Beagle Harrier

Zobacz także:

Historia

    Beagle harrier powstał pod koniec XIX wieku w wyniku skrzyżowania beagla z harrierem oraz poitevinem. Rasa została wyhodowana we Francji, a za jej twórcę uznaje się francuskiego barona Gérarda de Arengosse. Ten zapalony myśliwy miał sprowadzić w 1898 roku do swojej wiejskiej posiadłości brytyjskie Beagle w celu stworzenia sfory. Niestety, tereny łowieckie były zbyt grząskie i krótkonożne Beagle nie potrafiły się po nich sprawnie przemieszczać. Baron postanowił zatem zakupić brytyjskiego Harriera i skrzyżować z nim swoje Beagle, aby uzyskać psa o wystarczająco długich kończynach i wspaniałym charakterze. Prace hodowlane trwały około 30 lat, ale ostateczny cel został osiągnięty.
     Pierwotnie rasa miała być wykorzystywana do polowania na jelenie i zające.
   Beagle harrier jest wytrwałym i bardzo zdolnym psem myśliwskim. Szybko podporządkowuje się właścicielowi i ma ogromną pasję łowiecką – z tego powodu zupełnie nie nadaje się do mieszkania w mieście.

Wygląd

Beagle-Harrier to pies średniej wielkości, o wyważonej budowie ciała; zwinny i pełen energii. Głowa umiarkowanie mocna. Mózgoczaszka raczej szeroka i dosyć pełna. Guz potyliczny mocno zaznaczony; stop – raczej słabo. Nos dobrze rozwinięty, czarny. Kufa prawie tej samej długości co mózgoczaszka, nigdy kwadratowa; z profilu wąska, ale nie spiczasta. Grzbiet nosa prosty, nigdy garbaty. Wargi zakrywające żuchwę. Oczy szeroko otwarte, ciemne, o szczerym, żywym i inteligentnym spojrzeniu. Uszy raczej krótkie, umiarkowanej szerokości, osadzone na wysokości linii oczu; lekko zwinięte w środkowej części. Powinny zwisać płasko wzdłuż czaszki, aby w dolnej partii przejść w lekki owal. Grzbiet krótki, równy i dobrze umięśniony. Lędźwie mocne i umięśnione, mogą być lekko wysklepione. Klatka piersiowa głęboka; mostek mocno wydłużony ku tyłowi. Żebra nigdy zbyt płaskie. Boki raczej wypełnione niż wklęsłe. Kończyny przednie mocne, proste, równoległe. Łopatki długie, skośne, umięśnione. Biodra dobrze rozstawione, skośne i mocne. Uda dobrze wydłużone, tęgie i muskularne. Stawy skokowe nisko umieszczone. Łapy nie mogą być ani zbyt długie, ani za szczupłe. Sierść raczej gęsta, niezbyt krótka i przylegająca. Dopuszczalnym typem umaszczenia jest trójkolor (płowy z czarnym nalotem i białym). Sędziowie nie przywiązują wielkiej wagi do nalotu; możliwe występowanie mniej lub bardziej jasnobrązowych znaczeń (niekiedy także płowych oraz czarnych). Występują także harriery o umaszczeniu szarym, szarym tricolor lub biało-szarym.

Dorosły pies osiąga od 45 - 50 cm wysokości w kłębie. Waga nie powinna przekraczać 25 kilogramów.

Rasa psa Beagle harrier

Pies Beagle Harrier

Temperament

Beagle Harrier to żywy, energiczny i bardzo inteligentny pies, który łatwo poddaje się szkoleniu. Wymaga jednak konsekwentnego właściciela, który ma doświadczenie w pracy z psami i nie da się zdominować. Uwielbia długie spacery i wędrówki po lesie. Jest raczej przyjaźnie nastawiony do świata, niemniej może być dość ostrożny w kontaktach z obcymi. W domu – prawdziwy pieszczoch. Sprawdza się w roli „niańki” dla dzieci, o ile te zdają sobie sprawę jak postępować z psami. Raczej tani w utrzymaniu – nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych.
Nie znosi samotności i będzie się męczył w ciasnych pomieszczeniach. Jeżeli nie mamy warunków do utrzymywania psa i własnego domu z ogrodem, raczej zastanówmy się nad sensem zakupu Beagle Harriera.

Zdrowie i Pielęgnacja

Pielęgnacja nie jest trudna – wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa szczotką z końskiego włosia oraz przemywanie uszu.
Rasa jest generalnie zdrowa. Częściej spotykaną przypadłością jest dysplazja stawów biodrowych i zaćma.

Beagle-Harrier pies

Beagle Harrier

Wysokość: Dorosły pies osiąga od 45 - 50 cm wysokości w kłębie.

Waga: Waga nie powinna przekraczać 25 kilogramów.

Umaszczenie: Dopuszczalnym typem umaszczenia jest trójkolor (płowy z czarnym nalotem i białym). Sędziowie nie przywiązują wielkiej wagi do nalotu; możliwe występowanie mniej lub bardziej jasnobrązowych znaczeń (niekiedy także płowych oraz czarnych). Występują także harriery o umaszczeniu szarym, szarym tricolor lub biało-szarym.

Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa. Częściej spotykaną przypadłością jest dysplazja stawów biodrowych i zaćma.

Pielęgnacja: Pielęgnacja nie jest trudna – wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa szczotką z końskiego włosia oraz przemywanie uszu. Jeżeli pies jest brudny, wystarczy wytrzeć go za pomocą wilgotnej szmatki.

Rodzina: Beagle Harrier to żywy, energiczny i bardzo inteligentny pies, który łatwo poddaje się szkoleniu. Wymaga konsekwentnego właściciela. Jest raczej przyjaźnie nastawiony do świata. Nie znosi samotności i będzie się męczył w ciasnych pomieszczeniach. Potrzebuje dużo spacerów w ciągu dnia i niesłabnącej uwagi właściciela.

Szczeniak psa rasy Beagle-Harrier