Udostępnij ten artykuł.

Charakter ogara polskiego

Różne rasy psów mają nie tylko odmienną wielkość i wygląd, ale też różnią się charakterem i temperamentem. Szczególnie psy myśliwskie i owczarki uchodzą pod tym względem za jedne z najinteligentniejszych. W Polsce mamy kilka takich własnych ras – charta polskiego, gończego polskiego, ogara polskiego, polskiego owczarka nizinnego i owczarka podhalańskiego. Interesują Cię rodzime rasy psów oraz rasy psów gończych myśliwskich? Konieczne przeczytaj ten poradnik i poznaj charakter ogara polskiego, usposobienie ogara polskiego.

Ogary polskie co to za psy?

Ogar polski to rasa psów myśliwskich wytworzona historycznie w rdzennej Polsce. Ogar polski ma wyostrzony węch, jak na psa gończego przystało. Ten wzmożony zmysł w połączeniu z wytrwałością potrzebną do polowania w trudnych warunkach spowodował, że są to psy myśliwskie. Wielka przydatność do polowań i muskularna postura sprawiły, że Ogar polski ​​stał się bardzo popularny wśród polskiej szlachty.

Ogar polski ma przeciętną długość życia wynoszącą od 13 do 14 lat. Psy te osiągają 55-65 cm wysokości. Samce ważą przy tym od 25 do 32 kg, podczas gdy suki od 20 do 26 kg. Ogary polskie wyglądają bardzo rasowo. \Mają atletyczną budowę z dużą głową i muskularnymi nogami. To typowe cechy długodystansowych psów gończych. Mają ponadto pomarszczone czoło z szeroką kufą, w połączeniu z parą pochylonych brązowych oczu. 

Ich dość duże ogony zwisają poniżej linii grzbietu niż tył. Cechuje je również wspaniały charakter i temperament. Pies ten był tworzony przez kilkaset lat, począwszy prawdopodobnie już od XIV w.

Charakter ogara polskiego tworzono przez kilkaset lat.

Początki historii ogara polskiego są niejasne. Niektóre zapisy mówią jednak, że powstał w XIV do XVIII w. Najpierw rodzina królewska zaczęła hodowlę tych psów do polowań. Potem kontynuowała to również szlachta i polscy możnowładcy. Pierwsze wzmianki o polskich ogarach są w naszej literaturze w poemacie Tomasza Bielawskiego pt. „Myśliwiec” z 1595 r. Podobne psy opisał też wcześniej w 1568 r. Mikołaj Rej w „Żywocie człowieka poczciwego”.

Potem w 1608 r. napisano pierwszy traktat naukowy poświęcony ogarom polskim pt. „O psach gończych i myślistwie z nimi”. Autorem był hrabia Jan Ostroróg. W pełnej formie dzieło to zostało wydane w 1618 r. pod skróconym tytułem „Myślistwo z ogarami”.  Kolejny opis psa gończego ogara polskiego znajduje się w książce „Początki dziejów naturalnych i hodowli krajowych i dzikich zwierzątKrzysztofa Kluka z 1779 r. Jak podają historycy, ogary polskie powstały w wyniku krzyżowania sprowadzonych do Polski w średniowieczu psów w typie Bloodhounds z psami lokalnymi.

Jan Szytier w 1819 r. w „Poradniku Myśliwychpisał o „ogarku polskim” i „polskim psie gończym”. I faktycznie są to dwie odrębne polskie rasy psów – ogar polski i gończy polski. Nie należy tych ras mylić ze sobą. II wojna światowa spowodowała jednak spadek populacji ogarów polskich. Po wojnie podjęto w Polsce próby odrodzenia tej rasy. Pracę nad jej rekonstrukcją w 1959 r. zaczął Piotr Kartawik, zakładając hodowlę „Z Kresów”.

Sprowadził w tym celu z Litwy trzy psy: Burzana, Zorkę i Czitę. W sumie, podjęte po wojnie prace hodowlane doprowadziły do ​​pojawienia się dwóch odmian: lżejszej drobnokościstej (hod. płk. Józefa Pawłusiewicza) i cięższej (hod. płk. Piotra Kartawika). Właśnie te cięższe pokrojowo psy zostały ostatecznie uznane przez FCI. W 1964 r. opracowano wzorzec rasy i 15.11.1966 r. zarejestrowano go w FCI pod nr 52. Jego autorem był Jerzy Dylewski.

Charakter ogara polskiego, usposobienie ogara polskiego podane w oficjalnym wzorcu rasy.

Wzorzec obowiązujący aktualnie dla rasy ogar polski ma oznaczenie FCI-Standard N°52. Opublikowano go pod patronatem FCI po ostatnich poprawkach /27.05.2015 r. Przeczytamy w nim, że charakter ogara polskiego, usposobienie ogara polskiego jest typowe, jak u psów gończych. „Ogar polski, podobnie jak każdy pies gończy, goni zwierza po ciepłym tropie z głośnym oszczekiwaniem, przy czym głos tego psa ma brzmienie o tonie niższym, a suki – wyższym. To oszczekiwanie myśliwi nazywają graniem, a głośne ściganie zwierza przez psy – gonem.

Ten wybitny pies myśliwski jest doskonałym psem rodzinnym, łatwym w utrzymaniu, przywiązanym do domowników i nieufnym wobec obcych”. We wzorcu rasy ogara polskiego zapisano ponadto, że „wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady”. Za wady dyskwalifikujące całkowicie uznano przy tym agresję lub nadmierną lękliwość.

Charakter ogara polskiego, usposobienie ogara polskiego opisane w Wikipedii.

W Wikipedii przeczytamy, że to „pies spokojny, zrównoważony i jak inne rasy stworzone do polowania w grupie, niezwykle towarzyski”. Psy te bardzo potrzebują też stałego kontaktu z człowiekiem. Rasa ogar polski jest też dobra w kontaktach z dziećmi. Szczególnie suki są przy tym chwalone, za okazywanie dzieciom dużej empatii i wyczucia. Jak na dość spore wielkością psy, jakimi są ogary polskie, to nieczęsta cecha i przez to duża zaleta. Ogary polskie nie sprawiają też zresztą problemów związanych z agresywnym zachowaniem i w innych sytuacjach.

Są to bowiem psy łagodne także w stosunku do innych psów, czy w ogóle innych zwierząt. Będąc odważne i czujne, ogary polskie mogą być doskonałym psem stróżującym, nie tylko myśliwskim. Jednak ich stróżowanie ogranicza się niemal wyłącznie do sygnalizacji obecności intruza. Szczekają przy tym niezbyt często, umiarkowanie donośnym głosem. Raczej nie zaatakują też czynnie w obronie. Nie nadają się więc na psy obronne, chociaż ich dość duży wzrost i spora masa ciała muszą budzić respekt.

Wielu prywatnych hodowców potwierdza, że terytorialny charakter sprawia, iż ​​rasa ta broni obejścia i domu przed intruzami. Inni uważają jednak, iż pasywny charakter tych psów i tak ostatecznie czyni je nieszkodliwymi dla obcych ludzi. W Wikipedii napisano też, że „zdarzają się przypadki, gdy ogary atakują inne osoby lub psy, jeśli zauważą, że ich właścicielowi może grozić niebezpieczeństwo”. To jednak raczej przypadki nieczęste i sporadyczne, biorąc pod uwagę ogólne usposobienie ogara polskiego.

Temperament tych psów spowodował za to, że z wielkim powodzeniem adoptują się do życia w warunkach miejskich. To raczej nieczęsta cecha u psów ras myśliwskich. Ogary polskie „w domu są spokojne, a nawet leniwe i nie domagają się przesadnie ruchu. Chociaż jak każdy gończy lubią wybiegać się, niezależnie od warunków atmosferycznych, najlepiej w grupie innych ogarów”.

Usposobienie ogara polskiego w czasie spacerów.

Dość duży ogar polski jest zwykle opisywany, jako pies silny i elegancki, o mocnej strukturze kości. Jako rasa myśliwska, ogary polskie uwielbiają przy tym długie i wyczerpujące spacery. Muszą na nich dużo biegać i są przy tym dość szybkie oraz bardzo wytrzymałe. Na spacerach ogar polski może jednak podbiegać do obcych ludzi z ciekawości oraz by się z nimi towarzysko przywitać.

Należy więc pilnować tych psów i w porę je przywoływać, jeśli puszczamy je luzem. Nie zrobią obcym krzywdy, bo są łagodne, ale mogą być nachalne. Uwaga też, bowiem niekontrolowane włączą swój instynkt łowiecki, jeśli wyczują jakiś trop czy ruch dzikiego zwierzęcia. Pogonią wtedy za tym im mogą nam zaginąć. Łatwo je też zgubić z oczu w roślinnej gęstwinie.

Ubarwienie tych psów jest bowiem połączeniem brązowego spodu i czarnego na górze biegnącego od szyi do ogona podpalania. Barwy takie łatwo zlewają się z otoczeniem.

Charakter ogara polskiego, usposobienie ogara polskiego jako psa myśliwskiego do polowań.  

Omawiana rasa ma grubą podwójną sierść, która zapewnia dobrą wodoodporność jej zewnętrznych i dolnych warstw. Głos ogara polskiego jest zwykle opisywany jako dźwięczny i czysty, co czyni go idealnym psem myśliwskim. Psy te szczekają chętnie i intensywnie właśnie dopiero na tropie dzikiej zwierzyny. Dopiero na polowaniu w pełni ujawnia się charakter ogara polskiego, usposobienie ogara polskiego. Ogar polski to również pies powoli dojrzewający, jednak od samego początku inteligentny i łatwy do wyszkolenia.

Myśliwi bardzo więc sobie cenią te psy. Ogary polskie są do tego spokojne, bardzo lojalne i karne. To cechy nieodzowne w czasie polowań, szczególnie w czasie oczekiwania w ciszy na zwierzynę łowną. Są przy tym jednocześnie czułe i wspaniałe jako zwierzęta domowe. Doskonale uzupełnią więc swą rolę jako psa myśliwskiego w pracy i domowego w czasie wolnym. Jako psy przyjazne dla innych ras i bardzo lojalne, ogary polskie mogą też na polowaniach współpracować z innymi psami. Odporny na warunki środowiska ze względu na pochodzenie użytkowania, ogar polski szybko aklimatyzuje się też do nowych warunków.

Z racji predyspozycji fizycznych i usposobienia łowieckiego, najlepiej nadaje się do chodzenia po tropie, gonitwy i osaczania, czy odszukiwania postrzałków. Uwaga tez jednak, bo psy te cechuje duża niezależność. Dlatego mimo lojalności i łagodności, nie należą do psów łatwych w wychowaniu i szkoleniu. Nie poleca się więc ich dla osób niedoświadczonych i nowicjuszy.  Jako psy myśliwskie nie mają za to skłonności do włóczęgostwa, choć lubią też sobie choć moment pobiegać samopas.

Tagi artykułu: