BULDOG FRANCUSKI (Bouledogue français)
Historia
Buldog francuski wywodzi się prawdopodobnie od małych buldogów angielskich przybyłych do Francji (rejony Calais) z robotnikami z Notthingam. Powstanie rasy datuje się na pierwszą połowę XIX wieku, niemniej pierwsze zapiski o psach w typie buldoga z charakterystyczną krótką kufą znajdujemy już u Konfucjusza (1700 r. p.n.e). Buldog francuski powstał na skutek skrzyżowania buldoga z mopsami lub psami hiszpańskimi; niektórzy kynolodzy wskazują także możliwość łączenia buldoga z psami wykorzystywanymi do tępienia gryzoni i małymi dogowatymi z północnej Francji i Belgii.
Pierwsze buldogi – jako że były hodowane do walki z bykami i walk psów – musiały być silne i masywne. Kiedy proceder został zakazany, hodowcy zaczęli powoli zmieniać buldogi, tak aby uzyskać psy spokojniejsze i łagodniejsze; tym sposobem powstała miniaturka dawnego psa bojowego pod nazwą „toy-bulldogge”. Czworonogi były początkowo kojarzone z biedotą paryską, aż do czasu kiedy właścicielem Bula stał się król Edward VII. W 1880 roku powstał pierwszy związek miłośników rasy; pięć lat później otwarto pierwszą księgę hodowlaną, a niedługo potem opublikowano pierwszy standard rasowy. W Polsce pierwsze wzmianki na temat rasy notuje się w okresie dwudziestolecia międzywojennego; zainteresowanie rasą było tak duże, że w 1937 roku powstał Klub Buldoga Francuskiego. Aktualnie buldog fracuski jest bardzo popularnym psem na całym świecie.
Anna Maria Sacher i buldogi francuskie (1908 r.)
Buldog francuski wygląd
Buldog francuski to typowy mały molos; krótki, zwarty we wszystkich proporcjach. Głowa bardzo mocna, szeroka i graniasta; skóra pokrywająca głowę tworzy niemal symetryczne fałdy i zmarszczki. Część szczękowo-nosowa cofnięta, czaszka wydaje się zyskiwać szerokość kosztem długości. Czaszka szeroka, niemal płaska; czoło mocno wypukłe. Wydatne łuki nadczołowe, przedzielone bruzdą, wybitnie rozwiniętą między oczami. Bruzda nie rozciąga się na czoło. Guz potyliczny słabo rozwinięty. Stop głęboko zaznaczony. Nos szeroki, bardzo krótki, zadarty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane ukośnie do tyłu. Cofnięcie nozdrzy oraz zadarty nos umożliwiają normalne oddychanie przez nos. Kufa bardzo krótka, szeroka, z symetrycznymi fałdami, schodzącymi koncentrycznie na górną wargę.
Wargi grube, nieco luźne i czarne; górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części, całkowicie zakrywając zęby, które nie mogą być widoczne. Profil górnej wargi obniżony i zaokrąglony; język niewidoczny. Szczęka i żuchwa szerokie, graniaste i mocne. Żuchwa tworzy szeroki łuk, wychodzący przed szczękę. Przy zamkniętym pysku wysunięcie żuchwy łagodzone przez wygięcie jej łuków bocznych. Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, chociaż nie wypukłe. Oczy osadzone nisko, dość daleko od nosa i od uszu; ciemnej barwy, dość duże, wyraźnie okrągłe, lekko wypukłe. Białkówki całkowicie niewidoczne, kiedy pies patrzy przed siebie. Oprawa powiek czarna. Uszy średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach; osadzone wysoko na głowie, ale niezbyt blisko siebie; noszone prosto. Otwór słuchowy skierowany ku przodowi. Skóra uszu delikatna i miękka w dotyku.
Szyja krótka, nieco wysklepiona, bez łałoku. Górna linia tułowia stopniowo wznosi się na poziomie lędźwi, a potem gwałtownie opada ku ogonowi. Grzbiet szeroki i muskularny. Lędźwie krótkie i szerokie. Zad skośny. Klatka piersiowa cylindryczna i głęboka, beczkowato wysklepiona, bardzo wyraźnie zaokrąglona. Przedpiersie szerokie. Brzuch podciągnięty, ale nie przesadnie podkasany. Ogon krótki, osadzony nisko na zadzie, bardzo blisko pośladków, gruby u nasady, zawęźlony lub załamany z natury i zwężający się przy końcu. Kończyny przednie widziane z boku i przodu – ustawione pionowo i równolegle, w znacznej odległości od siebie. Łopatka krótka, gruba, o mocnej i widocznej muskulaturze. Ramię krótkie. Łokcie ściśle przylegające do tułowia. Przedramię krótkie, proste i muskularne. Nadgarstek i śródręcze mocne i krótkie. Kończyny tylne mocne i muskularne; nieco dłuższe niż kończyny przednie. Nogi ustawione pionowo i równolegle. Udo muskularne, mocne, jednak nieprzesadnie zaokrąglone.
Staw skokowy dość nisko nad podłożem; lekko ukątowany, ani zdecydowanie prosty. Śródstopie mocne i krótkie. Przednie łapy – okrągłe, małe, kocie, pewnie stawiane na ziemi, odchylone lekko na zewnątrz. Palce zwarte, pazury krótkie, grube i dobrze oddzielone. Opuszki twarde, grube, czarne. U psów pręgowanych pazury czarne. U psów łaciatych (płowych pręgowanych ze średnią ilością bieli) i płowych, preferowane ciemne pazury, niemniej pazury o jasnym zabarwieniu nie obniżają oceny. Tylne łapy – zwarte. Włos piękny, gładki, przylegający, lśniący i miękki. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: jednolicie płowa – od czerwonego do jasnobrązowego, pręgowana lub nie; ewentualnie z niewielką ilością bieli.
Psy ważą średnio od 8 do 14 kg. Wysokość w kłębie nie przekracza zazwyczaj 30 cm.
buldogi francuskie na plaży
Temperament
Buldogi francuskie to typowe psy rodzinne, które bardzo mocno przywiązują się do swojego właściciela, i z radością spędzają z nim każdą wolną chwilę. Nie znoszą samotności, dlatego nie nadają się dla osób bardzo zapracowanych; pragną czuć się częścią rodziny i łakną kontaktu z nią. Buldogi francuskie są bardzo inteligentne i szybko uczą się nowych komend. Niestety, bywają dość uparte, co może utrudniać szkolenie; jeżeli wyczują niekonsekwencję właściciela bardzo trudno będzie wyegzekwować od nich posłuszeństwo. W stosunku do dzieci bardzo troskliwe i opiekuńcze; uwielbiają spędzać czas z najmłodszymi. Zgodne we współżyciu z innymi zwierzętami zwłaszcza gdy dorastają razem.
Buldożek nie ma duszy sportowca, dlatego trzy krótkie spacery w ciągu dnia w zupełności wystarczą. Nigdy nie zmuszajmy psa do biegania ani zbyt długich spacerów – krótka kufa sprzyja bowiem problemom z oddychaniem. Z tego samego powodu psy są bardzo wrażliwe na upał.
To typowe czworonogi miejskie, które doskonale odnajdą się nawet na niewielkiej powierzchni.
Zdrowie i Pielęgnacja
Buldog francuski to pies łatwy w pielęgnacji. W zupełności wystarczy wyczesanie sierści dwa razy w tygodniu przy użyciu gumowej szczotki. Do podstawowych zabiegów należy również pielęgnacja fałdek na pyszczku – należy je regularnie przemywać solą fizjologiczną. Uszy czyścimy specjalistycznym preparatem zoologicznym; oczy przemywamy płynem, np. Optex.
Buldog francuski ma skłonność do chorób skóry oraz oczu.
szczeniaki buldoga francuskiego
Wysokość: Wysokość w kłębie nie przekracza zazwyczaj 30 cm.
Waga: Psy ważą średnio od 8 do 14 kg.
Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: jednolicie płowa – od czerwonego do jasnobrązowego, pręgowana lub nie; ewentualnie z niewielką ilością bieli.
Pielęgnacja: W zupełności wystarczy wyczesanie sierści dwa razy w tygodniu przy użyciu gumowej szczotki. Konieczna regularna kontrola stanu oczu i uszu, oraz pielęgnowanie fałdek na pyszczku.
Zdrowie: Buldog francuski ma skłonność do chorób skóry oraz oczu.
Rodzina: Buldogi to psy rodzinne i bardzo przyjacielskie. Bywają dość uparte i samodzielne w działaniu, dlatego wymagają konsekwentnego szkolenia i prowadzenia. Bardzo lubią dzieci i doskonale czują się w pełnych rodzinach.
Inne nazwy : Bouledogue Français, French Bulldog.
Cena szczeniąt z rodowodem 3800 - 8000 złotych. (ceny z roku 2021)
Klasyfikacja FCI - grupa IX, sekcja 11, nr wzorca 101. Nie podlega próbom pracy.