Historia
Bernardyny krótkowłose pochodzą prawdopodobnie od Mastifów i zostały wyhodowane w Alpach w czasach Imperium Rzymskiego. Bernardyny miały stanowić krzyżówkę Mastifów i górskich ras psów. Dzięki wrodzonej odporności na trudne warunki atmosferyczne doskonale radziły sobie z pracą na trudnych terenach i pomagały pasterzom w pracach gospodarskich. Z tej samej linii, co Bernardyny wywodzą się Szwajcarskie psy pasterskie, które są jednak nieco lżejsze i mniejsze aniżeli te pierwsze.
Pełne ukształtowanie rasy Bernardynów nastąpiło dopiero w czasach nowożytnych w XVII, stuleciu. Psy przez długi czas pozostawały na usługach kanoników regularnych, którzy mieli swoją siedzibę w klasztorze na Wielkiej Przełęczy świętego Bernarda. Czworonogi sprawowały funkcje psów stróżujących i pociągowych, a także wyszukiwały pielgrzymów, którzy zgubili drogę w czasie podróży do klasztoru. Jako, że siedziba mnichów znajdowała się w niezwykle niebezpiecznym rejonie Alp, bardzo wielu turystów zbaczało z ustanowionej trasy, bądź ginęło w śnieżycy i we mgle.
Pierwsze wizerunki rasy pochodzą z końca XVII wieku; z tego też okresu zachowały się liczne zapiski i wspomnienia kronikarskie odnoszące się do bohaterskich akcji zwierząt i poszukiwań pielgrzymów.
W XVIII i przez większość XIX wieku rasa Bernardynów praktycznie zniknęła z powierzchni ziemi. Dopiero pod koniec XIX wieku odnowiono ich hodowlę i ustanowiono pierwszy punkt hodowlany w okolicach Berna. Odmiana krótkowłosa jest chronologicznie wcześniejsza, aniżeli odmiana długowłosa. Bernardyny o długiej okrywie włosowej zostały wyhodowane na skutek skrzyżowania Bernardyna krótkowłosego z Nowofunlandem. W Polsce Bernardyn krótkowłosy jest rzadko spotykaną rasą psów.
Bernardyn krótkowłosy
- Bernardyn krótkowłosy - Wzorzec rasy psa
Bernardyn krótkowłosy jest olbrzymim psem, którego waga może dochodzić nawet do 120 kg! Niemniej, zdecydowana większość psów osiąga wagę od 65 do 100 kg. Wysokość psa w kłębie kształtuje się od 70 do 90 cm. Głowa psa jest bardzo duża i niezwykle mocna. Włos zwierzęcia jest szorstki, gęsty i przylegający- najbardziej obfity na szyi i nogach zwierzęcia. W okresie letnim pies bardzo mocno linieje, co może stanowić spory problem dla właściciela. Na tę okoliczność zalecane są ciepłe kąpiele i wyczesywanie sierści psa przy pomocy metalowego zgrzebła. Dopuszczalnymi typami umaszczeń są: czerwień i biel, mahoń i biel oraz pręga. Czarne cienie zwykle występują na twarzy i uszach. Ogon psa jest długi i ciężki i opadający. Oczy powinny przybierać barwę ciemnobrązową, jednakże zdarzają się osobniki o oczach błękitnych.
- Bernardyn krótkowłosy - Charakter
Bernardyny krótkowłose to łagodne i niezwykle przyjazne czworonogi. Odznaczają się wysokim stopniem inteligencji, zatem bardzo szybko się uczą i bezproblemowo przechodzą przez wszelkie szkolenia. Jako zwierzęta niezwykle lojalne i wierne swojemu właścicielowi, mogą stawać w jego obronie i atakować potencjalnych wrogów. W stosunku do obcych pozostają raczej wycofane i nie wchodzą z nimi w głębsze relacje. Doskonale nadają się do rodzin z dziećmi, jednak zważywszy na ich ogromną masę nie powinny być wprowadzone do domów z bardzo małymi i raczkującymi dziećmi. Są za to wspaniałymi towarzyszami zabaw dla rodzin z nieco starszym potomstwem. Bernardyn krótkowłosy posiada niezwykle czuły węch i wspaniały zmysł orientacyjny.
Bernardyny krótkowłose na wystawie psów rasowych
Bernardyn krótkowłosy spełnia obecnie kilka funkcji. Zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem pracuje w służbach ratowniczych i bierze udział w poszukiwaniach osób zaginionych. Oprócz tego może pełnić funkcje stróża. Pomimo, że Bernardyn krótkowłosy nie jest psem agresywnym, może okazać się niezwykle butny w obliczu zagrożenia. Ostatnia, i chyba najprzyjemniejsza, funkcja spełniana przez zwierzę to towarzyszenie człowiekowi w życiu codziennym.
- Bernardyn krótkowłosy - Zdrowie i Pielęgnacja
Bardzo szybkie tempo wzrostu u Bernardyna może doprowadzić do bardzo poważnych problemów z układem kostnym i dysplazji stawowej. Bardzo ważne jest, zatem utrzymanie prawidłowej diety i zapewnienie psu odpowiedniej, dziennej dawki ruchu.
Rasa jest również podatna na padaczkę i napady padaczkowe, choroby serca (a w szczególności kardiomiopatię rozstrzeniową) i egzemę.
Średnia długość życia zwierząt wynosi od 8 do 10 lat.
Wysokość: Psy osiągają od 70 do 90 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 65 do 80 cm.
Masa: waga psa waha się w granicach 55-100 kg.
Umaszczenie: Podstawowym typem umaszczenia jest biel z różnej wielkości, czerwonymi lub rudymi plamami. Często spotykamy osobniki, u których czerwony płaszcz jest przeplatany z bielą. Dopuszczalne są także czerwone lub rude pręgi. Ciemna oprawa głowy jest pożądana.
Pielęgnacja: Pies powinien być regularnie wyczesywany przy pomocy metalowego zgrzebła. W okresie wzmożonego linienia należy organizować kąpiele i zbierać martwy włos. Bernardyny nie są szczególnie wymagające, jednak koszta ich miesięcznego utrzymania są bardzo wysokie.
Zdrowie: psy cierpią na przypadłości typowe dla ras psów dużych. Zwierzęta często chorują na zwyrodnienia stawowe, dysplazję stawów i inne choroby układu kostnego. U części osobników występują także schorzenia kardiologiczne.
Rodzina: Psy są niezwykle wierne i oddane swojemu właścicielowi. Kochają dzieci, jednakże zważywszy na swoje duże rozmiary nie powinny przebywać w domu z bardzo małymi dziećmi. Doskonale sprawdzają się jako psy stróżujące i obronne. Są niezwykle inteligentne, zatem sam proces ich szkolenia nie napotyka większych trudności.
Inne nazwy: niem.St. Bernhardshund, Bernhardiner, ang. St. Bernard, pies św. Bernarda, bernard.
Rodowodowe szczenięta kosztują około 2000 zł.
Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 2