BEDLINGTON TERRIER
Historia
Bedlington Terrier pochodzi z północy Anglii. Psy ze względu na swoją wytrzymałość i umiejętności łowieckie były bardzo cenione przez szlachtę. Rasa była także powszechnie wykorzystywana przez Cyganów i kłusowników. Zdarzało się nawet, że przedstawiciele wyższych stanów wynajmowali najlepsze psy, które w ramach zabawy pomagały pozbyć się szkodników z ich stawów, prywatnych lasów i zabudowań. Przypuszczalnie właśnie w ten sposób „cygański pies” zwrócił na siebie uwagę Lorda Rothbury z Bedlington w hrabstwie Northumberland. Rothbury stał się tak wielkim miłośnikiem czworonogów, że jego psy zostały określone mianem Terierów Rothbury'ego (lub owieczek Rothbury'ego). Inne określenia „pudel dla biednych” lub „pociecha górnika”, a także „owieczka” ta nazwa nadal jest używana. Teriery w krótkim czasie stały się faworytami miejscowych górników, którzy docenili ich naturalny instynkt łowiecki i wykorzystali to wytępienia wszystkich szczurów z kopalni.
Jako że psy były bardzo szybkie, górnicy często organizali wyścigi z zawodnikami z tej samej rasy oraz szybkimi chartami. Zwycięstwa Bedlingtonów wcale nie należy do rzadkości.
Rysunek przedstawiający Bedlington Terriera i Dandie Dinmont Terriera z 1881 roku
Kynolodzy nie są zgodni co do tego, które rasy zostały wykorzystane w procesie tworzenia Bedlingtonów. Prawdopodobnie był on krzyżówką różnych szkockich terrierów, otterhounda i charta Whippeta (stąd tak charakterystyczna jego "charcia" sylwetka i ruch).
Wygląd
Bedlington Terrier to zwinny, dobrze umięśniony i pełen wdzięku czworonóg, którego budowa ciała nie powinna być ani zbyt wątła, ani zbyt ciężka. Długość tułowia jest nieco większa od wysokości, co oznacza, że sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta. Głowa o kształcie gruszki lub klina, porośnięta obfitą, prawie białą czuprynką, która jest w dotyku jedwabista. Czaszka wąska, ale głęboka i zaokrąglona. Brak stopu; linia profilu poczynając od potylicy aż do końca nosa prosta, bez załamań. Nozdrza duże i dobrze wykrojone. Psy niebieskie i niebieskie podpalane muszą mieć nos czarny, wątrobiane i piaskowe - brązowy. Kufa dobrze wypełniona pod oczami. Wargi przylegające, o nieobcisłych kącikach ust. Zęby są mocne i duże. Oczy stosunkowo małe, błyszczące. Idealne oko sprawia wrażenie trójkątnego. Przy umaszczeniu niebieskim kolor oka ciemny, przy niebieskim podpalanym barwa oka jest jaśniejsza, z bursztynowym pobłyskiem. Wątrobiane i piaskowe bedlington teriery mają oczy jasnoorzechowe. Uszy średniej wielkości, kształtu orzecha laskowego, nisko osadzone i płasko opadające przy policzkach. Cienkie, w dotyku aksamitne, pokryte krótką i delikatną sierścią, na końcach są ozdobione frędzlami prawie białego, jedwabistego włosa.
Bedlington Terrier
Szyja długa, gruba u nasady, zwężająca się ku końcowi, bez śladu podgardla, osadzona wysoko, przez co głowa jest dość wysoko noszona. Tułów mocno umięśniony i wyjątkowo gibki. Grzbiet z naturalnie wysklepionymi lędźwiami. Lędźwie wysklepione. Klatka piersiowa dostatecznie szeroka, głęboka, sięgająca łokci. Żebra płaskie. Wysklepienie lędźwi powoduje wyraźne podkasanie brzucha. Ogon średniej długości, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, wdzięcznie wygięty, nisko osadzony i nie noszony powyżej grzbietu. Kończyny przednie proste; na wysokości klatki piersiowej szerzej rozstawione niż w łapach. Łopatki płaskie i ukośnie ustawione. Śródręcza długie i lekko skośne, ale nie słabe.
Łapy długie, zajęcze o zwartych i grubych opuszkach. Opuszki niespękane ani niezgrubiałe. Kończyny tylne umiarkowanej długości, dobrze umięśnione, wydają się dłuższe niż przednie. Stawy kolanowe o umiarkowanym kątowaniu. Stawy skokowe mocne, nisko umiejscowione, nie są wykręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz. Łapy długie, zajęcze o zwartych i grubych opuszkach. Opuszki niespękane ani niezgrubiałe. Sierść bardzo specyficzna, gęsta, podobna do przędzy lnianej, wyraźnie odstająca , ale nie szorstka. Wyraźna tendencja do skręcania, szczególnie na głowie i kufie. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: niebieska, wątrobiana i piaskowa z podpalaniem lub bez. Ciemna pigmentacja pożądana. Psy osiągają ok. 41 cm wysokości w kłębie. Waga oscyluje w granicach 8-10 kg.
Temperament
Bedlingtony są żywiołowymi i energicznymi psami, które uwielbiają spędzać czas na świeżym powietrzu. Mają ogromne zapotrzebowanie na ruch, dlatego przynajmniej jeden spacer w ciągu dnia powinien być dłuższy i trwać ok. godziny. W stosunku do obcych psy zachowują się bardzo poprawnie, nie wykazują oznak agresji. Uwielbiają dzieci i chętnie się z nimi bawią. Nie znoszą samotności. Mogą mieszkać zarówno w miastach, jak i na wsiach, o ile właściciel nie zaniedba spacerów.
Bedlington terriery wymagają odpowiedzialnego szkolenia i prowadzenia już od najwcześniejszych lat. Mają silny instynkt myśliwski i często rzucają się w pogoń za ruchomymi obiektami; z tego względu nie powinniśmy spuszczać ich ze smyczy w czasie spacerów.
Zdrowie i Pielęgnacja
Bedlington terrier to generalnie zdrowa rasa. Typową przypadłością jest Hepatitis – dziedziczna choroba wątroby spowodowana nietolerancją zbyt dużych ilości miedzi w pokarmie, co prowadzi do marskości i atakuje system nerwowy. Podobne schorzenie u ludzi zostało nazwane Morbus Wilson. Do innych problemów zaliczamy dziedziczne wady anatomiczne, np. deformację mostka, wklęsłość i wypukłość żeber, wyczuwalne i widoczne złamanie ogona, wąsko do wewnątrz ustawione kły żuchwy.
Podstawą pielęgnacji jest charakterystyczne strzyżenie. Samodzielne przycinanie włosa jest raczej niewskazane, ponieważ źle ufryzowany czworonogów traci swój specyficzny wygląd. Włos na tułowiu powinien być przycinany stosunkowo krótko, aby podkreślić naturalne wygięcie grzbietu. Na grzbiecie włos jest nieco gęstszy niż na bokach; ogon powinien być starannie modelowany nożyczkami, aby usunąć odstające frędzle. Kończyny powinny mieć kształt idealnie równych na całej długości słupków.
Bedlington Terrier
Wysokość: Psy osiągają ok. 41 cm wysokości w kłębie.
Waga: Waga oscyluje w granicach 8-10 kg.
Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: niebieska, wątrobiana i piaskowa z podpalaniem lub bez. Ciemna pigmentacja pożądana.
Zdrowie: Typowymi przypadłościami są: hepatitis, dziedziczne wady anatomiczne, np. deformacja mostka, wklęsłość i wypukłość żeber, wyczuwalne i widoczne złamanie ogona, wąsko do wewnątrz ustawione kły żuchwy.
Pielęgnacja: Podstawą pielęgnacji jest charakterystyczne strzyżenie, które należy wykonywać u groomera. Wymagane regularne cotygodniowe czesanie.
Rodzina: Bedlington terriery są bardzo rodzinne i dobrze nastawione do obcych. Lubią dzieci i chętnie się z nimi bawią. Nie znoszą samotności. Mają bardzo duże zapotrzebowanie na ruch.
Inne nazwy: Rothbury Terrier
Cena szczeniąt Bedlington Terriera z rodowodem 2500 złotych.
Klasyfikacja FCI - grupa III, sekcja 1, nr wzorca 9. Według klasyfikacji FCI rasa psów podlega próbom pracy.