienie szarości i bieli: soboli i biały, czarny i biały, szary i biały, czerwony i biały lub innego typu wariacje z bielą. Istnieje szeroki zakres oznakowań w rasie, w tym oznaczeń twarzy.

Pielęgnacja: Gęsta sierść sprawia, że psy są bardzo wrażliwe na upały i potrzebują regularnego nawadniania. Jeżeli pies mieszka na dworze, warto zorganizować mu dobre miejsce do wypoczynku umiejscowione w cieniu. W okresie wzmożonego linienia należy wyczesywać martwy włos codziennie. Alaskany są bardzo aktywną rasą i mają ogromne zapotrzebowanie na ruch.

Zdrowie: Najczęściej spotykanymi schorzeniami są: dysplazja stawów biodrowych oraz zaćma. Spora część przedstawicieli rasy umiera na raka.

Rodzina: Psy bardzo rodzinne i towarzyskie. Uwielbiają dzieci. Nie tolerują małych zwierząt. Powinny być konsekwentnie prowadzone już od wczesnego szczeniaka.

Inne nazwy : Malamut alaskan, malamute de Alaska.

Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone.

Cena szczeniąt z rodowodem 3500 - 5000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Cena z roku 2021.

Klasyfikacja FCI - grupa V, sekcja 1 (nordyckie psy zaprzęgowe), nr wzorca 243. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: