Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Bolończyk (Bichon Bolognese)

BOLOŃCZYK (Bichon Bolognese)

Historia

Bolończyk to stosunkowo stara rasa. Mimo jednoznacznej nazwy trudno powiedzieć czy rasa rzeczywiście pochodzi z Bolonii; z dużą dozą prawdopodobieństwa możemy jednak stwierdzić, że rozwijała się w rejonie Morza Śródziemnego. Bolończyki, podobnie jak pozostałe biszony, mają wspólnego przodka, który wywodził się właśnie ze Śródziemia. Wiadomo że w okolicach XI wieku przodek Bolona był już znany na terenie Włoch, i zapewne tam został ukształtowany na podobieństwo psów, jakie znamy obecnie. Stało się to za sprawą skrzyżowania z pudlami, które spowodowało zmiany w proporcjach i strukturze włosa.
Bolończyki zawsze były czworonogami arystokracji i ludzi wysoko postawionych. Dzięki śnieżnobiałym kudłatym włosom i wesołemu usposobieniu stały się nieodłącznym elementów salonów ludzi z najwyższych sfer m.in. Filipa II, Cosimo deMedici, Madame dePompatur czy Carycy Katarzyny Wielkiej. Podobizny psów znajdziemy także na obrazach Tycjana, Carpaccio, Goya czy Reynoldsa. Niestety pod koniec XVIII zostały wyparte przez inne miniaturki – zwłaszcza pudle, które poważnie zagroziły istnieniu rasy i doprowadziły niemal do jej wyginięcia. Na szczęście praca włoskich hodowców nie poszła na marne i rasę udało się odratować. Obecnie istnieje kilka hodowli we wschodniej Europie; wyjątkiem są Włochy, dla których bolończyk jest rasą narodową.

Piesek do towarzystwa Bolończyk

Bolończyk mały piesek ozdobny

Wygląd

Bolończyk to mały pies, o krępej i zwartej budowie ciała. Cechą charakterystyczną rasy jest długa, śnieżnobiała i puszystą szatą. Sylwetka wpisuje się w kształt kwadratu, co oznacza, że długość ciała jest równa wysokości. Głowa średniej długości; jej szerokość mierzona na poziomie łuków jarzmowych odpowiada długości. Czaszka nieco owalnego (jajowatego) kształtu w kierunku strzałkowym i raczej płaska w górnej części; boki nieco wypukłe. Kości czołowe dobrze wysklepione – oś długa czaszki i oś długa kufy równoległe. Bruzda czołowa i guz potyliczny jedynie lekko zaznaczone. Długość czaszki przekracza nieco długość kufy. Stop dość dobrze zaznaczony. Nos na poziomie górnej linii kufy; przednia część nosa pochyła jeżeli patrzymy z profilu. Nos duży i czarny. Kufa długości równej 2/5 długości głowy; jej górna linia prosta, a boki – równoległe, tak aby przednia część była niemal graniasta. Część podoczodołowa dobrze wyrzeźbiona. Górna warga niezbyt głęboka, aby nie zakrywała dolnej wargi. Profil dolnej części kształtuje żuchwa. Szczęka i żuchwa normalnie rozwinięte; górny i dolny łuk zębowy doskonale dopasowane.

Zęby białe, równo ustawione; uzębienie mocne i pełne. Zgryz nożycowy; dopuszczalny także zgryz cęgowy. Oczy osadzone niemal w płaszczyźnie czołowej; szeroko otwarte, duże lub średniej wielkości. Okrągła szpara powiekowa; białkówki niewidoczne. Obramowanie powiek czarne, tęczówka koloru ciemnej ochry. Uszy wysoko osadzone, długie i wiszące, lecz raczej sztywne u nasady, tak że górna część małżowiny usznej odstaje nieco od czaszki, co daje wrażenie, że głowa jest większa niż w rzeczywistości. Szyja pozbawiona łałoku o długości równej długości głowy. Długość ciała mierzona od górnego krańca łopatki do końca zadu równa wysokości w kłębie. Kłąb jedynie nieznacznie wystaje ponad linię grzbietu. Górna linia prosta; nieznaczna wypukłość lędźwi harmonijnie przechodzi w linię zadu. Zad bardzo szeroki, tylko lekko opadający. Mostek nieznacznie wystający. Klatka piersiowa wydatna, głęboka do poziomu łokci; wysklepione żebra. Dolna lina tułowia stanowi przedłużenie linii mostka, a następnie nieznacznie wznosi się ku słabiźnie. Ogon osadzony w linii zadu; noszony zagięty nad grzbietem.

Szczeniak Bolończyka

Szczeniak Bolończyka

Kończyny przednie idealnie proste i równoległe względem płaszczyzny środkowej ciała. Łopatka ustawiona ukośnie względem poziomu; w stosunku do środkowej płaszczyzny ciała ustawiona niemal pionowo. Ramię dobrze przylegające do tułowia; jego długość jest niemal równa długości łopatki, lecz jest ustawione mniej ukośnie. Łokcie równoległe do środkowej płaszczyzny ciała. Przedramię długości równej długości ramienia, doskonale pionowe. Przednie łapy owalne, o mocno wysklepionych, ciemnych opuszkach i bardzo mocnych, czarnych pazurach. Kończyny tylne stanowią przedłużenie kośćca zadu i biegną idealnie prostopadle do podłoża; są równoległe w stosunku do siebie. Udo ukośne – od góry ku dołowi i od tyłu ku przodowi – i idealnie równoległe względem środkowej płaszczyzny ciała. Podudzie dłuższe niż udo. Kąt piszczelowo-śródstępny niezbyt ostry. Tylne łapy podobne do przednich lecz mniej owalne. Skóra napięta i ściśle przylegająca na całej powierzchni ciała. Widoczne błony śluzowe i trzecie powieki o czarnym pigmencie. Włos długi na całym ciele od głowy aż po ogon, od górnej linii po łapy; krótszy na kufie. Raczej puszysty, nigdy nie leży płasko, ale układa się w kosmyki. Nigdy nie może tworzyć frędzli. Umaszczenie czysto białe, bez śladu łat lub innych odcieni bieli. Psy osiągają od 27 do 30 cm wysokości w kłębie; suki są nieco mniejsze i mierzą od 25 do 28 cm. Waga psów oscyluje w granicach od 2,5 do 4 kg.

Temperament

Bolończyk to wesoły, mądry i bardzo sympatyczny piesek. Bardzo przywiązuje się do opiekuna i domu; jest posłuszny i pojętny. Szybko adaptuje się do nowych warunków; nie ma wielkich wymagań życiowych, dlatego może mieszkać zarówno w mieście, jak i na wsi. Zawsze skory do zabawy, doskonale sprawdzi się jako rodzinna „maskotka”. Nie należy jednak zapominać, że mimo słodkiego wyglądu Bolończyk nadal jest psem i powinien być szkolony jak normalny czworonóg. Jeżeli pozwolimy mu na zbyt wiele w okresie szczenięctwa, przygotujmy się, że w wieku dojrzałym może sprawiać problemy.
Bolony nie znoszą samotności; pozostawione przez dłuższy czas w osamotnieniu mogą stać się destrukcyjne. Uwielbiają pieszczoty i gdyby mogły nie schodziłyby opiekunowi z kolan.  Mają średnie zapotrzebowanie na ruch, dlatego w zupełności wystarczą im 20-minutowe spacery. Tolerują inne zwierzęta domowe i żyją w zgodzie z innymi psami. Mają dobre nastawienie do obcych, chociaż zdarzają się osobniki, które starają się utrzymywać duży dystans.

grupa psów Bolończyków

Bolończyki

Zdrowie i Pielęgnacja

Pies Bolończyk ma mocno owłosione, a przez to źle wentylowane, uszy. Po każdym spacerze należy je dokładnie oczyszczać z kurzu i brudu, a niekiedy drobnych gałązek czy kolców. Przy oczach mogą pojawiać się białe zacieki, które możemy usuwać specjalistycznym płynem, np. Optivex. Sierść bolończyka wymaga regularnej, codziennej pielęgnacji i czesania co najmniej raz na dwa dni. Jako że sierść nie jest przycinana, należy ręcznie usuwać martwe włosy i nie dopuszczać do tworzenia się filców czy kołtunów. Do czesania najlepiej sprawdza się twarda szczotka z naturalnego włosia lub cienkich drucików. Raz na miesiąc konieczna kąpiel.

Do najczęstszych przypadłości zdrowotnych bolończyków zaliczamy: choroby układu kostno – stawowego m.in. zwichnięcie rzepki kolanowej i choroby Legg – Calve – Perthesa oraz zespół „white shaker” – powtarzające się napady drżenia, niegroźne dla życia. Sporadycznie zdarzają się  infekcje uszne.

Wysokość: Psy osiągają od 27 do 30 cm wysokości w kłębie; suki są nieco mniejsze i mierzą od 25 do 28 cm.

Waga: Waga psów oscyluje w granicach od 2,5 do 4 kg.

Umaszczenie: Umaszczenie czysto białe, bez śladu łat lub innych odcieni bieli.

Zdrowie: Do najczęstszych przypadłości zdrowotnych zaliczamy: choroby układu kostno – stawowego m.in. zwichnięcie rzepki kolanowej i choroby Legg – Calve – Perthesa oraz zespół „white shaker” – powtarzające się napady drżenia, niegroźne dla życia. Sporadycznie zdarzają się  infekcje uszne.

Pielęgnacja: Po każdym spacerze należy dokładnie oczyszczać uszy z kurzu i brudu. W kącikach oczu mogą pojawiać się zacieki. Sierść wymaga regularnej, codziennej pielęgnacji i czesania co najmniej raz na dwa dni. Raz na miesiąc konieczna kąpiel.

Rodzina: Przyjacielski, oddany swemu właścicielowi i bardzo wesoły. Nadaje się do rodzin z małymi dziećmi. Toleruje inne zwierzęta. Ma średnie zapotrzebowanie na ruch.

Inne nazwy: Bichon bolognais, Bolognese.

Cena szczeniąt Bolończyka z rodowodem to koszt od 5000 do 8000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Ceny z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa IX, sekcja 1 (biszony i rasy pokrewne),nr wzorca 196.

Tagi artykułu: